Na szczytach Zervos.pdf

Od Autora:

Pragnę wyrazić podziękowanie Panu Michaelowi Willisowi z Imperial War Museum za

Jego nieocenioną pomoc techniczną.

Rozdział 1

Czwartek, 3 kwietnia 1941 roku

Do punktu zero, momentu detonacji, pozostało mniej niż dziesięć

minut. Macomber, który leżał na brzuchu na wierzchu wagonu

cysterny, nasłuchiwał, jak zbliża się niemiecki patrol dokonujący

obchodu bukareszteńskiej stacji towarowej. Droga ucieczki była

zablokowana, ciało przemarzło mu do szpiku kości wskutek

padającego przez całą noc śniegu, a bębenki uszu rozsadzało

straszliwe ujadanie owczarków, przerywane przez głosy Niemców

wywrzaskujących rozkazy.

- Uważajcie na druty...! Zobaczycie ruch, to strzelajcie...! Günther,

zajmij się nastawnią - będziesz widział stamtąd, co się dzieje...!

Była trzecia noc kwietnia, a Rumunia ciągle trwała w okowach zimy,

ciągle kuliła się przed lodowatym wichrem wiejącym ze wschodu, ze

stepów Rosji, znad Syberii. Żadne oznaki nie zapowiadały nadejścia

wiosny. Przenikliwe zimno godziny drugiej nad ranem przesączało się

przez skórzany płaszcz Macombera, kiedy leżał tak rozciągnięty na

krzywiźnie cysterny. Bał się nawet poruszyć palcem w rękawiczce, gdy

w dole wzdłuż toru przechodził niemiecki żołnierz, a skrzypienie

butów na ubitym śniegu dolatywało do schwytanego w potrzask

Szkota jak dźwięk łamanych gałązek.

Temperatura poniżej zera, świadomość, że ramiona, nogi, stopy tracą

stopniowo wszelką zdolność odczuwania, tupot żołnierzy

przechodzących koło wagonu - wszystko to przestało go martwić,

kiedy przypomniał sobie, na czym spoczywa jego niepewnie

zawieszone ciało. Leżał na kilku tysiącach galonów

wysokooktanowego paliwa lotniczego znajdującego się już w drodze

do Luftwaffe - chociaż Wehrmacht dopiero niedawno zajął Rumunię -

a do brzucha tej ogromnej cysterny przymocowany był

dziesięciokilogramowy składany ładunek wybuchowy. Zapalnik

czasowy nastawiony przez samego Macombera, zsynchronizowany z

innymi ładunkami rozmieszczonymi wzdłuż całego pociągu z

benzyną, odmierzał czas do zera. I właśnie teraz pojawił się patrol;

żołnierze sprawdzali, czy nie zakradł się jakiś intruz, i szukali

sabotażysty - chociaż być może sabotaż jeszcze nie przyszedł im do