Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.docx

» Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Główną ideą metody jest założenie, że posługiwanie się ruchem rozwijającym świadomość własnego ciała oraz świadomość przestrzeni i działania w niej, a także umiejętność i potrzeba dzielenia jej z innymi ludźmi prowadząca do nawiązania bliskiego kontaktu z nimi jest narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka oraz szansą na zdobywanie i wzbogacanie doświadczeń społecznych.
W trakcie ćwiczeń wg metody Weroniki Sherborne dziecko ma okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki ćwiczeniom dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie. Zyskuje tym samym poczucie bezpieczeństwa. staje się bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze.
W programie ćwiczeń ruchowych Weronika Sherborne podaje następujące grupy ćwiczeń wspomagających rozwój dziecka:
1. Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:
-wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków
-wyczuwanie nóg w ruchu i siedząc
-wyczuwanie łokci
-wyczuwanie twarzy
-wyczuwanie całego ciała
2. Ćwiczenia pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu:
- ćwiczenia indywidualne
-ćwiczenia w parach
-ćwiczenia w grupie
3. Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i z grupą:
-ćwiczenia ?z? w parach
-ćwiczenia ?przeciwko? w parach
-ćwiczenia ?razem? w parach
-ćwiczenia ?razem? w grupie
4. Ćwiczenia twórcze.
Jak potwierdzają liczne badania - prowadzone za granicą i w Polsce ? zajęcia ruchowe metodą W. Sherborne najsilniejszy wpływ wywierają na sferę emocjonalną i motoryczną. Poza tym sprzyjają rozwojowi wyobraźni i pomysłowości dzieci, kształcą orientację w schemacie ciała i przestrzeni, rozwijają zdolność koncentracji uwagi, przyczyniają się do zdobywania zaufania do siebie i do otoczenia, do kształtowania się pozytywnego obrazu samego siebie i pozytywnego nastawienia do świata. Ta pozytywna postawa wobec siebie i otoczenia staje się z kolei źródłem motywacji działania i otwarcia na nowe doświadczenia, co ma decydujące znaczenie w procesie uczenia się.

Literatura:
Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka., WSiP, Warszawa 1994
Kaja B., Zarys terapii dziecka, Bydgoszcz 2001