100_porad.pdf

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100 porad ułatwiających remont

W trakcie każdego remontu natrafiamy na liczne

przeszkody i niespodziewane trudności. Z reguły nie warto

wtedy eksperymentować – lepiej spytać o radę fachowca,

czyli zajrzeć do „Majstra”.

1. Usuwanie starych kołków

(numeracja czerwona – patrz zdjęcie)

Stare kołki możemy pozostawić

w ścianach, ponieważ często

w trakcie ich wyciągania powstają

duże ubytki. Jeśli jednak kołek

jest słabo umocowany, lepiej

go wyciągnąć (np. za pomocą

korkociągu) i uzupełnić ubytek

w ścianie (zwykle gipsem). Warto

to zrobić, zwłaszcza gdy nowy

kołek ma być umieszczony

w pobliżu starego.

2. Wata w ścianę

Trik ten sprawdza się przede

wszystkim w przypadku ścian

pokrytych tapetami typu raufaza.

Dziury po kołkach – zamiast

gipsem – wypełniamy kłębkami

waty, a następnie dotknięciami

pędzla pokrywamy warstwą farby

ściennej.

3. Wzmacnianie kołka

Często zdarza się, że wiertło wpada

w pustą przestrzeń w ścianie

lub stropie i nie udaje się pewnie

zamocować kołka. Rozwiązaniem

jest Fix.it firmy Fischer – okrągłe

kawałki włókniny, które zanurza

się w wodzie i wilgotne nakłada

na kołek. Kołek wraz z „okładem”

wkłada się do otworu, gdzie

„bandaż” twardnieje. W razie

potrzeby można użyć

kilku wkładek Fix.it.

4. Szybkie wypełnianie

niewielkich rys

Małe rysy i pęknięcia tynku

wypełniamy akrylową masą

spoinującą, którą po utwardzeniu

można pomalować. Świeżo

nałożoną masę wygładzamy

specjalną szpachelką wyrównującą

lub palcem zwilżonym płynem

do zmywania naczyń.

5. Odsłanianie głębokich rys

Głębokie rysy w tynku lekko

poszerzamy oraz pogłębiamy

dłutem aż do samego muru,

zwilżamy odsłonięte miejsce

wilgotną gąbką, a następnie

wypełniamy masą szpachlową

do wypełniania ubytków.

6. Masa gipsowa bez grudek

Tajemnica przygotowania masy

gipsowej pozbawionej grudek

polega na kolejności dodawania

mieszanych składników. Najpierw

wlewamy wodę, a dopiero

potem dodajemy gip s . Nigdy

odwrotnie! Pojemnik należy

przy tym wypełnić wodą w jednej

trzeciej, a następnie stopniowo

dosypywać gips, aż zalegnie pod

powierzchnią wody równomiernie

grubą warstwą. Mieszankę

należy na krótko pozostawić,

by namokła, i następnie

rozmieszać wąską szpachelką,

aż uzyska jednolitą konsystencję.

7. Przedłużony czas

przydatności gipsu

Czas przydatności gipsu

budowlanego do obróbki

(tzw. czas zachowania stanu

plastycznego) możemy wydłużyć,

dodając do niego białego kleju

do drewna. Wystarczy duża łyżka

na wiaderko gipsu. Specjaliści

mieszają tzw. klej zajęczy

w stosunku 1:12 z wodą i dodają

go do gipsu. Pomieszczenie,

w którym szpachlujemy,

nie powinno być zbyt

przesuszone i nagrzane.

8. Układanie kabli w ścianie

Układanie kabli pod tynkiem jest

pracą niezwykle żmudną i brudną.

Jeśli mamy do ułożenia więcej niż

kilka metrów kabli, posługiwanie

się tylko młotkiem i dłutem

nie ma sensu. Lepiej ułatwić sobie

zadanie i wypożyczyć bruzdownicę

z przyłączem do odkurzacza

miedziane),

lecz także

konstrukcje nośne

z drewna. Detektor

Black&Decker BDS300

kosztuje zaledwie 149 zł,

wykrywacz Stanley IntelliSensor

Pro Metal ok. 175 zł, wykrywacz

Bosch PDO Multi 399 zł.

15. Dobrze zaplątany

Pod wpływem ciągnięcia,

gdy np. wspinamy się na drabinę

z urządzeniem elektrycznym

w dłoni, niektóre wtyczki wypadają

z gniazdek. Nawet jeśli to brzmi

dość komicznie, sprawdza się

znakomicie – wystarczy na kablach

zawiązać węzeł wokół połączenia

i wszystko będzie się

trzymało idealnie.

Jeśli ktoś woli bardziej

elegancki sposób,

powinien kupić specjalny

pojemnik zabezpieczający

połączenie, który

spełnia to samo

zadanie,

a na dodatek

chroni całość

przed pryskającą

wodą.

16. Wybór

wałka

do malowania

Wałki z długim włosiem

sprawdzają się przy

malowaniu rzadkimi

farbami. Nabierają

więcej farby i nadają

się do malowania

ścian o grubych porach

(tynk surowy). Wałków

ze średniej długości włosiem

używa się do malowania

gładkich ścian, a modeli

o krótkim włosiu do nakładania

gęstych farb o konsystencji pasty.

z drewna. Detektor

Black&Decker BDS300

kosztuje zaledwie 149 zł,

11. Układanie kabli

elektrycznych

Chcielibyśmy ułożyć kabel

w wyfrezowanej bruździe,

ale nie mamy opasek? Najlepiej

wbić obok kabla gwoździe

na krzyż, a następnie wypełnić

bruzdę gipsem. Gdy gips wyschnie,

gwoździe usuwamy, a dziury po

nich również zakrywamy gipsem.

12. Zapobieganie rysom

Rysy naprężeniowe, wywołane

użyciem różnorodnych

materiałów budowlanych,

nawet po wypełnieniu będą się

łatwo odnawiały. Pomóc mogą

samoprzylepne taśmy z tkaniny.

13. Tynk ścienny bez fal

Metalowe listwy tynkarskie

– prowadnice – zamontowane

z zachowaniem pionu i poziomu

gwarantują równomierne

nakładanie zaprawy tynkarskiej.

Listwy należy przymocować

tak, by łata tynkarska mogła się

o nie dobrze oprzeć.

14. Potrzebne rozpoznanie

Przed wierceniem w ścianie warto

zorientować się, czy w wybranym

miejscu nie kryją się przewody.

Dostępne na rynku poręczne

i niedrogie wykrywacze odnajdują

w ścianach nie tylko przewody

elektryczne pod napięciem, metale

żelazne i nieżelazne (np. rury

warsztatowego np. na jeden

dzień za ok. 73 zł lub na weekend

za ok. 93 zł (ceny wypożyczalni

EWPA Majster). Inwestycja szybko

się zwróci, zwłaszcza w przypadku

twardego muru z litych

materiałów.

9. Wiercenie otworów

na puszki

Otwory na puszki elektryczne

najł a twiej wykonać za pomocą

koronki rdzeniowej założonej

na wiertarkę. Po nawierceniu

otworu tynk ze środka wybijamy

dłutem, tak by nie uszkodzić ściany

wokół niego.

10. Odpowiednie odstępy

Kable i puszki elektryczne instaluje

się 30 cm nad podłogą i 30 cm

pod sufitem. Odstępy od drzwi

i okien wynoszą 15 cm. Łączniki

świateł umieszcza się na wysokości

ok. 140 cm od podłogi.

kilka metrów kabli, posługiwanie

się tylko młotkiem i dłutem

nie ma sensu. Lepiej ułatwić sobie

zadanie i wypożyczyć bruzdownicę

z przyłączem do odkurzacza

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100 porad

ułatwiających remont

17. Ocena farby

Farba naniesiona na ścianę

wygląda różnie w zależności

od kąta padania światła, ponieważ

pionowe powierzchnie odbijają

go mniej niż poziome. Kolor farby

sprawdzamy w miejscu, gdzie

ma być użyta, a więc na ścianie.

W tym celu przygotowujemy

próbkę na kawałku tapety

i przykładamy do odpowiedniej

ściany. Warto także wywiesić

próbkę na kilka dni, by móc

sprawdzić oddziaływanie koloru

na otoczenie.

18. Sprawdzanie podłoża

Jeśli starą farbę ścienną można

zetrzeć ręką (patrz zdjęcie), jedno

jest pewne – w tym miejscu nie

będzie się trzymać ani nowa

tapeta, ani nowa farba. Tak

silnie pylącą starą farbę ścienną

dokładnie zmywamy wodą.

Po wyschnięciu ścianę pokrywamy

środkiem do głębokiego

gruntowania i dopiero potem

malujemy.

19. Zabezpieczenie podłóg

Wykładziny dywanowe,

podłogi drewniane i płytki

ceramiczne łatwo ochronimy

przed zachlapaniem farbą folią

malarską z samoprzylepną

krawędzią (np. firmy Tesa).

Brzeg folii przyklejamy do listwy

przypodłogowej i dopiero potem

rozkładamy folię na całej podłodze.

20. Ułatwienie w pracy

Malowanie wysokich ścian i sufitów

nie będzie zbyt męczące, jeżeli

do przedłużenia trzonka wałka

użyjemy teleskopowego drążka.

Niektóre z nich można rozsunąć

na długość nawet 3 m. Wałek

nakłada się na drążek, chociaż

istnieją także inne rozwiązania,

np. widoczny na zdjęciu drążek

z ryglem bagnetowym.

21. Wstępne przygotowanie

ram drzwiowych

Zanim rozpoczniemy prace

malarskie, ramy drzwiowe oklejamy

taśmą malarską. Jeśli między

ramami a ścianami pozostaje

szczelina, wypełniamy ją szpachlą

akrylową.

22. Skanowanie wzorów

W gazecie zobaczyliśmy zdjęcie

ścian w odpowiednich dla nas

kolorach albo chcemy dobrać

farbę do koloru tkaniny, ale nie

znamy oznaczeń ich producenta?

To żaden problem dla maszyn

mieszających farby wyposażonych

w zintegrowany skaner. Wystarczy

zabrać ze sobą wzór i oddać go

do wczytania w komputerze, który

sam ustali składniki mieszanki

o odpowiednim odcieniu. Usługa

jest dostępna w dobrych sklepach

z farbami.

23. Dokładne malowanie

kątów

Świetnym wynalazkiem jest ostro

zakończony wałek do kątów.

Łatwo i równomiernie pokrywa

obie powierzchnie łączące się

pod kątem prostym.

24. Równomierne malowanie

Najpierw nasycony farbą

wałek przesuwamy po ścianie

z dołu do góry, a dopiero

potem rozprowadzamy farbę

po ścianie na krzyż i w poprzek.

Natychmiast obok robimy następne

pociągnięcie (mokre na mokrym)

i kontynuujemy rozprowadzanie

farby. Jedną ścianę malujemy

w całości bez przerw.

25. Zabezpieczenie grzejnika

Wprawdzie wałek do malowania

przestrzeni za grzejnikami mieści

się za nimi, ale i tak je brudzi.

Trzeba więc osłonić grzejniki

arkuszem papieru.

26. Perfekcyjne oklejanie

Producenci oferują taśmy klejące,

które potrafią sprostać wszystkim

naszym wymaganiom. Równe

powierzchnie oklejamy gładkimi

taśmami malarskimi.

Natomiast do łuków

i zakrętów używamy

specjalnej, bardzo

rozciągliwej

taśmy

do krzywizn.

27. Kierunek malowania

Malowanie zawsze rozpoczynamy

od okna i kontynuujemy

w kierunku przeciwnym do źródła

światła. W ten sposób można

uniknąć widocznych śladów

przykładania pędzla.

28. Obliczanie ilości farby

Wydajność podana na pojemnikach

z farbą dotyczy malowania gładkich

ścian i to zazwyczaj jednokrotnego.

Jeśli malujemy surowy tynk

lub grubą tapetę typu raufaza,

zmniejszamy wydajność o 10–30%.

29. Najpierw kąty

Kąty trzeba pomalować jako

pierwsze, ale nie w całym

pomieszczeniu. Farbę należy

bowiem nakładać zawsze zgodnie

z regułą „mokra na mokrą”,

by przejścia między pomalowanymi

fragmentami nie były widoczne.

30. Odpowiednie

przechowywanie farb

Farby można przechowywać długo,

jeśli ich powierzchnie zalejemy

odrobiną wody lub terpentyny.

31. Temperatura pokojowa

W trakcie malowania, tak jak podczas

tapetowania, w pomieszczeniu

należy utrzymywać temperaturę

pokojową. Błędem jest nastawianie

grzejników na maksymalne grzanie

lub otwieranie okien na przestrzał,

ponieważ w ten sposób pokryte

farbą ściany schną zbyt szybko

i mogą pękać.

32. Stalowa wełna

Zanieczyszczenia tworzące

wypryski na pomalowanych

powierzchniach można ostrożnie

usunąć za pomocą wełny stalowej,

bez konieczności usuwania

dużej ilości farby. Następnie

całość ponownie malujemy,

nie dopuszczając, by na świeżej

warstwie farby osiadał pył.

33. Duże różnice kolorów

Jeśli po pomalowaniu widać

na ścianie duże różnice w kolorach,

należy ją całą pokryć środkiem

gruntującym i następnie ponownie

pomalować.

34. Latający kurz

Jeśli w trakcie pokrywania

powierzchni farbą w spreju stale

osiada na niej kurz, należy rozciągnąć

w pobliżu mokre prześcieradła!

35. Owijanie wałka

Wałki malarskie, które mają być

jeszcze używane następnego dnia,

należy szczelnie opakować na noc

w plastikowe worki. Dzięki temu

wałków nie trzeba dokładnie myć.

36. Demontaż głowicy

termostatu

By w trakcie malowania

nie pobrudzić głowic termostatów,

latem należy je całkowicie zdjąć.

Zimą grzejniki mogłyby się zbytnio

rozgrzać, dlatego głowice lepiej

okleić rozciągliwą taśmą malarską

lub owinąć foliowym woreczkiem.

37. Czyste malowanie kątów

Malowanie sąsiednich ścian

przy zastosowaniu dekoracyjnych

technik nakładania farby wymaga

bardzo dokładnego wykończenia

w kątach. By w trakcie tych prac

farba nie brudziła sąsiedniej ściany,

podczas malowania osłaniamy ją

kawałkiem kartonu. Ten sposób

zalecamy również przy malowaniu

sąsiednich ścian różnymi kolorami.

38. Packa do malowania

Jeszcze jeden dobry produkt ze sklepu

z farbami. Poduszeczka z weluru

lub okrągła szczotka w formie

wałka na giętkim drucie (np. firmy

Flügger) umożliwiają dokładne

rozprowadzenie farby na ścianie

za grzejnikiem albo w innych trudno

dostępnych miejscach.

39. Zapasy farby

Resztki farb warto przechowywać

– mogą się przydać do ewentualnych

poprawek. Idealnie nadają się

do tego czyste słoiki.

malowanie i tapetowanie

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100 porad

ułatwiających remont

40. Tapetowanie sufitów

By pasma (bryty) tapet układały

się równo, w odległości ok. 50 cm

od ściany sznurem traserskim

wyznaczamy linię. Wzdłuż tej

linii przyklejamy drugie pasmo,

a dopiero w następnej kolejności

pierwsze.

41. Klejenie zgodnie z kątem

padania światła

Sufity należy tapetować zawsze

zgodnie z kierunkiem padania

promieni słonecznych. Dzięki

temu styki brytów

układają się

w kierunku światła

i nie powstają nawet

minimalne cienie

zakładek.

42. Pierwsze

pasmo

Pierwszego pasma nie

przyklejamy w samym

kącie pomieszczenia,

lecz w odległości ok. 50 cm

od niego, na wolnej ścianie.

Za pomocą pionu precyzyjnie

wykreślamy ołówkiem pionową

linię, wzdłuż której ułożymy

pierwsze pasmo. Ponieważ linię

odsunęliśmy od kąta o 50 cm,

pasmo zajdzie na kąt

na ok. 2–3 cm. Nigdy nie należy

całkowicie zakrywać kąta jednym

brytem, a jedynie układać go tak,

by odrobinę wystawał na sąsiednią

ścianę.

43. Nacinanie krawędzi

Nacinanie krawędzi pasma

ułatwia tapetowanie kątów

pomieszczenia. Ta uwaga

dotyczy także narożników wnęk

okiennych. Pasma tapet należy

przycinać na nich tak, by zawijały

się na narożniku na ok. 2–3 cm.

Pasma na ościeżach okien

naklejamy tak, by dokładnie

przylegały do kątów ścianek

i ościeżnicy okna.

44. Zapotrzebowanie

na materiał

Tabela po prawej ułatwia

wyliczenie potrzebnej ilości tapety.

Przykład: nasze pomieszczenia

mają wysokość 275 cm, a długość

ścian (bez otworów drzwiowych

i okiennych) to 15 m. Do pokrycia

takiej powierzchni potrzebujemy

9 rolek tapet o standardowych

rozmiarach 10,5 x 0,53 m.

45. Pomocnik

przy tapetowaniu

sufitów

Sufity pomieszczeń

najlepiej tapetuje się we

dwójkę. Aby pomocnik

nie musiał także balansować

na drabinie, stoi na podłodze

i wspomaga tapeciarza,

podtrzymując tapetę tuż

pod sufitem za pomocą

gumowej wycieraczki

używanej do zbierania wody

z szyb i powierzchni pokrytych

płytkami ceramicznymi.

Niektórzy posługują się w takich

przypadkach szczotkami

do zamiatania, ale są one zbyt

wąskie.

46. Obcinanie tapet

Ponieważ bryty zawsze

przycina się tak, by były nieco

dłuższe niż wysokość ścian,

naddatek zaznaczamy ołówkiem

i odcinamy nożyczkami lub gładką

szpachelką szerokości 20 cm.

W tym celu szpachelkę energicznie

dociskamy do listwy podłogowej

i zdecydowanie przesuwamy

po końcówce tapety.

47. Pęcherze pod tapetą

Jeśli po wyschnięciu tapety powstaną

pod nią pęcherze powietrza,

w obrębie ich występowania należy

nawilżyć tapetę i strzykawką z grubą

igłą (do kupienia w aptekach)

wstrzyknąć pod nią klej. Należy

go dobrze rozprowadzić, a całość

dokładnie docisnąć za pomocą

gładkiego wałka do tapet.

48. Za grzejnikami

By przykleić tapetę za grzejnikiem,

nacinamy bryt jak grzebień

– u góry tapeta pozostaje cała,

a u dołu tniemy ją w pasy. Najpierw

przyklejamy cały górny fragment,

a następnie kolejno dociskamy

wałkiem poszczególne paski

„grzebienia” za grzejnikiem.

49. Przycinanie brytów

Odmierzone pasma tapet najłatwiej

przytniemy, posługując się linijką

i nożem krążkowym (np. firmy Olfa).

Noże tego rodzaju są wyposażone

w okrągłe, obracające się ostrze,

które umożliwia uzyskanie precyzyjnej

krawędzi cięcia. W trakcie cięcia

materiał nie jest unoszony, jak podczas

cięcia nożyczkami, lecz ostrzem noża

dociskany do podłoża.

50. Wiercenie w płytkach

ceramicznych

Naklejony na płytkę pasek taśmy

klejącej do pakowania zapobiega

ześlizgiwaniu się wiertła. Otwory

w płytkach wiercimy z wyłączoną

funkcją udarową.

51. Wymiana płytki

podłogowej

Niewielką frezarką uzbrojoną

w nasadkę z frezem ze stopów

twardych (np. Dremel Multi)

przecinamy spoiny wokół płytki.

Następnie tłuczemy płytkę

i wykuwamy jej resztki. Dzięki

temu sąsiednie płytki pozostaną

nienaruszone.

52. Dobre chłodzenie

Podczas przewiercania twardych

płytek często dochodzi

do szybkiego wyżarzania

narzędzia. Można temu zapobiec

– pole otaczające punkt wiercenia

oklejamy dookoła wałkiem

plasteliny lub modeliny, a powstałą

nieckę wypełniamy wodą

do chłodzenia. Następnie powoli

wiercimy wiertłem do ceramiki

i szkła.

53. Cięcie płytek

Wprawdzie niektórzy

majsterkowicze wciąż jeszcze

używają do tego liniałów i

narzędzi do cięcia szkła, ale

szybciej, dokładniej i z mniejszymi

stratami można to zrobić

maszynką do cięcia płytek.

Najtańsze urządzenia

tego typu kosztują mniej

niż 100 zł, więc nie warto

ich wypożyczać.

54. Cięcie elektryczne

Jeśli mamy do pokrycia płytkami

dużą powierzchnię lub musimy

ciąć twarde płytki,

warto rozejrzeć

się za

elektryczną przecinarką do płytek

ceramicznych. Maszyny te są

wyposażone w tarcze diamentowe.

Ceny przecinarek elektrycznych

zaczynają się od ok. 200 zł, więc

zakup się opłaca.

55. Wycinamy otwór w płytce

Do wykonywania w płytkach

większych otworów na rury

lub puszki gniazdek

elektrycznych używamy specjalnej

wykrawarki nakładanej na uchwyt

wiertarki. Należy wiercić z niską

prędkością obrotową i bardzo

ostrożnie.

56. Układanie płytek

na narożnikach

Rozpoczynamy od ułożenia

całej płytki, wysuwając ją poza

narożnik ściany i pod jej krawędzią

układamy przycięty pasek płytki

pokrywający węższą ściankę.

57. Płytka na płytkę

Po zagruntowaniu powierzchni

cienką warstwą kleju całość

pozostawiamy do wyschnięcia.

Następnie nakładamy właściwą

warstwę kleju (np. Atlas Plus firmy

Atlas lub Ceresit CM17 SuperFlex

firmy Henkel), jego powierzchnię

modelujemy zębatą szpachelką

lub pacą i natychmiast układamy

na niej płytki.

Tyle rolek będzie potrzebnych (10,5 x 0,53 m)

10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

300 7 7 8 8 9 9 10 11 11 12 12 13 14

275 6 7 7 8 8 9 9 10 10 11 11 12 13

250 5 6 6 7 7 8 8 9 9 10 10 11 11

240 5 6 6 7 7 8 8 8 9 9 10 10 11

Liczba użytych rolek tapet

malowanie i tapetowanie

łazienka, kuchnia i płytki

Długość ścian

w metrach

100 porad

ułatwiających remont

58. Stare płytki, nowy kolor

Za pomocą specjalnej farby do płytek

można odświeżyć wygląd ściany

pokrytej glazurą. W przypadku

systemu firmy Flügger stare płytki

trzeba umyć i odtłuścić środkiem

myjąco-czyszczącym Flügger 37,

spłukać je wodą oraz pomalować

zwiększającą przyczepność

farbą gruntującą Flügger Alflex.

Zagruntowane płytki trzeba

dwukrotnie pomalować mocną farbą

akrylową Dekso-plast 5 (matowa)

lub Dekso-plast 25 (półmatowa).

Najpierw wstępnie malujemy

pędzlem spoiny i krawędzie płytek.

Następnie nakładamy farbę wałkiem.

65. Czysta toaleta

W przypadku osadów wapiennych

w muszli należy najpierw usunąć ich

źródło. W zbiorniku spłuczki trzeba

usunąć brązowe osady, wlewając

do środka ocet i dopełniając wodą.

Po upływie nocy spłuczkę dwu-

-trzykrotnie opróżniamy.

66. Gipsowanie

Tężenie gipsu można znacznie

opóźnić, dodając do niego

tynk o wysokiej przyczepności

(np. Rotband-Haftputz firmy

Knauf) i piasek kwarcowy

(materiały mieszamy na sucho).

Nałożony na ścianę gips przed

malowaniem powinien dobrze

wyschnąć (min. 2–3 godz.).

67. Nierdzewne

Jeśli śruby mocujące muszlę WC

nie są nierdzewne, pomoże im

warstwa bezbarwnego lakieru

do paznokci. Lakier nie tylko chroni

przed rdzą, lecz także nie pozwala

się śrubom samoczynnie odkręcać.

68. Błyszcząca armatura

Osady wapienne można dokładnie

usunąć z metalowych powierzchni

armatury, bez drapania podłoża,

wełną stalową o gradacji 00.

69. Naprawianie wyłamanych

zawiasów puszkowych

Gdy się to przytrafi, wcale

nie musimy od razu wyrzucać

starego, dobrego jeszcze mebla.

Za pomocą dwuskładnikowego

kitu do zaprawek w drewnie

można trwale wkleić nawet

duże zawiasy. Po zmieszaniu

dwóch komponentów kit trzeba

szybko nakładać, ponieważ masa

błyskawicznie twardnieje.

70. Naprawianie emalii

Wszystko jedno, czy ubytki

powstały w wannie, brodziku

lub zlewozmywaku. Można je

szybko usunąć za pomocą emalii

zaprawkowej (np. Ceramics firmy

Champion Color za ok. 3,5 zł).

71. Do wanien akrylowych

Niewielkie uszkodzenia w powłokach

akrylowych można usunąć

za pomocą zestawu polerskiego,

np. firmy Sanitec Koło. Zestaw

zawiera papier do szlifowania

59. Ochrona przed wilgocią

bez płytek

Ściany w łazience i kuchni nie

muszą być pokryte płytkami

ceramicznymi, by były efektywnie

chronione przed wodą

lub plamami z mydła. Wystarczy

pomalować je specjalną farbą

do stosowania na powierzchniach

narażonych na zabrudzenia,

kondensację pary wodnej oraz

działanie tłuszczu (np. lateksową

emulsją Dulux Kuchnia i Łazienka).

Farby tego rodzaju tworzą

paroprzepuszczalną, wyjątkowo

trwałą powłokę odporną

na zmywanie i szorowanie.

Nakładamy je za pomocą wałka.

60. Czyste spoinowanie

Przy uszczelnianiu silikonem

spoin w łazience i w kuchni

bardzo pomocne są niewielkie

szpachelki z elastycznych

tworzyw sztucznych (dostępne

w marketach budowlanych),

którymi zdejmujemy nadmiar

masy. Dopiero później silikon

wyrównujemy palcem zwilżonym

płynem do mycia naczyń. Spoinę

pozostawiamy do wyschnięcia.

61. Czyszczenie spoin

W walce z uporczywymi plamami

i grzybami może pomóc zwykły

ocet. Nakłada się go w zależności

od rozmiarów plamy w postaci

rozcieńczonej lub czystej.

62. Odtykanie rury

Gdy zatka się rura odprowadzająca

ścieki, nie trzeba od razu sięgać

po mocne środki chemiczne.

Wystarczy wrzucić do niej 150 g

sody oczyszczonej, a potem wlać

230 ml octu. Gdy przestaną się

pienić, spłukujemy rurę ciepłą

wodą, a następnie dokładnie

zimną. Brak działań ubocznych.

63. Nowe spoiny silikonowe

Najpierw trzeba usunąć stare

uszczelnienia – łatwo to zrobić

za pomocą noża do usuwania

spoin. W razie potrzeby

można też posłużyć się nożem

z wysuwanym ostrzem.

64. Jakość

Przy zakupie silikonu warto

sięgać po produkty markowe,

które twardniejąc, nie kurczą

się bardziej niż o 5–10%. Tanie

produkty ze względu na niskiej

jakości komponenty mogą

kurczyć się nawet do 30%, tracąc

elastyczność.

na mokro o różnej ziarnistości,

pastę szlifierską i specjalną tkaninę

do polerowania. Cena ok. 48 zł.

72. Odnawianie wanny

Wannę emaliowaną możemy

odświeżyć białym lakierem

o wysokim połysku w spreju

(np. Ceramics spray firmy Champion

Color za ok. 12 zł). Po lakierowaniu

wanna wygląda jak nowa, a jej

świeża powierzchnia jest prawie

tak samo odporna na ścieranie.

73. Usuwanie lustra

Na kawałku nici dentystycznej

zawiązujemy kilka węzłów.

Tak wykonaną „piłą linową” można

oddzielić od ściany naklejone lustro,

bez chwytania

za młotek i dłuto.

łazienka, kuchnia i płytki

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100 porad

ułatwiających remont

przy belkach policzkowych,

a także stopniach i podstopnicach

powstają szpary, w których

elementy drewniane mogą o siebie

trzeć. Wtedy schody skrzypią.

Zanim rozpoczniemy naprawę,

powinniśmy ustalić, gdzie znajdują

się te słabe punkty.

87. Stopnie

By wyciszyć skrzypiące stopnie,

należy je najpierw ostrożnie

podnieść, wbijając młotkiem dwa

płaskie kliny. W rozszczepione

w ten sposób szpary wciskamy

masę akrylową.

88. Podstopnice

W tym przypadku stopnie

odsuwamy od podstopnic,

wbijając między nie kliny. Spoinę

wypełniamy masą uszczelniającą,

aż jej wyciśnięty nadmiar pokaże

się na krawędziach.

Gdy całość wyschnie, usuwamy

nadmiar masy nożem

z wysuwanym ostrzem.

Wtedy też usuwamy kliny.

Na koniec spoinę zasłaniamy

przybitą gwoździkami drewnianą

listewką (ćwierćwałkiem).

450

300

74 . Poprawne układanie

wykładzin

Przygotowujemy dokładny szkic

pomieszczeń ze wszystkimi

wymiarami. Zaznaczamy okna

i ewentualnie kierunek padania

światła, który może mieć wpływ

na kierunek układu niektórych

wykładzin, ponieważ ich

szwy muszą zawsze układać

się równolegle do światła.

W ogólnym zapotrzebowaniu

na materiał trzeba uwzględnić

naddatki okładziny na wnęki

i drzwi.

75. Wykładzina

w wykładzinie

Wykładziny dywanowe szybko

się brudzą w pobliżu drzwi

wejściowych. Jest na to prosty

sposób: za pomocą samodzielnie

wykonanego szablonu wycinamy

zabrudzony fragment wykładziny

i w jego miejscu osadzamy nowy,

który w razie potrzeby równie

szybko wymienimy na kolejny.

76. Rozwijanie wykładziny

Rozpoczynamy od narożnika,

w którym ściany stykają się

pod kątem prostym. Zwiniętą

wykładzinę dociągamy

do odpowiedniej pozycji rękami

i nogą.

77. Przycinanie wykładziny

dywanowej

Będzie mniej męczące, jeśli użyjemy

specjalnego noża z nieruchomym

ostrzem krążkowym (Nóż 45-C

firmy Olfa). Ma wygodny uchwyt

i pozwala na cięcie wykładziny

bez ryzyka uszkodzenia podłoża.

78. Wykładzina w łatki

Wypalone dziury i inne niewielkie

uszkodzenia w wykładzinie mogą

stać się okazją do wykonania

oryginalnej dekoracji. Kawałek

układu, a następnie w poprzek

do poprzedniego kierunku

szlifowania. Ostatni etap należy

przeprowadzić w kierunku

równoległym do paneli. Szlifujemy

pod światło, dzięki czemu

łatwiej zauważymy ewentualne

nierówności podłoża.

85. Wykładzina na schodach

Jeśli skraj pierwszego stopnia

schodów jest wycięty w kształcie

ćwiartki koła, wykonujemy

jego szablon. Jeśli wykonaliśmy

wcześniej szablon stopnia,

należy go połączyć z okrągłym

szablonem. Dzięki temu wzorcowi,

dokładnie przytniemy okładzinę

podłogową.

86. Tutaj może skrzypieć

Ze względu na naturalną skłonność

drewna do kurczenia się oraz

na codzienne obciążenia schodów,

się te słabe punkty.

87.

580

88.

400

82. Otwory w panelach

na rury grzewcze

Najpierw ustalamy środek rury

i zaznaczamy go na panelu.

Przepusty na rury wiercimy

za pomocą środkowca

dwuostrzowego, z naddatkiem

co najmniej 1 cm, na którym

oprze się rozeta maskująca.

Następnie przecinamy panel

na kształt klina i łączymy oba

elementy.

83. Pojedyncza rura

grzewcza

Wycinanie będzie jeszcze prostsze,

jeśli przy rurze połączymy

panele na długość. Ze względu

na powstającą spoinę trzeba

zwrócić uwagę na minimalne

przesunięcie.

84. Szlifowanie drewnianych

paneli podłogowych

Najpierw szlifujemy panele

pod kątem 45° w stosunku do ich

80. W otworze drzwiowym

By ułożyć wykładzinę dywanową

we wnęce otworu drzwiowego,

wykonujemy ukośne cięcie

w kierunku ościeża. Odginamy ją

i docinamy dokładnie na wymiar,

podkładając deskę (zapobiegniemy

ewentualnemu przecięciu

już ułożonej wykładziny).

81. Ostrym ostrzem

Do przycinania wykładzin

dywanowych nadają się specjalnie

do tego przeznaczone noże.

Dzięki hakowatym ostrzom

można wykonywać długie, proste

cięcia bez niebezpieczeństwa

uszkodzenia podłoża. Ostrzy

trapezowych używa się do prac

wykończeniowych, chociażby

w obrębie drzwi.

wykładziny w innym kolorze

podkładamy pod naszą okładzinę

i jednym cięciem przez obie

warstwy wykonujemy kwadratowe

wstawki.

79. Jak ze sztancy

Jeśli ktoś chce naprawić wykładzinę

tak, by łat nie było widać na jej

powierzchni, powinien sięgnąć

po przebijak ręczny, którym

wycinamy zarówno uszkodzone

miejsca, jak i łatki.

podłogi i schody

układu, a następnie w poprzek

do poprzedniego kierunku

szlifowania. Ostatni etap należy

przeprowadzić w kierunku

równoległym do paneli. Szlifujemy

pod światło, dzięki czemu

łatwiej zauważymy ewentualne

nierówności podłoża.

85. Wykładzina na schodach

Jeśli skraj pierwszego stopnia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: