Gallo Max - Cezar(1).pdf - 20.10.16 ebooki Historia z przygodą - Lary1918

MAX GALLO

CEZAR

Tchórz wiele razy umiera, nim umrze.

Człowiek waleczny kona tylko raz.

Ze wszystkich dziwów, o jakich słyszałem.

Najbardziej zawsze zdumiewał mnie jeden.

Że ludzie boją się śmierci, choć wiedzą.

Iż nadejść musi i prędzej czy później.

Nadejdzie.

William Szekspir Juliusz Cezar, II, 2 (przet. S. Barańczak)

Wiele się mówi o szczęściu Cezara: lecz przecież ten nadzwyczajny człowiek miał tak wiele

świetnych i nieskazitelnych przymiotów, że nawet przy wszystkich swoich przywarach musiałby z

pewnością okazać się zwycięzcą, jakąkolwiek by armią dowodził; i w jakimkolwiek by się państwie

urodził, z pewnością by panował.

Monteskiusz.

Uwagi nad przyczynami wielkości i upadku Rzeczypospolitej Rzymskiej, rozdz. XI Prolog

Idźmy tam, dokąd wzywają nas znaki wieszcze bogów i niesprawiedliwość wrogów!

Alea iacta est

Prokonsul Gajusz Juliusz Cezar kroczy ulicami Rawenny. Rękami przytrzymuje poły swej togi

rozwiewane mroźnym wiatrem zimowego dnia. Za sobą słyszy szemrania idących o kilka kroków z

tyłu centurionów XIII legionu. Obok niego idzie Azyniusz Pollio, młodzieniec o kręconych włosach,

którego Cezar darzy całkowitym zaufaniem. Na skraju otaczających miasto pastwisk Cezar przystaje.

Trawy pochylają się kładzione podmuchami wiatru, za tą pofałdowaną równiną wyczuwa się

bliskość krótkich szarych fal Adriatyku. Do niego właśnie wpada Rubikon, niewielka rzeczka,

właściwie strumień, który toczy błotniste wody ze stoków Apeninów i wyznacza granicę między

Galią Przedalpejską a Italią.

Prawo rzymskie jest w tej kwestii wyraźne: prokonsul, który na czele swych wojsk przekroczy

Rubikon, przechodząc z brzegu galijskiego na rzymski, staje się automatycznie wrogiem

rzeczypospolitej.

Czy warto ryzykować?

Cezar przypomina sobie sen, który miał tej nocy: śniła mu się kobieta o twarzy ukrytej pod zasłoną.

Wabiła go, lubieżna i kusząca, na swoje łoże. Podszedł do niej, oplótł ramionami jak spragniony

kochanek, zaczął się z nią kochać i doznał przy tym bardzo intensywnej rozkoszy, najsilniejszej może,

jaką przeżył kiedykolwiek - a posiadał przecież tyle kobiecych i męskich ciał... W chwili jednak, gdy

wstawał, kobieta odsłoniła twarz i wówczas rozpoznał

w niej rysy własnej matki, Aurelii Kotty.

Obudził się zlany potem, usiłując dociec sensu tego kazirodczego snu. Przypomniał

sobie, że podobny miał już kiedyś w Hiszpanii, na początku swej kariery, prawie dwadzieścia lat

wcześniej. Ale co może teraz oznaczać to zespolenie z matką? Czy powinien złamać zakaz i wejść ze

swymi legionami do Italii, a potem do samego Rzymu?

Juliusz Cezar podnosi wzrok. Tego dnia, 11 stycznia 49 roku*[* 49 rok przed Chrystusem; całe życie

Cezara (ur. w Rzymie w 101 p.n.e., zm. tamże w 44 p.n.e.) rozgrywa się przed narodzeniem

Chrystusa (przyp. autora).], niebo ma barwę ciemnego błękitu, który ponad morzem przechodzi

niemal w czerń. Czy bogowie nakreślą jakiś znak na niebie? Czy przemówią? Czy chcą, by

przekroczył Rubikon i został panem Rzymu, stał się czymś więcej niż tylko ambitnym

pięćdziesięciodwulatkiem, prokonsulem, który podbił całą Galię leżącą po drugiej stronie Alp,

wysłał do Rzymu łupy wojenne i jeńców? Znajdował się wśród nich Wercyngetoryks, wódz

Arwernów, który pod murami Alezji przyszedł paść na kolana przed zwycięskim Cezarem, rzucając

swą broń u jego stóp.

Czyż takie zwycięstwo nie stanowi znaku? Czyż Fortuna nie sprzyja mu już od chwili narodzin, 13

lipca 101 roku w rodzinie, która wywodzi swój ród od bogów? Czyż nie jest dziedzicem i

Gallo Max - Cezar(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: