OTTERHOUND.pdf

Wzorzec FCI nr 294 /21.04.1997/F

OTTERHOUND

Pochodzenie: Wielka Brytania.

Data publikacji oryginalnego wzorca: 02.12.1987

Użytkowość: Duży i silny pies gończy, używany początkowo do cało-

dziennych polowań w wodzie, potrafi jednak także doskonale tro-

pić na stałym lądzie.

Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.

sekcja 1.1. Duże psy gończe.

Nie podlega próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Pies dużych rozmiarów o prostych, nienagannie zbudowanych kończy-

nach, szorstkim włosie, głowie pełnej majestatu, mocno zbudowanym

tułowiu, sprężystych chodach o dalekim wykroku. Szorstki włos z pod-

szerstkiem i duże łapy stanowią jego główne cechy charakterystyczne.

Ruch swobodny.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Pies zrównoważony i miły.

WAŻNE PROPORCJE:

Odległość od wierzchołka nosa do stopu jest nieco mniejsza niż odle-

głość od stopu do guza potylicznego.

GŁOWA:

Duża i wyrazista, o prostych liniach, raczej wyższa niż szersza. Czoło

nie wysklepione, spojrzenie miłe i otwarte. Cała głowa, za wyjątkiem no-

sa, porośnięta jest twardym włosem tworzącym wąsy i lekką brodę.

Mózgoczaszka:

Czaszka kopulasto wysklepiona, nie ciężka, ani przesadnie duża, wzno-

si się od stopu do lekko zaznaczonego guza potylicznego. Łuki

jarzmowe wyraźne.

Stop wyraźny, ale nie przesadny.

Trzewioczaszka:

Nos szeroki, o rozwartych nozdrzach.

Kufa mocna i głęboka.

Wargi obfite, ale nie przesadnie.

Szczęki/uzębienie : szczęki duże i mocne; zęby dobrze osadzone, ideal-

nie regularny zgryz nożycowy, to znaczy, że siekacze górne ściśle

przykrywają siekacze dolne i osadzone są prostopadle w stosunku

do szczęk.

Oczy inteligentne; umiarkowanie zagłębione w oczodołach. Spojówka

ledwie widoczna. Kolor oka i pigmentacja krawędzi powiek zmie-

nia się zależnie od maści (u osobników błękitnych podpalanych

oczy mogą być koloru orzechowego). Oczy żółte są niedopuszczal-

ne.

Uszy stanowią cechę charakterystyczną rasy. Ucho jest długie, obwisłe,

osadzone na wysokości oczu. Wyciągnięte ku przodowi z łatwo-

ścią sięgają do wierzchołka nosa. Są w charakterystyczny sposób

sfałdowane, przednia krawędź zagina się lub podwija do we-

wnątrz, dając ciekawy efekt, przywodzący na myśl draperię. Tej

charakterystycznej cechy nie wolno zaniedbywać. Ucho porośnię-

te włosem tworzącym frędzle.

SZYJA:

Długa, mocna, harmonijnie osadzona w łopatkach, ukośna i dobrze za-

rysowana. Dopuszczalne jest lekkie podgardle.

TUŁÓW:

Bardzo mocny.

Linia górna pozioma.

Grzbiet szeroki.

Lędźwie krótkie i mocne.

Klatka piersiowa głęboka, pojemna, owalna o dobrze wysklepionych że-

brach. Nie jest ani zbyt szeroka, ani zbyt wąska.

Żebra skierowane ukośnie ku tyłowi.

OGON:

Wysoko osadzony i noszony, kiedy pies ma napiętą uwagę lub w akcji.

Nigdy jednak nie jest zakręcony nad grzbietem. W spoczynku może być

nisko noszony, zwisający. Gruby u nasady, zwężający się ku końcowi.

Sięga do stawu skokowego. Noszony prosto lub lekko zakręcony. Włos na

spodniej części ogona raczej dłuższy i bardziej obfity niż na części gór-

nej.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie o mocnym kośćcu; proste od łokcia do podłoża.

Łopatki dobrze ukątowane (ukośne).

Śródręcza mocne, lekko nachylone.

Kończyny tylne oglądane z dowolnej strony bardzo mocne i silnie umię-

śnione. Widziane z tyłu nie są ani zbyt szeroko, ani zbyt wąsko

ustawione. Kątowanie tylnych kończyn średnie. W naturalnej po-

stawie śródstopie ustawione pionowo.

Uda i podudzia silnie umięśnione.

Staw skokowy umiejscowiony nisko (śródstopie krótkie), nie jest skiero-

wany ani do środka, ani na zewnątrz.

Łapy duże, okrągłe, zwarte. Opuszki grube, prawidłowo ustawione; zwar-

te, ale mogą być dość szerokie. Tylne łapy są tylko nieco mniejsze od

przednich. Skóra pomiędzy palcami powinna być dobrze rozwinię-

ta.

RUCH:

W marszu ruch jest bardzo sprężysty, łapy prowadzone są nisko nad zie-

mią. Pies natychmiast przechodzi do swobodnego, aktywnego i regularne-

go, o długim wykroku kłusa. W galopie skoki mają wyjątkowo długi za-

sięg.

SZATA:

Sierść długa (4 do 8 cm), gęsta i szorstka, twarda i nieprzemakalna, ale

nie „drutowata”. Wygląda jak poszarpana. Bardziej miękka na gło-

wie i w dolnej partii kończyn. Wyraźnie widoczny podszerstek.

Włos okrywowy i podszerstek lekko natłuszczony.

Okrywa włosowa nie powinna być w jakiś specjalny sposób przy-

gotowywana na wystawy, pies powinien być prezentowany w sta-

nie naturalnym.

Umaszczenie: wszystkie maści występujące u psów gończych są dopu-

szczalne: jednobarwne, piaskowe, z szarym nalotem, czerwone,

pszeniczne, niebieskie. Przy tych maściach mogą występować

nieznaczne białe znaczenia na głowie, przedpiersiu, łapach i na

końcu ogona.

Białe psy mogą mieć lekkie znaczenia cytrynowe, błękitne lub

borsucze. Czarne podpalane, błękitne podpalane, czarno-kremo-

we, czasami brązowe, płowo-brązowe i płowo-białe.

Umaszczenia niedopuszczalne: brązowe z białym, tułów biały

z czarnymi lub płowymi wyraźnie odgraniczonymi łatami.

Pigmentacja powinna harmonizować z maścią chociaż nie musi

być idealnie taka sama. Osobnik płowy może mieć wierzchołek

nosa i krawędzie powiek brązowe. Dopuszczalny jest także wierz-

chołek nosa z niewielkimi plamami depigmentacji.

WYMIARY:

Wysokość w kłębie:

- psy około 67 cm,

- suki około 60 cm.

WADY:

Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane

jako wady i oceniane w zależności od stopnia ich nasilenia.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w mosznie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: