Scenariusz zajęć Nr 7
Temat kompleksowy: Ja i inni
Temat dnia: Umiem uważnie słuchać
Cele:
- rozwijanie umiejętności aktywnego słuchania,
- zrozumienie i wykonywanie poleceń,
- wzbudzenie zaufania do innych,
- używanie precyzyjnych określeń dotyczących kierunków w przestrzeni,
- dostosowanie się do sytuacji wymagającej współpracy.
Pomoce:
Koperty, kolorowy papier z szablonem serduszek, nożyczki, chustki do zawiązywania oczu, mazaki, sztalugi, papier dużego formatu na jedną parę, dzwoneczek, tor przeszkód ułożony z różnych przedmiotów, kartoniki z poleceniami, małe karteczki.
Przebieg:
− „Serduszka”
Każde dziecko otrzymuje kopertę. Wycina z papieru kolorowego 5 serduszek. Dzieci podchodzą do pięciorga wybranych przez siebie koleżanek i kolegów, których lubią i wkładają im do koperty jedno serduszko. Przy wręczaniu serduszek próbują powiedzieć obdarowanemu, za co je lubią.
− „Zaczarowany dzwoneczek”
Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Na dźwięk dzwoneczka stają w miejscu i wykonują polecenie prowadzącego zabawę.
Przykłady poleceń:
- z rozpostartymi ramionami biegniemy przez salę,
- stąpamy boso po rozgrzanym piasku,
- leje jak z cebra, każdy bierze pod swój parasol dwie osoby itp.
− „Zagubione kaczątko”
Dzieci rozchodzą się po sali, siadają na podłodze i zakrywają dłońmi usta. Jedno dziecko, które będzie szukać zaginionego kaczątka odchodzi na bok. W tym czasie dzieci ustalają, kto będzie poszukiwaną kaczką. Jego zadaniem będzie wydawanie dźwięków głośniejszych od pozostałych. Dziecko, które stało z boku, chodzi między kaczkami i przysłuchuje się, aby wskazać właściwą. Kiedy odgadnie siada obok zgubionego kaczątka, które teraz odchodzi na bok, aby za chwilę w taki sam sposób szukać następnej kaczki.
− „Posłuchaj co lubię, co mnie interesuje”
Jedno z dzieci opowiada o swoich zainteresowaniach, ulubionej bajce lub zabawie ze swoim przyjacielem. Pozostałe uważnie słuchają opowiadania, po czym mają powtórzyć to co opowiadał kolega.
Dzieci siedzą naprzeciw siebie i rozmawiają na temat ulubionej bajki. Następnie siadają do siebie tyłem i kontynuują dialog.
− Swobodne wypowiedzi na temat tego, kiedy lepiej im się rozmawiało, jak się czuły w czasie rozmowy plecami do siebie.
Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko z pary ma zasłonięta oczy. Drugie prowadzi je pomiędzy przeszkodami za pomocą słów. Dziecko z zasłoniętymi oczami musi uważnie słuchać instrukcji kolegi, aby nie potknąć się o przeszkodę.
Jedno z dzieci jest malarzem. Drugie „dyktuje” mu, co ma namalować - odczytując proste polecenia z kartki. Po skończonej pracy dzieci porównują dokładność wykonanej pracy. Później następuje zmiana ról.
7. „Pakujemy plecak” – doskonalenie uważnego słuchania.
Nauczycielka rozpoczynająca zabawę mówi: „Jadę na wycieczkę i wkładam do plecaka ... „ (np. termos). Kolejne dziecko powtarza za nauczycielką początek zdania i to co spakowała, oraz dodaje kolejną rzecz. Następne dzieci powinny wymienić poprzednie rzeczy w kolejności ich „pakowania” i dodać swoje.
Opracowała
Krystyna Badowska
flek