Quick Amanda - Rendez-vous.pdf - Seria Da Capo - wszystkie - dariusz.marcinkowski

Amanda Quick

RENDEZ-VOUS

Prolog

Wojna si ħ sko ı czyła.

Człowiek, znany dotychczas pod pseudonimem Nemezis, stał przy oknie swego

gabinetu i wsłuchiwał si ħ w dochodz Ģ cy z ulicy hałas. Cały Londyn Ļ wi ħ tował ostateczn Ģ

kl ħ sk ħ Napoleona pod Waterloo, tak jak to tylko londy ı czycy potrafi Ģ . Sztuczne ognie,

muzyka i okrzyki wielotysi ħ cznych wiwatuj Ģ cych tłumów wypełniały ulice.

Wprawdzie wojna si ħ sko ı czyła, ale dla niego ten fakt nie oznaczał jeszcze jej

ostatecznego ko ı ca. Co wi ħ cej, wszystko wskazywało na to, Ň e koniec mo Ň e nigdy nie

nast Ģ pi ę , a przynajmniej nie taki, jakiego on pragn Ģ ł. To Ň samo Ļę zdrajcy, który nazywał

siebie Paj Ģ kiem, wci ĢŇ była okryta tajemnic Ģ . Zagadka nie została wyja Ļ niona. Ci, którzy

zgin ħ li z r Ģ k Paj Ģ ka, nie b ħ d Ģ wi ħ c pomszczeni.

A Nemezis doszedł do wniosku, Ň e czas najwy Ň szy zaj Ģę si ħ powa Ň nie własnym

Ň yciem. Spoczywały na nim obowi Ģ zki, które powinien wypełni ę , a w Ļ ród nich wcale nie

najmniejszym było znalezienie sobie odpowiedniej Ň ony.

Miał zamiar zabra ę si ħ do tego jak do wszystkich swoich zada ı - z logiczn Ģ i

przemy Ļ ln Ģ precyzj Ģ . Zrobił list ħ kandydatek i wybierze jedn Ģ z nich. Wiedział

dokładnie, czego oczekuje od przyszłej Ň ony.

Ze wzgl ħ du na jego tytuł i nazwisko musi to by ę kobieta cnotliwa. Ze wzgl ħ du za Ļ na

niego samego — godna zaufania i lojalna partnerka. Nemezis bardzo długo musiał Ň y ę w

ukryciu. Poznał wi ħ c prawdziw Ģ warto Ļę i lojalno Ļę ; wiedział, Ň e s Ģ bezcenne.

Słuchał wrzawy dochodz Ģ cej z ulicy. Koniec wojny!

Nikogo nie cieszyło bardziej zako ı czenie tego straszliwego marnotrawstwa, jakim jest

wojna, ni Ň człowieka zwanego Nemezis. Ale jednocze Ļ nie odczuwał Ň al, Ň e nie nast Ģ piło

ostateczne rendez-vous mi ħ dzy nim a tym podłym zdrajc Ģ , Paj Ģ kiem.

Drzwi biblioteki otwarły si ħ bezszelestnie, ale od przeci Ģ gu zadrgał płomie ı Ļ wiecy.

Skulona w ciemnym ko ı cu długiego pokoju Augusta Ballinger zamarła w bezruchu,

wła Ļ nie gdy wsuwała szpilk ħ do włosów w zamek biurka nale ŇĢ cego do gospodarza

domu. W tej kompromituj Ģ cej pozycji, kl ħ cz Ģ c za pot ħŇ nym meblem, zdr ħ twiała ze

strachu, patrzyła na jedyn Ģ Ļ wiec ħ , jak Ģ odwa Ň yła si ħ zapali ę . Płomie ı znów si ħ

zachybotał, gdy drzwi zamkn ħ ły si ħ cichutko.

Coraz bardziej zdenerwowana Augusta wyjrzała spoza biurka i skierowała wzrok w

odległy koniec mrocznego wn ħ trza. Człowiek, który wła Ļ nie wszedł do biblioteki, stał

bez ruchu w atramentowej ciemno Ļ ci tu Ň koło drzwi. Był wysoki i, jak si ħ jej wydawało,

ubrany w czarny szlafrok. Nie mogła dostrzec jego twarzy. Niemniej, gdy tak kl ħ czała

wstrzymuj Ģ c oddechy w jaki Ļ gł ħ boki i niepokoj Ģ cy sposób odczuwała jego obecno Ļę .

Tylko jeden m ħŇ czyzna działał tak na jej zmysły. Nie potrzebowała widzie ę go

wyra Ņ niej, by domy Ļ li ę si ħ , kto czaił si ħ w ciemno Ļ ci. Była pewna, Ň e jest to Graystone.

Nie wszczynał alarmu, co ju Ň było olbrzymi Ģ ulg Ģ .

Dziwne, jak swobodnie czuł si ħ w ciemno Ļ ciach nocy — jakby to było jego naturalne

Ļ rodowisko. A mo Ň e, pomy Ļ lała Augusta w przypływie optymizmu, nie zauwa Ň ył nic

niezwykłego. Mo Ň e tylko zszedł na dół po ksi ĢŇ k ħ i pomy Ļ lał, Ň e kto Ļ , kto był tu przed

nim, przez roztargnienie pozostawił zapalon Ģ Ļ wiec ħ .

Augusta łudziła si ħ , Ň e jej nie zauwa Ň ył, gdy zerkała na niego zza biurka. Mógł jej nie

dostrzec z drugiego ko ı ca wielkiego pokoju. Je Ň eli b ħ dzie ostro Ň na, mo Ň e uda si ħ jej

wyj Ļę z tego bez szwanku. Pochyliła głow ħ ni Ň ej, kryj Ģ c si ħ za bogato rze Ņ bionym

brzegiem biurka.

Nie słyszała Ň adnych kroków na grubym perskim dywanie, lecz chwil ħ pó Ņ niej kto Ļ

zwrócił si ħ do niej z odległo Ļ ci nie wi ħ kszej ni Ň metr.

— Dobry wieczór, panno Ballinger. Spodziewam si ħ , Ň e znalazła pani za biurkiem

Enfielda jak ĢĻ buduj Ģ c Ģ lektur ħ . Ale chyba Ļ wiatło nie jest tam najlepsze?

Augusta od razu rozpoznała ten przejmuj Ģ co chłodny, niewzruszony m ħ ski głos i

j ħ kn ħ ła w duchu, Ň e jej najgorsze przeczucia znalazły potwierdzenie. To był Graystone.

Co za pech, Ň e po Ļ ród wszystkich go Ļ ci zaproszonych na weekend do lorda Enfielda,

nakrył j Ģ wła Ļ nie przyjaciel jej wuja.

Harry Fleming, hrabia Graystone, był prawdopodobnie jedynym człowiekiem w całym

domu, który nie uwierzyłby w Ň adne gładkie kłamstewko, jakie sobie na t ħ okazj ħ

przygotowała. Graystone peszył August ħ z kilku wzgl ħ dów; miał niepokoj Ģ cy sposób

patrzenia jej w oczy, jakby chciał zajrze ę w gł Ģ b duszy i pozna ę prawd ħ . Poza tym był

tak cholernie inteligentny.

Augusta zacz ħ ła przebiega ę w my Ļ li ró Ň ne historyjki przygotowane na tak Ģ wła Ļ nie

ewentualno Ļę . Powinna to by ę bardzo zr ħ czna opowie Ļę . Graystone to nie Ň aden głupek.

To człowiek powa Ň ny, pełen godno Ļ ci, poprawny, a chwilami nawet uroczy Ļ cie

pompatyczny, ale w ka Ň dym razie niegłupi.

Augusta uznała, Ň e musi wykupi ę si ħ z tej sytuacji bezczelno Ļ ci Ģ . Zmusiła si ħ do

promiennego u Ļ miechu i spojrzała na niego z udanym zdziwieniem.

— A, witam, panie hrabio. Nie spodziewałam si ħ spotka ę nikogo w bibliotece o tej

porze. Szukałam wła Ļ nie swojej szpilki do włosów. Musiałam j Ģ tu upu Ļ ci ę .

— Wydaje mi si ħ , Ň e jaka Ļ szpilka do włosów tkwi w zamku biurka.

Augusta, jeszcze raz udaj Ģ c zaskoczon Ģ , zerwała si ħ na nogi.

— Wielkie nieba! Rzeczywi Ļ cie. Jakie to dziwne, Ň e wła Ļ nie tu utkwiła.

R ħ ce si ħ jej trz ħ sły, gdy wyjmowała szpilk ħ z zamka i chowała j Ģ do kieszeni.

— Zeszłam na dół, Ň eby znale Ņę co Ļ do czytania, gdy Ň nie mogłam zasn Ģę , i zupełnie

nie wiem, jak to si ħ stało, Ň e zgubiłam szpilk ħ .

Graystone z uwag Ģ przypatrywał si ħ jej promiennemu u Ļ miechowi w Ļ wietle jasnego

płomienia Ļ wiecy.

— Dziwi mnie, Ň e nie mogła pani zasn Ģę , panno Ballinger. Miała pani dzi Ļ tyle zaj ħę .

O ile wiem, po południu uczestniczyła pani w konkursie strzelania z łuku, potem był fen

długi spacer do ruin rzymskich i piknik. I na dodatek ta ı ce i gra w wista wieczorem.

Mo Ň na było s Ģ dzi ę , Ň e b ħ dzie pani całkowicie wyczerpana.

— Tak, rzeczywi Ļ cie, ale my Ļ l ħ , Ň e przyczyn Ģ musiała by ę obco Ļę otoczenia. Wie pan,

jak to jest, hrabio, gdy si ħ nie Ļ pi we własnym łó Ň ku.

Jego oczy, zimne i szare, przypominaj Ģ ce morze zim Ģ , lekko zabłysły.

— Co za ciekawe spostrze Ň enie. Czy cz ħ sto sypia pani w cudzych łó Ň kach, panno

Ballinger?

Augusta wlepiła w niego oczy, niepewna, jak przyj Ģę t ħ uwag ħ . Podejrzewała, Ň e w

jego pozornie niewinnych słowach kryje si ħ jaka Ļ aluzja do seksu, ale uznała, Ň e to

niemo Ň liwe. W ko ı cu to był hrabia Graystone. Nie zrobiłby ani nie powiedział niczego

niewła Ļ ciwego w obecno Ļ ci damy. Chyba Ň e nie uwa Ň ałby jej za dam ħ , pomy Ļ lała

ponuro.

— Nie, panie hrabio, nie miałam zbyt wielu okazji, aby podró Ň owa ę , i dlatego nie

przyzwyczaiłam si ħ do cz ħ stej zmiany łó Ň ek. A teraz, je Ļ li pan wybaczy, musz ħ wraca ę

na gór ħ . Moja kuzynka mo Ň e si ħ obudzi ę i b ħ dzie zaniepokojona, je Ň eli nie znajdzie mnie

w pokoju.

— Ach, ta urocza Claudia. Oczywi Ļ cie nie chcieliby Ļ my, by Aniołek martwił si ħ o

swoj Ģ hultajsk Ģ kuzynk ħ , prawda?

Augusta drgn ħ ła. Było jasne, Ň e w opinii hrabiego Graystone'a spadła do Ļę nisko.

Najwyra Ņ niej uwa Ň ał j Ģ za pannic ħ bez wychowania. Mogła mie ę tylko nadziej ħ , Ň e nie

uwa Ň a jej równie Ň za złodziejk ħ .

— Nie, hrabio. Nie chciałabym martwi ę Claudii. Dobranoc panu.

Z głow Ģ wysoko podniesion Ģ zrobiła krok, by go wymin Ģę . Nie poruszył si ħ , wi ħ c

musiała zatrzyma ę si ħ naprzeciwko niego. On jest naprawd ħ pot ħŇ nym m ħŇ czyzn Ģ ,

pomy Ļ lała. Stoj Ģ c tak blisko niego, czuła si ħ przytłoczona wielk Ģ , nieugi ħ t Ģ sił Ģ , jaka z

niego emanowała.

Zebrała si ħ na odwag ħ .

— Z pewno Ļ ci Ģ nie zamierza mi pan przeszkodzi ę w udaniu si ħ do sypialni, panie

hrabio?

Brwi Graystone'a uniosły si ħ nieco.

— Nie chciałbym, aby pani wracała bez tego, po co pani tu przyszła.

Augusta poczuła sucho Ļę w ustach. To niemo Ň liwe, Ň eby wiedział co Ļ o dzienniku

Rozalind Morrissey...

— Jak to czasem bywa, panie hrabio, poczułam si ħ w tej chwili Ļ pi Ģ ca. My Ļ l ħ , Ň e w

ko ı cu jednak nie b ħ d ħ potrzebowała nic do czytania.

— Nawet tego, co miała pani nadziej ħ znale Ņę w biurku Enfielda?

Augusta udała ura Ň on Ģ .

— Jak pan Ļ mie insynuowa ę , Ň e próbowałam dosta ę si ħ do biurka lorda Enfielda?

Mówiłam panu przecie Ň , Ň e moja szpilka spadaj Ģ c, przypadkiem wyl Ģ dowała w zamku.

— Prosz ħ mi pozwoli ę , panno Ballinger.

Graystone wyj Ģ ł z kieszeni szlafroka kawałek drutu i delikatnie wsun Ģ ł go w zamek

biurka. Rozległ si ħ lekki, ale wyra Ņ ny trzask.

Augusta obserwowała w zdumieniu, z jak Ģ łatwo Ļ ci Ģ otwiera górn Ģ szuflad ħ , a potem

stoi, przygl Ģ daj Ģ c si ħ jej zawarto Ļ ci. Graystone oboj ħ tnie dał znak r ħ k Ģ , aby poszukała

tego, o co jej chodziło.

Augusta z wahaniem wpatrywała si ħ w niego przez chwil ħ , przygryzaj Ģ c warg ħ , a

potem nagle pochyliła si ħ nad szuflad Ģ , szperaj Ģ c w jej wn ħ trzu. Pod kilkoma kartkami

papieru znalazła mały, oprawny w skór ħ tomik. Chwyciła go szybko.

— Panie hrabio, nie wiem, co powiedzie ę . — ĺ ciskała pami ħ tnik spogl Ģ daj Ģ c

Graystone'owi prosto w oczy .

W migoc Ģ cym Ļ wietle Ļ wiecy ostre rysy hrabiego wygl Ģ dały jeszcze bardziej ponuro

ni Ň zwykle. Trudno go było nazwa ę pi ħ knym m ħŇ czyzn Ģ , ale Augusta zwróciła na niego

uwag ħ od pierwszego momentu, kiedy wuj przedstawił go jej na pocz Ģ tku karnawału.

Było co Ļ w wyniosłym spojrzeniu szarych oczu, co j Ģ kusiło, aby si ħ do niego zbli Ň y ę ,

cho ę wiedziała, Ň e pewnie nie podzi ħ kowałby jej za to. Wa Ň nym elementem jego

atrakcyjno Ļ ci była tajemniczo Ļę . Wyczuwała w nim jakie Ļ zamkni ħ te drzwi, które

pragn ħ ła otworzy ę przez zwykł Ģ kobiec Ģ ciekawo Ļę . Sama nie wiedziała dlaczego.

Nie był to przecie Ň jej typ m ħŇ czyzny. Powinna go wła Ļ ciwie uzna ę za nudziarza. A

jednak wydawał jej si ħ niebezpiecznie intryguj Ģ c Ģ postaci Ģ .

W Ļ ród g ħ stych, ciemnych włosów Graystone'a przebłyskiwały srebrne nitki. Miał około

trzydziestu pi ħ ciu lat, ale mógł uchodzi ę za czterdziestolatka, nie tyle z powodu jakiej Ļ

mi ħ kko Ļ ci w twarzy czy figurze, raczej wprost przeciwnie: z powodu czego Ļ mocnego i

ponurego, co Ļ wiadczyło o gł ħ bokich prze Ň yciach i wiedzy.

Augusta zdawała sobie spraw ħ , Ň e tak nie mo Ň e wygl Ģ da ę kto Ļ pogr ĢŇ ony w studiach

nad histori Ģ staro Ň ytn Ģ . A wi ħ c kolejna zagadka. Ponadto widz Ģ c go teraz w szlafroku,

spostrzegła, Ň e szeroko Ļ ci ramion i szczupło Ļ ci sylwetki nie zawdzi ħ czał kunsztowi

krawca. Miał w sobie jak ĢĻ gładk Ģ , mocn Ģ i drapie Ň n Ģ gracj ħ , powoduj Ģ c Ģ , Ň e August ħ

przejmował dziwny dreszcz. Nigdy dot Ģ d nie spotkała m ħŇ czyzny, który by zrobił na niej

takie wra Ň enie. Nie rozumiała, czym j Ģ tak poci Ģ gał.

Stanowili absolutne przeciwie ı stwo, je Ň eli chodzi o temperament i sposób bycia.

Zreszt Ģ wra Ň enie, jakie na niej wywierał, było bez znaczenia. Całe to zmysłowe

podniecenie i dreszcze, które w niej wywoływał, uczucie niepokoju i t ħ sknego

rozmarzenia, do niczego nie prowadziły.

Jej najgł ħ bsze przekonanie, Ň e Graystone musiał tak jak i ona pozna ę , co znaczy utrata

kogo Ļ bliskiego, i Ļ wiadomo Ļę , Ň e potrzebował miło Ļ ci i Ļ miechu, aby znikn ħ ły z jego

oczu smutek i cie ı , niewiele zmieniało.

Cho ę mówiono, Ň e Graystone szukał Ň ony, Augusta była przekonana, Ň e nie we Ņ mie

pod uwag ħ kobiety zdolnej zburzy ę porz Ģ dek jego uregulowanego Ň ycia. Nie, jego

wybrank Ģ zostanie na pewno kobieta zupełnie innego pokroju.

Dochodziły do niej plotki, czego Graystone wymagał od swej przyszłej Ň ony.

Twierdzono, Ň e jako człowiek metodyczny spisał list ħ kandydatek, a jego wymagania

były bardzo wysokie. Ka Ň da kobieta, która chciałaby si ħ na tej li Ļ cie znale Ņę , musi by ę

wzorem wszelkich cnót. ĺ wieci ę przykładem powagi i stateczno Ļ ci, jednym słowem —

by ę pełn Ģ godno Ļ ci dam Ģ o nieposzlakowanej opinii. Typem kobiety, której nie

przyszłoby do głowy wdziera ę si ħ do biurka pana domu w Ļ rodku nocy.

— S Ģ dz ħ — rzekł hrabia, przygl Ģ daj Ģ c si ħ tomikowi w r ħ ku Augusty — Ň e im mniej si ħ

b ħ dzie o tym mówiło, tym lepiej. Wła Ļ cicielka tego pami ħ tnika jest, jak s Ģ dz ħ , pani blisk Ģ

przyjaciółk Ģ ?

Augusta westchn ħ ła. Niewiele miała ju Ň do stracenia. Dalsze zapewnienia o

niewinno Ļ ci były bezcelowe. Graystone najwyra Ņ niej wiedział o wiele wi ħ cej o jej nocnej

przygodzie, ni Ň powinien.

— Tak, panie hrabio. — Augusta uniosła wysoko głow ħ . — Moja przyjaciółka

popełniła nieostro Ň no Ļę , opisuj Ģ c w pami ħ tniku pewne sprawy sercowe. Pó Ņ niej Ň ałowała

swych uczu ę , gdy przekonała si ħ , Ň e człowiek z nimi zwi Ģ zany nie odpłacał jej

szczero Ļ ci Ģ .

— Tym człowiekiem jest Enfield?

Augusta zacisn ħ ła wargi.

— Odpowied Ņ wydaje si ħ jednoznaczna. Dziennik był przecie Ň w jego biurku, prawda?

Lord Enfield mo Ň e by ę przyjmowany w najznakomitszych salonach ze wzgl ħ du na swój

tytuł i bohaterskie czyny w czasie wojny, ale obawiam si ħ , Ň e jest godnym pogardy

draniem, je Ļ li chodzi o traktowanie kobiet. Pami ħ tnik mojej przyjaciółki został

skradziony natychmiast po tym, jak mu powiedziała, Ň e ju Ň go nie kocha.

Przypuszczamy, Ň e przekupiono słu ŇĢ c Ģ .

— Przypuszczamy? — powtórzył Graystone łagodnie.

Augusta zignorowała to zawoalowane pytanie. Nie miała zamiaru mówi ę mu

wszystkiego. A ju Ň na pewno nie zamierzała wyja Ļ nia ę mu, w jaki sposób zdobyła

zaproszenie do domu Enfielda na weekend.

- Enfield powiedział mojej przyjaciółce, Ň e zamierza poprosi ę o jej r ħ k ħ , a pami ħ tnika

u Ň yje, aby zapewni ę sobie przyj ħ cie jego o Ļ wiadczyn.

- Dlaczegó Ň by Enfield miał w tym celu szanta Ň owa ę pani przyjaciółk ħ ? Ostatnio jest

bardzo mile widziany przez damy, które zniewala opowiadaniami o swoich bohaterskich

wyczynach pod Waterloo.

- Moja przyjaciółka jest dziedziczk Ģ wielkiej fortuny, panie hrabio. — Augusta

wzruszyła ramionami. — Mówi si ħ , Ň e od czasu powrotu z Europy lord Enfield przegrał

w karty du ŇĢ cz ħĻę swego maj Ģ tku. Pewnie on i jego matka doszli do wniosku, Ň e

powinien si ħ bogato o Ň eni ę .

- Rozumiem. Nie zdawałem sobie sprawy, Ň e wie Ļ ci o ostatnich niepowodzeniach

Enfielda tak szybko rozejd Ģ si ħ w Ļ ród płci pi ħ knej. I on, i jego matka bardzo starali si ħ ,

aby to było trzymane w tajemnicy. Ten wielki zjazd tutaj miał by ę jednym ze sposobów.

Augusta u Ļ miechn ħ ła si ħ znacz Ģ co.

- No tak. Ale wie pan, panie hrabio, jak to jest, kiedy kto Ļ zaczyna polowa ę na

okre Ļ lony typ narzeczonej. Pogłoski o zamiarach wyprzedzaj Ģ go zwykle i co bardziej

inteligentna zwierzyna orientuje si ħ , o co chodzi.

- Czy przypadkiem nie daje mi pani do zrozumienia, Ň e wie pani co Ļ o moich

intencjach, panno Ballinger?

Augusta poczuła, Ň e pal Ģ j Ģ policzki, ale postanowiła nie cofa ę si ħ pod jego chłodnym,

krytycznym spojrzeniem. Ostatecznie Graystone, gdy z ni Ģ rozmawiał, zawsze patrzył z

dezaprobat Ģ .

- Skoro pan pyta, hrabio — rzekła zdecydowanie — mog ħ równie dobrze przyzna ę , Ň e

jest powszechnie wiadome, i Ň szuka pan na Ň on ħ okre Ļ lonego rodzaju kobiety. Mówi si ħ

nawet, Ň e sporz Ģ dził pan list ħ kandydatek.

- Nadzwyczajne. I mówi si ħ równie Ň , kto jest na tej li Ļ cie?

Augusta spojrzała na niego spod oka.

- Nie. Wiadomo tylko, Ň e jest to bardzo krótka lista. Wydaje si ħ to jednak zrozumiałe,

bior Ģ c pod uwag ħ pa ı skie wymagania, które podobno s Ģ bardzo surowe i wysokie.

— Sprawa staje si ħ coraz bardziej interesuj Ģ ca. Jakie dokładnie s Ģ moje wymagania co

do Ň ony, panno Ballinger?

Augusta po Ň ałowała, Ň e nie trzymała buzi na kłódk ħ . Ale przezorno Ļę nie była nigdy

mocn Ģ stron Ģ Ballingerów, a szczególnie północnej gał ħ zi tej rodziny, mieszkaj Ģ cej w

Northumberland. Brn ħ ła wi ħ c dalej.

— Fama głosi, Ň e jak Ň ona Cezara, pa ı ska mał Ň onka musi by ę poza wszelkimi

podejrzeniami. Powinna to by ę powa Ň nie my Ļ l Ģ ca kobieta o nadzwyczajnej wra Ň liwo Ļ ci.

Wzór wszelkiej prawo Ļ ci. Krótko mówi Ģ c, panie hrabio, szuka pan doskonało Ļ ci... ņ ycz ħ

panu powodzenia.

— Z pani troch ħ zjadliwego tonu wnosz ħ , Ň e znalezienie prawdziwie cnotliwej kobiety

uwa Ň a pani za bardzo trudne zadanie.

— To zale Ň y, jak pan definiuje cnot ħ — odparła ze zło Ļ ci Ģ . — Z tego, co słysz ħ , pana

wymagania s Ģ przesadnie surowe. Mało jest w Ļ ród kobiet wzorów doskonało Ļ ci. By ę

takim wzorem jest do Ļę nudne, panie hrabio. My Ļ l ħ , Ň e miałby pan o wiele dłu Ň sz Ģ list ħ

kandydatek, gdyby pan szukał bogatej Ň ony, tak jak lord Enfield. A wszyscy przecie Ň

wiemy, jak niewiele jest bogatych panien do wzi ħ cia.

— Niestety, a mo Ň e na szcz ħĻ cie, ró Ň nie mo Ň na na to patrze ę , nie musz ħ szuka ę

dziedziczki wielkiej fortuny. Mog ħ wi ħ c ŇĢ da ę innych zalet. Ale pani wiedza o moich

osobistych sprawach zdumiewa mnie, panno Ballinger. Wydaje si ħ , Ň e jest pani Ļ wietnie

zorientowana. Czy mog ħ zapyta ę , jak to si ħ stało, Ň e zna pani tak wiele szczegółów?

Augusta absolutnie nie zamierzała powiedzie ę mu o „Pompei", klubie dla dam, którego

była współtwórczyni Ģ , a który stał si ħ studni Ģ bez dna wszelkich plotek i wie Ļ ci.

— Plotek nigdy nie brakuje, panie hrabio — odrzekła.

— To prawda. — Graystone zmru Ň ył oczy. — Plotki s Ģ tak powszechne, jak błoto na

ulicach Londynu. Ma pani racj ħ s Ģ dz Ģ c, Ň e wolałbym dosta ę Ň on ħ , do której nie

przylgn ħ łoby ich zbyt wiele.

— Jak powiedziałam, panie hrabio, Ň ycz ħ panu powodzenia. — Ogarn ħ ło j Ģ

przygn ħ bienie, gdy usłyszała, Ň e Graystone potwierdził wszystko, co mówili o jego

osławionej li Ļ cie. — Mam tylko nadziej ħ , Ň e nie b ħ dzie pan Ň ałował postawienia tak

wysokich wymaga ı .

Zacisn ħ ła r ħ ce na dzienniczku Rozalind Morrissey.

— Wybaczy mi pan, Ň e udam si ħ ju Ň do swojej sypialni?

— Ale Ň naturalnie.

Graystone pochylił głow ħ w ukłonie i uprzejmie odsun Ģ ł si ħ o krok, by pozwoli ę jej

przej Ļę .

Zadowolona z mo Ň liwo Ļ ci oddalenia si ħ Augusta szybko okr ĢŇ yła biurko i przebiegła

obok hrabiego. Była Ļ wiadoma a Ň nadto intymno Ļ ci tej sytuacji. Graystone, czy ubrany

na bal, czy w stroju do konnej jazdy, był dostatecznie niepokoj Ģ cy. Ale Graystone w

negli Ň u, to ju Ň zbyt wiele dla jej niesfornych zmysłów.

Była w połowie drogi do drzwi, gdy przypomniała sobie co Ļ wa Ň nego. Zatrzymała si ħ i

odwróciła.

— Prosz ħ pana, musz ħ zada ę panu jedno pytanie.

— Słucham.

— Czy b ħ dzie pan uwa Ň ał za swój obowi Ģ zek wspomnie ę o tej nieprzyjemnej sprawie

lordowi Enfieldowi?

— A co by pani zrobiła, gdyby pani znalazła si ħ na moim miejscu, panno Ballinger? —

zapytał suchym tonem.

— O, ja bym zdecydowanie d Ň entelme ı sko milczała — zapewniała go szybko. — W

ko ı cu chodzi tu o reputacj ħ damy.

— To prawda. I nie tylko o reputacj ħ pani przyjaciółki. Ryzykowała pani równie Ň

swoj Ģ własn Ģ , panno Ballinger. Wystawiła pani na niebezpiecze ı stwo najcenniejszy

klejnot w koronie kobiety: reputacj ħ .

Do diabła z tym facetem. Naprawd ħ jest to arogancka bestia. I zbyt nad ħ ty.

— To prawda, Ň e troch ħ ryzykowałam — powiedziała jak najzimniejszym tonem. —

Ale musi pan pami ħ ta ę , Ň e pochodz ħ z Ballingerów northumberlandzkich, a nie z

Ballingerów osiadłych w Hampshire. Kobiety z naszej rodziny nie przywi Ģ zuj Ģ wielkiej

wagi do konwenansów.

— A czy nie uwa Ň a pani, Ň e wiele z tych zasad stworzono dla waszej własnej obrony?

— Ani troch ħ . Te zasady tworzy si ħ dla wygody m ħŇ czyzn i nic ponadto.

— Pozwoli pani, Ň e si ħ nie zgodz ħ , panno Ballinger. Zdarzaj Ģ si ħ sytuacje, Ň e takie

zasady s Ģ szalenie niewygodne dla m ħŇ czyzn. Jestem wła Ļ nie w podobnej.

Zmarszczyła czoło, nie rozumiej Ģ c go do ko ı ca, ale zdecydowała si ħ pomin Ģę

milczeniem ten zagadkowy komentarz.

— Prosz ħ pana, wiem, Ň e jest pan zaprzyja Ņ niony z moim wujem. Nie chciałabym,

aby Ļ my zostali wrogami.

— Zgadzam si ħ najzupełniej. Zapewniam pani Ģ , Ň e nie chc ħ by ę pani wrogiem, panno

Ballinger.

— Dzi ħ kuj ħ . Niemniej musz ħ panu szczerze powiedzie ę , Ň e niewiele mamy ze sob Ģ

wspólnego. Stanowimy przeciwie ı stwo pod wzgl ħ dem temperamentu i skłonno Ļ ci,

zgodzi si ħ pan ze mn Ģ ? Pana zawsze b ħ d Ģ wi Ģ zały zasady honoru, poprawnego

zachowania i wszystkie te dokuczliwe reguły, które obowi Ģ zuj Ģ w towarzystwie.

— A pani Ģ , panno Ballinger, co b ħ dzie wi Ģ zało?

— Absolutnie nic, panie hrabio — odparła otwarcie. — Mam zamiar Ň y ę pełni Ģ Ň ycia.

Ostatecznie jestem ostatni Ģ z northumberlandzkich Ballingerów. I dlatego raczej nara Ňħ

si ħ na ryzyko, ni Ň dam si ħ pogrzeba ę pod fur Ģ wielu nudnych cnót.

— Niemo Ň liwe, panno Ballinger, rozczarowuje mnie pani. Czy Ň by pani nie słyszała, Ň e

cnota jest sama dla siebie nagrod Ģ ?

Znów spojrzała na niego nieprzychylnie, podejrzewaj Ģ c, Ň e si ħ z ni Ģ droczy. Ale doszła

do wniosku, Ň e to nieprawdopodobne.

- Rzadko widziałam tego dowody. Lecz prosz ħ mi odpowiedzie ę , czy b ħ dzie si ħ pan

czuł w obowi Ģ zku powiadomi ę lorda Enfielda o mojej bytno Ļ ci w jego bibliotece

dzisiejszej nocy?

Obserwował j Ģ spod przymkni ħ tych powiek, z r ħ kami gł ħ boko wsuni ħ tymi w kieszenie

szlafroka.

- A jak si ħ pani wydaje?

- My Ļ l ħ , panie hrabio, Ň e si ħ pan dokładnie zapl Ģ tał w sieci własnych zasad. Nie

mógłby pan przecie Ň powiedzie ę lordowi Enfieldowi o sprawach tej nocy bez naruszenia

swego kodeksu honorowego, prawda?

— Ma pani zupełnie racj ħ . Nie powiem Enfleldowi ani słowa. Ale mam swoje własne

powody, by milcze ę , panno Ballinger. A skoro nie jest pani wtajemniczona w te powody,

byłoby bardzo rozs Ģ dne z pani strony nie snu ę przypuszcze ı .

Pochyliła głow ħ na bok rozwa Ň aj Ģ c to, co powiedział.

- Powodem milczenia pana jest zapewne zobowi Ģ zanie, jakie pan odczuwa wzgl ħ dem

mego wuja, nieprawda Ň ? Jest pan jego przyjacielem i nie chciałby pan, by miał kłopoty z

powodu mojego zachowania.

— To jest troch ħ bli Ň sze prawdy, ale jeszcze nie cała prawda, w Ň adnym razie.

— Niezale Ň nie od powodów jestem panu bardzo wdzi ħ czna.

Augusta u Ļ miechn ħ ła si ħ wesoło, doszedłszy do wniosku, Ň e jest bezpieczna, jak

równie Ň jej przyjaciółka, Rozalind Morrissey. Lecz nagle uprzytomniła sobie, Ň e jeszcze

jedno pytanie pozostało bez odpowiedzi.

— Jak si ħ stało, Ň e dowiedział si ħ pan o moich planach na dzisiejsz Ģ noc?

Teraz z kolei Graystone u Ļ miechn Ģ ł si ħ , ale zrobił to z tak dziwnym grymasem, Ň e

August ħ przej Ģ ł chłodny dreszcz.

— Byłoby dobrze, Ň eby to pytanie nie dało pani zasn Ģę przynajmniej przez cz ħĻę nocy,

panno Ballinger. Niech pani si ħ dobrze nad tym zastanowi. Warto sobie u Ļ wiadomi ę , Ň e

sekrety dam zawsze stanowi Ģ materiał do plotek i obmowy. M Ģ dra młoda kobieta

powinna zatem unika ę takiego ryzyka, jakie pani dzi Ļ podj ħ ła.

Augusta zmarszczyła nos rozczarowana.

— Powinnam była wiedzie ę , Ň e nie nale Ň y panu zadawa ę takich pyta ı . Oczywiste jest,

Ň e osoba o tak wzniosłym umy Ļ le jak pan nie zrezygnuje z mo Ň liwo Ļ ci udzielenia

reprymendy przy ka Ň dej okazji. Ale przebaczam panu tym razem, gdy Ň jestem wdzi ħ czna

za pomoc i obietnic ħ milczenia.

— Wierz ħ , Ň e b ħ dzie mi pani nadal wdzi ħ czna.

— Jestem pewna, Ň e tak.

Kierowana nagłym impulsem, Augusta wróciła do biurka i zatrzymała si ħ przed hrabi Ģ .

Wspi ħ ła si ħ na palce i pocałowała go lekko w policzek. Graystone stał jak wykuty w

skale, jednak Augusta czuła, Ň e wstrz Ģ sn ħ ło to nim do gł ħ bi, i nie odmówiła sobie

cichego chichotu.

Quick Amanda - Rendez-vous.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: