Twain Mark - Dzieje Wenus z Kapitolu.pdf - Ebooks PL 16 Przygoda z sensacją - janek2013

DZIEJE WENUS Z KAPITOLU

Mark Twain

ROZDZIAŁ I

(Scena przedstawia pracownię rzeźbiarską w Rzymie.)

- Drogi George, jakże cię kocham!

- Wiem o tym, moja kochana Mary, lecz czemuż twój ojciec jest tak uparty?

- On nie ma złych intencji, kochanie, po prostu sztuka jest dlań szaleństwem, a prawdziwą

wartość mają tylko towary kolonialne. Przypuszcza, że umarlibyśmy oboje z głodu.

- Do diabła z takimi zasadami! O, czemuż nie jestem raczej kupcem kolonialnym! Opłaca się to

znacznie lepiej, niż być genialnie uzdolnionym rzeźbiarzem i głodować.

- Nie trać odwagi, drogi George. Jego uprzedzenia ku tobie znikną, skoro tylko te pięćdziesiąt

tysięcy dolarów...

- Pięćdziesiąt tysięcy dolarów? Czy wiesz, że nie zapłaciłem jeszcze komornego za ubiegły

miesiąc?

ROZDZIAŁ II

(Scena przedstawia wytworny apartament w Rzymie.)

- Ależ, drogi panie, nie sądzę, aby ta rozmowa miała sens. Nie mam nic przeciwko panu, ale nie

mogę wydać mej córki za nędzarza; wiem, że oprócz miłości, sztuki i głodu nie może pan jej

ofiarować niczego.

- Panie, jestem ubogi, to prawda. Ale czyż sława jest niczym? Wszak wielce szanowny Bellamy

Foodle z Arkansas utrzymuje, że mój ostatni posąg przedstawiający Amerykę jest arcydziełem i że

imię moje będzie kiedyś należało do najsłynniejszych!

- Bzdura, mój panie! Cóż wie ten osioł z Arkansas o tych sprawach? Sława jest niczym, zaś cena

rynkowa pańskich wytworów jest chwiejna. Całe pół roku męczy się pan nad towarem, za który

otrzyma pan najwyżej sto dolarów. Nie, nie, mój panie, póki nie zobaczę pięćdziesięciu tysięcy

dolarów, nie oddam panu ręki mojej córki; wyjdzie ona za mąż za młodego Simpera. Daję panu pół

roku czasu dla zebrania tej sumy. Do widzenia!

- Biada mi! Jestem zgubiony!

ROZDZIAŁ III

(Scena przedstawia pracownię artysty.)

- O, Johnie, przyjacielu z lat szkolnych, jestem najnieszczęśliwszym z ludzi!

- Bo jesteś niedołęgą!

- Ze wszystkiego, co ukochałem, pozostała mi tylko ta nieszczęsna statua Ameryki, ale i ona nie

okazuje mi żadnego współczucia; jej marmurowa postać jest tak cudna, a zarazem tak bezlitosna!

- Jesteś głupcem!

- Johnie!

- Bzdury i nic więcej. Mówiłeś przecież, że masz pół roku na zebranie tej sumy.

- Przestań szydzić, Johnie, widząc mnie w takiej rozpaczy! Gdybym miał nawet sześć wieków

czasu, czy mogłoby mnie to uratować? Czy mogę coś zdziałać? Bez imienia, kapitału i przyjaciół?

- Idioto! Tchórzu! Niedorajdo! Sześć miesięcy to aż za dużo - pięć miesięcy wystarczy nam w

zupełności.

- Oszalałeś?

- Pół roku to kawał czasu. Pozwól mi działać, a ja podejmuję się wszystko załatwić.

- Nie rozumiem cię, Johnie. Jakim sposobem możesz zdobyć dla mnie taką sumę?

- Pozwól, że będzie to od tej chwili moją sprawą. Ty nie wtrącaj się do niczego. Czy

pozostawiasz mi zupełną swobodę?

- Przysięgam, że tak.

John ujął młotek i pozbawił "Amerykę" nosa. Po chwili uderzył po raz drugi i dwa palce posągu

upadły na podłogę. Trzecie uderzenie pozbawiło "Amerykę" połowy ucha, następne - większej części

palców u jednej z nóg oraz drugiej nogi do kolana.

Skończywszy to dzieło zniszczenia John nałożył kapelusz i wyszedł. George przyglądał się w

osłupieniu żałosnym szczątkom swego posągu, który przypominał teraz swym wyglądem najgorszą

zmorę, po czym padł zemdlony na ziemię.

Po chwili powrócił John, wsadził swego przyjaciela wraz z posągiem do dorożki i gwiżdżąc

ostatni przebój wyruszył w drogę.

Zostawił przyjaciela w swoim mieszkaniu, a sam zniknął wraz z posągiem na via Quirinalis.

Twain Mark - Dzieje Wenus z Kapitolu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: