PEDAGOGIKA PERSONALISTYCZNA
1. Osoba według personalizmu:
Osoba- wywodzi się od łac. słowa persona(osoba). W pojęciu tym jest zawarte stwierdzenie o człowieku w jego formie, indywidualności, w jego sposobie życia jako bytu osobowego, oddzielonego od życia i otoczenia, jednostkowego i niepowtarzalnego. Rozwój pojęcia „osoba” doprowadził do powstania 2 tradycji. Pierwsza z nich podkreśla osobowość i substancjalność w terminie „osoba”, druga dotyczyła egzystencjalizmu. Podkreślona jest struktura pojedynczości, gdy osoba nie jest tylko jedna, lecz jedyna. Z drugiej strony zmienia się i udoskonala, co zakłada życie we wspólnocie.
2. Wychowanie wg personalizmu:
Wychowanie stanowi wprowadzenie wychowanka w świat wartości realnych, nie abstrakcyjnych. Istotne jest, aby w osobie, którą wychowujemy wzbudzić wrażliwość na wartości i wzniecić wolę ich realizowania.
3. Cele wychowania:
Najważniejszym celem jest uzdalnianie podmiotu(wychowanka) do przejęcia kierownictwa nad własnym procesem rozwoju.
Wyróżniamy 5 rodzajów wychowania:
-fizyczne
- intelektualne
- moralne
- społeczne
- religijne
Pierwsze 3 odnoszą się do osoby, pozostałe do wymiaru społecznego.
4. Relacja wychowawca-wychowanek:
Wychowawca powinien szanować wychowanka, za to od ucznia wymaga się pilności i solidności w pracy.
5. Rola i miejsce wychowanka w procesie wych.:
Wychowanek jest podstawowym czynnikiem wychowania. Jest osobą autonomiczną, nie jest rzeczą rodziny lub państwa.
6. Rola i miejsce wychowawcy w procesie wych.:
Wychowawca jest współpracownikiem i kooperatorem, pełni rolę pomocniczą kogoś, kto pomaga uczniowi z zewnątrz.
7. Co jest treścią wychowania?
Treścią wychowania jest integralny humanizm: literacki, artystyczny, naukowy i techniczny. Kultura traktowana jako środek nauczania i wychowania, a także jako źródła, z którego czerpie się przekazywane treści.
zuza_k5