, chemia fizyczna, pomiar prężności pary.doc

I.                   WSTĘP

Cząsteczki w powierzchniowej warstwie lustra cieczy obdarzone wystarczającą do pokonania sił oddzialywan międzycząsteczkowych energią, mogą opuścić ciecz przechodząc do wolnej przestrzeni nad powstałą fazą gazową, wypełniającą pozostałą część zamkniętego naczynia.

Intensywność procesu wzrasta ze wzrostem temperatury. W miarę wzrostu stężenia cząstek w fazie gazowej obserwuje się w coraz większym stopniu proces odwrotny tj. przechodzenie pewnej ich liczby do fazy ciekłej. Jest to proces skraplania. W miarę upływu czasu szybkość pierwszego procesu maleje a drugiego wzrasta. Gdy szybkość par jest równa szybkości skraplania ustali się stan równowagi dynamicznej. Równowagę tę charakteryzuje właściwa dla danej cieczy prężność pary nasyconej odpowiadająca danej temperaturze. Prężność pary nasyconej nie zależy od ilości substancji znajdującej się w poszczególnych fazach, ani też od zajmowanej przez nią objętości.

Jest ona głównie funkcją temperatury.Prężność stanowi miarę stężenia substancji w fazie gazowej. Wskótek ponownego ogrzania i wzrostu temperatury zamkniętego układu naruszony zostaje w nim ten stan równowagi, rośnie energia cząsteczek, rośnie szybkość parowania, maleje szybkość skraplania, rośnie prężność par nad roztworem. W wyniku tego ponownie ustali się stan równowagi na innym poziomie dla każdej temperatury. Każdej z temperatur odpowiada właściwa dla niej prężność pary nasyconej, a krzywa parowania p=f(T) określa równowagę między cieczą a parą.

II.                Opis ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest obliczenie entalpii parowania heptanu poprzez pomiar prężności pary w temperaturach 35, 45, 55, 65°C izoteniskopową.

III.             Wyniki pomiarów

IV.           

Wykresy

V.               OBLICZENIE ENTALPII PAROWANIA

VI.            PODSUMOWANIE

Wartość, jaką przyjmuje prężność pary nasyconej cieczy zależy od temperatury. Kierunek zmian prężnośći pary nasyconej następujących pod jej wpływem można określić na podstawie reguły Le Chateliera-Brauna. Proces parowania jest procesem endotermicznym, a więc procesem którego stała równowagi wzrasta z temperaturą. Oznacza to jednocześnie że im wyższa temperatura tym wyższa prężność pary nasyconej.

1