Paradoks_611210.pdf

PARADOKS

Paradox

61-1210

William Marrion Branham

Poselstwo, wyg³oszone przez brata Williama Marriona Branhama w niedzielê do po³udnia,

10. grudnia 1961 w Kaplicy Branhama w Jeffersonville, IN, USA. Podjêto wszelkie wysi³ki,

by dok³adnie przenieœæ mówione Poselstwo z nagrañ na taœmach magnetofonowych do

postaci drukowanej. Podczas t³umaczenia i korekty korzystano równie¿ z najnowszej

wydrukowanej wersji oraz z nagrañ na CD w oryginalnym jêzyku angielskim. Niniejszym

zosta³o opublikowane w pe³nym brzmieniu.

Wydrukowanie tej ksi¹¿ki umo¿liwi³y dobrowolne ofiary wierz¹cych, którzy umi³owali

Jego S³awne Przyjœcie i to Poselstwo. Przet³umaczono i opublikowano w latach 2004 - 2005.

Wszelkie zamówienia nale¿y kierowaæ na adres:

MÓWIONE S£OWO

GUTY 74, 739 55 Smilovice, CZ

Komórka: + 420 775 225542

E-mail: w.krzok@volny.cz

ICQ: 318702578 SKYPE: wkrzok

http://www.volny.cz/poselstwo

MÓWIONE S£OWO

Paradoks

1 Dzieñ dobry, przyjaciele. Jaki to przywilej, ¿e mogê byæ tutaj

znowu dzisiaj do po³udnia. By³o mi powiedziane, ¿e mieli specjalne

zebranie i nagrali kilka minut z niego. I oni chcieli, bym przyszed³ i

przes³ucha³ tych kilku minut o tym, gdybym mia³ coœ do powiedzenia

– czy jestem za tym czy przeciw temu; mówili, ¿e dotyczy³o to

prywatnych rozmów, z którymi mieli pewne k³opoty. Ja myœlê, ¿e to

ma donios³e znaczenie, coœ takiego. Ja to aprobujê. To daje mi szansê,

z której mogê potem skorzystaæ.

2 Jest ich tak wielu, s¹dzê, ¿e ich jest obecnie oko³o szeœciuset na

liœcie, którzy czekaj¹ na osobist¹ rozmowê, rozumiecie. I ja jestem

moralnie zobowi¹zany, zgodnie z moim s³owem, ¿e pozostanê z

ka¿dym z nich tak d³ugo, a¿ us³yszymy odpowiedŸ od Boga dla tego

cz³owieka, rozumiecie. I potem, je¿eli to czyniê w ten sposób, to mogê

mieæ tego jednego cz³owieka na liœcie czekaj¹cych – dwa lub trzy

tygodnie dla tego jednego cz³owieka, rozumiecie, a¿ naprawdê

us³yszê odpowiedŸ od Boga; spotykamy siê i modlimy siê razem,

potem on wraca, odchodzi; znowu siê spotykamy i modlimy siê razem,

a¿ otrzymam TAK MÓWI PAN dla tego cz³owieka. Jednakowo¿ w

tym czasie dzieje siê wiele innych rzeczy, rozumiecie.

3 Wiêc w ten sposób, jak ja to najlepiej rozumiem, niech ka¿dy

napisze swoj¹ proœbê, jakiekolwiek one s¹, i niech mi to po prostu

wrêczy. I niech j¹ mam i pozwólcie mi modliæ siê nad t¹ proœb¹, a

potem mogê zawezwaæ tych ludzi, dla których… Czy tak by³o? Czy

tak siê to dzia³o? [Brat Neville mówi: „Amen” – wyd.] Zatem, to jest

œwietne. Rozumiecie, i potem, gdy czekam na odpowiedŸ dla tej jednej

osoby, móg³bym siê zaj¹æ setk¹ lub dwoma setkami ludzi, z tej

w³aœnie grupy znajduj¹cej siê tutaj, w czasie gdy czekam na

odpowiedŸ dla tego jednego. Bowiem w ten sposób da mi to szansê

zobaczenia siê z wiêksz¹ iloœci¹ ludzi. Ja to naprawdê lubiê.

Ktokolwiek wpad³ na ten pomys³ – ja uwa¿am, ¿e on jest dosyæ dobry.

To jest œwietne.

4 A zatem, ten obecny tydzieñ by³ dla mnie wspania³y – tych

ostatnich parê tygodni. Wyjecha³em z domu i by³em przed naszym

Panem, jak siê dowiedzieliœcie.

5 Myœlê jednak, ¿e zanim rozpoczniemy to nabo¿eñstwo, myœlê, ¿e

ja… I wiem jedno, mam gdzieœ tutaj w budynku wnuka i

prawdopodobnie… Je¿eli on jest Branhamem, to jest niesfornym

ch³opcem i mo¿e biega gdzieœ tutaj, wiêc on w³aœnie musi zastosowaæ

siê do tych instrukcji, bo jest gdzieœ tutaj w pobli¿u. Myœlê, ¿e mamy

teraz us³ugê poœwiêcania dzieci i dla innych matek, które maj¹ tu

swoje maleñstwa. Zatem, jeœli brat Teddy, myœlê, ¿e to jest on,

PARADOKS

podejdzie do pianina i bêdziemy œpiewaæ nasz¹ star¹ znan¹ pieœñ do

poœwiêcania niemowl¹t: „Przynoœcie je”.

6 Otó¿, wielu ludzi w wielu koœcio³ach pokrapia niemowlêta. My

jednak staramy siê postêpowaæ wed³ug wytycznych tej Biblii, tak

œciœle, jak tylko potrafiê J¹ wype³niaæ. Otó¿, w Biblii nie ma ¿adnego

miejsca, gdzie pokrapialiby kiedykolwiek doros³ego cz³owieka, a co

dopiero dzieciê. I pokrapianie nie by³o nigdzie ustanowione przez

Boga – ani niemowlêcia ani doros³ego.

7 Lecz w Biblii jest mowa o tym, ¿e przynoszono ma³e dzieci do

Jezusa i On podnosi³ Swoje rêce i wk³ada³ je na tych malców i

b³ogos³awi³ im, oraz ¿e powiedzia³: „Dopuœæcie dziatkom przychodziæ

do Mnie”. Wiêc tak w³aœnie czynimy to tutaj. A zatem, jako Jego

s³udzy, bierzemy je po prostu przed Boga w modlitwie; i jeœli jest tutaj

ktoœ z ma³ym dzieckiem, które jeszcze nie zosta³o poœwiêcone

Bogu…

8 Nie jesteœmy zwolennikami chrzczenia tych ma³ych niemowl¹t w

jakikolwiek sposób. Poniewa¿ one nie maj¹ grzechu. „One s¹

urodzone w grzechu, ukszta³towane w nieprawoœci, przychodz¹ na

œwiat, mówi¹c k³amstwo”, lecz one nie maj¹ niczego, z czego mia³yby

pokutowaæ. A chrzest jest na znak pokuty – na znak odpuszczenia

grzechów. Wiêc ich niemowlê nie ma niczego, z czego mia³oby

pokutowaæ; a kiedy Jezus zmar³ na krzy¿u, On oczyœci³ nas z

wszelkiego grzechu. Zatem, kiedy doroœniemy na tyle, i¿ wiemy, ¿e

musimy pokutowaæ z wszystkiego, co pope³niliœmy, wtedy wiemy i

przyjmujemy to, ¿e Chrystus umar³ za nas. To ma³e niemowlê nie

umie tego poznaæ, ¿e Chrystus umar³ za nie; lecz kiedy jesteœmy na

tyle doroœli, i¿ rozpoznajemy, ¿e Chrystus umar³ za nas, wtedy dajemy

siê ochrzciæ w Jego œmieræ i powstajemy w Jego zmartwychwstaniu.

O ile Pan pozwoli, nastêpnej niedzieli poruszê tê sprawê, je¿eli

Pan… je¿eli Bóg pozwoli.

9 Dlatego wiêc przynosimy je i poœwiêcamy w modlitwie.

Wszystkim matkom, z ka¿dego koœcio³a, z ka¿dego wyznania wiary i

ka¿dego koloru skóry, i czego tam jeszcze – my poœwiêcamy

wszystkie ma³e dzieci Panu Jezusowi Chrystusowi.

10 Zatem, bracie Teddy, je¿eli pozwolisz nam zaœpiewaæ ten refren:

„Przynoœcie je” je¿eli bêdziesz tak ³askaw. W porz¹dku œpiewajmy to

teraz wszyscy razem.

„Przynoœcie je, przynoœcie je,

Przynoœcie je ze sfer grzechu

Przynoœcie je, przynoœcie je

Przynoœcie te wêdruj¹ce do Jezusa”.

W tej wizji, któr¹ mia³em tu¿ po odejœciu mojej matki, t¹ w³aœnie

MÓWIONE S£OWO

pieœñ prowadzi³em – ten refren „Przynoœcie je”, kiedy przynoszono

ma³e dzieci.

Czy chcia³byœ tu przyjœæ, bracie Neville?

12 Ja znam tego ch³opca. Billy mówi: „Nie puœæ go na ziemiê. Nie

puœæ go na ziemiê”. Tak. To jest William Branham; my trzej stoimy

tutaj razem – Williamowie Branhamowie – trzy generacje i trzy

imiona. On równie¿ patrzy na mnie dzisiaj rano. Coœ w nich po prostu

jest – wygl¹daj¹ tak niewinnie, wiecie. I on nazywa siê William Paul,

junior. Wiêc jesteœmy tak wdziêczni – ja jestem wdziêczny dzisiaj

rano, ¿e mogê przekazaæ Panu Jezusowi tego wnuka – z r¹k jego ojca

(mojego syna) do s³u¿by na ca³e ¿ycie, b³ogos³awi¹c ojcu i matce.

Pochylmy nasze g³owy.

13 Nasz £askawy, Niebiañski Ojcze, ja wiem, ¿e posun¹³em siê ju¿

daleko na tej drodze, kiedy trzymam mego wnuka na moich rêkach.

14 Lecz ja myœlê o Jakubie, kiedy on bra³ swoje wnuki na swoje

kolana, gdy by³ starym cz³owiekiem – Efraima i Manasesa;

b³ogos³awi³ tym dzieciom i udzieli³ im duchowych b³ogos³awieñstw,

które przetrwa³y a¿ do dnia dzisiejszego. Jak on skrzy¿owa³ swoje

rêce z jednego na drugiego, przenosz¹c te b³ogos³awieñstwa z ¯ydów

na pogan – w krzy¿u. Niech Bóg Niebios zbli¿y siê teraz.

15 Ten wnuk, którego mi Ty da³eœ, Panie przez mojego syna i moj¹

synow¹! Ja myœlê o tym, gdy by³a niep³odn¹ i nie mog³a rodziæ dzieci,

a jechaliœmy owego dnia z Yakima, Waszyngton, i ona p³aka³a i

mówi³a: „Chcia³abym mieæ niemowlê”.

16 Twój Duch zst¹pi³ do samochodu i wtedy powiedzia³em: „Ty je

bêdziesz mieæ”. I dzisiaj trzymam tego fajnego malca na moich

rêkach – Twoje wypowiedziane S³owo, Twoj¹ obietnicê.

17 Zatem, Panie, w prostocie naszego postêpowania, k³adziemy to

niemowlê we wierze do r¹k Pana Jezusa, ¿eby On, bêd¹c tutaj w

postaci Ducha Œwiêtego, wzi¹³ to niemowlê do Swoich r¹k i do Swej

opieki, i prowadzi³ je przez ca³e ¿ycie. Daj mu zdrowia i si³y, i d³ugie

¿ycie, je¿eli jeszcze bêdziesz zwleka³. I niechby to niemowlê mog³o

pos³u¿yæ ku Twojej chwale. Niechaj Moc ¿yj¹cego Boga odpocznie na

tym dziecku. Je¿eli do¿yje wieku mê¿czyzny, a Jezus bêdzie zwleka³,

niech g³osi Ewangeliê. Niechaj Moc Bo¿a, która go da³a jego matce i

ojcu, niech Ona nigdy nie odstêpuje od niego.

18 B³ogos³aw jego ojcu i jego matce. Niechby zostali wychowywani –

i niech on wychowuje to dzieciê w chrzeœcijañskiej atmosferze, ¿eby

to dzieciê mog³o otrzymaæ wszelkie dobre ludzkie wychowanie, na

jakie ich staæ.

19 Wiêc ma³y Billy Paulu Branhamie, juniorze, oddajê ciê w

poœwiêceniu Wszechmog¹cemu Bogu, w Imieniu Jezusa Chrystusa.

Amen.

PARADOKS

20 Coœ jest w tych ma³ych dzieciach; uwa¿am, ¿e one s¹ takie mi³e!

21 Przypominam sobie Loyce, jak ona p³aka³a i za³amywa³a swoje

rêce. Ona jest naprawdê nerwowa. Loyce przechodzi³a przez wielkie

utrapienia – jest to po prostu zwyk³a dziewczyna z Kentucky, która

mia³a raczej twarde ¿ycie. I ona… Pewnej nocy zjawi³ siê jej Jezus,

kiedy sta³a na dworze w ch³odzie. I ona przybieg³a do nas do domu

oko³o pó³nocy – ona i Billy, po zawarciu zwi¹zku ma³¿eñskiego. I

oni… Tam obok mojego krzes³a po³o¿y³em na ni¹ moj¹ rêkê i

przyprowadzi³em j¹ do Pana Jezusa.

22 Ona tak bardzo chcia³a mieæ dzieci. Byli w stanie ma³¿eñskim ju¿

kilka lat. I kiedy jechaliœmy pewnego dnia z Yakima, ona trochê

p³aka³a. By³o to coœ… Duch zst¹pi³ i powiedzia³ jej o kobiecych

dolegliwoœciach, które ona mia³a i wymieni³ przyczynê, dlaczego nie

mog³a mieæ dzieci. Potem Duch Œwiêty zst¹pi³ znowu i przekl¹³ te

kobiece dolegliwoœci i da³ jej b³ogos³awieñstwo. Ja poœwiêci³em go

w³aœnie teraz. S¹ pewne…

23 Mam tutaj zanotowane pewne ma³e sprawy, które pragnê

powiedzieæ najpierw, zanim bêdziemy czytaæ tekst. Pierwsz¹ rzecz¹,

któr¹ mam zanotowan¹, s¹ przysz³e nabo¿eñstwa. Bêdzie to

nastêpnej niedzieli, o ile Pan pozwoli. Ja wiem, ¿e drogi s¹ oblodzone

i niebezpieczne.

24 Mamy tutaj ludzi, którzy przybyli z Georgii i z Alabamy, i

Florydy, i Ohio, i Illinois. I ta ma³a grupa ludzi zjecha³a siê ze

wszystkich stron.

25 Ktoœ z ludzi powiedzia³ mi: „Przechodzi³em dzisiaj ko³o waszej

kaplicy, Billy, dzisiejszego poranka. S¹ tam tablice rejestracyjne z

ca³ego naszego pañstwa”.

Ja odrzek³em: „Tak”.

26 Jeden tutaj a drugi tam; myœlê, ¿e taka w³aœnie bêdzie

Oblubienica. „Dwaj bêd¹ na polu; Ja jednego zabiorê, a drugiego

zostawiê”, i tak dalej.

I ja nie chcê, ¿eby ludzie jechali po tych oblodzonych drogach.

27 Wiem te¿, ¿e zaraz po Œwiêtach Bo¿ego Narodzenia odjadê st¹d na

pole misyjne, o ile Pan pozwoli. Dotychczas mam umówionych

piêtnaœcie nabo¿eñstw w ró¿nych miejscowoœciach.

28 I chcê og³osiæ, ¿e nastêpnej niedzieli, je¿eli Pan pozwoli, pragnê

nauczaæ bardzo wa¿nego Poselstwa, wed³ug mnie. W tym i w

ubieg³ym tygodniu studiowa³em biblijn¹ historiê. I pragnê g³osiæ na

temat „Chrzeœcijañstwo przeciw pogañstwu” wzglêdnie „przeciw

ba³wochwalstwu” – nastêpnej niedzieli.

29 A potem, w kolejn¹ niedzielê jest wigilia Œwi¹t Bo¿ego

Narodzenia; chcia³em powiedzieæ w niedzielê za tydzieñ, wybaczcie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: