Planszowy Weteran 02 (wrzesień 2007) (pierwsza okładka).pdf

SPIS TREŚCI

Drodzy Czytelnicy!

RECENZJE

Great Battles of Alexander 3

Caesar: Conquest of Gaul 7

Waterloo: Napoleon`s Last Battle 11

For the People 15

Stonewall`s Last Battle 20

Shifting Sands 24

Von Manstein`s Backhand Blow 27

Dziękujemy za miłe przyjęcie, z którym

spotkał się pierwszy numer naszego magazynu.

Uwagi, pochwały i zażalenia, jakie od Was

otrzymaliśmy, kolegialnie przemyśleliśmy i

mamy nadzieję, że drugi numer „Weterana"

spodoba się wam co najmniej tak samo, jak

pierwszy.. Chcieliśmy też serdecznie

podziękować wszystkim za ciepłe słowa i

wsparcie. Specjalne podziękowania należą się

Zulu - administratorowi forum „Galicyjska

Inicjatywa Strategiczna" za wsparcie naszego

magazynu oraz Natanielowi – administratorowi

forum „Gry Planszowe” za miłe przyjęcie na

jego forum.

Powtarzamy się w stosunku do

wstępniaka z pierwszego numeru, ale przekaz

ważny. Dzięki Waszym tekstom dało nam się

zwiększyć liczbę stron do sześćdziesięciu dwóch

Nadal gorąco zachęcamy do współpracy przy

tworzeniu magazynu. Czekamy zwłaszcza na

Wasze recenzje gier wojennych i felietony ich

dotyczące. Tworzymy magazyn dla Was, ale

zależy nam na tym, abyście i Wy sami

wypowiadali się na jego łamach. Dlatego, jeśli

jakaś gra was zaciekawiła, zdziwiła, zawiodła,

zaskoczyła – po prostu piszcie. Takimi rzeczami

warto się dzielić.

Weteran, Nr 2 / 2007

FELIETONY

Ostatnia Wojna Cesarzy

W poszukiwaniu ideału

Przed I wojną światową

RELACJE

IV Galicyjskie Manewry Strategów 43

ZAPOWIEDZI

Hannibal Barkas

KSIĄŻKI

1812 Wojna z Rosją 49

Pułk Jazdy Legionowej. Pułk Lansjerów

Nadwiślańskich 1799-1815 51

Wojna Secesyjna w polskiej literaturze

historycznej

Lwy Stalina

54'

REDAKCJA : Marcin Gross (Grohmann) & Mikołaj

Lenczewski (Nico)

E - MAIL REDAKCJI : weterani@gmail.com

WSPÓŁPRACA : Gabriel Szala, Cezary Domalski

KOREKTA : Martyna Pakuła

OKŁADKA : “Victory Or Death: The Last Stand of

the Savannah Volunteer Guards at Sailor's Creek”

autorstwa amerykańskiego malarza Keitha Rocco,

któremu serdecznie dziękujemy za zgodę na użycia

jego obrazu. http://www.keithrocco.com

WIEŚCI ZE ŚWIATA

Wyróżnienia dla najlepszych gier

planszowych na zachodzie

POMOCNIK STRATEGA

Scenariusz do gry Ścieżki Chwały 61

Pomocne strony dla pasjonatów gier

wojennych

Materiały zawarte w periodyku nie mogą być w żaden

sposób kopiowane bez uprzedniej, pisemnej zgody

redakcji.

Redakcja zastrzega sobie prawo do redagowania

tekstów.

Wszelkie znaki firmowe oraz towarowe, a także zdjęcia i

obrazy są prawnie zastrzeżone i zostały użyte wyłącznie

w celach informacyjnych.

WETERAN -2-

RECENZJE

The Great Battles of Alexander Deluxe (GMT Games)

„Generale! Barbarzyńcy na wzgórzach”.

Chwilę później już posłaniec na koniu gnał za

rzekę Apsos, aby powiadomić oczekujące w

pobliżu oddziały artylerii. Sam zaś młody następca

tronu, Aleksander Temenida, rozkazał oddziałom

falangi odwrót, który miał być osłaniany przez

doborowe oddziały hypaspistów i Agrian. Za

swoimi plecami pozostawiał Pelium, za murami

którego skrył się wódz barbarzyńców. Przed sobą

zaś miał schodzące właśnie ze wzgórz bandy

piechoty przychodzące swoim ziomkom z

odsieczą. Pierwsi barbarzyńcy już docierali do

brodu, Aleksander posłał więc do ataku ilę swej

ciężkiej kawalerii. Kto utrzyma kontrolę nad

brodem? Czy przygody młodego króla mają się

skończyć na granicy iliryjskiej?

przebiegu etapu, potrzebną do gry kostkę

dziesięciościenną, nawet woreczki

strunowe na żetony oraz siedem map.

Gra pozwala na rozegranie dziesięciu

bitew, w skład których wchodzą między

innymi: Issos, Gaugamela czy Granik.

Ilość map zmusza jednak do rozgrywania

niektórych scenariuszy na tej samej

planszy. Najbardziej zrozumiałe jest to w

przypadku Gaugameli, gdzie do

czynienia mamy z płaską, jednolitą

powierzchnią ujętą w siatkę

heksagonalną – większość bitew antyku

staczano przecież na równinie. Jest to

również wygodne rozwiązanie, gdy brak w

źródłach dokładnego opisu pola bitwy.

Mapy są utrzymane w stonowanej

kolorystyce. Jednocześnie są czytelne, a wszelkie

wątpliwości wyjaśnia wszechobecna legenda.

Można zarzucić im również brak urozmaicenia,

większość bitew rozgrywa się wśród lasów,

wzgórz, rzek i strumyków. To nieprzyjemne

wrażenie monotonii znika, gdy na mapie rozłożone

zostaną żetony jednostek. Są one podzielone na

grupy kolorystyczne – i tak na przykład Grecy

mają żetony fioletowe, Macedończycy czerwone.

Każdy żeton jednostki zadrukowany jest do granic

możliwości. Posiada ilustrację żołnierza danej

formacji oraz trzy współczynniki. Do tego

dochodzi jeszcze nazwa bądź pochodzenie

oddziału (np. Thrace albo Phalanx) i skrót rodzaju

Odpowiedź na takie

pytania, i im podobne, uzyskać

może każdy, kto spróbuje swoich

sił w grze firmy GMT pod tytułem

„ Wielkie bitwy Aleksandra ".

Sama gra ukazała się już w 1993

roku. O jej popularności

dostatecznie świadczy to, że

ukazała się już trzecia jej edycja.

W pudełku znajdziemy

kolorowe żetony, których jest

ponad siedemset, a także służące

pomocą tabelki, streszczenie

WETERAN -3-

wojska jaki reprezentuje dana jednostka... a także

informacja o tym, czy jednostka wyposażona jest

w oszczepy, łuki czy proce. To wszystko

powoduje, że nieprzyzwyczajeni gracze mogą

mieć kłopoty w szybkim orientowaniu się w

sytuacji.

gdyż, niestety, w kilku miejscach

natknąć się można na pomyłkę w

samej rozpisce. Pierwsza jednak z

książeczek jest o wiele ważniejsza

i, niestety, sprawia więcej

trudności niż druga. Instrukcja jest

napisana w zachodnim stylu, z

podziałem na punkty, podpunkty i

odnośniki. Niektóre jednak

informacje znajdują się tylko w

jednym miejscu i trudno,

zwłaszcza w czasie rozgrywki,

wertować trzydziestostronicową

instrukcję w poszukiwaniu jednego

przepisu. Łatwo wtedy też wdać

się w spór z rywalem na temat interpretacji zdania

napisanego po angielsku... Pewną pomocą służy

indeks zagadnień.

Sam system gry, a również serii „Wielkich

bitew historii” opiera się na dwóch podstawach.

Wodzowie obojga stron są aktywowani w

określonej kolejności i poruszają pewną ilość

oddziałów pozostających w ich zasięgu

dowodzenia. Ponieważ ilość wodzów jest

ograniczona, jest możliwa sytuacja, gdy pewien

odcinek armii gracza stał będzie całkowicie

bezczynnie. W sukurs przychodzi tu mechanika

tzw. momentum, która umożliwia przy udanym

rzucie kostką ponowną aktywację wodza albo

uruchomienie wodza czekającego jeszcze w

kolejce do aktywacji. Przeciwnik może wtedy

próbować przechwycenia inicjatywy. Nie ma więc

ściśle ustalonej kolejności poruszania się, gdyż w

każdym etapie rozgrywki może ona wyglądać

inaczej. Dzięki temu nawet wielokrotne granie w

jedną bitwę nie nudzi, a nawet potrafi zaskoczyć.

Do gry dołączono dwie książeczki,

instrukcję oraz zbiór scenariuszy. Drugą z nich

czyta się przyjemnie. Przed każdym scenariuszem

znajduje się historyczne wprowadzenie oraz

komentarz do przebiegu samej bitwy. Bitwy

posiadają nawet, tam gdzie stwierdzenie tego było

możliwe, datę dzienną. Gracze znajdą także

komentarze twórców scenariusza na temat

przybliżonego czasu rozgrywki bądź

zbalansowania danej bitwy. Właśnie równowaga

bitew jest czymś, co sprawiać może największe

kłopoty osobom poznającym „Aleksandra”.

Scenariusze, a także sam system gry, przedstawiają

przewagę Macedończyków nie wynikającą z ilości

wojsk (w większości bitew czerwonych żetonów

jest po prostu mniej na planszy), ale z lepszej

struktury dowodzenia, wyszkolenia armii oraz jej

wyposażenia. Tym większa więc satysfakcja ze

stawienia czoła takiemu wyzwaniu – gdy jednak

stroną macedońską gra doświadczony gracz,

trudno oprzeć się wrażeniu, że ma się do czynienia

z symulacją, nie zaś z grą.

Drugą cechą charakterystyczną jest

spójność szyku jednostek (cohesion). Oddziały w

grze nie ponoszą w wyniku walki strat w ludziach

– tracą jedynie spójność szyku. Gdy brak spójności

osiągnie pewien określony dla każdej jednostki

poziom, jednostka zaczyna uciekać. Ilość

otrzymanych „trafień” (cohesion hits) nie wpływa

na skuteczność w walce. Spójność traci się

również dzięki przechodzeniu przez trudny teren

(lasy, rzeki, wejście pod górę itd.), co z kolei

powoduje kuriozalne sytuacje, kiedy jednostka,

która przechodzi kilka heksów w lesie, zawraca i

Ażeby ułatwić czytelnikowi przeglądanie

możliwych do rozegrania scenariuszy, opis

większości bitew posiada biało-czarną ilustrację

przedstawiającą początkowe ustawienie dla obu

stron. Przydaje się ona do sprawdzenia

ewentualnych błędów w ustawianiu żetonów,

WETERAN -4-

W grze występuje

wielka różnorodność

jednostek. Każda reprezentuje

określony rodzaj wojska –

lekka czy ciężka kawaleria,

rydwany... Każdy ma również,

niestety, odrębne przepisy

specjalne. Świetnie oddają one

specyfikę posługiwania się

danymi formacjami, jednak

równocześnie komplikują

rozgrywkę, zmuszając graczy

do pamiętania zarówno np. o

sposobie poruszania

rydwanami, jak o zasadach

określających udział

harcowników w walce wręcz.

ucieka. Uciekające jednostki mogą zostać

„zawrócone” przez dowódców. Zasady wymagają

rzutu na stopień braku spójności takiego żetonu.

Okazać się więc może, że jednostka, która przed

chwilą przeżyła szarżę słoni z boku i ciężkiej

piechoty od frontu i podała tyły, powróci w

następnym etapie do walki z niemal „czystym

kontem”.

Wydania gier, z

którymi się spotkałem, posiadają łędnie

wydrukowane żetony, na których po obu stronach

znajduje się inna jednostka o innych cechach.

Przoduje w tym zwłaszcza armia indyjska. W

pudełku znajduje się jednak errata, jak również

czyste żetony, tak więc nie występuje sytuacja

braku żetonów do któregokolwiek ze scenariuszy.

Walka, stanowiąca serce gry takiej jak

„Aleksander”, rozpisana jest na kilka faz. Ucieszy

każdego miłośnika starożytności, że mają one

właściwą sobie grecką nazwę (ephodos, charismos,

doratismos, en chersi i wreszcie trope). Polegają

one jednak w istocie na znalezieniu odpowiedniej

pozycji w odpowiedniej tabelce i wreszcie

rzuceniu raz kostką oraz odczytaniu wyniku. Gra

premiuje ataki z boku bądź tyłu, umożliwia nawet

pojedynki pomiędzy wodzami.

Pewien kłopot sprawiać mogą też żetony

pomocnicze. W grze nie wolno tworzyć „stosów”

tak charakterystycznych dla innych gier, szybko

jednak tworzą się one same, dzięki właśnie

żetonom pomocniczym. Utrudnia to sprawdzanie

parametrów oddziałów a także komplikuje

przesuwanie ich po planszy.

Czy gra warta jest więc uwagi? Obecnie na

rynku dostępna jest już czwarta edycja

„Aleksandra”, w wersji deluxe. Oznacza to, że

zasady były poprawiane, zmieniał się wygląd map.

Gra bez wątpienia nie jest pozbawiona wad.

Poziom skomplikowania jej zasad utrudnia zaś

szybkie rozgrywanie bitew, przynajmniej w

okresie zapoznawania się z grą. Dla osób

pragnących jeszcze większego nacisku na wierne

odtworzenie bitew są zasady opcjonalne. Hoplici

greccy mogą więc „dryfować” w marszu,

dowodzenie linią słoni staje się trudniejsze a

kawaleria czasem porzuca pole bitwy i ściga

uciekających przed nią wrogów. Decyzja, których

zasad używać, a których nie, zależy, jak zawsze,

Celem większości ze scenariuszy jest

usunięcie z planszy odpowiedniej ilości żetonów

przeciwnika, zanim on zrobi to z naszymi

żetonami. Żetony przelicza się na punkty i gdy

jedna ze stron osiągnie pod koniec któregoś z

etapów określony poziom – przegrywa. Czasem

dodany jest jeszcze limit etapów, bądź któraś ze

stron musi wyprowadzić część swojej armii poza

mapę.

WETERAN -5-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: