Suworow Wiktor - Nad Stalingradem(2).pdf

(2797 KB) Pobierz
1038178718.004.png
1038178718.005.png 1038178718.006.png 1038178718.007.png
PRZED STALINGRADZKIM STARCIEM
Stukasy (od Sturzkampfflugzeug, tzn. nur­
kujący samolot bojowy) w warunkach prze­
wagi w powietrzu niemieckiego lotnictwa
potrafiły zadać siłom lądowym przeciwnika
Ogromne straty, skutecznie niszcząc bomba­
mi również cele punktowe. Gdy w czasie pi­
kowania włączały wyjące syreny silnie od­
działywały psychologicznie na żołnierzy
przeciwnika. Jednak z drugiej strony Ju 87
nie miały efektywnego uzbrojenia obronne­
go i stawały się łatwym łupem myśliwców, a
słabe opancerzenie powodowało małą odpo­
rność na ostrza! / ziemi.
Długo nie znajdowała w Niemczech po­
parcia idea stworzenia lotnictwa szturmowe­
go. Szef Luftwaffe H.Goering uważał, że
wykorzystywanie samolotów do walk lądo­
wych jest nieefektywne. Sceptycznie do mo­
żliwości lotnictwa szturmowego odnosiła się
również większość wyższych urzędników Mi­
nisterstwa Lotnictwa RLM, uważających że
silnie opancerzone samoloty będą ciężkie i
mało zwrotne. Ostatecznie jednak, w znacz­
nym stopniu pod wpływem analizy sukcesów
lłów-2, na początku 1942 r, sformowano
pierwszy pułk szturmowy SchGl dowodzony
przez ppłk. H.HitschhoIda, latającego
wcześniej na bombowcach nurkujących.
Jako samoloty szturmowe Niemcy po­
stanowili wykorzystać dopiero co opracowa­
ne samoloty Hs 129, które zastąpiły przesta­
rzałe lis 123 pamiętające jeszcze wojnę w
LUFTWAFFE WYCHODZI
Z KRYZYSU ZIMOWEGO
Mimo początkowego zaskoczenia i szyb­
kiego posuwania sic zagonów pancernych,
armii niemieckiej nie udało się odnieść bły­
skawicznego zwycięstwa na froncie wschod­
nim. Zima 1941 roku przyniosła jej ciężkie
rozczarowanie. Poważne straty poniosło
między innymi niemieckie lotnictwo. Dowó­
dztwo Luftwaffe zdecydowało się więc na
wycofanie z frontu wielu jednostek dla uzu­
pełnienia sianów i zapewnienia pilotom od­
poczynku.
Nowo powołany na szefa przemysłu lot­
niczego feldmarszałek E.Milch rozpoczął je­
go poważną reorganizację. Kosztem znacz­
nego zwiększenia zużycia materiałów, uru­
chomienia nowych wytwórni i zwiększenia
zatrudnienia, już w marcu 1942 r. Niemcom
udało się osiągnąć półtora razy większy po­
ziom produkcji niż w styczniu lego roku.
Luftwaffe otrzymała wówczas rekordową li­
c/hę nowych samolotów - 1400 egzemplarzy.
Wraz z dostawami nowych samolotów w
Luftwaffe rozpoczęły się zmiany. Używane
na froncie wschodnim jednosilnikowe my­
śliwce wiosną 1942 r. zostały całkowicie WA­
DI ie nio n e na naj nowsze Messcrsch m i t ty
BI L09R Był to samolot o znakomitej zwrot-
ności i bardzo dużej prędkości wznoszenia,
dzięki mniejszej masie niż w poprzednich
odmianach. Jego skuteczność zwiększyło też
zainstalowanie w modelu Bf 109F-4, który
pi)].iw ii się po raz pierwszy na 1 roncie
wschodnim w sierpniu 1942 r., działka Mau-
ser MG 151/20,
Zimą roku 1942 r. Niemcy przelormo-
wali pułk szybkich bombowców SKG210 i
pułk ciężkich myśliwców ZGI. Dowodził
nim pilot doświadczalny mjr U.Diesing.
Drugi as latający na Bf 110 mjr R. von Ret-
tberg stał na czele pułku ZG2, którą sfor­
mowano wiosną 1942 r. z myślą o wykorzy­
staniu na froncie wschodnim. Obie jedno­
stki wyposażono w samoloty Bf 110, a także
Bf 109E w wersji myśliwsko-bombowcj.
Eskadry bombowe na froncie wschod­
nim były wyposażone tylko w dwa typy sa­
molotów: I ie 111 i Ju 8<S. Z jednostek bom­
bowców nurkujących Ju 87 utworzono zaś
samodzielny rodzaj lotnictwa. Wątpliwości
do zachowania tych maszyn w uzbrojeniu
1038178718.001.png
Hiszpanii. Obok nich postanowiono zasto­
sować też specjalnie opancerzone Messer-
schmitty BI" 109E.
Lotnictwo rozpoznawcze dalekiego za­
sięgu nie podlegało większym zmianom, e/e­
go nie da sic. powiedzieć o samolotach roz­
poznawczych bliskiego zasięgu. Podstawowy
typ samolotu rozpoznawczego i korygujące­
go ogień artylerii Hs 126 przyjęty do uzbro­
jenia w polowie lat trzydziestych, zaczęto za­
stępować bardziej nowoczesnym Fw 189. Sa­
moloty te znakomicie sprawdziły się na
froncie, stając się prawdziwymi "oczami ar­
mii". Zmieniła się też struktura lotnictwa
rozpoznawczego bliskiego zasięgu. W lulym
1942 r. jednostki podległe dotąd wojskom
lądowym przekazano do dyspozycji dowódz­
twa lotnictwa. Niemcy liczyli na to. że takie
rozwiązanie, nie zmniejszając skuteczności
rozpoznania i współpracy z piechotą, po­
zwoli na zapewnienie lepszej ochrony ze
strony myśliwców, ułatwiając też obsługę i
zaopatrzenie jednostek.
Już pod koniec 1941 r. LuftwaiTc rozpo­
częła wzmacnianie lotnictwa transportowe­
go. Okazało się bowiem, że pięć lotniczych
grup transportowych w warunkach frontu
wschodniego to za mało. Rozciągnięte linie
zaopatrzenia, złe drogi i początki działań
partyzanckich, powodowały bardzo duzc
trudności z zaopatrzeniem wojsk lądowych.
Także sama Luftwaffc potrzebowała coraz
większych ilości paliwa, części zapasowych i
amunicji.
Planom wzmacniania lotnictwa transpo­
rtowego na Wschodzie znacznie przeszko­
dzi! "Kocioł Demiański", w który 1 lutego
1942 r. wpadły wojska niemieckiego 2 Kor­
pusu armijnego. Praktycznie wszystkie zdol­
ne do akcji Ju 52 i inne posiadane samoloty
transportowe zostały wówczas wykorzystane
do niesienia pomocy okrążonym jedno­
stkom. I chociaż dowództwo Luftwaffc uz­
nało operację za udaną, to jednak utracono
bardzo wiele z użytych maszyn.
Po chwilowym wzroście produkcji, z po­
wodu braków materiałowych, liczba dostar­
czanych przez przemysł samolotów zaczęła
spadać. W maju wyprodukowano ich już. tyl­
ko 1315, a w czerwcu 1282. Było to około
półtora taz.a mniej niż wynosiła lic/ba samo­
lotów bojowych wytwarzanych wówczas w
ZSRR. W sprawozdaniu dowództwa wojsk
lądowych OK W z początku maja, ocena lot­
nictwa była następująca: "Obecnie nic ma w
Niemczech rezerw materialnych, a liczba go­
towych do użycia samolotów zmalała do 50-
60% w stosunku do 1 maja 1941 r." Rów­
nież. ocena ogólna nie była lepsza: "Poten­
cjał sił zbrojnych jest mniejszy ttiź wiosna
L940 r.. a nie istnieje możliwość jego odtwo­
rzenia ze względu na hrak ludzi i środków
materialnych".
Pogląd dowództwa Luftwaffc był har­
dziej optymistyczny. Nadziei poszukiwano w
zachowanej kadrze dowódców i doświadczę
nych pilotów, wyszkolonych jeszcze przed
wojną. OKL uważali), ze jakość zatriumfuje
nad ilością.
SIŁY LOTNICZE ARMII
CZERWONEJ LATEM 1942 R.
ZSRR przechodził jeszcze większy kry­
zys niż Niemcy. Przemyśl przestawiał MC
dopiero na produkcje wojenną, a przedsię­
biorstwa lotnicze przeniesione we wschod­
nie rejony kraju bardzo wolno zwiększały
produkcję. Jednak już wiosną 1942 r., głów­
nie wysiłkiem kobiet i nastolatków, osiąg­
nięto poziom produkcji odpowiadaj
okresowi przedwojennemu. Największy
udział w produkcji samolotów miały wielkie
przedsiębiorstwa przedwojenne: Zakład Sa­
ratowski nr 292 (codziennie ekspediowano
z niego po 10 Jaków-1), Zakład Ciołkowski
nr 21 (codziennie 7-.S LaGGów-3) i Zakład
Kazański nr 22 (codziennie po 5-6 bom­
bowców Pe-2). W tym czasie każd\ z ewa­
kuowanych z Kujbyszewa zakładów, nr 1 i
l<S. wytwarzał po 10-12 lłów-2. Niceo mniej
samolotów pochodziło z zakładu nr 31 w
Tbilisi i nr 126 w Komsomolsku nad Amu­
rem.
Już. wiosną 1942 r. udział procentowy sa­
molotów starszych typów, takich jak 1-16, I-
153 i SB, w lotnictwie Armii Czerwonej
znacznie się obniżył. Łączna liczba samolo­
tów bojowych używanych przeciwko Nie­
mcom przekroczyła w maju 6500. Ponad
4000 z nich wchodziło w skład wojsk lotni­
czych frontów, marynarki, obrony powietrz­
nej i lotnictwa dalekiego zasięgu. To ostat­
nie utworzono 5 marca ze struktury lotnic­
twa frontowego i podporządkowano
bezpośrednio Naczelnemu Dowództwu.
Ciągle poszukiwano dróg ulepszenia
struktury lotnictwa frontowego. Jego roz­
proszenie w armiach ogólnowojskowych nie
pozwalało na z.eśrodkowanic wszystkich sił
na głównych kierunkach działań wojsk lądo­
wych. Pierwszym krokiem do wprowadzenia
zmian było utworzenie 10 mieszanych lotni­
czych grup uderzeniowych, po 6-8 pułków
każda, przeznaczonych do wspierania Lotnic­
twa frontowego w rejonach intensywnych
walk.
Niezbyt udane
samolot] myśliwskie
ŁaGG-3 /-
podwieszonymi
/hidinik.mii paliwu
raz szybciej. W pierwszym półroczu 1942 r.
powstało 336 pułków operacyjnych: 151 my­
śliwskich. o7 szturmowych, 39 bombowych
dziennych i 79 bombowych nocnych. 150 z
nich wyposażono w najnowocześniejsze sa­
moloty jakimi wtedy dysponowano: Jak-1.
11-2 i Pe-2. O przyspieszeniu formowania
pułków może świadczyć to. ze w styczniu
powstały trzy nowe pułki, w maju już 44, a w
czerwcu - 58 pułków.
Jakość szkolenia była w tym czasie naj­
słabszą stroną rosyjskiego lotnictwa. W
pierwszym okresie walk zginęło wielu do­
świadczonych instruktorów i była to strata
trudna do odrobienia. W maju miesięczny
nalot w pułkach zapasowych wzrósł w po­
równaniu z zimą i wynosił 18-19 godzin, co
wystarczało co prawda starszym pilotom
podtrzymującym nawyki, ale było zupełnie
niewystarczające dla młodych pilotów. Nie
było praktycznie czasu na naukę wyższego
pilotażu i taktyki walk powietrznych nawet
dla myśliwców. Nie uczono tez latania nocą
i w trudnych warunkach atmosferycznych, a
piloci słabo orientowali się w korzystaniu z
pi)mocy nawigacyjnych.
W efekcie takich braków szkoleniowych
piloci przybywali na front żle przygotowani i
nie stanowili równorzędnych przeciwników
dla dobrze wyszkolonych i zorganizownych
Niemców. Na froncie trudno było uzupełnić
niedostatki w poziomie pilotażu. Tak więc
gdy Luftwaffe zwiększyła aktywność, rosyjscy
piloci znowu zaczęli ponosić ogromne straty.
Grupy uderzeniowe spełniły swoją rolę,
ale nic rozwiązały wszystkich problemów. W
kwietniu, mi bazie uzyskanych doświadczeń
postanowiono w miejsce dotychczasowego
lotnictwa frontów utworzyć armie lotnicze.
Głównym twórcą zmodyfikowanej struktury
h\ł nowj dowódca lotnictwa Armii Czerwo­
nej gen. A.ANowikow. Reorganizacje, roz­
poczęto W maju 1942 r. Na froncie Zachod­
nim powstała I Armia Powietrzna, a prawic
równocześnie lotnictwo frontu Briariskicgo,
Południowo-Zachodniego i Południowego
przekształcono w 2. 8 i 4 Armie. Powietrzną.
W czerwcu na froncie Północno-Kaukaskim
utworzono 5 AP. Armie powietrzne były
wielkimi jednostkami wyposażonymi w my­
śliwce, bombowce i szturmowce, teoretycz­
nie zdolnymi do zdobycia zmasowanymi
uder/eniami panowania w powietrzu i nisz-
czenia wojsk lądowych przeciwnika.
Z pot /alkiem roku 1942 w ZSRR zreor­
ganizowano także system szkolenia. Aby
zwiększyć liczbę pilotów kierowanych na
front znacznie skrócono czas szkolenia. Po­
wstała wielka sieć zapasowych pułków lotni­
czych, które umieszczono w wyspecjalizowa­
nych ośrodkach lotniczych, udzie formowa­
ni) / wyszkolonych pilotów pułki bojowe.
Odbywalc sie to. w miarę intensyfikowania
dostarczania przez przemysł samolotów, co­
PRZED BITWĄ
Wiosną 1942 r. zakończyła się mobiliza­
cja Armii Czerwonej, która wykorzystała
wcześniej wszystkie swoje rezerwy. Stalin
bardzo przeceniał własne możliwości, a nie
doceniał siły niemieckiej machiny wojennej.
Efektem takiej błędnej oceny stały się nie­
udane próby operacji zaczepnych na Fron-
7
1038178718.002.png 1038178718.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin