Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej.pdf

Konferencja Episkopatu Polski

DYREKTORIUM

DUSZPASTERSTWA SŁUŻBY LITURGICZNEJ

Dokument został przyjęty podczas 346 Zebrania Plenarnego

Konferencji Episkopatu Polski w Częstochowie

w dniu 27 listopada 2008 r.

Warszawa 2009

W PROWADZENIE

1. Liturgia, która „w najwyższym stopniu przyczynia się do

tego, aby wierni swoim życiem wyrażali oraz ujawniali innym lu-

dziom misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Ko-

ścioła” 1 jest „szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i

jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc” 2 .

Chrystus, sprawując w liturgii dzieło zbawienia „przyłącza do sie-

bie Kościół, swoją Oblubienicę umiłowaną” 3 , dlatego wszyscy są

wezwani do świadomego, czynnego i owocnego uczestnictwa w

tym świętym misterium, a „każdy, kto wykonuje swą funkcję – czy

to duchowny, czy wierny świecki – powinien w pełni wykonywać

wyłącznie tylko to, co należy do niego z natury rzeczy i na podsta-

wie przepisów liturgicznych” 4 .

2. W okresie posoborowym Kościół podjął wielki wysiłek, aby

ten sposób rozumienia liturgii wprowadzić w praktykę życia diecezji

i parafii. Dzięki tej pracy formacyjnej, podejmowanej szczególnie

przez duszpasterstwo służby liturgicznej, „świeccy coraz częściej

podejmują odpowiednie funkcje liturgiczne” 5 .

3. Mimo wysiłków duszpasterzy i wiernych świeckich ciągle

jest wiele do zrobienia w tej dziedzinie, gdyż i dziś nie brak takich

parafii, w których „nawet podczas wielkich zgromadzeń, celebrans

czyta lekcje, recytuje psalm responsoryjny, wypowiada wezwania

modlitwy powszechnej” 6 . II Polski Synod Plenarny zaleca więc

formację liturgiczną całej wspólnoty parafialnej, a także powstawa-

nie w każdej parafii zespołów liturgicznych „złożonych z doro-

słych, młodzieży i dzieci” 7 . Powstawanie takich zespołów napotyka

różnorodne trudności. Do największych należy odchodzenie mini-

1 KL nr 2.

2 KL nr 10.

3 KL nr 7.

4 KL nr 28.

5 II Polski Synod Plenarny, Liturgia Kościoła po Soborze Watykańskim II,

nr 65.

6 Tamże, nr 65.

7 Tamże, nr 83.

strantów i członków scholi od posługiwania w liturgii oraz niewiel-

kie zainteresowanie podejmowaniem funkcji liturgicznych przez

dorosłych.

4. Wymienione powyżej problemy są głównym motywem opra-

cowania niniejszego Dyrektorium. Ma ono stanowić pomoc dla

duszpasterzy i wiernych świeckich w lepszym rozumieniu funkcji

liturgicznych oraz prowadzeniu formacji osób, które je spełniają.

Uzupełnieniem tego dokumentu będzie Ceremoniał zgromadzenia

liturgicznego zawierający szczegółowy opis sposobu spełniania

funkcji liturgicznych oraz Obrzędy błogosławieństw służby litur-

gicznej zawierające teksty modlitw, przez które Kościół wyprasza

Bożą łaskę dla pełniących świętą służbę w liturgii.

5. Dyrektorium zostało przygotowane przez Podkomisję ds. Służ-

by Liturgicznej działającą przy Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscy-

pliny Sakramentów Episkopatu Polski. Zawiera ono trzy części.

Pierwsza z nich omawia założenia teologiczne posługiwania w litur-

gii, druga jest opisem formacji służby liturgicznej dzieci, młodzieży i

dorosłych, a trzecia została poświęcona strukturze duszpasterstwa

zajmującego się tą problematyką.

6. Nakreślone w Dyrektorium zasady formacji służby liturgicz-

nej, a także ustalona terminologia i sposób wprowadzania człowie-

ka w kolejne etapy dojrzewania w posługiwaniu, powinny być w

parafiach wprowadzane stopniowo i roztropnie. Każda zmiana po-

winna być poprzedzona odpowiednim wyjaśnieniem i realizowana

przez systematyczną formację, aby wydała dobre owoce.

Część pierwsza

POSŁUGIWANIE W LITURGII

7. Soborowa Konstytucja o świętej liturgii uczy, że „Chrystus

jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach

liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej tak w osobie

celebrującego, gdyż Ten sam, który kiedyś ofiarował siebie na

krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów, jak zwłasz-

cza pod postaciami eucharystycznymi. Jest obecny swoją mocą w

sakramentach, tak że gdy ktoś chrzci, sam Chrystus chrzci. Jest

obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo święte,

On sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa

psalmy, gdyż On sam obiecał: Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w

imię moje, tam jestem pośród nich (Mt 18,20)” 8 .

8. Ponieważ to Chrystus chrzci, przemawia, modli się, składa

ofiarę i przewodniczy całemu zgromadzeniu, dlatego wszyscy speł-

niający funkcje liturgiczne są Jego współpracownikami. On sam

działa w nich i przez nich. Czyni to przede wszystkim przez wy-

święconych szafarzy 9 , ale jest obecny także w wiernych świeckich,

którzy z wiarą spełniają święte czynności. Każdemu z nich Chry-

stus, przez sakrament chrztu i bierzmowania, dał udział w swoim

kapłaństwie oraz powołał go do sprawowania kultu Bożego i służby

Kościołowi 10 . Należy więc dążyć do tego, aby osoby posługujące w

liturgii, spełniały powierzone im zadania w duchowym zjednocze-

8 KL nr 7.

9 „Na czele zgromadzenia stoi Chrystus, główny celebrans Eucharystii.

Jest On Arcykapłanem Nowego Przymierza. To On niewidzialnie przewodni-

czy całej celebracji eucharystycznej. Biskup lub prezbiter reprezentuje Chry-

stusa, działając w osobie Chrystusa-Głowy ( in persona Christi Capitis) prze-

wodniczy zgromadzeniu” (KKK nr 1348).

10 Por. KKK nr 1121.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: