Pokarm bogów roz3.pdf

Terence McKenna

POKARM BOGÓW

w przekładzie

Dariusza Misiuny

Warszawa 2007

Terence McKenna

Food of the Gods

Na stronach rozdziałowych wykorzystano obrazy Saida Ouarzaza, pochodzące z Galerie

d’Art Damgart w As-Suwajrze.

przekład

Dariusz Misiuna

redakcja stylistyczna

Mateusz Janiszewski

projekt okładki

Wojciech Benicewicz

Joanna John

skład i łamanie

Joanna John

by Okultura, Warszawa 2007

Wydanie I

ISBN 978-83-88922-13-8

Wydawnictwo Okultura

skr. poczt. 435, 00-950 Warszawa 1

www.okultura.pl

RAJ

3. W POSZUKIWANIU PIERWOTNEGO DRZEWA ŻYCIA

Płomyki strzelały gdzieś w tyle, kiedy odchodził od ogniska poszu-

kując wody. Słyszał własny głos, niski i gardłowaty. Nii nii nii nii nii . Ta

Która Nas Karmi była bardzo potężna tej nocy, tuż po żniwach. Zauroczony

otaczającym go pejzażem, który w świetle księżyca i w blasku upojenia wyda-

wał się porażająco piękny, pozostawiał za sobą zgiełk spotkania rodzinnego.

Hekuli było blisko, czuł je przez skórę. Kiedy o tym myślał, włos mu

się jeżył na karku. Towarzyszył mu dźwięk przypominający grzechota-

nie pestek w tykwie. Wtedy zobaczył hekuli . Wyglądało jak opalizujący

kwiat, usta lub zwieracz zawieszony w przestrzeni. Tuż za nim pojawia-

ły się inne, wirujące powoli w ciemnościach. Przybliżały się do niego jak

gromada ciekawskich meduz. A kiedy pierwsze z nich wniknęło do jego

ciała, słychać było ciche plaśnięcie. W tej samej chwili jego głowa roz-

błysnęła różowym słonecznym światłem. Poczuł w sobie dziwną obec-

ność. Co rusz bombardowały go niemożliwe do zapamiętania wrażenia.

Czas przestał istnieć, gdy w zawrotnym tempie przelewały się przez nie-

go gigantyczne ilości agatowych skamielin. Wydawało mu się, że spokoj-

nie oddaje się śmierci, pogrążając się w szczęśliwym paroksyzmie samo-

aﬁrmacji. Wcześniej, niewypowiedziane emocje same cisnęły mu się na

usta. Łzy spływały mu po policzkach. Już kiedyś zdarzało mu się mówić

te słowa, ale dopiero teraz zrozumiał ich znaczenie. Ta vodos! Ta vodos!

Ja jestem! Ja jestem!

HALUCYNOGENY JAKO PRAWDZIWE BRAKUJĄCE OGNIWO W ŁAŃCUCHU

EWOLUCJI

Głównym zadaniem tej książki jest dowiedzenie, że pewna rodzina

czynnych substancji chemicznych, a konkretnie indolowe halucynoge-

ny, odegrała kluczową rolę w wykształceniu się podstawowych ludzkich

cech, przede wszystkim typowej dla człowieka autoreﬂeksji. W tym celu

musimy przyjrzeć się samej istocie tych substancji oraz roli, jaką spełnia-

ją w naturze. Już na pierwszy rzut oka widać ich strukturalne podobień-

stwo. Wszystkie posiadają pięcioboczną grupę pirolową, połączoną z le-

piej rozpoznanym łańcuchem benzenowym. (zob. ilustracja 28). Dzięki

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: