ei_2004_04_s026.pdf
(
387 KB
)
Pobierz
444695608 UNPDF
ochrona
przeciwporażeniowa
ochrona przeciwporażeniowa
w metrze warszawskim
mgr inż. Piotr Ber, mgr inż. Bernard Molak - Dział Elektro-Trakcyjny Metro Warszawskie Sp. z o.o.
mgr inż. Józef Dąbrowski - Zakład Trakcji Elektrycznej, Instytut Elektrotechniki Warszawa Międzylesie
Specy
fi
czny system prowadzenia ruchu pociągów w metrze, charakteryzujący się dużą
liczbą pojazdów na linii oraz usytuowaniem niemal całej infrastruktury pod ziemią, wy-
maga silnego i jednocześnie niezawodnego układu zasilania.
system zasilania
elektroenergetycznego
w metrze warszawskim
P
odstawowymi elementami sys-
2 (docelowo 3) zespo
ł
y prostowni-
kowe 3200 kVA ka
ż
dy lub 4 zespo-
ł
y prostownikowe 2400 kVA ka
ż
dy,
4 transformatory energetyczne
o mocy 630 lub 1000 kVA ka
ż
dy.
pod
ś
cian
ą
tunelu (oslona szyny jest
koloru pomara
ń
czowego lub
ż
ó
ł
te-
go). Trzecia szyna jest sekcjonowa-
na dla obydwu kierunków ruchu na
stacjach pasa
ż
erskich z podstacjami
trakcyjno-energetycznymi. Ka
ż
da
sekcja trzeciej szyny jest zasilana
dwustronnie z s
ą
siednich podsta-
cji trakcyjno-energetycznych, znaj-
duj
ą
cych si
ę
na obu kra
ń
cach da-
nej sekcji. Do za
łą
czania i od
łą
cza-
nia napi
ę
cia na trzeciej szynie s
ł
u-
żą
od
łą
czniki sieci trakcyjnej RST,
wyposa
ż
one w nap
ę
d silnikowy
i umieszczone w bezpo
ś
rednim s
ą
-
siedztwie trzeciej szyny. Na ka
ż
dej
stacji pasa
ż
erskiej, na której znaj-
duj
ą
si
ę
od
łą
czniki RST, przewidzia-
no mo
ż
liwo
ść
uszynienia ka
ż
dego
odcinka trzeciej szyny, za pomoc
ą
od
łą
czników uszyniaj
ą
cych SOU,
wyposa
ż
onych w nap
ę
d r
ę
czny. Ju
ż
w czasie eksploatacji dokonano mo-
dernizacji polegaj
ą
cej na zautomaty-
zowaniu procesu uszyniania na ca-
ł
ym odcinku metra.
g
ł
em wyposa
ż
onym w automatyk
ę
SZR. Pola dop
ł
ywów i
łą
cznika sek-
cyjnego s
ą
wyposa
ż
one w wy
łą
czniki
typu DS zainstalowane na ruchomych
cz
ł
onach. Pola odp
ł
ywowe posiadaj
ą
roz
łą
czniki RB. Z rozdzielni RGnN s
ą
zasilane odbiorniki zlokalizowane na
stacjach i w tunelach.
Do najwi
ę
kszych odbiorników pod
wzgl
ę
dem mocy jednostkowej nale
żą
wentylatory g
ł
ówne stacyjne i szla-
kowe. O
ś
wietlenie jako ca
ł
o
ść
na-
le
ż
y zaliczy
ć
równie
ż
do du
ż
ego od-
biorcy energii, ze wzgl
ę
du na du
żą
liczb
ę
punktów o
ś
wietleniowych.
Wentylacja i klimatyzacja pomiesz-
cze
ń
stacji, przepompownie, grzej-
niki, zasuwy wodne, systemy
łą
cz-
no
ś
ci i dost
ę
pu oraz inne, uzupe
ł
nia-
j
ą
list
ę
odbiorców energii pr
ą
du prze-
miennego z RGnN. Na ka
ż
dej stacji
znajduj
ą
si
ę
ponadto po dwie prze-
twornice zasilania bezprzerwowego
(UPS) o mocach 10 do 30 kVA ka
ż
da,
s
ł
u
żą
ce do zasilania obwodów ste-
rowania ruchem poci
ą
gów, o
ś
wie-
tlenia awaryjnego, ewakuacyjne-
go, systemów zdalnego sterowania
oraz systemów gwarantuj
ą
cych bez-
piecze
ń
stwo.
temu zasilania w metrze s
ą
pod-
stacje trakcyjno-energetyczne roz-
mieszczone na co drugiej (nieparzy-
stej) stacji
łą
cznie ze stacj
ą
technicz-
no-postojow
ą
[1, 2]. Na stacjach pa-
rzystych umieszczone s
ą
podstacje
energetyczne.
Zadaniem trakcyjno-energetycz-
nej podstacji jest przetworzenie
napi
ę
cia przemiennego 15750 V na
napi
ę
cie sta
ł
e 825 V (zasilanie szyny
pr
ą
dowej trakcji elektrycznej) i na-
pi
ę
cie 220/380 V (zasilanie odbio-
rów potrzeb w
ł
asnych). Urz
ą
dzenia
elektroenergetyczne linii metra s
ą
zasilane napi
ę
ciem 15 kV z rejono-
wych punktów zasilania /RPZ/ ener-
getyki zawodowej. Dwie linie kablo-
we wyprowadzone s
ą
z ró
ż
nych sek-
cji danego RPZ i przy
łą
czone do ró
ż
-
nych sekcji rozdzielnicy RSN 15 kV.
Stanowi
ą
one zasilanie podstacji
trakcyjno-energetycznej.
Jednosystemowa rozdzielnica RSN
15 kV (typu RD2 z wy
łą
cznikiem ma-
ł
oolejowym SCI-4 na wózkach) po-
dzielona jest na dwie sekcje.
Łą
cz-
nik sekcyjny wyposa
ż
ony jest w au-
tomatyk
ę
SZR. Niezale
ż
nie od zasi-
lania podstacji trakcyjno-energetycz-
nych z RPZ, wzd
ł
u
ż
ca
ł
ej linii metra
jest prowadzona linia kablowa 15 kV
(tzw. p
ę
tla BHP),
łą
cz
ą
ca sekcj
ę
I i II
rozdzielni 15 kV RSN kolejnych pod-
stacji trakcyjno-energetycznych. Lini
ą
t
ą
mo
ż
na zasili
ć
w sposób rezerwowy
ka
ż
d
ą
podstacj
ę
trakcyjno-energetycz-
n
ą
. Z rozdzielnicy 15 kV ka
ż
dej pod-
stacji zasilane s
ą
:
obwody napięcia
wyprostowanego
W sk
ł
ad ka
ż
dego zespo
ł
u prostowniko-
wego wchodz
ą
:
2 transformatory prostownikowe 3-
fazowe o mocy 1600 kVA, przek
ł
adni
15750/665 V i grupach po
łą
cze
ń
Dd 0
i Yd 11 lub 1 transformator prostow-
nikowy 3-uzwojeniowy o mocy 2400
kVA, przek
ł
adni 15750/665 V i grupie
po
łą
cze
ń
Yd 11 y 0;
2 zestawy diodowe w uk
ł
adzie
mostka 3-fazowego typu D-17/0,8
o nast
ę
puj
ą
cych parametrach zasila-
nia 3 × 665 V, 1700 A, napi
ę
cie wy-
prostowane 825 V.
Biegun „+” ka
ż
dego zespo
ł
u wy-
prowadzony jest do rozdzielnicy pr
ą
-
du sta
ł
ego RPS.
Biegun „–” wyprowadzony jest do
szafy kabli powrotnych SKP.
Rozdzielnica pr
ą
du sta
ł
ego wyko-
nana jest jako dwusekcyjna ze sprz
ę
-
g
ł
em od
łą
cznikowym.
Pola zasilaczy trakcyjnych s
ą
dwu-
cz
ł
onowe. W cz
ł
onach ruchomych
zainstalowane s
ą
wy
łą
czniki szybkie
WSE w wykonaniu wysuwnym.
zasilanie urządzeń
nietrakcyjnych
Transformatory energetyczne
potrzeb w
ł
asnych ka
ż
dej podstacji
pracuj
ą
na szyny rozdzielnicy 0,4
kV RGnN (rozdzielnicy g
ł
ównej ni-
skiego napi
ę
cia), zasilaj
ą
cej odbio-
ry si
ł
owe i o
ś
wietleniowe danej sta-
cji pasa
ż
erskiej i przyleg
ł
ych odcin-
ków szlaku.
W metrze zainstalowano transfor-
matory energetyczne suche o mocy
630 lub 1000 kVA ka
ż
dy, grupy po
łą
-
cze
ń
Dyn 5 o przek
ł
adni 15750/400 V.
Rozdzielnice s
ą
jednosystemowe,
podzielone na dwie sekcje ze sprz
ę
-
centrum dyspozytorskie
Na potrzeby zasilania, sterowania
i sygnalizacji urz
ą
dze
ń
wykorzystuje
si
ę
pi
ęć
wielko
ś
ci i rodzajów napi
ęć
:
220 V =, 220 V ~, 24 V =, 24 V ~
i 12 V= .
Mózgiem metra jest Centralna Dyspo-
zytornia. Cztery podstawowe stano-
wiska dyspozytorskie kontroluj
ą
ruch
poci
ą
gów, dzia
ł
anie urz
ą
dze
ń
łą
czno-
ś
ci, sterowania ruchem i bezpiecze
ń
-
stwa, dzia
ł
anie urz
ą
dze
ń
elektro-
układ zasilania pociągów
Zasilanie poci
ą
gów metra realizo-
wane jest za pomoc
ą
tzw. „trzeciej
szyny” umieszczonej z boku toru
(po lewej lub prawej stronie). Jest
ona widziana przez pasa
ż
era metra
jako os
ł
oni
ę
ta szyna znajduj
ą
ca si
ę
26
www.elektro.info.pl
nr 4/2004
Rys. 1
Schemat zasilania metra
średnie rezystancje wzdłużne tunelu tubingowego
średnie rezystancje wzdłużne tunelu żelbetowego
Praca wszyst-
kich urz
ą
dze
ń
-
wszelkie zmia-
ny i stany alar-
mowe - zapisy-
wane s
ą
w hi-
storycznym banku danych i na bie-
żą
co drukowane na w
łą
czonej przez
ca
ł
y czas drukarce.
ochrona przed porażeniem
prądem elektrycznym
średnie rezystancje wzdłużne odcinków stacyjnych
8,8 [m
W
/km]
rezystancja przejścia tunelu względem ziemi – tubingi żeliwne
– tubingi żelbetowe
0,9 – 4,6 [m
W
km]
2,3 – 6,4 [m
W
km]
Budow
ę
metra warszawskiego
rozpocz
ę
to 15 kwietnia 1983 r. Na-
tomiast 7 kwietnia 1995 r. oddano
do u
ż
ytku I odcinek linii o d
ł
ugo
ś
ci
11,2 km (od stacji Kabaty do stacji Po-
litechnika). 26 maja 1998 r. oddano
Tab. 1
Średnie wartości rezystancji konstrukcji tuneli metra warszawskiego
energetycznych oraz urz
ą
dze
ń
sani-
tarnych i mechanicznych. Prac
ę
urz
ą
-
dze
ń
elektroenergetycznych nadzoru-
je dyspozytor energetyczny maj
ą
cy do
dyspozycji system zdalnego sterowa-
nia SAUTER. System ten, oparty na
uk
ł
adach mikroprocesorowych, kon-
troluje i zapewnia szybkie sterowa-
nie wszystkimi urz
ą
dzeniami ener-
getycznymi i trakcyjnymi (wy
łą
czni-
ki, od
łą
czniki itp.). Jednostka cen-
tralna, zainstalowana w Centralnej
Dyspozytorni Metra, zbiera infor-
macje o stanie nadzorowanych urz
ą
-
dze
ń
(stany po
ł
o
ż
enia wy
łą
czników,
od
łą
czników, warto
ś
ci napi
ęć
i pr
ą
-
dów, awarie) oraz dokonuje analizy
tych danych, okre
ś
laj
ą
c np. prawdo-
podobn
ą
przyczyn
ę
wyst
ą
pienia sta-
nu alarmowego i podaj
ą
c sposób po-
st
ę
powania w zaistnia
ł
ej sytuacji.
Informacje nadchodz
ą
ce z poszcze-
gólnych obiektów i polecenia wyda-
wane przez dyspozytora przedstawia-
ne s
ą
na monitorze w postaci teksto-
wych list dialogowych lub w formie
graficznej (schemat okre
ś
lonej gru-
py urz
ą
dze
ń
).
nr 4/2004
www.elektro.info.pl
27
2,2 [m
W
/km]
47 [m
W
/km]
ochrona
przeciwporażeniowa
kolejny odcinek (do stacji Centrum),
10 maja 2001 r. dwie kolejne stacje
(
Ś
wi
ę
tokrzyska i Ratusz), a 20 grud-
nia 2003 r. odcinek do stacji Dworzec
Gda
ń
ski. Aktualnie trasa I linii wyno-
si 15,6 km i 15 stacji.
Instalacje i urz
ą
dzenia elektro-ener-
getyczne projektowane i wykonywane
by
ł
y zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
cym wów-
czas stanem prawnym. Wzakresie
ochrony przeciwpora
ż
eniowej do 1 kV
i pow. 1 kV obowi
ą
zywa
ł
y Zarz
ą
dzenia
Ministra Górnictwa i Energetyki oraz Mi-
nistra Budownictwa i Przemys
ł
u Mate-
ria
ł
ów Budowlanych, odpowiednio z 5
pa
ź
dziernika 1966 r. i 31 grudnia 1966.
W 1990 r. 26 listopada ukaza
ł
o si
ę
w Dz.
U. nr 81 Rozporz
ą
dzenie Ministra Prze-
mys
ł
u w sprawie warunków technicz-
nych, jakim powinny odpowiada
ć
urz
ą
-
dzenia elektroenergetyczne w zakresie
ochrony przeciwpora
ż
eniowej. Ten stan
prawny obowi
ą
zywa
ł
przy budowie od-
cinka metra od stacji Kabaty do stacji Po-
litechnika.
Kolejne stacje metra (Centrum,
Ś
wi
ę
tokrzyska, Ratusz i Dworzec
Gda
ń
ski) zaprojektowane i zbudo-
wane zosta
ł
y zgodnie z aktualnie
obowi
ą
zuj
ą
cym stanem prawnym
(Prawo Budowlane – ustawa z 7 lip-
ca 1994, Prawo Energetyczne - usta-
wa z 10 kwietnia, Polska Norma PN-
ICE 60364 (PN-E 05009) oraz w
ł
a
ś
ci-
we rozporz
ą
dzenia).
Tak wykonana magistrala uzie-
miaj
ą
ca jest traktowana jako uziom
roboczy i ochronny dla wszystkich
urz
ą
dze
ń
elektrycznych zlokalizo-
wanych wewn
ą
trz budowli pod-
ziemnej. Wewn
ą
trz ka
ż
dej podsta-
cji trakcyjno-energetycznej i energe-
tycznej jest wykonany otok z p
ł
a-
skownika stalowego ocynkowane-
go o przekroju 120 mm
2
, po
łą
czo-
ny w dwóch miejscach z magistra-
l
ą
uziemiaj
ą
c
ą
.
Ś
rednie rezystancje
wzd
ł
u
ż
ne tuneli oraz korpusów sta-
cji wraz z magistral
ą
uziemiaj
ą
c
ą
ze-
stawiono w
tabeli 1
, w której tej po-
dano równie
ż
warto
ś
ci rezystancji
przej
ś
cia tunelu - ziemia [3].
to
ś
ci zalecanej w normie [4]. Norma ta
zosta
ł
a w 2002 r. zast
ą
piona przet
ł
uma-
czon
ą
na j
ę
zyk polski norm
ą
europejsk
ą
[5]. Uk
ł
ad zasilania pr
ą
dem sta
ł
ym posia-
da zabezpieczenia w postaci samoczyn-
nego wy
łą
czenia zasilania po stronie 15
kV (wy
łą
czniki zespo
ł
ów) i samoczynne-
go wy
łą
czenia zasilania po stronie zasila-
nia trakcji (wy
łą
czniki szybkie). Ponad-
to uk
ł
ady zasilania trakcji s
ą
zabezpie-
czone dodatkowo od wp
ł
ywów zani-
ków napi
ę
cia sterowania podstawowe-
go potrzeb w
ł
asnych oraz zaniku zasila-
nia w obwodach pomocniczych pr
ą
du
przemiennego.
Dodatkow
ą
ochron
ą
przed pora
ż
e-
niem pr
ą
dem elektrycznym jest uszy-
nienie ochronne przez przeka
ź
niki za-
bezpieczenia przeciwpora
ż
eniowego
odizolowanych od ziemi urz
ą
dze
ń
pr
ą
du sta
ł
ego „ + 825 V ”.
Kolejnym elementem systemu
ochrony przeciwpora
ż
eniowej jest za-
stosowanie na ka
ż
dej stacji urz
ą
dze-
nia do ci
ą
g
ł
ej kontroli napi
ę
cia ra
ż
enia
(UCKNR). Urz
ą
dzenie to przeznaczone
jest do ci
ą
g
ł
ej kontroli napi
ę
cia mi
ę
dzy
szynami jezdnymi i zbrojeniem tune-
lu (peron - obudowa wagonu). W przy-
padku pojawienia si
ę
napi
ęć
ra
ż
enia
zarówno pr
ą
du sta
ł
ego, jak i prze-
miennego, przekraczaj
ą
cych warto
ś
ci
dopuszczalne, urz
ą
dzenie powoduje
zwarcie szyny jezdnej ze zbrojeniem
tunelu na okre
ś
lony czas.
zuj
ą
cych norm i przepisów. W tej sy-
tuacji powsta
ł
problem po
łą
czenia oby-
dwu systemów na „
ż
ywym organizmie”.
Rozwi
ą
zanie polega
ł
o na zmianie niektó-
rych obwodów stacji Politechnika (przej-
ś
cie na system TN-S), zwi
ą
zanych z ob-
s
ł
ug
ą
po
ł
owy nast
ę
pnego szlaku w kie-
runku stacji Centrum.
Z
ł
o
ż
ony system instalacji elek-
trycznych w metrze warszawskim
wymaga indywidualnego podej
ś
cia
do ka
ż
dej instalacji i kompleksowe-
go podej
ś
cia do ca
ł
ego systemu.
Powa
ż
nym utrudnieniem przy
pracach eksploatacyjnych nad syste-
mem jest ograniczony dost
ę
p do in-
stalacji i urz
ą
dze
ń
(do niektórych tyl-
ko w przerwie nocnej), pracuj
ą
cych
w ruchu ci
ą
g
ł
ym. Bezpiecze
ń
stwo
pasa
ż
erów jest celem nadrz
ę
dnym,
oraz obs
ł
ugi.
W okresie 9 lat eksploatacji metra
nie zanotowano przypadków pora
ż
e-
nia pr
ą
dem elektrycznym, co daje do-
bre
ś
wiadectwo zarówno zainstalowa-
nym systemom ochrony przed pora-
ż
eniem pr
ą
dem elektrycznym, jak
i obs
ł
udze oraz stosowanym przez
ni
ą
procedurom post
ę
powania.
ochrona przed porażeniem
w obwodach o napięciu
powyżej 1 kV
W instalacjach elektroenerge-
tycznych o napi
ę
ciu 15 kV pr
ą
du
przemiennego zastosowano ochro-
n
ę
przeciwpora
ż
eniow
ą
podstawo-
w
ą
i dodatkow
ą
.
Ochrona podstawowa to w
ł
a
ś
ci-
wy dobór zabezpiecze
ń
przeci
ąż
e-
niowych do odbiorników, urz
ą
-
dze
ń
, kabli i innych elementów sie-
ci, izolacja robocza, obudowy i os
ł
o-
ny ochronne oraz usytuowanie cz
ę
-
ś
ci go
ł
ych i izolowanych zabezpie-
czonych przed dotykiem. Ochrona
dodatkowa to uziemienia ochron-
ne. Z warto
ś
ci podanych w
tabeli 1
wynika,
ż
e rezystancja poszczegól-
nych uziemie
ń
ochronnych prak-
tycznie nie przekracza 1
W
.
literatura
1. P. Ber, System zasilania elektroener-
getycznego w metrze, TTS, 1995 nr
10, s. 40 - 43.
2. P. Ber, Zasilanie i sie
ć
trakcyjna me-
tra, Konferencja naukowo-technicz-
na, Trakcja elektryczna w komuni-
kacji miejskiej, TRAM’96, Gda
ń
sk 9-
11 maja 1996 r., s. 5 – 13.
3. W. Dziuba, J. D
ą
browski, Rezystan-
cje w obwodach pr
ą
dów powrot-
nych warszawskiego metra, VII Kon-
ferencja Naukowa Trakcji Elektrycz-
nej, SEMTRAK’96, Zakopane, pa
ź
-
dziernik 1996 r., s. 213 – 220.
4. PN-92-E 05024 Ochrona przed ko-
rozj
ą
. Ograniczanie up
ł
ywu pr
ą
dów
b
łą
dz
ą
cych z trakcyjnych sieci po-
wrotnych pr
ą
du sta
ł
ego.
5. PN-EN 50122-2:2002. Zastosowania
kolejowe. Urz
ą
dzenia stacjonarne.
Cz
ęść
2:
Ś
rodki ochrony przed od-
dzia
ł
ywaniem pr
ą
dów b
łą
dz
ą
cych
wywo
ł
anych przez trakcj
ę
elektrycz-
n
ą
pr
ą
du sta
ł
ego.
rozwiązania techniczne
ochrona przed porażeniem
w obwodach prądu
przemiennego o napięciu
do 1 kV
Magistrala uziemiaj
ą
ca jest wyko-
rzystywana jako uziemienie stacji
i tuneli. Wykonana jest z p
ł
askowni-
ka stalowego ocynkowanego (Fe/Zu)
o przekroju 50 x 4 mm, który biegnie
dwoma tunelami i po obydwu stro-
nach stacji, wzd
ł
u
ż
ca
ł
ej linii metra.
Na ka
ż
dej stacji wykonano po
łą
czenie
poprzeczne,
łą
cz
ą
ce obydwa p
ł
asko-
wniki. Magistrala jest po
łą
czona me-
talicznie ze zbrojeniem
ż
elbetowych
i
ż
eliwnych tubingów tuneli oraz ze
zbrojeniem
ż
elbetowym stacji. Ca
ł
a li-
nia metra (stacje i tunele) pogr
ąż
ona
jest w gruncie na g
łę
boko
ś
ci ok. 10 m.
Wyj
ą
tek stanowi krótki odcinek tune-
lu
łą
cz
ą
cy lini
ę
metra ze stacj
ą
tech-
niczno-postojow
ą
Kabaty.
ochrona przed porażeniem
w obwodach prądu stałego
o napięciu do 1 kV
Pierwszy odcinek linii metra (do
stacji Politechnika), w zakresie in-
stalacji elektrycznych do 1 kV, zosta
ł
wykonany w uk
ł
adzie sieci TN-C, tzn.
zaprojektowano i wykonano sieci ka-
blowe i oprzewodowanie 4- i 2-
ż
y
ł
o-
we (zastosowano przewód neutral-
no-ochronny PEN).
Nast
ę
pne stacje i odcinki szlaków
zosta
ł
y zaprojektowane iwykonane
w uk
ł
adach sieci TN-S, 5- i 3-
ż
y
ł
owe
(zastosowano przewody neutralne N
i ochronne PE). Zastosowana ochrona
przeciwpora
ż
eniowa w obydwu przy-
padkach spe
ł
nia wymagania obowi
ą
-
Uk
ł
ad zasilania trakcji wmetrze
warszawskim jest klasycznym zasila-
czem pr
ą
du sta
ł
ego niskiego napi
ę
cia,
gdzie „ + ” jest podawany na tzw. trze-
ci
ą
szyn
ę
(pr
ą
dow
ą
), a „ – ” na tory jezd-
ne. Zasilacz jest izolowany od konstruk-
cji tuneli - szyny jezdne s
ą
izolowane od
betonu podtorza. Rezystancja przej
ś
cia
mi
ę
dzy szynami jezdnymi a „ziemi
ą
tu-
nelu” w metrze jest z regu
ł
y znacznie
wi
ę
ksza ni
ż
20
W
/km [3], czyli od war-
28
www.elektro.info.pl
nr 4/2004
Plik z chomika:
pilot1216
Inne pliki z tego folderu:
ei_2004_04_s003.pdf
(42 KB)
ei_2004_04_s004.pdf
(112 KB)
ei_2004_04_s005.pdf
(322 KB)
ei_2004_04_s009.pdf
(572 KB)
ei_2004_04_s014.pdf
(316 KB)
Inne foldery tego chomika:
- II w.św. - Pacyfik, Azja
- II w.św. - Rosja - ZSRR
- II w.św. Afryka, Atlantyk
- ★ Oszukać Umysł
ENCYKLOPEDIA KOŚCIELNA
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin