Królowe polskiego ekranu cz.1.pdf

(114 KB) Pobierz
(Kr\363lowe polskiego ekranu cz...)
Krlowe polskiego ekranu cz.1 - Film - Plejada - SprawdŅ, co sþy... http://www.plejada.pl/2,23047,news,1,1,krolowe-polskiego-ek...
Krlowe polskiego ekranu cz.1
Obsypywane kwiatami i noszone na rħkach, piħkne uwodzicielki i niezaleŇne femme fatale. Takie byþy polskie
aktorki przed 1939 r.,
Miaþy wszystko o czym marzyþa kaŇda Polka Î urodħ, sþawħ i pieniĢdze.
ņyþy w Ļwiecie jedwabnych sukni, lĻniĢcych limuzyn i kwiatw od
wielbicieli. Gwiazdy polskiego kina lat dwudziestych i trzydziestych Î
wielkie nazwiska, hollywoodzkie kariery i pokaŅne sumy na kontach w
banku. Mogþy osiĢgnĢę jeszcze wiħcej, gdyby nie 1 wrzeĻnia 1939 r. Po
70 latach wspominamy tamte czasy, odkurzajĢc biografie najwiħkszym gwiazd
polskiego kina.
Foto: filmpolski.pl
JADWIGA SMOSARSKA - TRĦDOWATA "JADZIA"
Najwiħksza heroina rodzimego ekranu urodziþa siħ w 1898 r. w Warszawie na ulicy Krlewskiej pod numerem
29, naprzeciwko Ogrodu Saskiego. Jej matka Waleria Darmo-Smosarska prowadziþa garkuchniħ. Jako maþa dziewczynka
marzyþa o balecie i operze, ale zmieniþa zdanie, gdy w wieku 15 lat po raz pierwszy wybraþa siħ do teatru.
Zanim jednak zostaþa aktorkĢ pracowaþa w banku. Choę wiħkszoĻci kojarzy siħ gþwnie z rolami filmowymi, Ňyþa teatrem. Na
deskach Teatru Dramatycznego w Warszawie debiutowaþa w 1919 r. rolĢ Lilli w áCiotce KarolaÑ T. Brandona. Zagraþa w 26
filmach i aŇ 40 sztukach teatralnych. Jednak to kino przyniosþo jej popularnoĻę i przydomek áNajwiħkszej gwiazdy
przedwojennego kinaÑ.
Dla srebrnego ekranu odkryþ jĢ Aleksander Hertz, wþaĻciciel jednego z najwiħkszych przedsiħbiorstw
filmowych w przedwojennej Polsce.
MiþoĻnik zachodnioeuropejskich produkcji i þowca filmowych talentw odkryþ pod koniec pierwszej wojny Ļwiatowej Polħ Negri
i Miħ Marħ. Podczas gdy jego ázþote rybkiÓ rozpoczħþy karierħ w niemieckiej kinematografii, na jego drodze pojawiþa siħ nowa
twarz Î Jadwiga Smosarska.
Aleksander Hertz byþ przekonany, Ňe ádziarska JadziaÑ moŇe konkurowaę z najwiħkszymi gwiazdami produkcji hollywoodzkich
i zarazię polskich kinomanw miþoĻciĢ do rodzimych produkcji.
NiedoĻwiadczona celuloidem zaczħþa grywaę melodramatyczne postacie: niewinnych kobiet, nieszczħĻliwych i cierpiĢcych z
powodu zþamanego serca. Podczas gdy publicznoĻę szybko zaakceptowaþa wizerunek nowej gwiazdy áSfinksaÑ, Aleksander
Hertz czuwaþ nad odpowiednim dobieraniem filmowych partnerw dla Jadwigi Smosarskiej. WĻrd wybraıcw znaleŅli siħ:
Kazimierz Junosza-Stħpowski, Jzef Wħgrzyn czy Bolesþawa Mierzejewskiego.
Recepta Hertza na sukces byþa prosta: scenariusz musiaþ zawieraę nutħ melodramatycznĢ, a na ekranie powinna pojawię siħ
Jadwiga Smosarska.
Tak, Jadwiga Smosarska trafiþa na plan áTajemnicy przystanku tramwajowegoÑ w 1922 r., ginħþa i cierpiaþa w áNiewolnicy
miþoĻciÑ z 1923 r. i powielaþa losy bþĢdzĢcych dziewczĢt w áIwonceÑ z 1925 r. prawa
Widzowie odbierali kolejne wcielenia aktorki z niesþabnĢcym uwielbieniem. W listach mþody Chiıczyk
wyznawaþ jej miþoĻci po rosyjsku, a mþoda kobieta pisaþa: áO Pani, zechciej przyjĢę mnie choę na swojĢ
pokojwkħ, bym miaþa to szczħĻcie oglĢdania Ciħ z bliskaÑ.
Pensjonarki, aby dostaę siħ za teatralne kulisy po jej wystħpach podpisywaþy bileciki wþasnĢ krwiĢ, a adoratorzy z caþego
Ļwiata proponowali polskiej Jadzi korzystne mariaŇe. JakiĻ Francuz obiecywaþ jej nawet paþac w ParyŇu, willħ na Riwierze, rolls
royceÓa do dyspozycji i osobistego citroena.
áNasza niewinna, nasza jedyna, nasza pþomienna, nasza kochanna, swojska i dziarska Jadzia Smosarska Î
deklamowano w wierszowanej prasie przedwojennej. Nic w tym dziwnego, to ona w 1926 r. zagraþa w
najbardziej kasowej produkcji lat dwudziestych Î ekranizacji powieĻci Heleny Mniszkwny Î áTrħdowatejÑ.
Stefcia Rudecka staþa siħ niedoĻcignionym wzorem masowej publicznoĻci. áJedyna warszawska krlowa kinematografuÑ Î
pisano o niej w gazetach, podczas gdy dziewczħta staþy w kolejkach po bilety na kolejny film z jej udziaþem.
Mimo, Ňe zarabiaþa dosyę powaŇne sumy za role filmowe (8 tys. zþ byþo kwotĢ imponujĢcĢ w porwnaniu z zarobkami innych
1 z 7
2010-09-10 22:52
354623771.001.png 354623771.002.png 354623771.003.png
Krlowe polskiego ekranu cz.1 - Film - Plejada - SprawdŅ, co sþy... http://www.plejada.pl/2,23047,news,1,1,krolowe-polskiego-ek...
polskich aktorw), nie stroniþa od reklamy. Chwaliþa smak czekoladek Fuscha i zaciĢgaþa siħ egipskimi papierosami,
pozujĢc do zdjħę reklamowych.
Jeszcze przed poczĢtkiem lat 30-tych zagraþa piħknĢ i bogatĢ jedynaczkħ w kasowym áUĻmiechu losuÑ, a takŇe w
przedwojennej superprodukcji áZiemi ObiecanejÑ z okazji uczczenia dwudziestolecia pracy áSfinksaÑ.
Nagþa Ļmierę ojca sukcesu Jadwigi Smosarskiej w 1928 r. przekreĻliþa dalszy rozwj wytwrni. Nie wpþynħþa jednak na
ugruntowanĢ na rynku pozycjħ Jadwigi Smosarskiej, ktra pojawiþa siħ na planie áTajemnicy starego roduÑ i w áGrzesznej
miþoĻciÑ.
Lata 30-te przyniosþy jej nie tylko kolejne role filmowe, ale takŇe miþoĻę. Warszawa Î podsycana
doniesieniami prasy bulwarowej Î zaczħþa plotkowaę. Wybrankiem jej serca byþ inŇynier Zygmunt
Protasiewicz. Para stanħþa na Ļlubnym kobiercu w 1931 r. i zamieszkaþa w willi na Naruszewicza.
Wielbiona przez tþumy Jadwiga Smosarska przez caþe Ňycie dbaþa o swojĢ prywatnoĻę, odcinajĢc siħ od kuluarowych plotek.
Zamiast spotkaı w restauracjach i kawiarniach wolaþa domowe przyjħcia dla statystw.
ýatwiej jest wielbþĢdowi przejĻę przez ucho igielne, niŇ dziennikarzowi przez drzwi wiodĢce do mieszkania
Jadwigi Smosarskiej. Î pisaþ reporter tygodnika áKinoÑ po jednym z wywiadw z gwiazdĢ.
O jej talencie aktorskich niech Ļwiadczy fakt, Ňe w latach trzydziestych idĢc z duchem czasw melodramatyczne role zamieniþa
na komediowe.
Zagraþa Juliana Kwiatkowskiego w zabawnej komedii áCzy Lucyna to dziewczyna?Ñ, pojawiþa siħ na planie filmu áDwie JoasieÑ
i zagraþa tytuþowĢ rolħ w áJadziÑ.
---html
---
Po zabawnych rolach przyszedþ czas na wielkĢ kreacjħ w áBarbarze RadziwiþþwnieÑ w 1936 r. PotħŇna produkcja, wspaniaþe
stroje oddane z caþym bogactwem detali i wielka para aktorw; Jadwiga Smosarska oraz Witold Zacharewicz w roli Barbary i
Zygmunta II Augusta.
Jeszcze w roku 1937 wcieliþa siħ w skomplikowanĢ postaę Heli w filmie áSkþamaþamÑ, grajĢc u boku Eugeniusza Bodo.
Ostatnim filmem Jadwigi Smosarskiej byþo áņycie na opakÑ, do ktrego zdjħcia rozpoczħþa siħ w 1939 r. Realizacji filmu nigdy
nie dokoıczono, a Jadwiga Smosarska wraz z mħŇem na niemalŇe dwadzieĻcia lat wyjechaþa do Stanw Zjednoczonych.
áKrlowa polskiego kinematografuÑ zajħþa siħ pracĢ spoþecznĢ wĻrd tamtejszej Polonii.
ELņBIETA BARSZCZEWSKA -
Podobnie jak Jadwiga Smosarska ElŇbieta Barszczewska urodziþa siħ w Warszawie i podobnie jak ona po
latach zagraþa rolħ Stefci Rudeckiej w áTrħdowatejÑ. PiħtnaĻcie lat mþodsza od Smosarskiej Barszczewska zadaþa
maturħ w 1932 r. w warszawskim Gimnazjum im. Marii Konopnickiej. Zamierzaþa zdawaę na nauki polityczne, ale ostatecznie
zdecydowaþa siħ na aktorstwo. Namwiþ jĢ do tego Konrad Grski, wybitny znawca literatury i jej gimnazjalny nauczyciel,
ktry zauwaŇyþ w mþodej Eli poetyckĢ wraŇliwoĻę i talent deklamatorski. Warszawski PIST ukoıczyþa dwa lata pŅniej,
jednoczeĻnie debiutujĢc na deskach Teatru Polskiego rolĢ Heleny w áĺnie nocy letniejÑ w reŇyserii Leona Schillera.
Jej kariera aktorska przypadþa na czasy ázþotego wieku komedii polskiejÑ. Nic wiħc dziwnego, Ňe jej pierwszĢ
2 z 7
2010-09-10 22:52
Krlowe polskiego ekranu cz.1 - Film - Plejada - SprawdŅ, co sþy... http://www.plejada.pl/2,23047,news,1,1,krolowe-polskiego-ek...
rolĢ na duŇym ekranie taıczĢc na dancingu w zabawnej historii áCo mj mĢŇ robi w nocy?Ñ z 1934 r.
Delikatna uroda, ciekawa barwa gþosu i talent aktorski szybko zostaþy docenione przez filmowĢ widowniħ, a tym samym
zauwaŇone rwnieŇ przez producentw.
W latach 1935 -1939 zagraþa w trzynastu filmach, zaczynajĢc od roli Pani Twardowskiej, a na wychowance
hrabiny Tynieckiej koıczĢc. NaleŇaþa do tych gwiazd polskiego kina, ktre zaciħcie broniþy swojej
prywatnoĻci, wiodĢc spokojne Ňycie bez buduarowych tygrysw i miþosnych skandali.
Byþa ŇonĢ aktora Mariana Wyrzykowskiego, z ktrym miaþa syna Juliusza.
W 1936 r. zagraþa Stefciħ RudnickĢ w áTrħdowatejÓ u boku Franciszka Brodniewicza, a o jej talencie po premierze filmu pisano
w áKinieÑ:
Takiej naturalnoĻci, subtelnoĻci i gþħbokiego odczucia dawno nie widzieliĻmy w filmie polskim. Sprawia to w
znacznym stopniu nieuchwytny czar Barszczewskiej i jej melodyjny gþos o brzmieniu czystym i gþħbokim.
Zdjħcie z planu filmowego, na ktrym ElŇbieta Barszczewska wħdruje miħdzy trawami w przepiħknej sukni Ļlubnej dowodzi jej
talentu i urody.
Szansħ na rozwj w filmie juŇ rok po premierze áTrħdowatejÑ otrzymaþa od mistrza polskich superprodukcji Michaþa
Waszyıskiego. Na planie áZnachoraÑ wcieliþa siħ w podwjnĢ rolħ: Ňony profesora Wilczura i jego crki Marysi.
Jedna z ulubionych aktorek przedwojennej stolicy miaþa szczħĻcie do wielkich adaptacji i historycznych
romansw. W 1938 r. wystĢpiþa w filmie áKoĻciuszko pod RacþawicamiÑ, gdzie zagraþa Hankħ wielkĢ miþoĻę porucznika Jana
Milewskiego. Po duecie z Witoldem Zacharewiczem, ElŇbieta Barszczewska padþa w objħcia Jerzego Pichelskiego w filmowej
adaptacji áGranicyÑ Zofii Naþkowskiej.
Ostatnim filmem z jej udziaþem byþ film áNad NiemnemÑ, ktry jeszcze przed premierĢ spþonĢþ podczas wrzeĻniowego
oblħŇenia Warszawy.
Podczas okupacji podobnie jak wielu innych przedstawicieli Ļrodowiska aktorskiego zamieniþa pracħ na
scenie i na planie filmowych na kawiarniħ áU aktorekÑ, angaŇujĢc siħ w dziaþalnoĻę polskiej konspiracji.
Po wojnie nigdy nie powrciþa na dobre do filmu, zadowalajĢc siħ rolami teatralnymi.
Czy mam grywaę w filmie stale i za wszelkĢ cenħ? Teatr caþkowicie mi wystarczy. Wypeþnia niemal caþe moje
Ňycie. Î powtarzaþa uparcie w wywiadach ta naiwna, dziecinna i nazbyt ekspresyjna aktorka o przenikliwym spojrzeniu.
ElŇbieta Barszczewska poŇegnaþa siħ ze scenĢ w 1981 r. rolĢ Sary Bernhardt w kameralnym spektaklu áWspomnienieÑ Johna
Murella.
HELENA GROSSìWNA - ACH, JAK PRZYJEMNIE!
To ona zaĻpiewaþa jednĢ z najbardziej znanych przedwojennych piosenek áAch, jak przyjemnieÑ.
---html
---
3 z 7
2010-09-10 22:52
Krlowe polskiego ekranu cz.1 - Film - Plejada - SprawdŅ, co sþy... http://www.plejada.pl/2,23047,news,1,1,krolowe-polskiego-ek...
To ona zagraþa w najlepszym polskim musicalu áZapomniana piosenkaÑ i to ona w czasie okupacji wziħþa
udziaþ w Powstaniu Warszawskim za co poniosþa okrutnĢ karħ.
Helena Grosswna urodziþa siħ w Toruniu w 1904 r., by jako nastolatka ukoıczyþ szkoþħ baletowĢ. Pod koniec lat 20-tych
wyjechaþa do ParyŇu, by uczyę siħ taıca pod czujnym okiem najwiħkszych mistrzw. W 1930 r. powrciþa do kraju, a rola w
operetce áJacht miþoĻciÑ w poznaıskim Teatrze Nowym otworzyþ jej drzwi do kariery filmowej. Od 1935 r. Helena Grosswna
byþa aktorkĢ w warszawskich rewiach, m.in. áCyruliku WarszawskimÑ i áTeatrze LetnimÑ, a jej wdziħk i talent przyciĢgaþy
rzesze fanw.
1935 to rwnieŇ rok jej filmowego debiutu w filmie áKochaj tylko mnieÑ, gdzie zagraþa tancerkħ Lulu. Pojawiþa siħ rwnieŇ w
zabawnej komedii áDodek na froncieÑ czy áDwch dniach w rajuÑ.
Jej pierwszĢ duŇĢ rolĢ byþa postaę Jadzi w áStrasznym dworzeÑ, po ktrej znalazþa siħ na liĻcie najbardziej cenionych aktorek
mþodego pokolenia.
Zagraþa piħknĢ Lodziħ w zabawnej komedii omyþek áPiħtro wyŇejÑ, áKrlowĢ przedmieĻciaÑ Maniħ, pannħ na wydaniu Violetkħ
w áPawle i GawleÑ, a takŇe mþodĢ tancerkħ Hankħ w áSzczħĻliwej trzynastceÑ.
Jednak najwiħkszĢ popularnoĻę zawdziħcza áZapomnianej piosenceÑ z 1938 r., w ktrej wcieliþa siħ w postaę
pensjonariuszki Helenki. To dla niej amanci przedwojennego kina Ļpiewali najsþynniejsze przeboje.
Eugeniusz Bodo áUmwiþ siħ z niĢ na dziewiĢtĢÑ, a Aleksander ņabczyıski zapewniaþ, Ňe áJuŇ nie zapomnisz
mnieÑ. To wreszcie dla niej lwowscy wþczħdzy zaĻpiewali po raz pierwszy áTylko we LwowieÑ. Jej kariera rozwijaþa siħ
bþyskawicznie. Przez cztery filmowe lata zagraþ aŇ w 16 produkcjach. áNajpiħkniejszy uĻmiech WarszawyÑ Î mwili panowie, a
pani zazdroĻciþy: áNasze pragnienie TobĢ byę. Tak Ļpiewaę, tak taıczyę i uwodzię, by chþopcy chcieli o nas ĻnięÑ. ņycie jak
musicalu przekreĻliþ Helenie Grosswnie wybuch II wojny Ļwiatowej.
Poszþa w Ļlady ElŇbiety Barszczewskiej pracujĢc jako kelnerka, od czasu do czasu wystħpujĢc w oficjalnych
teatrach. JednoczeĻnie byþa oficerem AK, a czasie powstania warszawskiego w stopniu porucznika dowodziþa kobiecym
oddziaþem bataliony áSokþÑ. Za powstaıczĢ dziaþalnoĻę po kapitulacji Warszawy byþa wiħziona w obozach jenieckich w
Gross-Lubars i Oberlangen. Wrciþa do kraju po 1948 r., wiĢŇĢc siħ z warszawskim teatrem Syrena.
Nie wrciþa juŇ nigdy do wielkiej kariery filmowej, choę czasami pojawiaþa siħ w epizodach. Zagraþa m.in. matkħ filmowych
Braci Kaczyıskich w filmie áO dwch takich co ukradli ksiħŇycÑ.
MIRA ZIMIİSKA - "LODZIA" Z MAZOWSZA
To w jej towarzystwie Adolf Dymsza Ļpiewaþ, Ňe "KaŇdemu wolno kochaę" i to ona po wojnie byþa wspþzaþoŇycielkĢ i
dþugoletniĢ dyrektorkĢ zespoþu "Mazowsze".
Jednak, zanim zakochaþa siħ ludowych piosenkach, w okresie miħdzywojennym wystħpowaþa w znanych warszawskich
kabaretach - "Qui pro Quo", "Morskie Oko" czy "Cyrulik Warszawski".
Urodziþa siħ na poczĢtku ubiegþego stulecia w Pþocku i juŇ jako dziecko grywaþa w teatrze. Ojciec byþa
teatralnym maszynistĢ, a matka byþa bileterkĢ i szatniarkĢ.
MajĢc 16 lat wyszþa za mĢŇ za muzyka Jana Zimiıskiego i wraz z nim przeniosþa siħ do Radomia. Tam, w roli Wþadki w
"Aszancie" zauwaŇyþ jĢ wspþwþaĻciel kabaretu "Qui pro Quo".
W warszawskim teatrze poznaþa swojego drugiego mħŇa autora piosenek Tadeusza Sygietyıskiego. Tutaj rwnieŇ rozwinħþa
aktorskie skrzydþa, stajĢc siħ ulubienicĢ kabaretw i kandydatkĢ na prawdziwĢ gwiazdħ filmowĢ.
To jej wielbiciele przesyþali kwiaty, biŇuteriħ, czekoladki, a nawet Ňywe zwierzħta. Najbardziej oryginalnym
prezentem byþo duŇe akwarium z rybkami, ukryte w bukiecie kwiatw i syjamska kotka.
Po rolach w filmach "Wszystko siħ krħci", "Iwonce" i "Na Sybir" wreszcie mogþa zabþysnĢę na srebrnym ekranie w komedii
"KaŇdemu wolno kochaę".
Historia, jak w przypadku wiħkszoĻci filmowych piguþek Ļmiechu wczesnego kina powielaþa ten sam schemat: PoczĢtkowe
nieporozumienia gþwnych bohaterw rozwiĢzujĢ siħ z duŇĢ pomocĢ osb trzecich, by w finaþowej scenie doprowadzię do
miþosnego poþĢczenia stħsknionych dusz. WþaĻnie takimi "osobami trzecimi" w filmie z 1933 r. byþa pokojwka Lodzia, grana
przez Mirħ ZimiıskĢ i kelner Hipek, w tej roli niezapomniany Adolf Dymsza.
Tytuþowa piosenka w wykonaniu tego duetu przeszþa do klasyki gatunku, a Mira Zimiıska wypþynħþa na "filmowĢ gþħbiħ".
Jeszcze przed wybuchem II wojny Ļwiatowej pojawiþa siħ trzech kasowych produkcjach: "Manewrach miþosnych", "Papa siħ
Ňeni" i "Ada! To nie wypada!".
Po pierwszym wrzeĻnia 1939 r. Mira Zimiıska zamieniþa kostium filmowy na fartuch pielħgniarki.
4 z 7
2010-09-10 22:52
Krlowe polskiego ekranu cz.1 - Film - Plejada - SprawdŅ, co sþy... http://www.plejada.pl/2,23047,news,1,1,krolowe-polskiego-ek...
Uczestniczyþa rwnieŇ w ruchu oporu i byþa czþonkiniĢ AK, za co zostaþa w 1942 r. wiħziona na Pawiaku.
Nie zapomniaþa jednak o swoim aktorskim i kabaretowym powoþaniu, piszĢc piosenki antyfaszystowskie dla gazeciarzy
warszawskich i dajĢc koncerty warszawskim powstaıcom. Po upadku Powstania Warszawskiego trafiþa do obozu
przejĻciowego w Pruszkowie, skĢd uciekþa razem z mħŇem do zburzonej Warszawy. Po wojnie kariera Miry Zimiıskiej zmieniþa
tor, a jej celem staþ siħ zespþ "Mazowsze".
NORA NEY - EGZOTYCZNA DIVA
Nora Ney nie naleŇaþa do tuzinkowych kobiet, ani w filmie, ani w Ňyciu. Jej historia nadaje siħ na caþkiem ciekawy scenariusz
filmowy, a jak wiadomo, jeszcze taki nie powstaþ.
Urodziþa siħ w 1908 r. w Wasilkowie niedaleko Biaþegostoku jako crka rosyjskiego wþaĻciciela skþadu drzewa
i tartaku Chilela Najmana.
Nora nazywana przez rodzinħ SoniĢ podjħþa naukħ w gimnazjum Dawida Druskina w Biaþymstoku, gdzie wiħkszoĻę uczniw
stanowiþy dzieci z elitarnych Ňydowskich Ļrodowisk. Pomimo sprzeciwu ojca Nory nie opuszczaþy marzenia o karierze
tancerki i aktorki. Bunt nastoletniej dziewczyny narastaþ, a miarka przebraþa siħ gdy ojciec postanowiþ zmusię
jĢ do maþŇeıstwa z zamoŇnym, aczkolwiek sporo od niej starszym mħŇczyznĢ. Zbuntowana Nora Ney podobno
uciekþa z domu przez okno.
Za uzbierane grosze dotarþa pociĢgiem do Warszawy, gdzie juŇ po kilku miesiĢcach dostaþa siħ do Instytutu Filmowego
prowadzonego przez znanego aktora i reŇysera Wiktora Biegaıskiego.
Jej egzotyczna uroda przypadþa do gustu reŇyserom i juŇ w 1926 r. pojawiþa siħ na planie filmowym
"Czerwonego bþazna" w epizodycznej rlce cyrkwki.
Fachowcy twierdzili, Ňe Nora Ney moŇe byę nastħpczyniĢ wielkiej Poli Negri, skþadajĢc u jej stp kolejne filmowe propozycje.
Dwa lata po filmowym debiucie mþodziutka aktorka poĻlubiþa niezwykþĢ postaę w dziejach polskiego filmu i operatora zdjħę
do niemalŇe wszystkich filmw miħdzywojnia - Seweryna Steinwurzela.
Specyficzna uroda, filigranowa sylwetka i niepowtarzalny urok sprawiaþy, Ňe czarowaþa taıcem i elektryzowaþa spojrzeniem
kaŇdego widza.
Oczy o migdaþowym wykroju, rano niebieskie, a wieczorem czarne, takie jakie podpatrzyþ Gauguin u swych
kochanek z Tahiti, a uĻmiech i zħby przypominajĢ tchnĢcĢ sportowym zdrowiem Amerykankħ. - pisano o Norze
Ney po premierze "Gþosu pustyni" w 1932 r.
Partnerami filmowymi "pþomiennej gwiazdki kina" byli miħdzy innymi: Eugeniusz Bodo, Adolf Dymsza, Adam Brodzisz czy
Tadeusz Fijewski.
Pod koniec lat 20-tych niesþusznie "zaszufladkowano" jĢ w epoce kina niemego za sprawĢ roli Jzi w "Policmajstrze
Tagiejewie". Jednak, w kolejnych filmach dowiodþa, Ňe dŅwiħk byþ jej asem w rħkawie.
Po rolach w filmach: "Uroda Ňycia", "Serce na ulicy" i wreszcie "Crka generaþa Pankratowa" z 1934 r. zostaþa
okrzykniħta "KrlowĢ Polskiego Ekranu" zajmujĢc miejsce Jadwigi Smosarskiej.
To ona jako pierwsza polska aktorka pozowaþa do zdjħę w luksusowych, eleganckich sukniach z odsþoniħtymi nogami na wzr
amerykaıskich gwiazd. To ona w myĻl zasady "lepiej byę oryginalnĢ niŇ piħknĢ" wprowadziþa zasadħ noszenia spodni za
przykþadem Marleny Dietrich. Jeszcze w 1933 r. "buntowniczka z wyboru" zorganizowaþa bal, na ktrym obowiĢzkowym
strojem dla kobiet miaþ byę mħski garnitur.
5 z 7
2010-09-10 22:52
Zgłoś jeśli naruszono regulamin