Watson Margaret - Romans na Karaibach.pdf - W - akacja08

Margaret Watson

Romans na Karaibach

Rozdział pierwszy

Marcus Waters kopnął muszelkę, która przekozioł-

kowała w powietrzu i wpadła do spienionej, błękitnej

wody Morza Karaibskiego. Śledząc jej lot, pomyślał

o swoim sponiewieranym sercu i o Margaricie Alfon-

sie de las Fuentes, która wzgardziła jego uczuciem.

Z rękami w kieszeni powędrował dalej brzegiem

pustej plaży. Właściwie dobrze się stało, że Margarita

wybrała Carlosa Caballera, a nie jego. Przecież nie

interesowały go dłuższe związki. Do licha, nie inte-

resowały go żadne związki, oczywiście z wyjątkiem

tych, które nad ranem kończyły się słodkim, pożeg-

nalnym pocałunkiem.

A przecież prawie zakochał się w Margaricie. Ale

czy on jeden? Seksowna agentka SPEAR była piękna

i błyskotliwa, więc kiedy przed laty oboje zaczynali

pracę w tajnej organizacji, od razu zmąciła jego spokój.

Teraz, gdy spotkali się przy wspólnym zadaniu, iskra

namiętności zapłonęła na nowo.

Margaret Watson

Tak jest lepiej, snuł rozważania Marcus. Margarita

i Carlos należą do siebie, on zaś nadal jest panem

swojego życia. Po to właśnie związał się ze SPEAR,

rezygnując z kobiety, którą kochał przed laty.

Dźwigał swoją samotność niczym zbroję, hartując

serce i unikając bolesnych ciosów. Najważniejsza była

praca. Niczego więcej nie potrzebował.

Aby wykonać kolejne zadanie, przyjechał na tę

piękną tropikalną wyspę i czekał na pojawienie się

nieuchwytnego Simona. Gdy się zjawi, nie spuści go

z oczu i bezzwłocznie powiadomi agencję. Może uda

się go podejść i osaczyć. Simon zagrażał SPEAR,

chciał zniszczyć to, co budowano od stu czterdziestu

lat. SPEAR powstała bowiem w okresie wojny domo-

wej z inicjatywy Abrahama Lincolna i od tamtego

czasu załatwia najniebezpieczniejsze i najbardziej

poufne zlecenia rządu.

Marcus był jednym z kilkunastu agentów wy-

znaczonych do schwytania Simona, który, jak doniosły

służby specjalne, kierował się właśnie tutaj, na rajską

wyspę Cascadillę. Czekając na niego, Marcus miał

udawać turystę, który beztrosko korzysta z oferowa-

nych tu przyjemności.

Wędrując wzdłuż plaży, wymijając muszle i wodo-

rosty, zauważył, że mewy i przybrzeżne ptactwo

pikuje w stronę jakiegoś ciemnego kształtu, który

widać było na piasku. Jako doświadczony agent zwra-

cał uwagę na wszystko, bo od właściwej oceny pozor-

nie nieistotnych szczegółów mogło zależeć jego życie.

Romans na Karaibach

To, co początkowo wziął za stertę wodorostów,

pokrywał jasny meszek. Tknięty dziwnym przeczu-

ciem przyspieszył kroku, a gdy stanął tuż obok, włos

mu się zjeżył. To nie były wodorosty, ale ludzkie ciało

zanurzone do połowy w wodzie i leżące twarzą w kie-

runku plaży.

Mewy poderwały się z krzykiem, gdy opadł na

kolana. To była kobieta. Mokre kasztanoworude włosy

były zmierzwione i posklejane od soli i piasku. Dotknął

jej szyi. Tętno było słabe, ledwo wyczuwalne. Szybkim

ruchem przejechał po niej ręką, szukając złamań.

Kiedy nic nie znalazł, delikatnie odwrócił ją na plecy.

Na jej twarzy dostrzegł drobne skaleczenia, ale

skóra poniżej podkoszulka była nietknięta. Przez

chwilę obserwował klatkę piersiową, która dzięki

Bogu podnosiła się i opadała równo i regularnie.

Przyłożył ucho do żeber i wsłuchiwał się w oddech.

Płuca były czyste, co znaczyło, że niedoszła ofiara

morza nie zachłysnęła się wodą.

Po wykonaniu tych rutynowych czynności przy-

jrzał się jej uważnie. Kobieta była bardzo młoda,

a choć ubłocona i potłuczona, nie mógł nie zauważyć,

że jest piękna.

Co jej się stało? W jaki sposób znalazła się na tej

bezludnej części plaży, nieprzytomna i sama?

I znów włos mu się zjeżył. Szybko rozejrzał się

dookoła, ale nie dostrzegł żywej duszy. Nikogo też nie

mijał podczas spaceru. Czy dziewczyna dopłynęła do

brzegu i straciła przytomność?

Margaret Watson

Pewne jest, że jej tutaj nie zostawi. Wsunął pod nią

ramiona, zaparł się nogami w piasku i wyprostował.

Lewe ramię, w które oberwał kulą w Madrile ñ o,

dawało mu się jeszcze we znaki. Przemógł się i nie

zważając na ból, poniósł ją w stronę stojącego u pod-

nóża plaży domku, wchodzącego w skład ośrodka

wypoczynkowego Westwind Falls.

Dziewczyna była bardzo wyziębiona, więc przycis-

nął ją mocniej do siebie. Zupełnie się nie spodziewał,

że zareaguje na nią aż tak żywo. Jej mokre, jędrne

i gładkie ciało wywołało u niego dreszcz rozkoszy.

Odruchowo jeszcze mocniej ją przytulił. A kiedy się

zreflektował i rozluźnił uścisk, jęknęła cicho, więc

niósł ją dalej w objęciach, a ich ciała dotykały się tak

intymnie, jak ciała kochanków.

– Weź się w garść – mruknął ze złością i gwałtow-

nie przyspieszył kroku. – Ta dziewczyna jest nie-

przytomna, na litość boską!

Kiedy w szybko zapadającym mroku zamigotały

światełka kurortu, odetchnął z ulgą. Im szybciej ją

wniesie do domu i wezwie karetkę, tym lepiej. Jego

reakcja na jej bliskość bardzo go zakłopotała, poczuł

się skrępowany.

Pomimo wzmagającego się bólu w ramienia, zaczął

biec. Wiedział, że domek jest już blisko. Stał w pew-

nej odległości od innych, ostatni w rzędzie na wy-

dzielonym terenie, pośród gęstego tropikalnego lis-

towia, które zaczynało się w miejscu, gdzie kończył się

piasek. Ponieważ całe Westwood Falls należało do

Watson Margaret - Romans na Karaibach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: