Fundacja 03 - Zagrozenie fundacji.pdf - cykl FUNDACJA - MarekMaly

Gregory

Benford

Zagrożenie

fundacji

Spotkanie

R. Daneel Olivaw nie wyglądał jak Eto Demerzel. Tę rolę już

dawno porzucił.

Dors Yenabili spodziewała się tego, lecz mimo to odczuwała

niepokój. Wiedziała, że przez tysiąclecia Olivaw wcielał się w

niezliczone postaci i grał setki ról.

Dors odnalazła go w ciasnym, obskurnym pomieszczeniu, dwa

sektory od Uniwersytetu Streelinga. Dotarła tutaj okrężną drogą;

całego terenu strzegł skomplikowany system sprzężonych urządzeń

zabezpieczających. Roboty były wyrzutkami społeczeństwa, nie miały

żadnych praw. Od tysiącleci żyły w głębokim cieniu tabu. Chociaż więc

Olivaw był jej przewodnikiem i mentorem, Dors Yenabili widywała go

bardzo rzadko.

Sama była humanoidalnym robotem, lecz w obecności tej

starożytnej, częściowo metalicznej istoty odczuwała niepokojące

dreszcze, będące mieszaniną strachu i czci. Olivaw miał prawie

dwadzieścia tysięcy lat i mógł z łatwością przybrać ludzką postać, lecz

tak naprawdę wcale nie pragnął być człowiekiem. Był czymś znacznie

więcej. Ona zaś żyła szczęśliwie i cieszyła się swym

człowieczeństwem. Jednak sama myśl o tym, kim lub czym jest,

działała na nią jak lód wrzucony za kołnierz.

- Ostatnio zainteresowanie osobą Hariego Seldona znacznie

wzrasta... - powiedziała.

- W rzeczy samej. Strach może cię zdradzić.

- Te najnowsze systemy zabezpieczające są takie inwazyjne...

wszechobecne.

- Twój niepokój jest w pełni uzasadniony - rzekł Olivaw i pokiwał

głową.

- Potrzebuję więcej pomocy, by skutecznie ochraniać Hariego.

- Jeśli w jego najbliższym otoczeniu znajdzie się jeszcze jeden z nas,

zwiększy to niebezpieczeństwo wykrycia.

- Wiem, wiem... - Dors pochyliła głowę. - Ale...

‘ Olivaw podszedł do niej i dotknął jej dłoni. Dors zamrugała

szybko, by powstrzymać łzy, i uważnie przyjrzała się twarzy robota.

Pewne szczegóły, jak choćby ruch jabłka Adama, zostały dopracowane

do perfekcji już dawno temu. Aby jednak ułatwić sobie to spotkanie,

Olivaw zrezygnował z typowo ludzkich, lecz mało istotnych w tym

momencie drobiazgów. W oczywisty sposób cieszył się owymi krótkimi

chwilami wolności.

- Ciągle się boję - przyznała Dors.

- I powinnaś. On boi się bardziej. Ale to ciebie zaprojektowano tak,

byś działała skutecznie nawet w największym strachu i zagrożeniu.

- Znam swoje możliwości, ale jeśli wziąć pod uwagę twoje ostatnie

posunięcie... Zaangażowałeś Hariego w politykę Imperium, i to na

najwyższym szczeblu. Nie ułatwia mi to zadania.

- To było konieczne.

- Ale to może odciągać go od pracy, od psychohistorii.

Olivaw wolno pokręcił głową.

- Wątpię. Hari jest szczególnym człowiekiem: ma w sobie pasję.

Kiedyś powiedział mi, że geniusz robi to, co musi, a talent to, co

może.

Sądził przy tym, że sam ma niewiele talentu.

Dors uśmiechnęła się smutno.

- Ale jest geniuszem.

- I dlatego, jak wszyscy geniusze, jest unikatowy. Ludzie mają to do

siebie, że nie poddają się łatwo uogólnieniom. Dzieje się tak za

sprawą ewolucji, chociaż oni sami nie do końca zdają sobie z tego

sprawę.

- A my?

- Ewolucja nie ma wpływu na kogoś, kto żyje wiecznie. A w każdym

razie nie ma na to czasu. Jednak z drugiej strony, my też potrafimy

się rozwijać i robimy to.

- Ludzie są także krwiożerczy - powiedziała Dors.

- Nas jest tylko kilkoro, ich wielu. I mają zwierzęcy instynkt, którego

nie potrafimy zgłębić, choćbyśmy się nie wiem jak starali.

- Mnie przede wszystkim obchodzi Hari.

- A Imperium dopiero na drugim miejscu?- Olivaw posłał Dors słaby

uśmiech. - Ja będę strzegł Imperium dopóty, dopóki ono będzie

strzegło ludzkości.

- Przed czym?

- Przed nią samą. Pamiętaj, Dors, że to era Cusp, era Szczytu, na

którą tak długo czekaliśmy. To najbardziej krytyczny okres całej

naszej historii.

- Znam ten termin, ale nie jestem pewna, czy do końca rozumiem

jego istotę. Czy mamy odpowiednią teorię historii? Po raz pierwszy

Daneel Olivaw zdradził swe uczucia i uśmiechnął się smutno.

- Nie potrafimy stworzyć żadnej głębszej teorii. Aby tego dokonać,

musielibyśmy znacznie lepiej poznać ludzkość.

- Ale coś mamy...?

- Odmienny sposób postrzegania ludzkości, jeden z tych

newralgicznych momentów historii. Właśnie to zmusiło nas do

nadania kształtu największemu tworowi ludzkości: Imperium.

- Nic o tym nie wiedziałam...

- I nie musisz. Teraz potrzebujemy tylko głębszego spojrzenia.

Dlatego właśnie Hari jest tak ważny.

Dors zmarszczyła brwi. Była zakłopotana, ale nie potrafiła

znaleźć przyczyny.

- Chodzi o tę... wcześniejszą, prostszą teorię - odezwała się po chwili.

- O to, że właśnie teraz ludzkość potrzebuje psychohistorii?

- Trafiłaś w sedno. Dochodzimy do takich wniosków na podstawie

naszej własnej, surowej teorii. Ale to wszystko, co możemy zrobić.

- I aby uzyskać coś więcej, mamy polegać tylko na Harim?

- Niestety, tak.

Fundacja 03 - Zagrozenie fundacji.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: