INDYWIDUALNY PROGRAM EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNY dla dziecka niepełnosprawnego
INDYWIDUALNY PROGRAM EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNY dla dziecka niepełnosprawnego na rok szkolny 2010/2011
1. NAZWA PROGRAMU – Indywidualny program edukacyjno-wychowawczy z zakresu wychowania przedszkolnego oraz nauczania indywidualnego
2. PRZEZNACZENIE PROGRAMU – Program jest przeznaczony
dla ...............................................................…., ucznia klasy „0” Szkoły Podstawowej
w ............................................ . Będzie realizowany w ciągu roku szkolnego 2010/2011 w wymiarze ........................ godzin tygodniowo. Zajęcia będą odbywały się w sali lekcyjnej, pracowni komputerowej oraz w gabinecie terapii pedagogicznej.
3. CELE
· rewalidacyjne:
§ usprawnianie psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki,
§ nauka nawiązywania kontaktów i komunikowania się z otoczeniem,
§ przedłużanie koncentracji uwagi na zajęciach,
§ usprawnianie umiejętności komunikacji z otoczeniem w sposób werbalny,
§ nauka wielozmysłowego poznawania otoczenia
· dydaktyczne:
§ kształtowanie umiejętności umożliwiających zdobywanie wiedzy takich, jak: słuchanie, mówienie, pisanie, czytanie, rachowanie, obserwowanie,
§ kształtowanie prawidłowej postawy społeczno-etycznej i umiejętności wchodzenia w interakcje społeczne,
§ nauka celowego działania
· wychowawcze:
§ kształtowanie umiejętności prostej samoobsługi
4. CHARAKTERYSTYKA UCZNIA
Analiza dokumentów:
W orzeczeniu nr …......... z dnia 12.09…................ r. o potrzebie indywidualnego nauczania zespół orzekający PPP w …...............................… określił w następujący sposób możliwości rozwojowe i potencjał B…….......................… .
Diagnoza: Cechy autystyczne, zaburzenia zachowania i emocji utrudniające kontakty społeczne. Brak komunikacji werbalnej. Rozumie polecenia. Znacznie opóźniony rozwój mowy – dysfazja sensoryczno-motoryczna. Nadpobudliwość psychoruchowa z deficytami uwagi.
Zalecenia: Nauczanie indywidualne z możliwością pobytu w grupie. Realizacja treści programowych dostosowanych do psychofizycznych i edukacyjnych potrzeb dziecka. Dalsza stymulacja polisensoryczna, stosowanie metod aktywizujących i rozwijających dziecko. Rozwijanie i pobudzanie metod komunikowania się chłopca z otoczeniem. Wdrażanie do optymalnej samodzielności i umiejętności radzenia sobie w codziennych sytuacjach. Opieka osoby dorosłej. Dalsza terapia logopedyczna i psychologiczna.
Diagnoza funkcjonalna
Diagnoza środowiska rodzinnego:
B…….......................… wychowuje się w rodzinie pełnej, zainteresowanej jego rozwojem oraz postępami w nauczaniu. Warunki środowiskowe bardzo dobre. Obydwoje rodzice pracują. W wychowywaniu i opiece nad chłopcem czynnie uczestniczą dziadkowie. Rodzice systematycznie korzystają z pomocy specjalistów (neurolog, psychiatra, logopeda i in.) w celu poprawy u B…….......................… poziomu funkcjonowania społecznego.
Motoryka duża
B…….......................…charakteryzuje się ogólną niezręcznością ruchową i małą wyćwiczalnością w zakresie dużych ruchów. Widoczny jest brak koordynacji ruchów, dający wrażenie ogólnej niezręczności. Chłopiec unika zabaw ruchowych. Występuje nadpobudliwość psychoruchowa, ruchy chaotyczne. Zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Motoryka mała
Chłopiec buduje z klocków wieże różnej wysokości. Dobiera przedmioty pasujące do pracy (np. buty). Dobiera obrazek do konturu. Łączy ze sobą przedmioty w szereg (np. kółka od kluczy). Niechętnie nawleka korale na sznurek. Korzysta z przedmiotów codziennego użytku: łyżki, widelca, kubka, talerza. Jest mało sprawny manualnie – niechętnie i mało sprawnie wykonuje czynności manipulacyjne (wydzieranie, wycinanie, lepienie, ugniatanie, .................…). B…….......................… nie zapina guzików, nie zawiązuje sznurówek. Zauważalne jest nadmierne napięcie ruchowe.
Aktywność własna
B…….......................… wykazuje cechy hiperaktywności. Ma trudności z koncentracją uwagi na zajęciach, niechętnie wykonuje polecenia nauczyciela. Interesuje go wiele rzeczy naraz. Często nie kończy rozpoczętej pracy, szybko się zniechęca.
Aktywność poznawcza
Występuje słaba integracja spostrzeżeniowa, zaburzone różnicowanie wielkości, kierunków i odległości, słaba orientacja przestrzenna. Koncentracja uwagi na zajęciach jest rozproszona, chłopiec wykazuje słabą zdolność skupienia się. Chłopiec uczy się poprzez naśladownictwo. Rozróżnia i nazywa podstawowe kolory. Pokazuje i nazywa części ciała. Segreguje przedmioty według wielkości oraz koloru. Uwaga chłopca jest krótkotrwała, bez przerwy należy dostarczać chłopcu różnorodnych bodźców pobudzających jego uwagę i zainteresowanie.
Emocje i zaburzenia zachowania
B…….......................… nie nawiązuje kontaktu z rówieśnikami, nie bierze udziału w zabawach inicjowanych przez inne dzieci. Nie reaguje na polecenia kierowane do całej klasy. Wymaga ciągłego nadzoru i pomocy ze strony osoby dorosłej. Chłopiec wydaje wysokie, nieartykułowane dźwięki, rozpraszając przy tym uwagę innych dzieci. Nie wykonuje poleceń nauczyciela.
Mowa i komunikacja
B…….......................… rozumie mowę. Brak jednak wykształconej mowy czynnej. Rozumie bardzo proste polecenia, niechętnie reaguje na nakazy i zakazy nauczyciela. Mówi pojedynczymi wyrazami. Informuje o swoich stanach emocjonalnych i potrzebach gestem, mimiką, słowem lub prowadząc opiekuna za rękę. Rozpoznaje niektóre dźwięki z otoczenia.
Socjalizacja
B…….......................… reaguje na własne imię i nazwisko. Podaje rękę na powitanie. Niechętnie bierze udział w zabawach grupowych, niechętnie integruje się z grupą.
Samoobsługa
Ubiera się z niewielką pomocą. Podejmuje próby zakładania butów. Potrzebuje pomocy przy zapinaniu guzików, zawiązywaniu butów. Je samodzielnie, posługując się łyżką i widelcem. Pije ze szklanki. Myje się samodzielnie, używając mydła i ręcznika. Samodzielnie, ale pod nadzorem nauczyciela korzysta z ubikacji – wymaga przypominania o poszczególnych czynnościach (podniesienie deski, spuszczenie wody, mycie rąk).
Główne obszary zaburzeń
Emocje i zaburzenia zachowania (zaburzenia w nawiązywaniu i utrzymywaniu prawidłowych kontaktów interpersonalnych, nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi).
Mowa i komunikacja (znacznie opóźniony rozwój mowy: dysfazja sensoryczno-motoryczna, brak dialogu i komunikacji werbalnej z rówieśnikami, używanie niepoprawnych form gramatycznych).
Motoryka mała (niska sprawność manualna).
5. PROCEDURA OSIĄGANIA CELÓW
Metody pracy:
§ Metoda M. Ch. Knillów;
§ Metoda Felice Affolter;
§ Metoda Stymulacji Polisensorycznej;
§ Metoda Malowania 10 palcami;
§ Rysowane wierszyki;
§ Techniki relaksacyjne;
§ Elementy Metody Dobrego Startu – program przygotowujący do nauki pisania;
§ Program rozwijający koordynację wzrokowo-ruchową M. Frosting.
Formy pracy: indywidualna zróżnicowana.
6. PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIA – B…….......................… poczyni postępy w zakresie uspołecznienia. Wzrośnie jego sprawność manualna. Chłopiec będzie bardziej aktywny na zajęciach. Wzrośnie poprawność gramatyczna jego wypowiedzi ustnych.
7. SPOSOBY EWALUACJI – do ewaluacji posłuży powtórnie wypełniony diagram PAC Gunzburga, arkusz obserwacji postępów edukacyjnych i wychowawczych ucznia.
8. ZGODA RODZICÓW ……………………………………………………..…………
9. DATA, PODPIS NAUCZYCIELA …………………………………………………...
2
derwisz77