MANIFEST.pdf

Manifest

Opublikowano: 10.03.2011

Nasza nadzieja o dostatniej

przyszłości i szczęśliwym życiu

przez manipulacje jest ciągle

wykorzystywana. Stworzono nam

miraż, gdzie złe jest moje ciało, bo

jest ograniczone i chore, zła jest

rodzina, bo stwarza problemy, źli

są ludzie dookoła, bo są fałszywi,

zła jest praca, bo ogranicza

człowieka, złe jest życie, bo nie

daje radości, a dobre są pieniądze i

masowe media, bo zapewniają

odpoczynek i zróżnicowanie

emocjonalne, a pieniądze

zaspokajają potrzeby narzucane

przez media.

Kiedy zrozumiałem, że musi

istnieć jakiś lepszy sposób na życie niż uzależnianie się od sztucznej normalności, to zacząłem od

nowa poszukiwać prawd dotyczących samego siebie, celu i sensu życia, a wszystko zaczęło się od

zadania trzech podstawowych pytań:

Kim jestem? Za kogo się uważam? Po co żyję? Są to podstawowe pytania, które towarzyszyły

ludzkości od zarania dziejów. Jako że My – ludzie współcześni, jesteśmy tacy sami jak nasi

przodkowie, to powinniśmy według swojego wewnętrznego ducha, sumienia próbować

odpowiedzieć na te pytania. Niestety, z następujących powodów: braku czasu, obowiązków życia

codziennego, czy też czysto materialnych; naszych żądz konsumpcyjnych, nie potrafimy na chwilę

zatrzymać się i porozmyślać. Na dodatek wszechobecne reklamy każą Nam koncentrować się tylko

na tym, co namacalne, wpychając Nas w materialne koryto. Wiary współczesne, stwierdzając, że

prawdziwe życie wolne ideowo zaczyna się po zakończeniu życia doczesnego, mają także

niebagatelny wpływ na Naszą wolność mentalną.

Zatem ja, zwykły człowiek, w końcu mówię stop. Nie chcę obudzić się za późno. Nie chcę czekać

na lepszy byt po życiu. Z prostej matematyki i wewnętrznego sumienia stwierdzam: nie warto żyć

złudną nadzieją jutra. Chcę w końcu rozpiąć skrzydła, by poczuć wiatr wiejący zgodnie z moją

naturą, a nie przeciwko mnie samemu. Odnaleźć przyjemność w rzeczach małych, a nie w

sztucznym, narzuconym odgórnie, mirażu świata.

Jak to uczynić, gdy nie wiem, czego chcę? Nie potrafię nawet sam się określić? Czyżbym sam się

zagubił w monotonii i pogoni za statusem, tytułem, renomą i lepszym jutrem? Czy zgubiła mnie

moja ignorancja? Nie dość, że nie rozumiem sam siebie, to odrzucam całą wiedzę, którą chcą mi

przekazać ludzie podobni do mnie samego. Może powinienem tak, jak moi pradziadowie znaleźć

czas, by usiąść bezchmurnej nocy przy ognisku i zastanowić się, co taka mała jednostka znaczy w

tym wielkim świecie?

Jeśli w ówczesnej pogoni nie potrafisz znaleźć chwili czasu na wytchnienie, zastanowienie się nad

swoim losem, to przynajmniej zrozum jedno – system, w którym żyjesz, już Cię zniewolił. On to

stworzył Twój sztuczny obraz świata, który nosisz w sercu i głowie. Zrozum, sam dla siebie musisz

być wartością nadrzędna, bo to TY tworzysz swój świat. Dzięki swojemu materialnemu bytowi,

którym jest Twoje ciało istniejesz tu i teraz, a przez wykorzystanie zmysłów, możesz interpretować

rzeczywistość tak jak tego chcesz. Twoje ciało nie zostało stworzone tylko do służenia innym, ale w

szczególności Tobie samemu. System, w którym żyjesz, już tak mocno Cię pochłonął, że zatraciłeś

swoje człowieczeństwo. Dla osób narzucających doktrynę masz być ciemną masą, robocikiem –

masz służyć, a w razie wojny być użytym jako narzędzie walczące o dobro ludzi tworzących Twoją

zamkniętą, sztuczną rzeczywistość.

Jesteś wolny, bo możesz kupić co zechcesz. Przez takie stwierdzenie wolność została ograniczona

do zaspokajania potrzeb. Odczucie szczęścia złączone zostało z posiadaniem, natomiast wolność

duchowa przez wyuczone emocje stała się już dawno zniewolona, a wolne, niczym nieskrępowane

myślenie jest ciągle wyśmiewane.

Piszę do Ciebie, byś się na chwilę zatrzymał i spojrzał krytycznie na siebie, na ludzi, których mijasz

codziennie. Zobacz ich smutne twarze, ich nieobecny wzrok. Spójrz na nich, skup się na chwilę.

Dostrzegasz, że są to ludzie, których tak naprawdę nie ma – są bezosobowi. Oni niby coś słyszą,

lecz nie słuchają, gdzieś patrzą, ale nic nie widzą. Oni śpią w swoim małym, tylko dla nich realnym

świecie. Przyjmują to, co jest im dane, za najlepszą formę życia. Oni ciągle wewnętrznie czegoś

chcą, potrzebują, ale nawet sami nie potrafią określić, czego dokładnie oczekują od siebie i

otoczenia. Życie stało się dla nich wielkim spektaklem emocjonalnym wywoływanym przez

telewizję, a brak tych doznań powoduje wewnętrzne znużenie i brak zainteresowania życiem. Przez

poszukiwanie jedynie sztucznego szczęścia przestali oni być świadomi swojej osoby. Apeluję do

Ciebie, drogi czytelniku, byś się obudził z tej sztucznej rzeczywistości. Przecież nie tak miał

wyglądać XXI wiek.

Zrozum, że Twój byt materialny, którym jest Twoje doskonałe ciało, odbiera rzeczywistość przez

zmysły, jednak to wszystko przechodzi najpierw przez filtr Twojej podświadomości, przez Twojego

ducha, Twoją własną sekretarkę. Ona decyduje na tle emocjonalnym za Ciebie o tym co jest ważne,

a co nie. WAŻNY JEST CZŁOWIEK. Tylko Ty masz ze sobą, swoim umysłem i ciałem najlepszy

kontakt i tylko Ty możesz wiedzieć, co jest dla ciebie dobre. Dla Ciebie ten cały świat został

stworzony.

Autor: Reks

Ilustracja: Cornelia Kopp

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: