Coffman Elaine - Przeciwieństwa (Mackinnon 06).pdf - Coffman Elaine - akacja08

Elaine Coffman

PRZECIWIE İ STWA

Prolog

Północna Kalifornia, 28 kwietnia

Było ju Ň pó Ņ no. W domu panowała całkowita cisza.

Fletcher Ramsay spał niespokojnie, dr ħ czony przez koszmary. Sen nawiedził go znowu, po

raz pierwszy od dziesi ħ ciu lat. Gwałtowny podmuch wiatru wdarł si ħ do pokoju, wyj Ģ c jak

zawodz Ģ ca płaczka i siek Ģ c o podłog ħ wyimaginowanymi li Ļę mi.

Milcz Ģ cy go Ļę wyłonił si ħ z mroku i wsun Ģ ł si ħ do pokoju, poruszaj Ģ c si ħ na granicy

ciemno Ļ ci.

Fletcher otworzył oczy. Obudził si ħ czy nadal Ļ ni? Przez chwil ħ nie widział kompletnie

nic, a Ň nagle dostrzegł siebie, stoj Ģ cego w nieznanym miejscu, na ciemnym wierzchołku obcej góry,

i wpatruj Ģ cego si ħ w dzikie, wzburzone morze u swych stóp. Otaczaj Ģ cy go Ļ wiat zamarł w

bezruchu.

Była noc, ciemne cienie zalegały nad pozbawionym drzew wrzosowiskiem, tylko strome

skały klifu były białe jak mleko, a blady ksi ħŇ yc miał barw ħ Ļ mietany. Gwiazdy wisiały nisko

nad głow Ģ , rozrzucone po niebie czarnym jak aksamit.

Wiatr niósł wo ı wzburzonego morza i uprzykrzony rytm dud. Fletcher zobaczył ojczyzn ħ :

kraj ponurych wrzosowisk i g ħ stych lasów, kraj wysoko poło Ň onych górskich dolin i burzliwego

morza. W słabym blasku gasn Ģ cego Ļ wiatła wyłaniały si ħ jak duchy zarysy strzelistych wie Ň

zamkowych, niesko ı czenie szarych, niesko ı czenie cichych. Czuł, Ň e go wzywaj Ģ .

Niebo rozdarła błyskawica. Zabłysło jaskrawe, o Ļ lepiaj Ģ ce Ļ wiatło i wydawało si ħ , Ň e

co Ļ wisi w powietrzu.

Nagle z jasno Ļ ci wyłonił si ħ jaki Ļ człowiek w bieli. Zdawał si ħ płyn Ģę nad ziemi Ģ . Bił

od niego blask, a jego oblicze pora Ň ało niewyobra Ň alnym wr ħ cz pi ħ knem.

- Czekaj, Fletcher. Wkrótce nadejdzie czas...

Wiatr zamarł, ale dziwny, przejmuj Ģ cy groz Ģ j ħ kliwy głos wisiał jeszcze przez chwil ħ

w nieruchomym powietrzu, twardy i suchy jak staro Ň ytne sylaby celtyckiej pie Ļ ni, zanim

rozpłyn Ģ ł si ħ jak dym. Zjawa przestała emanowa ę jaskrawym Ļ wiatłem, upodobniła si ħ do

bladego obłoku, a Ň wreszcie rozwiała si ħ całkowicie. Fletcher zamkn Ģ ł oczy. Znikn ħ ła pełna

znacze ı cisza ze snu, wi ħ c odpr ħŇ ył si ħ i wreszcie zaznał prawdziwego spoczynku.

Ale mózg nie odpoczywał. Dusza była całkowicie przytomna, a duch w pełnej

gotowo Ļ ci.

Min ħ ło wła Ļ nie dwadzie Ļ cia jeden lat od zabójstwa jego ojca, Bruce'a Ramsaya,

ksi ħ cia Glengarry. Był rok 1878. Fletcher Ramsay sko ı czył dwadzie Ļ cia osiem lat.

Czas nadszedł.

Północna Kalifornia, czerwiec 1878

Fletcher stał na klifie i patrzył, jak ogromne, wzd ħ te fale rozbijaj Ģ si ħ o skały u jego

stóp i kipiel zmienia si ħ w pian ħ . Był um ħ czony i coraz bardziej tracił cierpliwo Ļę . W takim

stanie był ju Ň od trzech miesi ħ cy. Zacz ħ ło si ħ to wtedy, gdy przy Ļ niło mu si ħ to po raz

pierwszy. Wiedział, dlaczego od tej pory cierpi na bezsenno Ļę , wiedział te Ň , co ten sen

oznacza. Nie wiedział tylko, co ma w zwi Ģ zku z tym zrobi ę .

Zawsze czuł, Ň e przyjdzie czas powrotu, czas zemsty za Ļ mier ę ojca, czas przywrócenia

porz Ģ dku. Rekompensata i restytucja. Nauczono go Ň y ę dla tych dwóch poj ħę . Te dwa słowa miały

przemo Ň ny wpływ na całe jego Ň ycie.

Ojciec został zamordowany, a jemu skradziono przynale Ň ne z racji urodzenia

dziedzictwo. Czuł, Ň e nadszedł czas, by je odebra ę . Wiedział o tym, a jednak, gdy zobaczył we Ļ nie

zjaw ħ , odczuł silny niepokój.

„Czekaj, Fletcher. Wkrótce nadejdzie czas..."

- Czułam, Ň e ci ħ tutaj znajd ħ .

Odwrócił si ħ i zobaczył nadchodz Ģ c Ģ matk ħ . Maggie Mackinnon stan ħ ła obok syna i

wpatrzyła si ħ w ocean. Porywisty wiatr rozwiewał jej włosy i szarpał spódnic ħ .

Miała taki wzrok, jakby była zahipnotyzowana, Fletcher u Ļ wiadomił sobie, Ň e matka

wcale nie widzi tego, co j Ģ w rzeczywisto Ļ ci otacza, Ň e ma przed oczyma zupełnie inne

miejsce.

To miejsce zawsze przypominało ci Szkocj ħ , prawda?

Tak. Podejrzewam, Ň e obie te krainy zostały zrodzone z gwałtownej walki

Ň ywiołów. - Maggie nie powiedziała nic wi ħ cej, ale syn znał j Ģ na tyle dobrze, Ň e wiedział, i Ň

niepokoi j Ģ jaka Ļ niebywale powa Ň na sprawa.

Czym si ħ martwisz, mamo? O czym my Ļ lisz?

Wspominam. - Odwróciła si ħ do Fletchera, obrzuciła jego twarz spojrzeniem

wyra Ň aj Ģ cym gorycz i słodycz jednocze Ļ nie i poło Ň yła r ħ k ħ na policzku syna.

U Ļ miechn Ģ ł si ħ do niej. To, kim był, a nawet kim miał nadziej ħ si ħ sta ę , zawdzi ħ czał

matce.

- Co sobie przypominała Ļ ? Westchn ħ ła.

- Wiele ró Ň nych rzeczy, które ty zapewne uznałby Ļ za niem Ģ dre... Dawno zapomniane

wieczory, kiedy dreptałe Ļ przy mnie jako malutki chłopczyk z ciepł Ģ r Ģ czk Ģ w mojej dłoni i z

kie szeniami pełnymi kamyków, kawałków sznurka i muszelek. - Spu Ļ ciła głow ħ i mocniej

owin ħ ła ramiona szalem.

Fletcher wiedział, Ň e matka walczy z napływaj Ģ cymi do oczu łzami.

Za zimno tu dla ciebie, mamo. Pozwól, Ň e odprowadz ħ ci ħ do domu.

Nie. Chc ħ si ħ przespacerowa ę z tob Ģ po klifie.

Dlaczego?

Z pewnych wzgl ħ dów wydaje mi si ħ to stosowne.

Stosowne?

Tak. Jak sam stwierdziłe Ļ , to miejsce zawsze przypominało mi Szkocj ħ .

- I dlatego jest stosowne? Kiwn ħ ła głow Ģ .

- Do czego?

Do tego, co mam ci do powiedzenia.

Fletcher niemal widział serce matki, Ļ ciskaj Ģ ce si ħ z bólu, który dostrzegał w jej

oczach. Maggie wygładziła kołnierz kurtki syna i dodała:

- Jaki ty jeste Ļ podobny do ojca: wysoki i szczupły, cho ę ju Ň zaczynasz m ħŇ nie ę . Masz

jego u Ļ miech, jego rozum, jego inteligencj ħ , jego wra Ň liwo Ļę i... - U Ļ miechn ħ ła si ħ smutno. -

I jego upór.

Ju Ň niejednokrotnie widział matk ħ w podobnym nastroju, ale dopiero teraz u Ļ wiadomił

sobie, jak ci ħŇ ko było jej czasem patrze ę na dorastaj Ģ ce dzieci.

Pewnie powiesz, Ň e mam takie same ciemnoniebieskie oczy jak ojciec.

To prawda, ale nie ma w nich takiego przekornego błysku, jaki miał Bruce Ramsay.

Ty byłe Ļ zawsze bardzo powa Ň nym chłopcem.

Teraz syn naprawd ħ si ħ zaniepokoił, bo po jego uwadze melancholijny nastrój matki

nie tylko si ħ nie poprawił, ale nawet pogł ħ bił si ħ .

Czy ty nie jeste Ļ chora, mamo?

Nie, to zupełnie nie o to chodzi.

Wi ħ c w czym problem?

Podniosła r ħ k ħ i odgarn ħ ła mu włosy z oczu, jak to robiła wielokrotnie.

Nawet twoje włosy s Ģ w dotyku takie same.

Troch ħ ja Ļ niejsze.

To prawda. Maj Ģ troszk ħ ja Ļ niejszy kasztanowy odcie ı .

Z u Ļ miechem uj Ģ ł r ħ k ħ matki i odwrócił, by ucałowa ę wn ħ trze jej dłoni. Bardzo chciał

rozproszy ę te ponure my Ļ li.

- Zawsze jeste Ļ taka macierzy ı ska - powiedział i poprawił szal, otulaj Ģ cy ramiona

Maggie. Pogładził mi ħ kk Ģ wełn ħ i prze sun Ģ ł fr ħ dzle mi ħ dzy palcami. Na jego ustach pojawił

si ħ urokliwy u Ļ miech. - Zawsze si ħ zastanawiałem, dlaczego mnie twoje ubrania wydaj Ģ si ħ w

dotyku całkowicie inne ni Ň stroje pozostałych ludzi.

Oczy Maggie wypełniły si ħ łzami.

Och, synku, jak ja zdołam si ħ zmusi ę , by pozwoli ę ci odej Ļę ?

Odej Ļę ? - Spojrzał z góry na twarz matki. Szukał oczyma jej wzroku, jakby chciał z jej

spojrzenia odczyta ę smutek. -Mamo, stało si ħ co Ļ złego?

Przejd Ņ my si ħ t Ģ Ļ cie Ň k Ģ a Ň do ko ı ca - poprosiła, wzi ħ ła go pod r ħ k ħ i ruszyła

wydeptan Ģ dró Ň k Ģ .

Jeste Ļ bardzo zmartwiona. - Fletcher nie ust ħ pował.

Dzi Ļ dostałam list ze Szkocji. - Maggie podniosła oczy na syna. - Od mojej siostry,

Dorothy. Mój brat, Ian, nie Ň yje.

Ian? Wujek Ian umarł? - Fletcher wyprostował si ħ nieznacznie.

Tak - potwierdziła Maggie. - Ian Alexander Sinclair, dwunasty ksi ĢŇħ Caithness, nie

Ň yje. I ty, mój synu, jeste Ļ od tej chwili trzynastym. Trzynastym! To zły omen.

Ale Fletchera w tej chwili niezbyt interesowała magia liczb.

Co to znaczy, Ň e jestem trzynastym?

Od tej chwili jeste Ļ ksi ħ ciem Caithness.

Jakim cudem? Przecie Ň nie jestem Sinclairem, mamo, tylko Ramsayem.

Tak, jeste Ļ Ramsayem do szpiku ko Ļ ci i puszysz si ħ tym jak paw. Domy Ļ lam si ħ , Ň e to

dla ciebie bardzo dziwnie brzmi, jako Ň e nigdy nie widziałe Ļ mojego brata.

I bardzo niewiele o nim wiem.

Był wdowcem. Nie miał dzieci. Moich dwóch starszych braci od dawna nie Ň yje. Z rodu

Sinclairów pozostałam ju Ň tylko ja i moja siostra Dorothy.

Coffman Elaine - Przeciwieństwa (Mackinnon 06).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: