Wybieramy rynny.pdf

Dom i otoczenie

Montażem rynien nie muszą zajmować

się wyłącznie profesjonaliści. Obecnie

wszystkie systemy rynnowe – zarówno

stalowe, miedziane, jak i plastikowe

– nadają się do amatorskiego montażu,

bo są wyposażane w wygodne złącza.

WYBIERAMY RYNNY

Ujarzmić

deszcz

czone orynnowanie może słu-

żyć przez wiele lat, nie nastrę-

czając żadnych problemów. Kiedyś

jednak nadchodzi taki moment,

gdy rynna zaczyna przeciekać.

Najczęściej takie miejsce można

jeszcze naprawić, ale wkrótce po-

jawiają się kolejne przecieki, więc

jedynym skutecznym rozwiązaniem

staje się wymiana. Dawniej do łą-

czenia elementów rynien trzeba

było wzywać fachowca z lutowni-

cą blacharską.

Od wielu lat są dostępne sys-

temy rynnowe ze stali ocynkowa-

nej, tytanocynku, miedzi i PCW,

które można zamontować sa-

modzielnie bez skomplikowa-

nych narzędzi i profesjonalnych

umiejętności. W systemach

znajdują się wszystkie ele-

menty potrzebne do wyko-

nania kompletnego oryn-

nowania: rynny, haki, rury

spustowe, obejmy, denka, kolan-

ka, wylewki, łączniki, narożniki

zewnętrzne i wewnętrzne, sitka,

sztucery, a nawet osłony prze-

ciwrozpryskowe.

Rynny z tworzyw sztucznych

można łączyć z elementami meta-

lowymi, np. oprzeć je na starych,

niezniszczonych hakach. Są też sys-

temy, w których połączono stalo-

we rynny ocynkowane z plastiko-

wymi rurami spustowymi.

Planując zamontowanie rynien

miedzianych, trzeba przestrzegać

pewnych reguł. Na przykład no-

wa rynna z miedzi nie może być

osadzona na ocynkowanych ha-

kach. Znaczenie ma również po-

krycie dachu – nie można monto-

wać miedzianego orynnowania,

jeśli na dachu jest ułożona sta-

lowa blachodachówka. Prowa-

dzi to do tzw. korozji kontakto-

wej – w wilgotnym środowisku,

pod wpływem wody deszczowej,

pomiędzy różnymi metalami za-

chodzą procesy elektrochemicz-

ne, będące przyczyną powstawa-

nia ubytków w materiale.

Przed zamontowaniem rynien

sprawdzamy, czy deska i bla-

cha okapowa są

Mały elementarz

1. Hak rynnowy (rynajza) podpiera

i przytrzymuje rynnę. Mocujemy go

do krokwi lub deski okapowej dachu.

2. Łącznik rynnowy (złączki, klamry)

z gumową uszczelką uszczelnia połączenie

sąsiednich rynien. Ułożone na zakładkę

mają możliwość przesuwania się pod

wpływem zmian temperatury. Są też

specjalne elementy – dylatacje do rynien

metalowych – które umożliwiają pracę

rynien.

3. Sztucer (króciec) łączy rynnę z rurą

spustową. Podwiesza się go od spodu

pod otworem odpływowym w rynnie.

4. Zaślepka (zwana też denkiem

lub deklem) to element zamykający

koniec rynny.

5. Kielich to rozszerzony koniec rury

spustowej umożliwiający łączenie

kolejnych odcinków.

6. Kolanka są zazwyczaj wygięte pod

kątami od 40� do 85� lub na kształt S.

7. Obejma (uchwyt) mocowana

do ściany: trzpieniem (do ścian

drewnianych), śrubą i kołkiem (do ścian

murowanych), wkrętami lub gwoździami.

Służy do mocowania rury spustowej

do ściany budynku.

8. Rura spustowa odprowadza

deszczówkę do kanalizacji. Jej średnica

musi być dopasowana do szerokości

rynny, aby mogła przyjąć całą zebraną

z dachu wodę.

9. Wylewka z rewizją (czyszczak)

odprowadza deszczówkę

do podstawionego naczynia – wodę

można wykorzystywać do celów

gospodarczych.

Trzy rodzaje materiału – jedna metoda

montażu polegająca na podobnym,

systemowym łączeniu wszystkich elementów.

Lutownica, lut i umiejętności posługiwania się

nimi stają się całkowicie zbędne.

w dobrym sta-

nie. Najniższy rząd

dachówek podsuwamy

w górę i sprawdzamy, czy

haki oraz blacha mocno trzy-

mają się podłoża. Blacha oka-

powa chroni konstrukcję dachu

przed zawilgoceniem – woda, któ-

ra ewentualnie przecieknie pod

dachówki, spływa po niej do ryn-

ny, osłaniając w ten sposób kon-

strukcję dachową.

Kanciaste kuzynki półokrągłej rynny

Czasami na dachu lepiej od tradycyjnych

półokrągłych wyglądają rynny i rury

spustowe o przekroju prostokątnym

lub tzw. skrzynkowe. Nadają się

do odprowadzania wody z niewielkich

dachów o powierzchni nieprzekraczającej

25 m², czyli przy domkach ogrodowych,

wiatach garażowych lub ogrodach

zimowych.

P oprawnie zamontowane i czysz-

Dom i otoczenie

1. Do krawędzi okapu co

40–70 cm (zależnie od materiału)

montujemy haki rynnowe. Muszą

być ustawione ze spadkiem

w kierunku rury spustowej

0,5–2% (2 cm na 1 m).

2. Zaczynając od narożnika

domu, wsuwamy kolejne

segmenty rynny tak, by

końce haków znalazły się pod

przednim zawiniętym brzegiem

blachy.

Rynny plastikowe

nego jest najprostsze w monta-

żu. Elementy są lekkie, idealnie

dopasowane, odporne na uderze-

nia (metalowe łatwo uszkodzić)

i czynniki atmosferyczne. Oprócz

regularnego czyszczenia nie wy-

magają specjalnej konserwacji.

Tworzywo jest barwione w masie,

dlatego nie widać zarysowań. Od-

cinki rynien łączy się specjalnymi

łącznikami z gumowymi uszczel-

kami (jeśli producent zaleca – do-

datkowo się skleja).

Orynnowanie z PCW jest w wie-

lu kolorach, dlatego łatwo dobrać

je do stylu i kolorystyki elewacji.

Przekroje i liczbę rur spustowych

dobiera się do powierzchni i spad-

ku dachu. Do obróbki rynien wy-

starczą piłka do metalu, otwornica

i nóż z wysuwanym ostrzem. Ryn-

ny łączone na zatrzaski są wygod-

niejsze od sklejanych – łatwiej wy-

mienić uszkodzony element.

3. Rynnę ułożoną

do góry dnem opieramy

na odpowiednio zaokrąglonym

klocku. Otwór odpływowy

wycinamy otwornicą osadzoną

w wiertarce.

4. Na tylne brzegi łączonych

odcinków rynien nakładamy

łącznik i zatrzaskujemy go

na przednim brzegu. Łącznik nie

powinien być bliżej niż 15 cm

od haka.

Plastikową (albo miedzianą

lub stalową ocynkowaną) kratkę

do wyłapywania liści można łatwo

włożyć w każdą półokrągłą rynnę.

Liście pozostają na kratce, a woda

spływa dołem.

Koszyk rynnowy zatrzymuje liście,

ale wokół nich powstają osady

zamulające sztucer, co powoduje

przelewanie się wody przez

krawędź rynny.

Rynny

stalowe

5. Sztucer nasuwamy

na rynnę w miejscu otworu

odpływowego, zaczepiając jego

przednią krawędź o zawinięty

brzeg rynny i zaginając blaszki

na tylnym brzegu.

6. Na końcu zakładamy denko

rynny i (zależnie od systemu)

mocujemy odginanymi

języczkami z blachy lub przez

zagniatanie brzegów

szczypcami.

Taką różnorodność kolorów

spotykamy tylko wśród

rynien z tworzyw sztucznych.

Na zdjęciu przykład oferty

jednego producenta.

Rynny

miedziane

R ynny z blachy stalowej ocynko-

ne na czynniki atmosferyczne. Są

rynny ciągnione np. z aluminium

lub stali szlachetnej. Kształtuje się

je w specjalnej maszynie, mają prze-

krój skrzynkowy i mogą być bardzo

długie, nawet do 30 m.

Orynnowanie metalowe mon-

tuje się bardzo prosto. Po zało-

żeniu haków rynnowych i blachy

okapowej układamy poszczegól-

ne elementy. Kolejne odcinki ry-

nien mocno łączymy systemowymi

łącznikami, a na końcówki rynien

nakładamy denka. W odpowied-

nich miejscach zakładamy sztu-

cery. Rury spustowe wkładamy

jedna w drugą, kielichami skie-

rowanymi ku górze.

W śród materiałów używa-

sklepach kupić preparaty che-

miczne do patynowania miedzi,

dzięki którym rynny w krótkim

czasie pokryją się szlachetną

śniedzią.

Systemy rynien z miedzi mon-

tuje się jak ocynkowane. Należy

jednak zwrócić uwagę na to, by

żadna z miedzianych części nie

miała styczności z innymi meta-

lami, ponieważ grozi to korozją

kontaktową, np. na dachach po-

krytych blachą stalową nie moż-

na montować rynien z miedzi,

bo spływająca woda będzie po-

wodowała korozję miedzi. Ryn-

ny miedziane są drogie, ale bar-

dzo trwałe i wytrzymałe.

wanej ogniowo są dość trwałe

i stosunkowo tanie. Ich powierzch-

nia jest polakierowana lub powle-

kana obustronnie ochronnymi po-

włokami: plastisolem, poliestrem,

PVF2 albo – najtrwalszym – pu-

ralem. Dzięki temu są bardziej

odporne na korozję, jednak jeśli

powłoka ochronna zostanie uszko-

dzona, wtedy należy je pomalo-

wać farbą przeznaczoną do ele-

mentów ocynkowanych.

Dostępne są systemy orynno-

wania z blachy tytanowo-cynkowej,

która niemal w 100% jest czystym

cynkiem, dodatek tytanu jest bar-

dzo mały. Są bardzo trwałe i odpor-

nych do produkcji rynien

miedź jest najbardziej odpor-

na na korozję i najładniej wy-

gląda. Gdy jest nowa, błyszczy,

jednak po upływie dwóch, trzech

miesięcy, w wyniku utleniania,

pokrywa się cor a z ciemniejszą

barwą brązu. Wtedy rynny są

mało widoczne na tle domu.

Do produkcji orynnowania uży-

wa się czystej miedzi lub mie-

dzi powleczonej cynkiem bądź

akrylem. Powstanie zielonego

zabarwienia miedzi – patyny

– nie jest możliwe w obecnych

warunkach atmosferycznych,

ale można w specjalistycznych

Uwaga!

Połączenia sztywne i szczelne

Nowoczesne systemy

rynnowe są łatwe

do zamontowania.

Nie wyklucza to jednak

możliwości popełnienia

poważnych błędów, takich

jak zbyt mały spadek rynny,

niestabilne mocowanie

haków oraz brak blachy

okapowej pod pierwszym

rzędem dachówek.

Rynny plastikowe są wykonywane z tak dużą dokładnością,

że teoretycznie mogą się obyć bez dodatkowych uszczelek. Jednak

łączniki i nasadki wyposaża się w dodatkowe profile uszczelniające.

Kielichowe połączenia rur można uszczelnić specjalnym klejem do PCW.

7. Rurę spustową mocujemy

w obejmach przytwierdzonych

do muru i łączymy ją z rynną

za pomocą odpowiednich

kolanek ustawionych kielichami

w górę.

O rynnowanie z tworzywa sztucz-

Nowoczesne

systemy rynnowe

GAMRAT MAGNAT to system rynnowy

nowej generacji, który dzi ki wyj tkowej

wytrzymało ci na promieniowanie sło-

neczne zachowuje trwały i gł boki kolor.

Trwało koloru jest potwierdzona wielo-

letni gwarancj .

GAMR AT M AGNAT

Produkt nagrodzony presti owym

tytułem „Innowacja Roku 2008”

srebrny

miedziany

zielony

wi niowy

Zakłady Tworzyw Sztucznych Gamrat S.A.

ul. Mickiewicza 108, 38-200 Jasło, tel. +48 13 491 60 00, fax +48 13 491 50 94

www.gamrat.pl

kolor pod kontrola

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: