Twardowski Jan ks_ Milość milłości szuka(2).pdf

Jan Twardowski

Miłość miłości szuka

1939–1998

1937–2000

1937–1984

Do księdza Baki

Stuk puk do nieba

— Kto to?

— To ja.

Noc

Święci już śpią na błękitnej trawce

Za humor i trumienkę mam chrapkę

Pocałować księdza Bakę w łapkę.

O zaczarowanych

po polach spadał śpiew a staw zielony wszedł

w tataraku zastawione sieci

nadmiar drzew nadmiar drzew

w zaczarowanym świecie

bramy ze srebra — o balkony uderza las

w oknach księżyc łopoczący żagiel

w starych drzwiach

nieobjętych jeszcze klamek brzask

szum szerokich kaktusów po ścianach

niosąc czarne gniazdo snu

to noc

aż ugięli się w mrok po kolana

nadmiar słońc nadmiar słońc

długie Wisły dni

rynek — konie z chłodem przy pyskach

ludzie mają wozy po pas

na bocianów lecących kołyskach

kilka skrzydeł czarnych to od gniazd

wróżki wyszły w zielone ulice

włosy smutnym poetom zaplatać

morskie świnki na katarynkach

bose nogi w zapachu kałuży

może kocha

może lubi

tak się z liści akacji wróży

już gotycki wachlarz kościoła

głowy studzi dzwonu chłodną różą

w abecadłach dzieci oczy mrużą

to dzień biały

to miasteczko

to szkoła

1937, 1998

Opowiadanie wieczorne

gdzieś rozdawali dziewczynkom lato

chłopcy w pękach zerwanych kwiatów

potem szli nad wodę wianki pleść

może dobrze może źle

może tak a może nie

tataraki zanurzone w zachodzie

nogi chłopcom pokrwawiły w wodzie

szły panny pełne cichych przeczuć

w pierwszych nocy przekochanych niepokój

a przed nimi konie biegły głęboko

coraz głębiej w granatowy wieczór

w zbóż złotej szeleszczącej strudze

kłosy puste kłosy pełne złudzeń

zamyślony nad ludźmi las

może z kimś a może bez

może nie ma może jest

za dnia z wody go śpiącego wyjęli

potem w suche odzienie ubrali

nad głowami na rękach rozpięli

niosąc w cmentarz zielony śpiewali

przyjacielu nie obawiaj się — po co

tak się dzieje w niejednej młodości

że spragnieni kochania nocą całują własny koniec swojej miłości

1937, 1998

O miłości dobrzyńskiej

w kolebce ramion

miłość

po drogach konie z nocy chłodną już krepą

podkowy cichsze od gwiazd

akacji wczesny trzepot

na zrzuconych płaszczach Wisły dalekiej blask

w wysokich trawach leżąc

odgarniali z twarzy czarne widma wiatraków

śpiew drzew to od jezior

szum piór to od ptaków

wiatr im zieleń na piersiach spiętrzał

coraz smutniej

coraz to śpiewniej

wsparty o Wisły chłodny głaz

daleki Dobrzyń stał w dzwonach jak w tęczach

w nocy opuszczonym hełmie

przez spuszczone warkocze drzew

ust czerwona płonęła smuga

1937, 1998

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: