dializy_pytania.doc

1.       Sposób leczenia ARDS  HEMOFILTRACJA
2. Hemoperfuzja – wskazania  zatrucia trójcyklicznymi lekami antydepresyjnymi, teofiliną, glikozydami nasercowymi (naparstnica – bradyarytmia), paracetamolem, saragatem (śr. ochrony roślin)  i grzybami
3. Problemy ze strony innych narządów u chorych dializowanych (*)
4. Główne źródła zakażenia chorych zakażenie przetoki (i pęknięcie)
5. Ostra niewydolność przed nerkowa – przyczyny ostry krwotok
6. Ostra niewydolność nerkowa – przyczyny alkohol niespożywczy
7. Ostra niewydolność pozanerkowa – przyczyny guz prostaty

Wyróżnia się następujące typy ONN:

·         przednerkową (niedostateczne ukrwienie nerek)

·         nerkową (choroby nerek)

·         zapalną

·         niezapalną

·         pozanerkową (niedrożnośc dróg nerkowych)

8. przyczyna niewydolności nerek

Najczęstsze przyczyny PNN:

·         choroby kłębuszków nerkowych (pierwotne i wtórne)

·         nefropatia cukrzycowa

·         choroby naczyń (zwężenie, nephrosclerosis)

·         choroby cewkowo-śródmiąższowe

·         choroby z towarzyszącymi torbielami nerek (np. wielotorbielowatość nerek)

Wyróżnia się następujące typy ONN:

·         przednerkową (niedostateczne ukrwienie nerek)

·         nerkową (choroby nerek)

·         zapalną

·         niezapalną

·         pozanerkową (niedrożnośc dróg nerkowych)

9. Def. Oligurii poniżej 400 - 150ml/ 24h
10. Def. Anurii poniżej 150ml/ 24h
11. przyczyny przewlekłej niewydolności nerek pierwotne kłębkowe zapalenie nerek (=pierwotne glomerulopatie), nefropatia cukrzycowa, GFR 120 (M) i 105-110 (K)
12. Fizyczna podstawa dializy otrzewnowej dyfuzja
13. Cewnik otrzewnowy Thenschofa(**) nie wypełnia się heparyną, nie wymaga dostępu naczyniowego
14. Fizyczna podstawa hemodializy dyfuzja i ultrafiltracja
15. wskazania do leczenia dializacyjnego potas powyżej 6,5, salicylany, metanol, glikol etylenowy
16. przepływ krwi w dializatorze 200(!) – 500ml/min
17. przepływ dializatu w dializatorze ok. 500mi/min to minimum
18. pierwsze wkłucie do przetoki tętniczo-żylnej (kiedy?) po 4 – 6 tyg.

(*)Powikłania dializy otrzewnowej

Infekcyjne

·         dializacyjne zapalenie otrzewnej

·         zapalenie tunelu cewnika

·         zapalenie okolicy cewnika

·         grzybicze zapalenie otrzewnej

·         gruźlicze zapalenie otrzewnej

·         aseptyczne zapalenie otrzewnej

Nieinfekcyjne

·         mechaniczne

o        związane ze wzrostem ciśnienia śródbrzusznego (np. przepukliny)

o        niezwiązane ze wzrostem ciśnienia śródbrzusznego (np. uszkodzenie cewnika, perforacja jelit)

·         metaboliczne

o        zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej lub kwasowo-zasadowej

o        zaburzenia gospodarki węglowodanowej lub lipidowej

o        zaburzenia gospodarki hormonalnej

o        zaburzenia hemostazy

·         złożone

(*)               Wzrost sekrecji parahormonu

Spadek produkcji aktywnej formy Wit. D3

Biorcy z HBV – NIE przeszczepiamy nerki

Biorcy z HCV + - przeszczepiamy nerki

Biorcy z HIV – NIE przeszczepiamy (ze względów etycznych)

(**)Cewniki można implantować do jamy otrzewnej wykorzystując jedną z 4 technik:

·         technikę chirurgiczną – najczęściej stosowana w przypadku zakładania tzw. przewlekłych cewników do dializ,

·         technikę trokarową (Tenckhoffa) – szybka, stosowana jedynie dla cewników prostych,

·         technikę z wykorzystaniem peritoneoskopu (endoskopowa) - coraz powszechniej wykorzystywana, jednak wymaga użycia specjalistycznego sprzętu (wideoskop i zestaw Y-TEC),

·         technikę prowadnicową (Seldingera) – stosowana obecnie tylko do zakładania tzw. ostrych cewników.

Przygotowanie

W przypadku dostępu czasowego – cewnika – dreny sztucznej nerki są bezpośrednio do niego podłączane; w przypadku wykształconej przetoki tętniczo-żylnej najpierw nakłuwa się żyłę w 2 miejscach, a następnie podłącza dreny. W większości przypadków nakłuwana żyła jest częścią uprzednio przygotowanej metodami chirurgicznymi przetoki dializacyjnej. Przygotowanie dostępu do łożyska naczyniowego (ang. angioaccess) jest skomplikowanym procesem wymagającym zabiegów na żyłach i tętnicach kończyn. Do prowadzenia adekwatnej dializy wymagany jest przepływ krwi przez nakłuwane naczynie co najmniej 200-300 ml/min. Taki przepływ jest możliwy tylko dzięki połączeniu tętnicy z żyłą czyli wytworzeniu przetoki dializacyjnej.

Przed rozpoczęciem hemodializy konieczne jest ustawienie następujących parametrów:

·         czas zabiegu – ustala lekarz uwzględniając stan chorego (przeważnie od 4 do 6 godzin),

·         częstość zabiegów (u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek) – 2 do 3 razy w tygodniu,

·         typ koncentratu – zawartość potasu, wapnia, (ewentualnie glukozy) – ustala lekarz,

·         rodzaj i dawkę heparyny (w trakcie zabiegu konieczne jest hamowanie krzepnięcia krwi) – ustala lekarz,

·         szybkość przepływu krwi (tzw. obroty) – ustala lekarz uwzględniając stan przetoki lub cewnika, masę ciała chorego, czas zabiegu hemodializy,

·         ultrafiltracja (UF) – ilość płynu, która zostanie odprowadzona z organizmu w trakcie zabiegu (nie powinna przekraczać 3 l).