Polarografia
część woltamperometrii, elektrochemiczna metoda analityczna polegająca na przyłożeniu liniowo wzrastającego potencjału elektrycznego do kroplowej elektrody rtęciowej będacej elektrodą pracującą z cyklicznie zmieniającą się w trakcie pomiaru powierzchnią i rejestracji natężenia prądu płynącego przez nią. Wartość natężenia prądu jest proporcjonalna do stężenia obecnej w roztworze substancji ulegającej utlenieniu lub redukcji. Krzywa zależności natężenia prądu od liniowo rosnącego potencjału, rejestrowana za pomocą aparatu zwanego polarografem, w postaci tzw. krzywej polarograficznej pozwala zidentyfikować substancję badaną i określić jej stężenie.
produkty elektrolizy zaleza od roznicy potenciałów tylko wtedy kiedy w roztworze jest więcej niż jeden jon który może ulegac reakcji.
Różne konstrukcje elektrod rtęciowych: a – kapiąca elektroda rtęciowa, b – wisząca elektroda rtęciowa, c – elektroda rtęciowa z automatyczną generacją kropli, d – błonkowa elektroda rtęciowa. A – kontakt elektryczny, B – kapilara, C – elastyczny wężyk, D – śruba mikrometryczna, E – elektromagnes, F – zawór rtęci, G – dysk elektrody stałej.
jeżeli wzrasta potencjal wzrasta wedrowka jonow. Stezenie jonow przy powierzchni elektrody = 0
na podstawie zmiany potencjalu rozkladu identyfikujemy jony w roztworze.
Kropla rteci jest zabrudzona przez amalgamaty z metalami wydzielone na kropli.
Kroplowa elektroda rteciowa:
trzeba dokladnie sterowac narastajaca kropla rteci. Muszą się odrywac w tych samych momentach czasowych.
Ig= A * ve * w^3/2* t^1/6 * D^1/2* C0
A-wspolczynnik liczbowy charakerystyczny dla danego polarografu
ve-liczba elektronow wymienianych w rekacji redukcji jednego jonu lub czasteczki depolaryzanta
w-masa rteci wyplywajaca z kapilary w jednostce czasu
t-czas trwania kropli
D-wspolczynnik dyfuzji
C0-stezenie substancji w roztworze
wzor pozwala na wyznaczenie stezenia jonow w roztworze
eko