Express pod lawiną.pdf

dla Jane

OD AUTORA

Chciałbym wyrazić podziw i wdzięczność dla nieżyjącego już

sir Williama Collinsa, kawalera orderu Imperium

Brytyjskiego, który dodał odwagi bardzo wielu autorom,

łącznie ze mną, i który był moim zdaniem jednym z

największych wydawców naszego stulecia.

CZĘŚĆ PIERWSZA

SPARTA

Bazylea i Zurych, Szwajcaria

Pierwszego grudnia była środa. Pierwsza środa miesiąca,

ustalony dzień. Było bardzo zimno, a na ulicach

historycznego szwajcarskiego miasta, które w ubiegłych

wiekach stanowiło centrum wielu politycznych intryg, leżał

głęboki śnieg.

Dworzec w Bazylei. Na torze pierwszym stał samotny wagon

sypialny, na którym wisiała tablica z napisem:

WAGON - LIT MOSKWA - MIŃSK - BREST - WARSZAWA -

BERLIN FRANKFURT - HELDELBERG - BAZYLEA Tablica

przywodziła na myśl wizję romantycznej, niebezpiecznej

podróży. Pusty wagon, z którego wysiedli już pasażerowie i

obsługa, miał obcy, niemal złowrogi wygląd, zwłaszcza gdy

wiedziało się, skąd przybył. Co tydzień ten pojedynczy

wagon, przyłączany i odłączany od różnych składów,

wędrował z serca komunistycznego imperium do Europy

Zachodniej. Tu jego droga dobiegała końca.

Wyjechał z Moskwy w poniedziałek, dwudziestego

dziewiątego listopada o czwartej po południu. Tego dnia

odbyło się zebranie Biura Politycznego, poświęcone ocenie

przebiegu wielkich manewrów wojskowych, którymi

kierował osobiście marszałek Griegorij Traczkow.

Wagon wjechał na stację w Bazylei pierwszego grudnia

dwadzieścia minut po dziewiątej. Teraz była dziewiąta

czterdzieści pięć. Przed pobliską restauracją dworcową stało

dwóch mężczyzn w ciemnych płaszczach i kapeluszach,

którzy pozornie nie zwracali uwagi na pusty wagon. Niższy i

bardziej krępy palił francuskiego papierosa, starając się nie

okazywać przy tym wstrętu.

- Jak na razie nic się nie dzieje - mruknął po niemiecku.

- Cierpliwości, Gustawie - odparł jego wyższy i szczuplejszy

towarzysz. - Nasza praca polega na czekaniu.

Młoda Angielka siedząca przy restauracyjnym stoliku

niedaleko drzwi zerknęła na zegarek i wypiła łyczek kawy,

której nie zamawiała.

Zapłaciła już rachunek i była gotowa do wyjścia. Elsa Lane

miała najbardziej niepozorny wygląd pod słońcem. Nosiła

wymięty prochowiec wojskowego kroju. Ciemne włosy

zwisały w strąkach, wielki kapelusz z obwisłym rondem i

okropne okulary w grubej, rogowej oprawie niemal

całkowicie zasłaniały twarz. Stroju dopełniały znoszone

pantofle ze ściętymi obcasami i odrapana walizka w

przygnębiającym szarym kolorze. Elsa piła dalej kawę,

dopóki zegarek nie wskazał punkt dziesiątej. Wstała z

miejsca w chwili, gdy sekundnik dotarł do dwunastki.

Podniosła walizkę i wyszła z restauracji. Za drzwiami minęła

dwóch ludzi w ciemnych płaszczach i kapeluszach. Młodszy z

nich, ten o krępej budowie, spojrzał na nią i odwrócił z

niechęcią wzrok.

Kroczyła powoli, przygarbiona, jakby ciążyła jej walizka, i

rozglądała się wokół spojrzeniem krótkowidza. Gustaw, który

zapalił właśnie drugiego gauloisea (w chwilach napięcia dużo

palił, nawet zagraniczne papierosy) wskazał kciukiem na jej

plecy.

- Ale pasztet! - syknął do kolegi.

- Patrz tam, gdzie trzeba! - zgromił go szeptem Fischer.

Takie nazwisko figurowało w paszporcie, który miał w

kieszeni.

Został on starannie podrobiony przez specjalistów z działu

fałszowania dokumentów w podziemiach siedziby KGB przy

placu Dzierżyńskiego.

Fischer zaczynał się niepokoić. Dworzec zapełniał się ludźmi

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: