Wstrzymanie zniesienia jajka.docx

  Chciałbym przejść do opisania niedawno interesującego mnie przypadku. Jeden z hodowców zadzwonił do mnie z problemem, że jedna z jego samic ma problemy ze zniesieniem jajek. Z jego objaśnień wynikało, że jajko prawdopodobnie zostało uwięzione w przewężeniu tuż przed wejściem do kloaki. Hodowca mając już doświadczenia w przeszłości z podobnymi przypadkami u młodych samiczek próbował jej pomóc smarując kloakę olejem mineralnym. Zastosowane tego działania nie pomogło, efekt był mizerny. Opisana samica była zaliczana do wartościowych rozpłodowych gołębi. Hodowca chciał poznać przyczynę tego przypadku oraz wyjaśnić, czy w tym przypadku nieodzownie należało zastosować pomoc chirurgiczną? Okoliczności były bardzo niekorzystne, w tym czasie byłem poza moim miejscem pracy z możliwością powrotu dopiero późnym wieczorem. W wyniku tego hodowca udał się z tym problemem do kolegi lecz następnego dnia poprosiłem go o wizytę w moim gabinecie weterynaryjnym.

     Badając powyższy przypadek pozwoliłem sobie zwięźle wyjaśnić badane zaburzenie, które zwane jest “ zaburzeniem nośności jajka “

    Dość często doświadczanych przez hodowców w hodowli gołębi przypadkiem jest fakt, kiedy samice nie są zdolne do zniesienia w pełni rozwiniętego jajka . W większości przypadków przyczyną takiego zaburzenia jest rozmiar jajka.  Częstym powodem takiego zaburzenia są problemy przemieszczenia się nadwymiarowego jajka poprzez zwężoną część jajowodu lub przez kloakę ( odbyt). W weterynarii określa się takie przypadki jako “ uwarunkowanie zbyt obszernego jajka „ Innym znaczącym powodem wystąpienia takich przypadków może być wpływ budowy lub zdrowotność jajowodu
i kloaki. Przewężony przewód jajowodu potrafi znacząco zaburzyć naturalne przemieszczanie się w nim jajka. Powikłania takie mogą być wynikiem wcześniejszych przewlekłych stanów zapalnych lub trwałego uszkodzenia. Podczas procesu „zdrowienia” - zabliźniania się ran tworzy się skurczony i twardy nie elastyczny jajowód, utrudniający przejście jajka. Ponadto innym źródłem takich problemów może być anormalności w anatomii wynikła z pochodzenia genetycznego jak słaba ścianka jajowodu lub hipocalemia tz zwyrodnienie kości biodrowych - widełek.   Jakkolwiek przyczyna ta określana jest jako wada istotna dla gołębi rozpłodowych  w części dotyczącej efektywności przekazywania wspaniałej konstrukcji i budowy dla przyszłych pokoleń.

Doskonała genetyczna budowa w samym sobie jest bezużyteczna w przypadku spojrzenia genetyki, jeśli samica ma trudności z reprodukcją dla przykładu formowaniem skorupy jajka, zniesieniem jajka lub wychowem (rozwojem) młodych gołębi.
Hodowlana rola samic w takich przypadkach nie potrafi być uzasadniona ponieważ, są to zazwyczaj sytuacje przejściowe.

      Patrząc okiem hodowcy,zwłaszcza przyszłościowo to szczególnie niszczycielskie są te zaburzenia, które pochodzą jako zakodowane geny recesywne I tym sposobem oddziaływają w utajonej postaci. Jako zbiór cech dziedzicznych pozostając w formie utajonej przez dłuższy czas przenosi się uszkodzone geny na całe stado, przez co powiększa się ryzyko. W przypadku, kiedy nie wywierająca wpływu recesywność uszkodzonych genów osiąga pewny procent w stadzie to zaczyna występować raptownie jako problem „sam w sobie”, zaczyna to przypominać prawie niekontrolowaną sytuację jak wybuch epidemii. Jedną z metod eliminacji takiego zjawiska, jak „wstrzymanie zniesienia jajka“ jest całkowita wymiana materiału hodowlanego. Szczególnie dotyczy to gołębi rozpłodowych podatnych na przenoszenie negatywnych uszkodzonych genów na przyszłe pokolenie.

      Powróćmy teraz do omawianego problemu samicy klienta. Dlaczego zdecydowano się na analizę rentgenowską tego przypadku w przechodni chirurgicznej mojego kolegi? Analiza zdjęć rentgenowskich nawet w przypadku martwego ptaka pokazuje wyraźnie przyczynę problemu. Tak jak przewidywano,obraz nie jest wyrazisty w przypadku analizy jajko z wszystkimi innymi wewnętrznymi narządami, ponieważ nie ma możliwości uzyskania przejrzystego kontrastu dla niezwapnionego organu (dla przykładu kości lub jajka w skorupie.

Podjęcie dokładnej analizy chirurgicznej było decyzją słuszną. W aspekcie końcowym właściciel nic nie ryzykował, ptak był martwy a koszty chirurgicznej sekcji były niewielkie.

SEKCJA / OCENA CHIRURGICZNA.

Zewnętrzne oględziny odsłaniają analizowany obiekt umiejscowiony przed kloaką. Stwierdzenie – obiekt przed kloaką jest znacznie większy od średniej wielkości jajka gołębia (Zdjęcie nr 1). Aczkolwiek falujące ruchy w czasie procesu wydalania jajka oraz elastyczność przewodu pozwala na zniesienia jajka o znacznie większych rozmiarach aniżeli te omawiane. Po chirurgicznym odsłonięciu odwłoku brzucha uwidacznia się, że analizowany obiekt ulokowany był w dystalnej - końcowej części jajowodu oraz, że faktycznie było to ukształtowane jajko.

Po rozcięciu ścianki macicy stwierdziłem, że rzeczywiście było to jajko, jakkolwiek, nie miało jeszcze ukształtowanej zwapnionej skorupy. (Zdjęcie nr 2).

Powyższa analiza chirurgiczna dała wyjaśnienie, dlaczego analiza zdjęcia rentgenowskiego nie wykazała wyraźnego kontrastu i miejsca ułożenia jajka. Następnie, przeprowadziłem inne analizy. Analizowany obszar został przecięty w połowie, które uwidoczniło niespodziewane zdarzenie. W wewnętrznej części jajka nie potrafiłem pokazać klasycznej struktury budowy jajka. Nie można było rozdzielić żółtka i białka. Zamiast tego stwierdziłem uwarstwioną, elastyczną materię otaczającą „to wszystko”. Prawdopodobnie jest to efekt rozpoczęcia rozwoju embriona wewnątrz ciała samicy. (Zdjęcie nr 3).

      Poza analizowanym pierwszym jajkiem znalazłem także drugie wielkie jajko w przewodzie jajowodu (Zdjęcie nr 4).

Jajo te podobnie jak pierwsze także nie wskazywało regularnego kształtu jajka. Było bardziej wydłużone w kierunku osi oraz było mocniej wygięte. Skorupa zewnętrzna nie była zwapniona podobnie jak u pierwszego jajka.

Kiedy je dokładnie w połowie rozciąłem – zostało odsłonięte szokujące odkrycie. W drugim obszernym jajku ujawnił się całkowicie rozwinięty embrion.

Fotografia nr 5 wyraźnie obrazuje częściowo pochłonięte żółtko w około, którego uwidacznia się typowa pozycja embriona. Była to główka. Częściowo ukształtowana czaszka.Każdy kształt dzioba był wyraźnie widoczny, tak wyraźnie jak pozostałe części kręgosłupa I układu kostnego.. Równomiernie wyciśnięty kościec. Dostrzegalny jest warkocz wiążący – kotwiczący embrion do żółtka .

      Biorąc pod uwagę trudności przy znalezieniu przyczyn tak nietypowej patologii doskonałym pomysłem było przeprowadzenie dokładnej analizy zewnętrznej padniętego ptaka. I tak : Na mostku gołębia były widoczne oznaki wcześniejszych ran ( uszkodzeń ) . Wskazuje to , że badany gołąb miał już poprzednio podobny przypadek . Uszkodzenie mogło powstać także podczas uderzenia o trwały przedmiot w czasie, kiedy było nadmierne zrzucanie puchu np. w okresie pierzenia. Biorąc jednak pod uwagę analizę chirurgiczną najbardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem tego zjawiska jest teza , że w jajowodzie nie nastąpiło tworzenie się obrzutki ( skorupy ) wapiennej w pierwszym jajku w tym czasie drugie rozwijające się jajko staje się bardziej gładkie – równiejsze od pierwszego I zostaje utkwione w przewodzie jajowodu przed zablokowanym pierwszym jajkiem. Dwa jednocześnie rozwijające się i zablokowane jajka nie potrafią opuścić jednocześnie ciała gołębia lecz także nie potrafią spowodować jego padnięcie ( zabicie ).
W wyniku takiej sytuacji następuje rozpoczęcie procesu rozwoju embriona już w organizmie gołębia, a nie tak jak w naturze w czasie inkubacji – wysiadywania jajek.

      Podejście filozoficzne , logiczne przemyślenia oraz w dalszej kolejności przytoczone fakty pozwalają wyraźniej i łatwiej zakończyć analizę w/w interesującego przypadku.

Abstrahując od naturalnej sytuacji, – co by się działo w przypadku , kiedy samica zdolna byłaby znieść jajko z umieszczonym w nim rozwiniętym zdrowym embrionem? Kiedy rozwijały by się one przed normalnie przewidywanym czasem inkubacji . Co dalej , jakie będzie zaskoczenie, kiedy samica da dwa żywe pisklaki ?

Rzeczywiście tak przedstawiony scenariusz jest tylko fikcją , „science fiction”, lecz czy aby na pewno ?

Powyżej omawiany przypadek to nie tylko fikcja. Znanych jest wiele rzeczywistych przykładów takiego typu rozwoju embriona. W wyniku ewolucji w naszym żywym świecie znamy wiele przykładów zwierząt żyworodnych, u których płód rozwija się w organizmie matki. Możemy przytoczyć tu przykłady jak rekiny czy węże. Biorąc pod uwagę omawiany przypadek oraz analizowana przyczyna powstania zaburzeń to wyobrażenia nasze o prawdopodobieństwach i możliwościach uzyskania innych gatunków jest słuszne.

      Co będzie się działo, jeśli w czasie sekcji chirurgicznej pechowej samicy poprzez wnikliwą analizę odkryjemy głęboki seret ewolucji?

Cokolwiek to jest, jeśli będziemy patrzyć na przedstawione zdjęcia przez dłuższy czas, zacznie obejmować nas dziwne uczucie,,,,,,,,,,

Opracowanie w/w publikacji za zgodą Dr Zsolt Talaber