Tajemnice opactwa Steepwood 12 - Podstęp lorda Exmoutha - Ashley Anne.pdf - Literatura kobieca - peterek57

ANNE ASHLEY

PODSTĘP LORDA EXMOUNTHA

Tłumaczył Wojciech Rusakiewicz

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wyraźny brak entuzjazmu sprawił, Ŝe częściowo złoŜona suknia wyślizgnęła się

Robinie z dłoni, a ona zapatrzyła się w okno, po ulicy bowiem przejeŜdŜała bardzo elegancka

kolaska zaprzęŜona w dwa pięknie dobrane gniadosze.

ZwaŜywszy na to, Ŝe sezon oficjalnie zakończył się przed tygodniem, Londyn

pozostawał jeszcze zaskakująco gwarny, a wielu przyjezdnych nad wyraz opieszale

szykowało się do powrotu na wieś lub przeprowadzki do nadmorskich kurortów, których

odwiedzanie latem weszło ostatnio w modę.

Tak się złoŜyło, Ŝe Robina z wielkim zadowoleniem myślała o powrocie do domu, do

hrabstwa Northampton, o ponownym odetchnięciu świeŜym, wiejskim powietrzem i

zobaczeniu się z ojcem oraz siostrami. Nie była jednak taka naiwna, by sądzić, Ŝe z dnia na

dzień przyzwyczai się znowu do zacisza plebanii w Abbot Quincey po spędzeniu ponad

trzech miesięcy w stolicy i nacieszeniu się rozrywkami dostępnymi podczas sezonu, który

poczytywała sobie za całkiem udany.

Mimo Ŝe była córką wiejskiego pastora i nie miała znacznego posagu, zdołała zwrócić

na siebie uwagę dwóch bardzo zacnych dŜentelmenów, z których obaj - w co ani przez chwilę

nie wątpiła - byliby bardzo troskliwymi męŜami. Jednak wskutek namów matki posłusznie

odrzuciła oświadczyny obu kandydatów, Ŝywiąc nadzieję, Ŝe nie naraŜa tym Ŝadnego z nich

na długotrwały smutek. Sama zresztą teŜ swojej decyzji ani trochę nie Ŝałowała.

Ani panu Chardowi, ani wielebnemu Simonowi Sutherlandowi nie udało się rozpalić

tego złudnego płomienia, który pragną odkryć w swoim wnętrzu wszystkie młode damy o

romantycznym usposobieniu. Robina zakończyła swój pierwszy i zapewne jedyny londyński

sezon odrobinę bardziej doświadczona i niewątpliwie wolna od sercowych udręk. Myśląc o

tym, mimowolnie westchnęła. Wcale nie była bowiem pewna, czy będzie mogła to samo

powtórzyć z końcem lata.

Zupełnie niespodziewanie doznała kolejnego przypływu paniki. Dlaczego, och,

dlaczego zdecydowanie nie odmówiła, gdy pierwszy raz otrzymała tę propozycję? Dlaczego

pozwoliła się namówić na wyjazd do Brighton z lady Exmouth, skoro w głębi serca od

samego początku wiedziała, Ŝe wdowa w rzeczywistości wcale nie potrzebuje damy do

towarzystwa, lecz szuka potulnej Ŝony dla swojego syna.

Przerwawszy pakowanie na dobre, Robina bezsilnie opadła na łóŜko. Nie pierwszy raz

przeklinała swój brak stanowczości.

Nie chodziło o to, Ŝe syn lady Exmouth budzi w niej niechęć. Trudno byłoby o

twierdzenie bardziej odległe od prawdy. Lord Exmouth był dŜentelmenem o bardzo miłej

powierzchowności. MoŜe nie typem zuchwałego i zabójczo przystojnego bohatera tanich

powieści, ale atrakcyjności nie moŜna mu było odmówić, los bowiem obdarzył go okazałym

wyglądem i posturą człowieka szlachetnie urodzonego. To, Ŝe skończył juŜ trzydziesty piąty

rok Ŝycia, nie było aŜ tak wielką wadą, Robina wiedziała bowiem z wiarygodnych źródeł, Ŝe

starszych dŜentelmenów jest zazwyczaj łatwiej owinąć sobie dookoła małego palca.

Na uśmiech lord Exmouth pozwalał sobie rzadko, za to często w jego ładnych,

ciemnych oczach pojawiał się cyniczny błysk, często teŜ ich właściciel pogrąŜał się w

głębokim milczeniu. Do tego wszystkiego Robina bez wątpienia mogłaby się z czasem

przyzwyczaić, wiedziała jednak, Ŝe jeśli zdecyduje się na małŜeństwo, to nigdy nie pogodzi

się z pozycją drugiej kobiety w Ŝyciu wybranego męŜczyzny. A takiego właśnie losu bardzo

się obawiała, gdyby nierozwaŜnie zgodziła się związać z lordem Danielem Exmouthem.

Smutno westchnęła, przypominając sobie liczne pogłoski krąŜące na temat

przystojnego wdowca. Gdyby choć połowa z nich była prawdą, nieszczęsny baron byłby teraz

tylko cieniem dawnego człowieka.

Wiele osób twierdziło, Ŝe po śmierci Ŝony w tragicznym wypadku półtora roku temu

popadł w głęboką rozpacz. Inni twierdzili, Ŝe poniewaŜ baron akurat sam powoził, gdy powóz

się przewrócił, zabijając jego Ŝonę i kuzyna sąsiada, wyrzuty sumienia przemieniły go z

towarzyskiego człowieka w zgorzkniałego sceptyka, który unika radości w Ŝyciu. Mimo

smutnego wyrazu oczu i częstego przebywania w dobrowolnym osamotnieniu lord Exmouth

wciąŜ potrafił się czasem zdobyć na uprzejmość i okazać ujmujące maniery. Niestety, nie

zmieniało to faktu, Ŝe panna czy wdowa, która zdecydowałaby się zostać jego drugą Ŝoną,

zawsze Ŝyłaby w cieniu pięknej Clarissy.

Nagłe pojawienie się matki w sypialni połoŜyło kres tym melancholijnym

rozwaŜaniom. Robina machinalnie wstała, by wrócić do przerwanego pakowania.

- Wielkie nieba, dziecko! Jeszcze nie skończyłaś? Co ty, na Boga, robiłaś tyle czasu?

Doskonale wiesz, Ŝe słuŜba lady Exmouth ma przyjechać w południe po twój kufer.

Robina zerknęła na matkę i nie pierwszy raz poŜałowała, Ŝe nie umie lepiej

rozpoznawać jej nastrojów, Ton matki wydawał się lekko karcący, ale z jej miny nie moŜna

było domyślić się rozdraŜnienia.

Czy ten moment był odpowiedni? Czy mogła liczyć na zrozumienie matki, osoby nie

zawsze najprzystępniejszej, jeśli zwierzy się ze swoich złych przeczuć co do pobytu w

Brighton? A moŜe nierozsądnie zwlekała z tą rozmową i było juŜ za późno?

- Mamo, zmieniłam zdanie w sprawie wyjazdu z lady Exmouth - powiedziała szybko,

Ŝeby broń BoŜe się nie rozmyślić. - Zdecydowanie wolałabym wrócić z tobą do Abbot

Quineey.

Sekundy wolno płynęły naprzód, a Robina wpatrywała się w twarz matki z nadzieją

dostrzeŜenia jakiejkolwiek reakcji na to niewczesne wyznanie, ale lady Elizabeth jak zwykle

nie dała niczego po sobie poznać.

Skąd ta nagła zmiana, dziecko? - Znowu w jej perfekcyjnie opanowanym głosie

zabrzmiała tylko ledwo zauwaŜalna nuta zniecierpliwienia. - Nie tak dawno skakałaś z radości

na myśl o spędzeniu lata nad morzem. Nikt w najmniejszym stopniu nie wywierał na ciebie

nacisków, kiedy złoŜono ci tę propozycję. Sama z własnej woli przyjęłaś to jakŜe uprzejme

zaproszenie lady Exmouth.

Temu Robina nie mogła zaprzeczyć. Nigdy nie ukrywała, Ŝe polubiła lady Exmouth

od chwili, gdy ją poznała, a perspektywa przedłuŜenia okresu beztroskich rozrywek o kilka

tygodni, spędzonych w gościnie u tej przemiłej i bardzo towarzyskiej damy, było pokusą nie

do odparcia dla córki wiejskiego pastora, która szybko odkryła u siebie upodobanie do

światowego Ŝycia. Dopiero po wizycie w hrabstwie Hamp, gdzie uczestniczyła w przyjęciu

dla niewielkiego grona osób, wydanego z okazji zaręczyn księcia Shambrook z lady Sophią

Cleeve, naszły ją powaŜne wątpliwości.

- A więc nie zobaczymy się aŜ do jesieni - powiedziała jej dobra przyjaciółka Sophia,

gdy Robina mimochodem wyjawiła jej zamiar spędzenia lata w Brighton na zaproszenie lady

Exmouth.

Stały właśnie przed okazałą rezydencją księcia i wymieniały poŜegnania. Nagle w

oczach Sophii pokazał się błysk przekory, gdy dodała ciszej:

- Czy wobec tego mam pogratulować ci juŜ teraz, czy poczekać na oficjalne

ogłoszenie, ty przebiegła istoto?

Robina dobrze pamiętała, z jakim zdumieniem popatrzyła na przyjaciółkę.

- Nie bardzo cię rozumiem, Sophio. PrzecieŜ to tobie naleŜy gratulować, a nie mnie.

- W tej chwili tak - przyznała rozbawiona. - KaŜdy, kto ma choć trochę oleju w

głowie, rozumie, Ŝe wkrótce i ty włoŜysz na palec piękny zaręczynowy pierścionek.

Robina pamiętała równieŜ śmiech przyjaciółki, który poprzedził dalszy ciąg

Ŝartobliwej przemowy.

- Nie moŜna bez wywołania rozgłosu odrzucić rozsądnej propozycji małŜeństwa, jeśli

zachęca się do zalotów pewnego dŜentelmena i z podziękowaniem przyjmuje zaproszenie do

spędzenia lata z matką tegoŜ dŜentelmena. Nie sądzisz chyba, Ŝe ludzie nie umieją skojarzyć

prostych faktów. Wszyscy juŜ wiedzą, Ŝe znalazłaś obiekt uczuć. Sama niedawno zakochałam

się jak szalona, umiem więc dostrzec oznaki tego stanu, moja droga. Jeśli wolisz, Ŝebym

jeszcze trochę poczekała, zamiast od razu złoŜyć ci serdeczne Ŝyczenia, to proszę bardzo,

wystarczy, Ŝebyś mi to powiedziała.

Robinie z wraŜenia odebrało mowę i nie wyrzekła ani słowa, dlatego od tamtej pory

była ofiarą wyjątkowo nieprzychylnych aluzji i najokropniejszych domysłów.

CzyŜby naprawdę nasunęła lordowi Exmouthowi przypuszczenie, Ŝe jego

oświadczyny byłyby miłe widziane? Ostatnimi czasy nieustannie zadawała sobie to samo

pytanie i miała coraz mniej pewności, Ŝe zna na nie odpowiedź.

Niezaprzeczalnie, zanim jeszcze złoŜyły z matką krótką wizytę w hrabstwie Hamp, ani

razu nie odmówiła lordowi Exmouthowi wspólnego tańca, ilekroć spotykali się na przyjęciu.

A to, jak nagle zauwaŜyła, zdarzało się stanowczo zbyt często, by widzieć w tym jedynie

dzieło przypadku. Mogła tylko się dziwić swojej łatwowierności, skoro dotąd uwaŜała, Ŝe ich

ciągłe spotkania są zrządzeniem losu, a nie - jak teraz była skłonna podejrzewać - skutkiem

planów obu matek.

Lady Exmouth musiała sądzić, Ŝe cicha, potulna córka wiejskiego pastora będzie

idealną osobą do opieki nad dwiema wnuczkami pozbawionymi matki i osłodą Ŝycia jej

załamanego syna, a jednocześnie nie postawi w zamian zbyt wielkich Ŝądań. Z duŜą dozą

prawdopodobieństwa Robina mogła załoŜyć, Ŝe jej matka rozumuje podobnie i w niezbyt

odległej przyszłości oczekuje bardzo korzystnych zaręczyn swej najstarszej córki.

Czy mogę o coś cię spytać, mamo? Czy liczysz na to - ciągnęła, nie czekając na

odpowiedź - Ŝe lord Exmouth jeszcze przed końcem lata poprosi o moją rękę?

Wyraz twarzy lady Elizabeth pozostał nieprzenikniony, a mimo to Robina czuła, Ŝe

bezceremonialność tego pytania zmieszała matkę. Prawdę mówiąc, sama się sobie dziwiła, Ŝe

znalazła dość odwagi, by postawić tak jasno sprawę. Zasadą było, Ŝe matkę traktuje się z

największym szacunkiem, toteŜ Robinie nigdy nie podsunięto myśli, Ŝe moŜna

zakwestionować decyzję rodzicielki.

Widocznie jednak lady Elizabeth nie poczytała jej tego pytania za impertynencję, bo

po chwili namysłu odpowiedziała:

- W kaŜdym razie wierzę, Ŝe lord Exmouth nie jest ci obojętny, Robino. Nie

zaprzeczam, Ŝe w razie gdyby poprosił cię o rękę, byłabym zachwycona. Tak. To wspaniała

perspektywa małŜeństwa, o wiele lepsza, niŜbym się spodziewała. Miałabyś na zawołanie

powozy, klejnoty i piękne stroje. Nie zbywałoby ci na niczym, dziecko.

Tajemnice opactwa Steepwood 12 - Podstęp lorda Exmoutha - Ashley Anne.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: