Paweł Floreński - IKONOSTAS I INNE SZKICE.pdf

(1532 KB) Pobierz
Paweł Florenski
IKONOSTAS
I INNE SZKICE
Wybrał, przełożył i przypisami opatrzył:
ZBIGNIEW PODGÓRZEC
Wstęp: JERZY NOWOSIELSKI
Posłowie: WŁADYSŁAW PANAS
Wydanie II, poprawione i rozszerzone
INSTYTUT WYDAWNICZY PAX
WARSZAWA 1984
Tytuły oryginałów:
Troice-Siergijewa Ławra i Rossija
Chramowoje diejstwo kak sintiez iskusstw
Sofija
Ikona Błagowieszczanija s kosmiczeskoju simwolikoju
Moliennyje ikony priepodobnogo Siergija
Ikonostas
Niebiesnyje znamienia
© for the Polish Edition by Zbigniew Podgórzec, Warszawa 1981
ISBN 83-211 0465-7
2
Spis treści
WSTĘP---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------4
ŁAWRA TROICKO-SERGIEJEWSKA L ROSJA --------------------------------------------------------------------------------------------------8
II ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 11
III ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 14
IV ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 16
V ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 22
VI ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 25
ŚWIĄTYNIA JAKO SYNTEZA SZTUK ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 27
IKONY SOFII MĄDROŚCI BOŻEJ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 41
KOSMICZNA SYMBOLIKA IKONY ZWIASTOWANIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE ---------------------------------------- 62
IKONY MODLITEWNE ŚWIĘTEGO SERGIUSZA---------------------------------------------------------------------------------------------- 66
II ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 68
III ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 71
IV ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 75
V ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 78
IKONOSTAS ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 91
ZNAKI NIEBIESKIE ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------195
ROZMYŚLANIA O SYMBOLICE KOLORÓW ---------------------------------------------------------------------------------------------------195
POSŁOWIE ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------200
SZTUKA JAKO IKONOSTAS------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------200
1. PRESEMIOTYKA RAJSKA l SEMIOTYKA UPADKU--------------------------------------------------------------------------------200
2. MIĘDZY NIEBEM l ZIEMIĄ-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------206
ΝΟΤΑ Ο AUTORZE -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------222
3
WSTĘP
Pierwsze piętnastolecie XX wieku w historii kultury rosyjskiej zyskało sobie nazwę „rosyjskie-
go renesansu”. Jest to czas niebywałego rozkwitu sztuki, literatury (głównie poezji), myśli teore-
tycznej i krytyki, różnorakich przejawów ożywienia filozoficznego w powiązaniu z nowymi intu-
icjami religijnymi i wolnymi prądami w zakresie życia duchowego. Można powiedzieć, że okres
ten jest czasem, w którym dotychczasowy rozwój kultury i duchowości staroruskiej, jak i dorobek
późniejszej rosyjskiej historii narodowej, uzyskały coś w rodzaju zwieńczenia. Powstała w tym
czasie jakby pełna samoświadomość własnej kultury. Było to poczucie autentycznej tożsamości
kulturowej – trzeba powiedzieć – najszczerzej humanistyczne. Własne wartości widziano i prze-
żywano w najpełniejszym, organicznym związku z kulturą Europy, z kulturą świata całego. Po-
szczególne elementy własnej tożsamości narodowej wyprowadzano z antyku helleńskiego i helle-
nistycznego oraz z szerszych jeszcze obszarów pamięci i świadomości historycznej.
Jedną z ważniejszych, a niewątpliwie nadzwyczaj oryginalnych postaci tego ruchu był znakomi-
ty teolog tego okresu (a i późniejszego dwudziestolecia – umarł w 1943 r.) ojciec Paweł Florenski.
Świetnie zapowiadającą się karierę naukową rozpoczął po ukończeniu studiów matematycz-
nych. Szybko jednak zakres jego zainteresowań nie tyle zmienił się, co niebywale poszerzył o no-
we obszary. Filozofia, doświadczenie różnych aspektów życia duchowego, wreszcie twórczo pod-
jęte i prowadzone dociekania teologiczne, związane z dotychczasowym, zapoczątkowanym przez
Włodzimierza Sołowiowa, nurtem sofianistycznym lub sozologicznym.
Pełny rozwój systematyczny uzyskała sofiologia w okresie międzywojennym, w dziele innego
wielkiego teologa rosyjskiego, ojca Sergiusza Bułhakowa (zm. w 1944 r.), już w czasie jego pracy
w paryskim Instytucie Teologicznym im. św. Sergiusza z Radoneża. Była to jedna z najciekaw-
szych postaci rosyjskiego renesansu – od ekonomii politycznej przeszedł do filozofii i teologii.
Jednak bez pierwotnych przemyśleń i intuicji sofiologicznych Pawła Florenskiego trudno sobie
wyobrazić dalszy ich rozwój w pracy Sergiusza Bułhakowa. Kapitalnym dziełem, swego rodzaju
summą teologiczną, było powstałe tuż przed pierwszą wojną światową dzieło Florenskiego Filar i
podpora prawdy.
4
Zdumiewający jest zakres tematyczny tego dzieła. Zasadniczy bowiem nurt rozważań teolo-
gicznych przewija się niejako na kanwie rozważań o wielorakich zjawiskach i doświadczeniach
życia duchowego – poprzez matematykę, logikę, przeróżne wycieczki w kierunku nauk hermeneu-
tycznych starożytności i średniowiecza, mistykę, zarówno wschodnią jak i zachodnioeuropejską,
oraz analizę wielkiej ilości zjawisk z zakresu najszerzej pojmowanej historii sztuki, muzyki i,
ogólnie biorąc, najróżniejszych spekulacji estetycznych.
Szczególnym przypadkiem tych właśnie spekulacji i zainteresowań są dociekania i dorobek lite-
racko-krytyczny ojca Pawła Florenskiego w dziedzinie ikony.
Teraz, kiedy mamy ogromną i pełną erudycji literaturę na ten temat, trudno nam wprost pojąć
oryginalność, odwagę oraz głębię odkrywczą tych prac. Czas bowiem, w którym powstawały –
pierwsze i drugie dziesięciolecie naszego wieku – był okresem odkrywania ikony i jej integrowa-
nia z całością dorobku artystycznego sztuki światowej. Dotąd ikona była jedynie obiektem arche-
ologicznym. Trzeba było dopiero doświadczeń artystycznych sztuki nowoczesnej, i to już tej bar-
dzo rozwiniętej – pierwszych doświadczeń kubizmu, fowizmu, abstrakcji – i odkrycia sztuki afry-
kańskiej i prekolumbijskiej, słowem, tego wszystkiego, co stało się w sztuce pierwszych dziesię-
cioleci XX wieku, aby świadomość wartości ikony mogła zostać zasymilowana przez myśl arty-
styczną i teoretyczną naszych czasów.
I właśnie prace ojca Pawła Florenskiego były jednymi z pierwszych, a pośród pierwszych sta-
nowiły najbardziej wszechstronną analizę ikony. Zjawisko ikony przedstawia on od razu w najpeł-
niejszym i najszerszym kontekście teoretycznym, bo na tle problematyki teologicznej, na tle anali-
zy plastycznej struktur formalnych, analizy wyprowadzonej już i stojącej na gruncie najbardziej
aktualnej świadomości doświadczeń sztuki nowoczesnej.
W Rosji było to możliwe. Środowisko artystyczne i kulturalne Rosji z ostatnich lat przed pierw-
szą wojną światową dotrzymywało bowiem kroku Paryżowi, zarówno w sensie rozwoju świado-
mości teoretycznej, jak i w dziedzinie dokonań artystycznych. Było to więc środowisko w ówcze-
snym świecie, w zakresie problematyki artystycznej, najbardziej „poinformowane”. A w tym
ogólnym stanie świadomości środowiska jedną z najbardziej „poinformowanych” osób był właśnie
Paweł Florenski.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin