T-5. TiS semestr 2 - Spedycja w procesie międzynarodowej wymiany handlowej.doc

(43 KB) Pobierz

5. Spedycja w procesie międzynarodowej wymiany handlowej

 

       podstawowe pojęcia polityki spedycyjnej w handlu międzynarodowym,

       narzędzia polityki spedycyjnej w handlu międzynarodowym,

       politykę transportowo-spedycyjną państw Unii Europejskiej,

       polską politykę transportowo-spedycyjną w aspekcie przewozów międzynarodowych.

 

Handel międzynarodowy to odpłatna wymiana towarów, usług i dóbr niematerialnych pomiędzy partnerami mającymi stałą siedzibę w różnych krajach. Do podstawowych pojęć związanych z polityką transportowo-spedycyjną w handlu międzynarodowym należą: eksport, import, Incoterms, gestia transportowa. W dalszej części każde ze wspom­nianych pojęć zostanie szczegółowe omówione.

Eksport to dobra, które zostały wytworzone w danym kraju, a następnie sprzedane za granicą. Dla krajów należących do Unii Europejskiej eksport dotyczy sprzedaży towarów lub usług poza UE. Sprzedaż towarów w obrębie państw należących do Unii Europejskiej to tzw sprzedaż wewnątrzwspólnotowa.

Zgodnie z zapisami ustawy o podatku od towarów i usług eksport towarów to potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, jeżeli będzie on dokonywany przez:

       dostawcę lub w jego imieniu,

       nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub w jego imieniu.

 

O eksporcie towarów można mówić wtedy, gdy spełnione będą łącznie 3 warunki:

       wywóz musi być potwierdzony przez urząd celny wyjścia (urząd celny graniczny terytorium celnego Wspólnoty Europejskiej); nie jest więc w rozumieniu ustawy o podatki od towarów i usług np. nielegalne wywiezienie towaru z terytorium UE, nie jest również wystarczające posiadanie przez podatnika dokumentu odprawy celnej potwierdzającego przez wewnętrzny urząd celny (znajdujący się na terytorium Wspólnoty Europejskiej);

       wywóz musi nastąpić poza terytorium Wspólnoty Europejskiej, co oznacza, że nie wystarczy go dokonać poza granice Polski, z wyjątkiem tej części granicy lądowej, która stanowi granicę celną Wspólnoty Europejskiej bądź granice morskie i powietrzne;

       wywóz musi być dokonany w ramach realizacji następujących czynności: odpłatnej dostawy towarów, bądź czynności z nią zrównanych (np. przekazanie towaru na cel osobiste podatnika); wywóz dokonany na innej podstawie prawnej, np. umowy użyczenia lub będący wyłącznie czynnością faktyczną nie jest eksportem w rozumieniu ustawy.

 

Import to przywóz towarów, usług lub kapitału z zagranicy w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym, czyli jest to zakup towarów i usług produkowanych za granicą. Podobnie jak w przypadku eksportu dla krajów należących do Unii Europejskiej import dotyczy zakupu towarów lub usług spoza UE. Zakup towarów w obrębie Unii Europejskiej nie jest importem - jest to tak zwany zakup wewnątrzwspólnotowy.

W przypadku prowadzenia handlu zagranicznego bardzo ważna jest realizowana polityka transportowo-spedycyjna, która jest częścią polityki gospodarczej państwa, ale odnoszącą się do jego międzynarodowych stosunków gospodarczych. Jej głównym podmiotem jest władza państwowa. Nie zawsze jest ona jednak w swoich bieżących poczynaniach i decyzjach w pełni niezależna i autonomiczna. Jeżeli dany kraj zgodził się być częścią określonego, regionalnego ugrupowania gospodarczego państw (np. Unia Europejska), wówczas jego działalność w sferze polityki gospodarczej, a w tym i transportowo-spedycynej winna być podporządkowana założeniom i wymogom głoszonym i egzekwowanym przez władze tego ugrupowania. Na całokształt polityki transportowo-spedycyjnej danego państwa wpływają również międzynarodowe: rządowe oraz pozarządowe organizacje transportowe. Ponadto zasady i kierunki polityki transportowej państwa muszą uwzględniać postanowienia międzynarodowych konwencji dotyczących transportu i spedycji.

Ogólne cele polskiej polityki transportowej sprowadzają się do realizacji takich zadań, jak: modernizacja transportu, harmonijny jego rozwój z funkcjonowaniem gospodarki państwa, tworzenie efektywnych struktur sprzyjających rozwojowi gospodarczemu.

Te ogólne cele polityki transportowej realizowane są z reguły długofalowo i mają charakter strategiczny. Składają się na nie działania mające za zadanie m.in.:

- rozwijanie infrastruktury liniowej (sieć dróg, linie kolejowe, drogi wodne itp.) oraz punktowej (przejścia graniczne, centra logistyczne, lotniska, stacje kolejowe),

- osiąganie większego bezpieczeństwa ruchu poprzez stosowanie nowoczesnych rozwiązań technologicznych,

- ochrona środowiska naturalnego,

- przeciwdziałanie tendencjom monopolistycznym w transporcie - poprawa konkurencyjności,

- sprzyjanie konkurencji wewnątrz i międzygałęziowej przez zapewnianie równych szans.

 

Jednym z najpopularniejszych zadań w realizacji polskiej polityki zrównoważonego rozwoju jest opracowanie strategii integracji Polski z krajami Unii Europejskiej, która powinna doprowadzić do uzyskania przez Polskę wysokiej pozycji w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wymaga to jednak stworzenia silnych strukturalnych podstaw wzrostu gospodarczego, w tym sprawnego systemu transportowego. Z punktu widzenia celów rozwojowych Polski jest istotne, by w okresie realizacji Strategii Lizbońskiej transport nie tylko przestał być barierą hamującą rozwój gospodarczy kraju, lecz poprzez stworzenie właściwej infrastruktury i zapewnienie wysokiej jakości usług na wolnym, konkurencyjnym i niedyskryminacyjnym rynku stał się elementem w istotny sposób rozwój ten współ­tworzącym

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin