W starożytności podstawową jednostką obliczania czasu był system księżycowo-słoneczny. Najstarsze kalendarze oparte były na systemie księżycowym (np. kalendarz babiloński, grecki, chiński).
Kalendarz Majów- jest jednym z najstarszych kalendarzy na świecie. Istnieje już 3 tys. lat, a być może posługiwano się nim wcześniej. Początkowo rok Majów wynosił 360 dni, z czasem wprowadzono kalendarz 365-dniowy (18 miesięcy po 20 dni oraz 5 dni dodatkowych). Dni liczono od zera. W rachubach czasu posługiwano się dwoma cyklami: 260-dniowy i 365-dniowy. Kombinacje obu cykli dawały okres 18 980 dni, co umożliwiało bardzo precyzyjne datowanie. Stosowano również system liczenia od pewnej daty wyjściowej, którą można w przybliżeniu ustalić na rok 8499 lub 8238 p.n.e. Kalendarz Majów był najdokładniejszym kalendarzem świata i jest bardziej zbliżony do długości roku zwrotnikowego niż kalendarz gregoriański.
Kalendarz rzymski- kalendarz używany przez Rzymian w starożytności. Daty dzienne w kalendarzu rzymskim oznaczano według trzech stałych terminów w każdym miesiącu: kalendy - przypadały na pierwszy dzień miesiąca, nony - w marcu, maju, lipcu i październiku przypadały na siódmy, a w pozostałych miesiącach na piąty dzień miesiąca, idy - w marcu, maju, lipcu i październiku piętnasty, w pozostałych miesiącach trzynasty dzień miesiąca. Podział miesiąca i rachuba czasu według kalend, non i id stosowane były także w średniowieczu.
Kalendarz babiloński - używany w Babilonii w okresie Hammurabiego , czyli w XVIII/XVII w. p.n.e.. Został przejęty przez Asyryjczyków ok. XII w. p.n.e. Charakteryzował się podziałem roku na 12 lub 13 miesięcy oraz podziałem dnia na godziny i minuty.
Kalendarz chiński (księżycowo-słoneczny) - używany w Chinach w II w. p.n.e., dzielił rok na 12 miesięcy po 29 i 30 dni Początek roku przypadał na styczeń lub luty. Miesiące nie miały nazw, jedynie numery, i dzieliły się na dekady. Używano też kalendarza cyklicznego, w którym lata połączono w 60-letnie cykle. Kalendarz chiński ewoluował w kierunku systemu kalendarza słonecznego.
Kalendarz hebrajski (żydowski)- liczący 354 dni, 12 miesięcy, tygodnie mają po 7 dni. W celu wyrównania czasu w stosunku do roku słonecznego co trzy lata dodaje się trzynasty miesiąc przestępny powodujący, że poszczególne miesiące przypadają o tej samej porze roku. Miesiące rozpoczynają się od nowiu księżycowego. Rok religijny rozpoczyna się jesienią 1 dnia miesiąca tiszri (wrzesień/październik). Nazwy miesięcy wywodzą się z tradycji babilońskiej. Pełny cykl kalendarza hebrajskiego zamyka się w okresie 19 lat.
Kalendarz muzułmański- został wprowadzony w 632r. przez Mahometa. Arabowie wprowadzili cykl 30-letni (19 lat zwyczajnych po 354 dni i 11 lat przestępnych po 355 dni). Rok mahometański jest o 11 dni krótszy od zwrotnikowego. Początek dnia liczy się od zachodu słońca. Dni tygodnia (prócz piątku i soboty) oznacza się cyframi: niedziela -1 itd.
Kalendarz egipski - jest pierwowzorem kalendarzy słonecznych (rok zawierał 12 miesięcy po 30 dni i 5 dni dodatkowych na końcu roku). Rok był krótszy od zwrotnikowego o 1/4 dnia, w ten sposób początek roku przesuwał się przez wszystkie pory roku (rok wędrowny). Zmieniała się również data heliakalnego wschodu Syriusza, potrzebnego do obliczania terminu wylewuNilu. 1461 lat kalendarzowych egipskich równało się 1460 latom Syriusza. Rok egipski dzielił się na 3 pory roku (po 4 miesiące każda: wylew Nilu, siew, żniwa). Doba egipska liczyła 24 godziny. Kalendarz egipski urzędowo obowiązywał do 46 p.n.e., do dziś stosowany jest w Kościele koptyjskim w Etiopii, oparty na nim jest kalendarz armeński, stosowany w astronomii do czasów Kopernika, który prowadził w nim swój dziennik obserwacji.
Do XVI w. w Europie używano kalendarza juliańskiego, wprowadzonego w 46 p.n.e. przez Juliusza Cezara. Kalendarz juliański jest w użyciu do dziś w rosyjskiej cerkwi prawosławnej. Kalendarz juliański oparty był również na długości roku zwrotnikowego (średnia długość roku - 365 i 1/4 doby, większa o ponad 11 min od roku zwrotnikowego).
Kalendarz gregoriański- wprowadzony 15 X 1582r. przez papieża Grzegorza XIII. Obowiązuje do dziś.
Kalendarz rewolucji francuskiej- wprowadzony w 1793r. we Francji. Obowiązywał cykl 4-letni, który składał się z 3 lat po 365 dni i 1 roku przestępnego, liczacego 366 dni. Rok dzielił się na 12 miesięcy po 30 dni oraz 5 uzupełniających na końcu roku. W latach przestępnych dodawano jeszcze 1 dzień - dzień rewolucji. Miesiące otrzymały nazwy związane z przyrodą i pracami gospodarczymi. Miesiąc dzielił się na 3 dekady. Dni świąteczne: ostatni dzień dekady, dni uzupełniające i dzień rewolucji. W 1802r. zniesiono podział na dekady, gdyż sadzono, że jest uciążliwy. W 1806r. Napoleon przywrócił kalendarz gregoriański. Kalendarz rewolucyjny usiłowano przywrócić za czasów Komuny Paryskiej w 1871r.
Dzeki18