Głos Ojca Pio nr 2.pdf

ISSN 1509-3263

MARZEC/ KWIECIE¡ 2000

Módl si´

zawsze

i staraj si´

tak ˝yç,

abyÊ

by∏ stale

zjednoczony

z Bogiem

Ojciec Pio

W NUMERZE:

OD REDAKCJI

ÂWIAT OJCA PIO • Znak czasu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

ZADZIWI¸ ÂWIAT • Roztropny i sprawiedliwy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

Za nami pierwsze miesiàce roku jubileuszowego.

Wkraczamy w liturgiczny okres przypominajàcy M´k´, Âmierç

i Zmartwychwstanie Jezusa. Tajemnice te by∏y szczególnie

prze˝ywane przez Ojca Pio, który w swoim ciele doÊwiadcza∏

cierpieƒ Zbawiciela.

B∏ogos∏awiony Stygmatyk swà ˝yciowà postawà zach´ca nas

do „dêwigania Krzy˝a”. Ka˝dy z nas ma swojà w∏asnà Kal-

wari´ i Drog´ Krzy˝owà. Dêwigajàc brzemi´ krzywd, grze-

chów, upadków, k∏opotów, obowiàzków, zadaƒ przerastajà-

cych nasze si∏y – tak jak Jezus pod Krzy˝em – upadamy

w swych ludzkich s∏aboÊciach, ale te˝ podnosimy si´ i idziemy

dalej. Jest nam ci´˝ko, czujemy si´ osamotnieni, bezradni – ale

musimy iÊç dalej. Zapewne jak Jezus spotkamy na tej „naszej

drodze krzy˝owej” Matk´, litoÊciwà Weronik´, p∏aczàce nie-

wiasty jerozolimskie, a mo˝e nawet przymuszonego do litoÊci

Szymona z Cyreny.

W jubileuszu roku 2000 zechciejmy dostrzec dobroç Boga Ojca,

odkupieƒczà mi∏oÊç Jezusa Chrystusa, uÊwi´cajàce dzia∏anie

Ducha Âwi´tego, spójrzmy na odkupienie jako ∏askawy dar,

nie zas∏u˝ony przez nasze, ale Jezusowe czyny.

Koƒczàce si´ kolejne stulecie chrzeÊcijaƒstwa i nasze bliskie

ju˝ wkraczanie w nowe tysiàclecie nie jest wolne od proble-

mów, trudnoÊci i napi´ç. ˚ycie ka˝dego z nas jest w pewnej

mierze drogà krzy˝owà...

Radujmy si´ z daru zbawienia, radujmy si´ Êpiewajàc Allelu-

ja, radujmy si´ ze Zmartwychwstania Chrystusa, Jego zwyci´-

stwa nad Êmiercià, grzechami i z∏em.

Wraz z B∏ogos∏awionym idêmy w codziennoÊç umocnieni wia-

rà, nadziejà, mi∏oÊcià i Jego s∏owami: Po odpowiednim i reli-

gijnym prze˝yciu w smutku ostatnich Êwi´tych dni M´ki Pana

Jezusa pojawia si´ radoÊç Paschy, rocznica zmartwychwstania

Chrystusa, który wzywa i nas, swoich naÊladowców, do ducho-

wego powstania w ∏asce. Resurrexit! Zmartwychwsta∏! – oto

radosne zawo∏anie, które wypowiada KoÊció∏ tego dnia w ka˝-

dym zakàtku ziemi i wÊród wszystkich ludów chrzeÊcijaƒskich,

bratajàc si´ razem z nimi (Epistolario IV, s. 961).

NAUCZANIE PAPIESKIE • Âwi´tymi bàdêcie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

OJCIEC PIO I... • Jego wady . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

S¸UCHAJÑC ÂW. FRANCISZKA • ˚ycie Ewangelià w KoÊciele katolickim . . . . . . 8

NA PIELGRZYMIM SZLAKU • Âladami b∏ogos∏awionego Ojca Pio . . . . . . . . 10

OTWÓRZ T¢ KSI¢G¢ • Ró˝ne sposoby przemawiania Biblii . . . . . . . . . . . . 12

FELIETON OJCA JORDANA • Ponty-fikalnie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13

WSPÓLNOTY W KOÂCIELE • Odnowa w Duchu Âwi´tym . . . . . . . . . . . . . 14

LISTY OJCA PIO • Ojciec Pio do Rafaeliny Cerase . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15

SZKICE DO BIOGRAFII • W konfesjonale u Ojca Pio . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

ZAPRASZAMY • Nowe miejsce kultu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18

MODLITWA Z OJCEM PIO • Krzy˝ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

ÂWI¢CI I ÂWI¢TOÂå • B∏ogos∏awiony brat Miko∏aj z Gesturii . . . . . . . . . . . 20

ZAFASCYNOWANI OJCEM PIO • JakiÊ Zakonnik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21

CZAS ¸ASKI • Pi´ç warunków dobrego Wielkiego Postu . . . . . . . . . . . . . . . 22

• Zmartwychwsta∏ Pan, alleluja! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

GDY SI¢ MODLISZ • Modliç si´ cia∏em? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

WSTAWIAJ SI¢ ZA NAMI... • Z wielkà proÊbà . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Z KLASZTORNEJ POCZTY • Chcia∏bym mieç darowane grzechy . . . . . . . . 27

WSPÓLNOTA •Ka˝dy cz∏owiek powinien mieç przyjació∏ . . . . . . . . . . . . . . . . 28

GRUPY MODLITWY OJCA PIO • Radzi∏, aby si´ modlili . . . . . . . . . . . . . . . 29

SAN GIOVANNI ROTONDO • Âwiàtynia klasztorna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

B¸OGOS¸AWIONEMU OJCU PIO • Cierƒ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

Dwumiesi´cznik wydawany przez

Krakowskà Prowincj´ Zakonu

Braci Mniejszych Kapucynów.

Cena: 5 z∏ (+ op∏ata pocztowa dla egzemplarzy

wysy∏anych drogà pocztowà).

Redakcja: Beata Gnida, Ksawery Knotz,

Stanis∏aw Maƒski,

Józef Marecki (red. naczelny),

Wojciech Szuliƒski, Piotr Jordan Âli-

wiƒski, Andrzej Z´bik.

Z franciszkaƒskim pozdrowieniem

– pokój i dobro –

dla wszelkiego stworzenia

o. Józef Marecki

Adres:

ul. Loretaƒska 11, 31-114 Kraków,

tel./fax (012) 292 81 64

e-mail: glosopio@kapucyni.ofm.pl

DTP: Studio Format, (012) 632 75 11, Druk: Drukarnia Skleniarz (012) 637 32 70

ZA WSZELKÑ POMOC, MODLITWY I OFIARY –

ks. dziekanowi z ¸azisk Górnych Januszowi Lasokowi i jego wspó∏pracownikom, wspólnocie parafialnej z Koszyc Wielkich,

siostrom kapucynkom z Ostrowa Wielkopolskiego, Marii i Janowi Gaw∏om z Krakowa, Adelajdzie Musialik z Miko∏owa,

Marii Kwapieƒ z Wodzis∏awia Âlàskiego, Bronis∏awowi i Stanis∏awie Kaniom z Pustkowa, Janinie Szymaƒskiej z Ostrowa

Wielkopolskiego, Teresie Arkuszewskiej z Krosna, Zbys∏awowi Wardziƒskiemu z ¸´czycy, W∏adys∏awowi Podlewskiemu

z P∏owek, Ewie Stru˝ynie z ¸azisk Górnych, Eleonorze Gawlak z Krakowa, Helenie Wojtasz z Tarnowa Podgórnego

– SK¸ADAMY SERDECZNE BÓG ZAP¸Aå I POLECAMY WSTAWIENNICTWU B¸. OJCA PIO.

Êwiat Ojca Pio

Znak czasu

Gracjan Majka OFMCap.

Âwi´ci i b∏ogos∏awieni KoÊcio∏a – a do ich grona od 2 maja 1999 roku zaliczamy

charyzmatycznego kap∏ana z Zakonu Kapucynów Ojca Pio z Pietrelciny – sà chrze-

Êcijanami wielkiego formatu. Ich ˝ycie kszta∏tuje Ewangelia. Jest ono jednoznacznie

czytelne: przekracza granice czasu i przestrzeni.

B∏ogos∏awiony Ojciec Pio

by∏ wyjàtkowo przez Boga ob-

darowanym kap∏anem. Przez

50 lat nosi∏ na swym ciele zna-

miona m´ki Paƒskiej, cieszy∏

si´ mistycznymi darami kon-

taktu z Bogiem i Êwi´tymi, da-

rem rozeznawania sumieƒ

i umiej´tnoÊcià dawania traf-

nych wskazaƒ, darem bilokacji

i innymi. Niezliczone rzesze

ludzkie niczym rzeka p∏yn´∏y

do San Giovanni Rotondo, aby

zobaczyç tego wyjàtkowego za-

konnika. Czy by∏a to po prostu

ciekawoÊç? Nie tylko. W swoim

niezwyk∏ym ˝yciu chrzeÊcijaƒ-

skim, które by∏o ukrzy˝owa-

niem z Chrystusem dla mi∏oÊci

Bo˝ej, stawia∏ przychodzàcym

do tego uroczego zakàtka

W∏och niepokojàce pytania:

dlaczego ten cz∏owiek zosta∏ za

˝ycia ukrzy˝owany? Co by∏o ta-

jemnicà tego paradoksalnego

˝ycia, gdy stale chorowity, za-

gro˝ony w biologicznym istnie-

niu tak d∏ugo ˝y∏, a nawet by∏

pogodnym? Pytaƒ mo˝e byç

wi´cej, ale wy˝ej postawione

niech wystarczà.

Ojciec Pio jako opiecz´towa-

ny przedstawiciel Ukrzy˝owanego

Pana (Pawe∏ VI) g∏osi, ˝e cz∏o-

wiek nie jest skazany na cier-

pienie, ale winien je w∏àczyç

w zbawcze pos∏annictwo Jezu-

sa, ofiarowaç je za chorych

i cierpiàcych – z grzesznikami

w∏àcznie – których wcià˝ jest

tak wielu. Z mi∏ujàcego Boga

i ludzi serca Ojca Pio zrodzi∏o

si´ wielkie dzie∏o, monumen-

talny szpital Dom Ulgi w Cier-

pieniu . U fundamentów tego

szpitala znajduje si´ siedziba

Mi´dzynarodowego Stowarzy-

szenia Grup Modlitwy. I to ma

równie˝ swojà wymow´. Chrze-

Êcijaƒskie ˝ycie i dzia∏anie,

z pos∏ugà chorych w∏àcznie,

musi koniecznie mieç u swych

fundamentów modlitw´ jako

rozmow´ z Bogiem. Ojciec Pio

zawsze g∏osi∏ absolutny prymat

modlitwy przed dzia∏aniem.

Jest to szczególnie znaczàce

w Êwiecie aktywizmu, pychy

i si´gania cz∏owieka po upraw-

nienia w∏aÊciwe Bogu samemu.

Gdy cz∏owiek urzeczony po-

st´pem popada w pewnoÊç sie-

bie, Ojciec Pio swym ˝yciem

g∏osi, ˝e tylko Bóg jest wszech-

mocny, jest Panem, którego

trzeba s∏uchaç i Jemu si´ pod-

porzàdkowaç. Tylko dzi´ki ta-

kiej postawie cz∏owiek mo˝e

osiàgnàç pe∏ni´ swego cz∏owie-

czeƒstwa, przezwyci´˝yç z∏o

i trwaç nie tylko w wymiarze

doczesnym. Cz∏owiek jest po-

wo∏any do ˝ycia wiecznego, do

uczestnictwa w ˝yciu i chwale

Boga.

Fakt beatyfikacji Ojca Pio

potwierdza prawdziwoÊç jego

˝ycia chrzeÊcijaƒskiego rozu-

mianego jako naÊladowanie

Chrystusa w wype∏nianiu woli

Ojca. Cz∏owiek jest powo∏any

do Êwi´toÊci, która wedle wyra-

˝enia Ojca Pio jest przemianà

cz∏owieka w Boga. Osiàgajàc

Êwi´toÊç cz∏owiek ˝yje w Bogu

(por. List z 20 XII 1915 r.).

Âwi´ci sà or´downikami

u tronu Bo˝ego. Od dnia beaty-

fikacji mo˝na przyzywaç ich

pomocy w liturgii KoÊcio∏a. Jak

wielka jest rzesza tych, którzy

doÊwiadczyli za poÊrednictwem

Ojca Pio ∏aski Bo˝ej! Wraz z ni-

mi B∏ogos∏awiony g∏osi mi∏oÊç

i mi∏osierdzie Bo˝e, pot´g´

wszechmocy i dobroci Opatrz-

noÊci Bo˝ej. Dlatego trzeba

nam z Janem Paw∏em II dzi´ko-

waç Panu, ˝e da∏ nam tak drogie-

go Ojca, ˝e da∏ go naszemu, tak

udr´czonemu wiekowi, naszemu

pokoleniu. Ojciec Pio jest znakiem

wielkiej nadziei i wezwaniem do

wype∏nienia pos∏annictwa mi∏oÊci

Boga wobec cz∏owieka (por. Prze-

mówienie z 23 V 1987 r.).

■

San Giovanni Rotondo. Dom Ulgi w Cierpieniu.

Fot. Archiwum

Znak czasu

zadziwi∏ Êwiat

Poni˝ej publikujemy pierwszà cz´Êç

opracowania ks. Pietrino Galeone na temat

heroicznego praktykowania przez Ojca Pio

cnót kardynalnych, które ukaza∏o si´

w numerze dziewiàtym „Voce di Padre Pio”

z 1999 r. (s. 15-17). Cz´Êç drugà zamieÊcimy

w jednym z nast´pnych numerów „G∏osu

Ojca Pio.”

Roztropny i

Mi∏oÊç zawiera w sobie wszystkie cno-

ty, nie tylko wiar´ i nadziej´, ale równie˝

cnoty moralne. Cnoty moralne, pomimo

du˝ej liczby, sprowadzajà si´ do czterech

cnót kardynalnych, które zaspokajajà

wszystkie potrzeby duchowe cz∏owieka

oraz doskonalà w∏adze moralne: inteligen-

cja jest regulowana przez roztropnoÊç, wo-

la przez sprawiedliwoÊç, porywczoÊç przez

m´stwo i nieopanowanie przez umiarko-

wanie.

Ka˝dà z tych cnót mo˝na uznaç za typ

zawierajàcy w sobie ró˝ne inne rodzaje, na-

zywane cnotami szczególnymi: tak cnoty

pobo˝noÊci i pos∏uszeƒstwa sà powiàzane

ze sprawiedliwoÊcià; ubóstwo, czystoÊç i po-

kora – z cnotà umiarkowania; cierpliwoÊç

i wytrwa∏oÊç sà cz´Êciami sk∏adowymi cno-

ty m´stwa; màdroÊç, umiar oraz ch´ç pano-

wania nad sobà wywodzà si´ z roztropnoÊci.

Mówiç o tych cnotach – znaczy przedstawiç

postaç Ojca Pio; kto zna∏ Ojca Pio – odnaj-

dzie go we wspomnianych cnotach.

umys∏u w rozwiàzywaniu spraw w∏asnych

i cudzych.

Poucza∏ s∏owami i bez s∏ów – ca∏e jego

pokorne ˝ycie by∏o dawaniem Êwiadectwa.

W konfesjonale by∏ s´dzià, nauczycielem,

lekarzem, ale przede wszystkim ojcem.

Przy o∏tarzu by∏ kap∏anem i ofiarà, ukrzy-

˝owanym i zmartwychwsta∏ym, reprezen-

tantem Chrystusa i wszystkich wiernych.

By∏ bardzo wra˝liwy i delikatny w sto-

sunku do bliênich. Odnosi∏ si´ z szacun-

kiem i czcià do ka˝dego z nas, wi´cej – po-

maga∏ nam odzyskiwaç szacunek i czeÊç za

ka˝dym razem, gdy je utraciliÊmy. Unika∏

wydawania sàdów, a tym bardziej, mówie-

nia o kimÊ êle. Lubi∏ czasem komuÊ dociàç,

ale robi∏ to z taktem. PrzyjemnoÊcià by∏o

˝artowanie z nim i przede wszystkim oglà-

danie go uÊmiechni´tego i rozbawionego.

Kiedy przebywa∏ z nami by∏ sympatyczny

i beztroski, b´dàc jednoczeÊnie gotowym do

s∏u˝by Bo˝ej.

Msz´ Êw., Boskie Officjum (brewiarz),

adoracj´ i nawiedzanie NajÊwi´tszego Sa-

kramentu, a tak˝e Drog´ Krzy˝owà i Ró˝a-

niec celebrowa∏ z wyjàtkowym wewn´trz-

nym zaanga˝owaniem.

RoztropnoÊç

MyÊli, intuicja, uczucia, opinie oraz

pragnienia Ojca Pio by∏y zawsze màdrze

zrównowa˝one przez zdrowy rozsàdek –

oÊwiecony wiarà doskonale odpowiadajàcà

nauce i przyk∏adowi Pana, oraz wspomaga-

ny nigdy nie przerywanà i zawsze zanurzo-

nà w Bogu modlitwà.

Ludzie ró˝nych ras, religii i kultur

znajdowali w Ojcu Pio osobliwe Êwiat∏o ∏as-

ki; ka˝dà proÊb´ analizowa∏ w sposób doj-

rza∏y, rozwiàzywa∏ z roztropnoÊcià i spe∏-

nia∏ ze skromnoÊcià i prostotà. By∏ cz∏owie-

kiem przenikliwym, stanowczym i bez

uprzedzeƒ; dzia∏a∏ roztropnie, przezornie

i ostro˝nie. Wobec nieoczekiwanego wyda-

rzenia nie wpada∏ w konsternacj´. Jego sta-

∏ym schronieniem by∏a modlitwa.

DuchowoÊç Stygmatyka si´ga∏a szczy-

tów dojrza∏oÊci w∏aÊnie w spójnym po∏àcze-

niu sprawiedliwoÊci z dobrocià, ∏agodnoÊci

z m´stwem, w kierowaniu duszami – suro-

woÊci z czu∏oÊcià, gorliwoÊci pe∏nej ekspan-

sywnej mi∏oÊci z doskona∏à czystoÊcià, g∏´-

bokiego ˝ycia wewn´trznego z jasnoÊcià

SprawiedliwoÊç

Jezus by∏ obecny w pe∏nym cnót ˝yciu

Ojca Pio – udziela∏ mu swojego ducha, aby

móg∏ ofiarnie modliç si´ i ∏àczyç z Nim

w oddawaniu si´ Ojcu

Ojciec Pio odczuwa∏, bardziej ni˝ to

okazywa∏, pokorne poddanie si´ Bogu w re-

alizowaniu Jego woli, w modlitwie, w pozo-

stawaniu skupionym przy o∏tarzu, w do-

k∏adnym przykl´kni´ciu, w pobo˝nym po-

chyleniu g∏owy przed krzy˝em lub przed

wizerunkiem Matki Bo˝ej.

Jednakowo by∏ poddany prze∏o˝onym,

których szanowa∏, s∏ucha∏ i czci∏ ku wiel-

kiemu zbudowaniu obecnych. Na samo po-

jawienie si´ ojca gwardiana, a jeszcze bar-

dziej ojca prowincja∏a, jeÊli siedzia∏ – wsta-

wa∏, jeÊli szed∏ – nie zaniedbywa∏ okazania

szacunku poprzez uk∏on g∏owà, a kiedy by-

wa∏ zatrzymany – pozostawa∏ w pokornej

postawie s∏uchajàc. Jego zewn´trzne zacho-

Chwila wytchnienia i zadumy.

Roztropny i

sprawiedliwy

ks. Pierino Galeone

polecamy

wanie jasno wskazywa∏o na wewn´trznà po-

staw´ poddania. Wszystko przedk∏ada∏

prze∏o˝onym: wol´, rozum, post´powanie.

Biskupów, którzy do niego przychodzili,

przykl´kajàc prosi∏ o b∏ogos∏awieƒstwo –

o które sam by∏ póêniej proszony – z pobo˝-

noÊcià ca∏owa∏ ich r´ce. A kiedy ju˝ nie by∏

w stanie kl´kaç, mówi∏ skruszony: Wybacz-

cie mi, ale nie mog´ przykl´kaç , i jednoczeÊnie

ca∏owa∏ r´k´.

W relacjach z ró˝nymi braçmi – m∏od-

szymi i czasem niedoskona∏ymi w pe∏nie-

niu funkcji prze∏o˝onego – Ojciec Pio za-

wsze zachowywa∏ si´ podobnie. Jego podda-

nie si´ by∏o nadprzyrodzone co do intencji,

powszechne co do zakresu oraz pe∏ne co do

realizacji. Nawet najdziwniejszym plece-

niom prze∏o˝onych poddawa∏ si´ w sposób

precyzyjny, wytrwa∏y i pogodny.

Poucza∏ nas poprzez przyk∏ad i s∏owo:

Kto jest pos∏uszny nie b∏àdzi. Pos∏uszeƒstwo jest

matkà i stra˝niczkà ka˝dej cnoty. Pos∏uszeƒ-

stwo daje doskona∏à pewnoÊç. Pos∏uszeƒstwo

przekszta∏ca w cnot´ ka˝de zaj´cie. Kto s∏ucha,

nigdy nie przegrywa, zawsze zwyci´˝a.

Uleg∏oÊç Ojca Pio by∏a doskona∏a – ca∏-

kowicie umniejszy∏ swoje „ja”. Widocznym

by∏o na jego obliczu, w spojrzeniu i w tym

co robi∏, ˝e w ciele i w duszy nie mia∏ nic

swojego – jego ˝yciem by∏ tylko Chrystus.

Staraniem kapucynów z krakowskie-

go klasztoru ukaza∏a si´ w ostatnim czasie

niewielka (48 stron, format A6) broszura

zatytu∏owana Grupy Modlitwy Ojca Pio .

Najwa˝niejszà i najobszerniejszà

cz´Êç ksià˝eczki stanowi Statut Grup Mo-

dlitwy Ojca Pio . Ponadto znaleêç w niej

mo˝na: wypowiedzi hierarchów KoÊcio∏a

o Grupach Modlitwy, informacje histo-

ryczne i bie˝àce oraz wskazania na temat

organizacji i prowadzenia spotkaƒ Grup

Modlitwy Ojca Pio.

Osoby zainteresowane nabyciem tej

pozycji mogà kierowaç zamówienia na

adres:

Klasztor Kapucynów

ul. Loretaƒska 11

31-114 Kraków

tel. (012) 422 48 03

Prze∏o˝y∏: Czes∏aw Su∏kowski OFMCap.

B∏ogos∏awiony s∏uga, który okazuje

si´ równie pokorny wÊród swych

podw∏adnych, jak wÊród swych

panów. B∏ogos∏awiony s∏uga, który

pozostaje zawsze pod rózgà

karnoÊci. S∏ugà wiernym i roztrop-

nym (por. Mt 24, 45) jest ten,

który nie zaniedbuje pokuty

za wszystkie swoje przewinienia:

wewn´trznie przez skruch´,

a zewn´trznie przez wyznanie winy

i uczynki wynagradzajàce.

W dniach 26-27 paêdziernika 1998 r.

w WSD Kapucynów w Krakowie odby∏o

si´ mi´dzynarodowe sympozjum na te-

mat: Przes∏anie Ojca Pio dla ludzi naszych

czasów . Referaty o ˝yciu, dzia∏alnoÊci

i przebiegu procesu beatyfikacyjnego wy-

g∏osili m. in.: postulator generalny Zakonu

Kapucynów o. Paolino Rossi, wicepostu-

lator sprawy beatyfikacyjnej o. Gerardo

Di Flumeri, sekretarz Grup Modlitwy o.

Marciano Morra.

Materia∏y z sympozjum zawiera ksià˝-

ka pt.: Przes∏anie Ojca Pio , którà mo˝na

zamówiç pod adresem:

WSD Br. Mn. Kapucynów

ul. Korzeniaka 16

30-298 Kraków

tel. (012) 425 37 60

Fot. Archiwum

Âw. Franciszek, Napomnienia 23

sprawiedliwy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: