ei_2004_04_s026.pdf

(387 KB) Pobierz
444695608 UNPDF
ochrona
przeciwporażeniowa
ochrona przeciwporażeniowa
w metrze warszawskim
mgr inż. Piotr Ber, mgr inż. Bernard Molak - Dział Elektro-Trakcyjny Metro Warszawskie Sp. z o.o.
mgr inż. Józef Dąbrowski - Zakład Trakcji Elektrycznej, Instytut Elektrotechniki Warszawa Międzylesie
Specy czny system prowadzenia ruchu pociągów w metrze, charakteryzujący się dużą
liczbą pojazdów na linii oraz usytuowaniem niemal całej infrastruktury pod ziemią, wy-
maga silnego i jednocześnie niezawodnego układu zasilania.
system zasilania
elektroenergetycznego
w metrze warszawskim
P odstawowymi elementami sys-
2 (docelowo 3) zespo ł y prostowni-
kowe 3200 kVA ka ż dy lub 4 zespo-
ł y prostownikowe 2400 kVA ka ż dy,
4 transformatory energetyczne
o mocy 630 lub 1000 kVA ka ż dy.
pod ś cian ą tunelu (oslona szyny jest
koloru pomara ń czowego lub ż ó ł te-
go). Trzecia szyna jest sekcjonowa-
na dla obydwu kierunków ruchu na
stacjach pasa ż erskich z podstacjami
trakcyjno-energetycznymi. Ka ż da
sekcja trzeciej szyny jest zasilana
dwustronnie z s ą siednich podsta-
cji trakcyjno-energetycznych, znaj-
duj ą cych si ę na obu kra ń cach da-
nej sekcji. Do za łą czania i od łą cza-
nia napi ę cia na trzeciej szynie s ł u-
żą od łą czniki sieci trakcyjnej RST,
wyposa ż one w nap ę d silnikowy
i umieszczone w bezpo ś rednim s ą -
siedztwie trzeciej szyny. Na ka ż dej
stacji pasa ż erskiej, na której znaj-
duj ą si ę od łą czniki RST, przewidzia-
no mo ż liwo ść uszynienia ka ż dego
odcinka trzeciej szyny, za pomoc ą
od łą czników uszyniaj ą cych SOU,
wyposa ż onych w nap ę d r ę czny. Ju ż
w czasie eksploatacji dokonano mo-
dernizacji polegaj ą cej na zautomaty-
zowaniu procesu uszyniania na ca-
ł ym odcinku metra.
g ł em wyposa ż onym w automatyk ę
SZR. Pola dop ł ywów i łą cznika sek-
cyjnego s ą wyposa ż one w wy łą czniki
typu DS zainstalowane na ruchomych
cz ł onach. Pola odp ł ywowe posiadaj ą
roz łą czniki RB. Z rozdzielni RGnN s ą
zasilane odbiorniki zlokalizowane na
stacjach i w tunelach.
Do najwi ę kszych odbiorników pod
wzgl ę dem mocy jednostkowej nale żą
wentylatory g ł ówne stacyjne i szla-
kowe. O ś wietlenie jako ca ł o ść na-
le ż y zaliczy ć równie ż do du ż ego od-
biorcy energii, ze wzgl ę du na du żą
liczb ę punktów o ś wietleniowych.
Wentylacja i klimatyzacja pomiesz-
cze ń stacji, przepompownie, grzej-
niki, zasuwy wodne, systemy łą cz-
no ś ci i dost ę pu oraz inne, uzupe ł nia-
j ą list ę odbiorców energii pr ą du prze-
miennego z RGnN. Na ka ż dej stacji
znajduj ą si ę ponadto po dwie prze-
twornice zasilania bezprzerwowego
(UPS) o mocach 10 do 30 kVA ka ż da,
s ł u żą ce do zasilania obwodów ste-
rowania ruchem poci ą gów, o ś wie-
tlenia awaryjnego, ewakuacyjne-
go, systemów zdalnego sterowania
oraz systemów gwarantuj ą cych bez-
piecze ń stwo.
temu zasilania w metrze s ą pod-
stacje trakcyjno-energetyczne roz-
mieszczone na co drugiej (nieparzy-
stej) stacji łą cznie ze stacj ą technicz-
no-postojow ą [1, 2]. Na stacjach pa-
rzystych umieszczone s ą podstacje
energetyczne.
Zadaniem trakcyjno-energetycz-
nej podstacji jest przetworzenie
napi ę cia przemiennego 15750 V na
napi ę cie sta ł e 825 V (zasilanie szyny
pr ą dowej trakcji elektrycznej) i na-
pi ę cie 220/380 V (zasilanie odbio-
rów potrzeb w ł asnych). Urz ą dzenia
elektroenergetyczne linii metra s ą
zasilane napi ę ciem 15 kV z rejono-
wych punktów zasilania /RPZ/ ener-
getyki zawodowej. Dwie linie kablo-
we wyprowadzone s ą z ró ż nych sek-
cji danego RPZ i przy łą czone do ró ż -
nych sekcji rozdzielnicy RSN 15 kV.
Stanowi ą one zasilanie podstacji
trakcyjno-energetycznej.
Jednosystemowa rozdzielnica RSN
15 kV (typu RD2 z wy łą cznikiem ma-
ł oolejowym SCI-4 na wózkach) po-
dzielona jest na dwie sekcje. Łą cz-
nik sekcyjny wyposa ż ony jest w au-
tomatyk ę SZR. Niezale ż nie od zasi-
lania podstacji trakcyjno-energetycz-
nych z RPZ, wzd ł u ż ca ł ej linii metra
jest prowadzona linia kablowa 15 kV
(tzw. p ę tla BHP), łą cz ą ca sekcj ę I i II
rozdzielni 15 kV RSN kolejnych pod-
stacji trakcyjno-energetycznych. Lini ą
t ą mo ż na zasili ć w sposób rezerwowy
ka ż d ą podstacj ę trakcyjno-energetycz-
n ą . Z rozdzielnicy 15 kV ka ż dej pod-
stacji zasilane s ą :
obwody napięcia
wyprostowanego
W sk ł ad ka ż dego zespo ł u prostowniko-
wego wchodz ą :
2 transformatory prostownikowe 3-
fazowe o mocy 1600 kVA, przek ł adni
15750/665 V i grupach po łą cze ń Dd 0
i Yd 11 lub 1 transformator prostow-
nikowy 3-uzwojeniowy o mocy 2400
kVA, przek ł adni 15750/665 V i grupie
po łą cze ń Yd 11 y 0;
2 zestawy diodowe w uk ł adzie
mostka 3-fazowego typu D-17/0,8
o nast ę puj ą cych parametrach zasila-
nia 3 × 665 V, 1700 A, napi ę cie wy-
prostowane 825 V.
Biegun „+” ka ż dego zespo ł u wy-
prowadzony jest do rozdzielnicy pr ą -
du sta ł ego RPS.
Biegun „–” wyprowadzony jest do
szafy kabli powrotnych SKP.
Rozdzielnica pr ą du sta ł ego wyko-
nana jest jako dwusekcyjna ze sprz ę -
g ł em od łą cznikowym.
Pola zasilaczy trakcyjnych s ą dwu-
cz ł onowe. W cz ł onach ruchomych
zainstalowane s ą wy łą czniki szybkie
WSE w wykonaniu wysuwnym.
zasilanie urządzeń
nietrakcyjnych
Transformatory energetyczne
potrzeb w ł asnych ka ż dej podstacji
pracuj ą na szyny rozdzielnicy 0,4
kV RGnN (rozdzielnicy g ł ównej ni-
skiego napi ę cia), zasilaj ą cej odbio-
ry si ł owe i o ś wietleniowe danej sta-
cji pasa ż erskiej i przyleg ł ych odcin-
ków szlaku.
W metrze zainstalowano transfor-
matory energetyczne suche o mocy
630 lub 1000 kVA ka ż dy, grupy po łą -
cze ń Dyn 5 o przek ł adni 15750/400 V.
Rozdzielnice s ą jednosystemowe,
podzielone na dwie sekcje ze sprz ę -
centrum dyspozytorskie
Na potrzeby zasilania, sterowania
i sygnalizacji urz ą dze ń wykorzystuje
si ę pi ęć wielko ś ci i rodzajów napi ęć :
220 V =, 220 V ~, 24 V =, 24 V ~
i 12 V= .
Mózgiem metra jest Centralna Dyspo-
zytornia. Cztery podstawowe stano-
wiska dyspozytorskie kontroluj ą ruch
poci ą gów, dzia ł anie urz ą dze ń łą czno-
ś ci, sterowania ruchem i bezpiecze ń -
stwa, dzia ł anie urz ą dze ń elektro-
układ zasilania pociągów
Zasilanie poci ą gów metra realizo-
wane jest za pomoc ą tzw. „trzeciej
szyny” umieszczonej z boku toru
(po lewej lub prawej stronie). Jest
ona widziana przez pasa ż era metra
jako os ł oni ę ta szyna znajduj ą ca si ę
26
www.elektro.info.pl
nr 4/2004
444695608.001.png 444695608.002.png
Rys. 1 Schemat zasilania metra
średnie rezystancje wzdłużne tunelu tubingowego
średnie rezystancje wzdłużne tunelu żelbetowego
Praca wszyst-
kich urz ą dze ń -
wszelkie zmia-
ny i stany alar-
mowe - zapisy-
wane s ą w hi-
storycznym banku danych i na bie-
żą co drukowane na w łą czonej przez
ca ł y czas drukarce.
ochrona przed porażeniem
prądem elektrycznym
średnie rezystancje wzdłużne odcinków stacyjnych
8,8 [m W /km]
rezystancja przejścia tunelu względem ziemi – tubingi żeliwne
– tubingi żelbetowe
0,9 – 4,6 [m W km]
2,3 – 6,4 [m W km]
Budow ę metra warszawskiego
rozpocz ę to 15 kwietnia 1983 r. Na-
tomiast 7 kwietnia 1995 r. oddano
do u ż ytku I odcinek linii o d ł ugo ś ci
11,2 km (od stacji Kabaty do stacji Po-
litechnika). 26 maja 1998 r. oddano
Tab. 1 Średnie wartości rezystancji konstrukcji tuneli metra warszawskiego
energetycznych oraz urz ą dze ń sani-
tarnych i mechanicznych. Prac ę urz ą -
dze ń elektroenergetycznych nadzoru-
je dyspozytor energetyczny maj ą cy do
dyspozycji system zdalnego sterowa-
nia SAUTER. System ten, oparty na
uk ł adach mikroprocesorowych, kon-
troluje i zapewnia szybkie sterowa-
nie wszystkimi urz ą dzeniami ener-
getycznymi i trakcyjnymi (wy łą czni-
ki, od łą czniki itp.). Jednostka cen-
tralna, zainstalowana w Centralnej
Dyspozytorni Metra, zbiera infor-
macje o stanie nadzorowanych urz ą -
dze ń (stany po ł o ż enia wy łą czników,
od łą czników, warto ś ci napi ęć i pr ą -
dów, awarie) oraz dokonuje analizy
tych danych, okre ś laj ą c np. prawdo-
podobn ą przyczyn ę wyst ą pienia sta-
nu alarmowego i podaj ą c sposób po-
st ę powania w zaistnia ł ej sytuacji.
Informacje nadchodz ą ce z poszcze-
gólnych obiektów i polecenia wyda-
wane przez dyspozytora przedstawia-
ne s ą na monitorze w postaci teksto-
wych list dialogowych lub w formie
graficznej (schemat okre ś lonej gru-
py urz ą dze ń ).
nr 4/2004
www.elektro.info.pl
27
2,2 [m W /km]
47 [m W /km]
444695608.003.png
ochrona
przeciwporażeniowa
kolejny odcinek (do stacji Centrum),
10 maja 2001 r. dwie kolejne stacje
( Ś wi ę tokrzyska i Ratusz), a 20 grud-
nia 2003 r. odcinek do stacji Dworzec
Gda ń ski. Aktualnie trasa I linii wyno-
si 15,6 km i 15 stacji.
Instalacje i urz ą dzenia elektro-ener-
getyczne projektowane i wykonywane
by ł y zgodnie z obowi ą zuj ą cym wów-
czas stanem prawnym. Wzakresie
ochrony przeciwpora ż eniowej do 1 kV
i pow. 1 kV obowi ą zywa ł y Zarz ą dzenia
Ministra Górnictwa i Energetyki oraz Mi-
nistra Budownictwa i Przemys ł u Mate-
ria ł ów Budowlanych, odpowiednio z 5
pa ź dziernika 1966 r. i 31 grudnia 1966.
W 1990 r. 26 listopada ukaza ł o si ę w Dz.
U. nr 81 Rozporz ą dzenie Ministra Prze-
mys ł u w sprawie warunków technicz-
nych, jakim powinny odpowiada ć urz ą -
dzenia elektroenergetyczne w zakresie
ochrony przeciwpora ż eniowej. Ten stan
prawny obowi ą zywa ł przy budowie od-
cinka metra od stacji Kabaty do stacji Po-
litechnika.
Kolejne stacje metra (Centrum,
Ś wi ę tokrzyska, Ratusz i Dworzec
Gda ń ski) zaprojektowane i zbudo-
wane zosta ł y zgodnie z aktualnie
obowi ą zuj ą cym stanem prawnym
(Prawo Budowlane – ustawa z 7 lip-
ca 1994, Prawo Energetyczne - usta-
wa z 10 kwietnia, Polska Norma PN-
ICE 60364 (PN-E 05009) oraz w ł a ś ci-
we rozporz ą dzenia).
Tak wykonana magistrala uzie-
miaj ą ca jest traktowana jako uziom
roboczy i ochronny dla wszystkich
urz ą dze ń elektrycznych zlokalizo-
wanych wewn ą trz budowli pod-
ziemnej. Wewn ą trz ka ż dej podsta-
cji trakcyjno-energetycznej i energe-
tycznej jest wykonany otok z p ł a-
skownika stalowego ocynkowane-
go o przekroju 120 mm 2 , po łą czo-
ny w dwóch miejscach z magistra-
l ą uziemiaj ą c ą . Ś rednie rezystancje
wzd ł u ż ne tuneli oraz korpusów sta-
cji wraz z magistral ą uziemiaj ą c ą ze-
stawiono w tabeli 1 , w której tej po-
dano równie ż warto ś ci rezystancji
przej ś cia tunelu - ziemia [3].
to ś ci zalecanej w normie [4]. Norma ta
zosta ł a w 2002 r. zast ą piona przet ł uma-
czon ą na j ę zyk polski norm ą europejsk ą
[5]. Uk ł ad zasilania pr ą dem sta ł ym posia-
da zabezpieczenia w postaci samoczyn-
nego wy łą czenia zasilania po stronie 15
kV (wy łą czniki zespo ł ów) i samoczynne-
go wy łą czenia zasilania po stronie zasila-
nia trakcji (wy łą czniki szybkie). Ponad-
to uk ł ady zasilania trakcji s ą zabezpie-
czone dodatkowo od wp ł ywów zani-
ków napi ę cia sterowania podstawowe-
go potrzeb w ł asnych oraz zaniku zasila-
nia w obwodach pomocniczych pr ą du
przemiennego.
Dodatkow ą ochron ą przed pora ż e-
niem pr ą dem elektrycznym jest uszy-
nienie ochronne przez przeka ź niki za-
bezpieczenia przeciwpora ż eniowego
odizolowanych od ziemi urz ą dze ń
pr ą du sta ł ego „ + 825 V ”.
Kolejnym elementem systemu
ochrony przeciwpora ż eniowej jest za-
stosowanie na ka ż dej stacji urz ą dze-
nia do ci ą g ł ej kontroli napi ę cia ra ż enia
(UCKNR). Urz ą dzenie to przeznaczone
jest do ci ą g ł ej kontroli napi ę cia mi ę dzy
szynami jezdnymi i zbrojeniem tune-
lu (peron - obudowa wagonu). W przy-
padku pojawienia si ę napi ęć ra ż enia
zarówno pr ą du sta ł ego, jak i prze-
miennego, przekraczaj ą cych warto ś ci
dopuszczalne, urz ą dzenie powoduje
zwarcie szyny jezdnej ze zbrojeniem
tunelu na okre ś lony czas.
zuj ą cych norm i przepisów. W tej sy-
tuacji powsta ł problem po łą czenia oby-
dwu systemów na „ ż ywym organizmie”.
Rozwi ą zanie polega ł o na zmianie niektó-
rych obwodów stacji Politechnika (przej-
ś cie na system TN-S), zwi ą zanych z ob-
s ł ug ą po ł owy nast ę pnego szlaku w kie-
runku stacji Centrum.
Z ł o ż ony system instalacji elek-
trycznych w metrze warszawskim
wymaga indywidualnego podej ś cia
do ka ż dej instalacji i kompleksowe-
go podej ś cia do ca ł ego systemu.
Powa ż nym utrudnieniem przy
pracach eksploatacyjnych nad syste-
mem jest ograniczony dost ę p do in-
stalacji i urz ą dze ń (do niektórych tyl-
ko w przerwie nocnej), pracuj ą cych
w ruchu ci ą g ł ym. Bezpiecze ń stwo
pasa ż erów jest celem nadrz ę dnym,
oraz obs ł ugi.
W okresie 9 lat eksploatacji metra
nie zanotowano przypadków pora ż e-
nia pr ą dem elektrycznym, co daje do-
bre ś wiadectwo zarówno zainstalowa-
nym systemom ochrony przed pora-
ż eniem pr ą dem elektrycznym, jak
i obs ł udze oraz stosowanym przez
ni ą procedurom post ę powania.
ochrona przed porażeniem
w obwodach o napięciu
powyżej 1 kV
W instalacjach elektroenerge-
tycznych o napi ę ciu 15 kV pr ą du
przemiennego zastosowano ochro-
n ę przeciwpora ż eniow ą podstawo-
w ą i dodatkow ą .
Ochrona podstawowa to w ł a ś ci-
wy dobór zabezpiecze ń przeci ąż e-
niowych do odbiorników, urz ą -
dze ń , kabli i innych elementów sie-
ci, izolacja robocza, obudowy i os ł o-
ny ochronne oraz usytuowanie cz ę -
ś ci go ł ych i izolowanych zabezpie-
czonych przed dotykiem. Ochrona
dodatkowa to uziemienia ochron-
ne. Z warto ś ci podanych w tabeli 1
wynika, ż e rezystancja poszczegól-
nych uziemie ń ochronnych prak-
tycznie nie przekracza 1 W .
literatura
1. P. Ber, System zasilania elektroener-
getycznego w metrze, TTS, 1995 nr
10, s. 40 - 43.
2. P. Ber, Zasilanie i sie ć trakcyjna me-
tra, Konferencja naukowo-technicz-
na, Trakcja elektryczna w komuni-
kacji miejskiej, TRAM’96, Gda ń sk 9-
11 maja 1996 r., s. 5 – 13.
3. W. Dziuba, J. D ą browski, Rezystan-
cje w obwodach pr ą dów powrot-
nych warszawskiego metra, VII Kon-
ferencja Naukowa Trakcji Elektrycz-
nej, SEMTRAK’96, Zakopane, pa ź -
dziernik 1996 r., s. 213 – 220.
4. PN-92-E 05024 Ochrona przed ko-
rozj ą . Ograniczanie up ł ywu pr ą dów
b łą dz ą cych z trakcyjnych sieci po-
wrotnych pr ą du sta ł ego.
5. PN-EN 50122-2:2002. Zastosowania
kolejowe. Urz ą dzenia stacjonarne.
Cz ęść 2: Ś rodki ochrony przed od-
dzia ł ywaniem pr ą dów b łą dz ą cych
wywo ł anych przez trakcj ę elektrycz-
n ą pr ą du sta ł ego.
rozwiązania techniczne
ochrona przed porażeniem
w obwodach prądu
przemiennego o napięciu
do 1 kV
Magistrala uziemiaj ą ca jest wyko-
rzystywana jako uziemienie stacji
i tuneli. Wykonana jest z p ł askowni-
ka stalowego ocynkowanego (Fe/Zu)
o przekroju 50 x 4 mm, który biegnie
dwoma tunelami i po obydwu stro-
nach stacji, wzd ł u ż ca ł ej linii metra.
Na ka ż dej stacji wykonano po łą czenie
poprzeczne, łą cz ą ce obydwa p ł asko-
wniki. Magistrala jest po łą czona me-
talicznie ze zbrojeniem ż elbetowych
i ż eliwnych tubingów tuneli oraz ze
zbrojeniem ż elbetowym stacji. Ca ł a li-
nia metra (stacje i tunele) pogr ąż ona
jest w gruncie na g łę boko ś ci ok. 10 m.
Wyj ą tek stanowi krótki odcinek tune-
lu łą cz ą cy lini ę metra ze stacj ą tech-
niczno-postojow ą Kabaty.
ochrona przed porażeniem
w obwodach prądu stałego
o napięciu do 1 kV
Pierwszy odcinek linii metra (do
stacji Politechnika), w zakresie in-
stalacji elektrycznych do 1 kV, zosta ł
wykonany w uk ł adzie sieci TN-C, tzn.
zaprojektowano i wykonano sieci ka-
blowe i oprzewodowanie 4- i 2- ż y ł o-
we (zastosowano przewód neutral-
no-ochronny PEN).
Nast ę pne stacje i odcinki szlaków
zosta ł y zaprojektowane iwykonane
w uk ł adach sieci TN-S, 5- i 3- ż y ł owe
(zastosowano przewody neutralne N
i ochronne PE). Zastosowana ochrona
przeciwpora ż eniowa w obydwu przy-
padkach spe ł nia wymagania obowi ą -
Uk ł ad zasilania trakcji wmetrze
warszawskim jest klasycznym zasila-
czem pr ą du sta ł ego niskiego napi ę cia,
gdzie „ + ” jest podawany na tzw. trze-
ci ą szyn ę (pr ą dow ą ), a „ – ” na tory jezd-
ne. Zasilacz jest izolowany od konstruk-
cji tuneli - szyny jezdne s ą izolowane od
betonu podtorza. Rezystancja przej ś cia
mi ę dzy szynami jezdnymi a „ziemi ą tu-
nelu” w metrze jest z regu ł y znacznie
wi ę ksza ni ż 20 W /km [3], czyli od war-
28
www.elektro.info.pl
nr 4/2004
444695608.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin