RUDOLF STEINER
DROGA DO WTAJEMNICZENIA
Wyboru dokonał i wstępem opatrzył
Jerzy Prokopiuk
Przełożyli
Tomasz Mazurkiewicz, Jerzy Prokopiuk
oraz W.Wolański i H.K.
Rebis Poznań 2000
SPIS TREŚCI
Jerzy Prokopiuk: Droga do wtajemniczenia - rdzeń antropozofii Rudolfa Steinera
Teozofia
Ścieżka poznania
Jak uzyskać poznanie wyższych światów?
Warunki
Wewnętrzny spokój
Stopnie wtajemniczenia
Praktyczne wskazówki
Warunki tajemnego wyszkolenia
O kilku skutkach wtajemniczenia
Zmiany zachodzące w snach ucznia wiedzy tajemnej
Osiągniecie ciągłości świadomości
Rozszczepienie osobowości w czasie duchowego wy-
szkolenia
Strażnik progu
Życie i śmierć. Wielki strażnik progu
Wiedza tajemna
Poznanie wyższych światów
Stopnie wyższego poznania
Naukowość antropozofii
Antropozofia jako ścisłe badanie dziedziny duchowej
Czy antropozofia jest fantastyką?
Jedna z dróg ku samopoznaniu człowieka
Medytacja pierwsza
Medytacja druga
Medytacja trzecia
Medytacja czwarta
Medytacja piąta
Medytacja szósta
Próg świata duchowego
O zaufaniu, jakie można mieć do myślenia, i o duszy myślącej. O medytacji
O poznaniu świata duchowego
O poczuciu “ja" i zdolności duszy ludzkiej do miłości, a także o ich relacji do świata żywiołów
O “prawdziwym -ja-" człowieka
Uwagi na temat tego, jak mają się opisy przedstawione
w niniejszej książce do opisów w mojej Teozofii i Wiedzy tajemnej w zarysie
Wskazówki dotyczące ezoterycznego szkolenia
Wymagania ogólne, jakie musi postawić sobie każdy kto chce poddać się rozwojowi okultnemu
Medytacje szczególne
Maksymy na dni tygodnia
Medytacje dzienne
Varia
Bibliografia polskich przekładów dzieł Rudolfa Steinera
JERZY PROKOPIUK
DROGA DO WTAJEMNICZENIA -
RDZEŃ ANTROPOZOFII
RUDOLFA STEINERA
Profesor Marii Ziemskiej -Grand Dame antropozofii polskiej
Rudolf Steiner - jeden z największych inicjowanych Europy (obok Plotyna, Mistrza Eckharta i Jako-ba Boehmego), twórca antropozofii - urodził się 27 lutego 1861 roku w Kraljevacu (ówczesne Austro--Węgry, dziś Chorwacja). Po studiach na Politechnice Wiedeńskiej w latach 1879-1884 (obok przedmiotów matematyczno-fizycznych i biologicznych studiował tam także przedmioty humanistyczne wykładane przez takich filozofów, jak Franz Brentano i Robert Zimmermann, i germanistę Karla-Juliusa Schröe-ra), jako dwudziestolatek Steiner otrzymał zaproszenie do komitetu redakcyjnego zbiorowego wydania pism J. W. Goethego; w tym charakterze opracował jego przyrodnicze pisma (Goethes naturwissenschaftliche Schriften, 1884-1897).
W 1886 roku Steiner wydał swą pierwszą pracę pt. Grundlinien einer Erkenntnistheorie der Goetheschen Weltanschauung. Przeniósłszy się w 1890 roku do Niemiec, do Weimaru, został stałym współpracownikiem Archiwum Goethego i Schillera i opracował przyrodnicze pisma Goethego w ramach jubileuszowego wydania dzieł poety. Tam też poznał takich uczonych, jak biolog-darwinista Ernst Haeckel, fizyk Hermann Helmholtz, historyk Heinrich von Treitsch-ke i historyk kultury Hermann Grimm. W 1891 roku
Steiner doktoryzuje się z filozofii w Rostocku u Hein-richa von Steina; jego praca doktorska nosi tytuł Die Grundfrage der Erkenntnistheorie mit besonderer Rücksicht auf Fichtes Wissenschaftslehre i w rok później zostaje wydana pt. Wahrheit und Wissenschaft. W 1894 roku Steiner opublikował swą główną pracę filozoficzną Die Philosophie der Freiheit. Owocem jego pracy w Archiwum Nietzschego w Naum-burgu jest rozprawa Friedrich Nietzsche, ein Kämpfer gegen seine Zeit, 1895. W 1897 roku Steiner przeniósł się do Berlina, gdzie w latach 1898-1900 wydawał wraz z poetą O. E. Hartlebenem Magazin für Literatur oraz Dramaturgische Blätter. Tamże działa w Wolnym Towarzystwie Literackim, w kręgu “Die Kommenden", we Freie Hochschule i w Giordano-Bruno Bund. W tym okresie przyjaźnił się z teoretykiem anarchizmu Johnem Henrym Mackayem. W '1899 roku poślubił Annę Eunicke-Schultz (zm. w 1911). W latach 1899-1904 Steiner wykładał w socjaldemokratycznej Szkole dla Robotników (wśród jego słuchaczy znajdowała się Róża Luxemburg). W1900 roku rozpoczął serię wykładów w ramach “Biblioteki Teo-zoficznej" w domu hrabiostwa von Brockdorff-Rant-zau. W tym samym roku wydał dwie prace poświęcone Haecklowi. W 1901 roku Steiner wygłosił serię wykładów pt. Christentum als mystische Tatsache oraz cykl wykładów pt. Von Buddha zu Christus. (Jest to okres Chrystusowego przełomu w życiu Steinera; w tym czasie spotyka także jednego z “Niewidzialnych Różokrzyżowców" - był to, być może, Saint-Germain.) W 1902 roku Steiner wstąpił do Towarzystwa Teozoficznego, założonego przez Helenę Bławacką, i objął stanowisko sekretarza generalnego jego niemieckiej sekcji (zastrzegając sobie prawo głoszenia własnych poglądów). Wtedy też rozpoczął wydawanie czasopism Lucifer (później Lucifer-Gnosis). Do najważniejszych cykli wykładów z jego “teozoficz-nego" okresu należą: Goethe als Theosoph, DasLukas-
-Evangelium, Das Matthäus-Evangelium, Das Johannes-Evangelium, Das Markus-Evangelium, Der Orient im Lichte des Okzidents, Die Offenbarungen des Karma, Die Mission einzelner Volksseelen, Die Geheimnisse der biblischen Schöpfungsgeschichte, Der Christus-Impuls..., Das Leben zwischen dem Tode und der neuen Geburt, Die Bhagavadgita und die Paulus-
-Briefe. W tym okresie trwa przyjaźń Steinera z wybitnym poetą Christianem Morgensternem (zm. 1913). W 1910 roku Steiner wystawił w Monachium swe pierwsze misterium Die Pforte der Einweihung; trzy dalsze: Die Prüfung der Seele, Der Hüter der Schwelle i Der Seelen Envacbenwystewiono w latach 1911-1913. W1911 roku Steiner przemawiał na Międzynarodowym Kongresie Filozoficznym w Bolonii; dyskusję podjął z nim Wincenty Lutosławski. W 1912 roku Steiner zainaugurował nowy rodzaj sztuki - eurytmię (sztukę “widzialnego słowa" i “widzialnego śpiewu"). W 1905 roku Steiner został wolnomularzem w ramach “nie-ortodoksyjnego" ezoterycznego rytu Memphis-Misra-im (w ostatniej fazie linii: John Yarker, Karl Kellner, Theodor Reuss) i osiągnął w nim najwyższy, 96. stopień wtajemniczenia. Wystąpił z masonerii w 1914 roku. Wskutek sporu z kierownictwem Towarzystwa Teozoficznego na tle tzw. afery Krisznamurtiego (Annie Besant i Leadbeater ogłosili go “drugim wcieleniem Chrystusa") Steiner opuścił szeregi Towarzystwa i 23 lutego 1913 roku założył Towarzystwo Antropozoficzne; od 1914 roku jego siedzibą jest Domach koło Bazylei (Szwajcaria). Tam też rozpoczęła się wówczas budowa - według planów Steinera - pierwszego (drewnianego) Goetheanum, centrum nowo powstałego Towarzystwa i (od 1921 r.) Wolnej Wszechnicy Wiedzy Duchowej; w nim też staje rzeźba Steinera przedstawiająca Chrystusa w walce z Lucyferem i Ary-manem. W latach 1914-1923 Steiner mieszkał na przemian w Domach i w Berlinie, zrazu inspirując Towarzystwo Antropozoficzne, a następnie nim kie-
rując, wydając swe książki i ogromne corpus wykładowe {ca 6000 wykładów - publikowanych do dziś -na wszystkie tematy wiedzy i życia). W 1914 roku Steiner poślubia Marię von Sivers, współtwórczynię eurytmii i antropozoficznej sztuki aktorskiej. Na ten okres przypada bliski związek Steinera z wielkim poetą rosyjskim Andriejem Biełym. W okresie wojny 1914-1918 Steiner prowadził intensywną działalność na rzecz pokoju {Aufruf an das deutsche Volk und an die Kulturwelt). Wtedy to i bezpośrednio po wojnie Steiner dał impuls dwu kolejnym antropozo-ficznym Tochterbewegungen: pedagogice waldorfskiej (od fabryki Waldorf-Astoria, w której z inicjatywy jej właściciela Emila Molta powstała pierwsza szkoła steinerowska dla dzieci i młodzieży) i ruchowi “trójpodziału organizmu społecznego". W1922 roku z inicjatywy grupy pastorów protestanckich z Frie-drłchem Rittelmeyerem na czele i przy współpracy Steinera powstaje ruch odnowy chrześcijaństwa -Christengemeinschaft (Społeczność Chrześcijan). W latach 1922-1924 Steiner dał bodziec do powstania zarówno antropozoficznej medycyny (specjalność: leczenie raka wyciągiem z jemioły pn. iscador), jak i farmacji, pedagogiki specjalnej oraz rolnictwa biodynamicznego; jego czołowymi współpracowni...
legi007