Biblioteka Narodowa Francji
W 1368 r. Karol V Mądry stworzył swoją bibliotekę w Luwrze. Jednak rzeczywistym fundatorem biblioteki narodowej okazał się Ludwik XI. Jego syn Karol VIII jedynie uzupełniał zbiory zgromadzone przez ojca. W 1721 r. Abbe Mignon przeniósł bibliotekę na ul. Richelieu. Od 1996 r. oddano do użytku nowy gmach Biblioteki Narodowej Francji. Budynek zbudowany jest z betonu i szkła. Otoczony jest czterema szklanymi wieżami symbolizującymi otwartą księgę. Dla publiczności dostępna jest część wieży północno-wschodniej. Czytelnie ulokowane są wokół ogrodu. Magazyny ze zbiorami znajdują się nieopodal czytelni. Nowy budynek nosi imię Francis Mitterranda. Wstęp do biblioteki jest płatny. Biblioteka zatrudnia około 2400 pracowników, a budżet roczny wynosi 150 mln. euro.
Przepisy o egzemplarzu obowiązkowym we Francji pochodzą z XVI w. później Franciszek I w 1537 r. nadał bibliotece królewskiej prawo do otrzymywania kopii każdej książki i polecił składować je w siedzibie Książnicy. Ważnym wydarzeniem było także udostępnienie biblioteki publiczności 1696 r. Tą datę można uznać za powstanie Biblioteki Narodowej. W wieku XVIII bibliotekarz Abbe Mignon dokonał korekty organizacji bibliotek. Powołał 5 działów:
· rękopisy
· książki drukowane
· genealogia
· litografia i medalierstwo
· sztychy
Znaczna część zbiorów była dostępna dla uczniów i profesorów, a raz w tygodniu mogli korzystać z niej wszyscy chętni. W czasie rewolucji francuskiej utworzono bibliotekę Arsenału (Bibliotheque de l’Arsenal). W XIX wieku stała się sławna ze względu na swoje zbiory. Zbierała głównie książki o charakterze encyklopedycznym. W XX w. zbierano głównie poezje. W 1934 r. Biblioteka Arsenału została włączona do Biblioteki Narodowej, a od 1977 r. jest jednym z działów biblioteki. W 1942 r. powołano w książnicy narodowej dział muzyczny, która gromadzi dzieła instrumentalne i operowe, rękopisy , archiwum muzyczne, katalogi wydawnicze i księgarskie, plakaty, ikonografię i wycinki prasowe. Od lat gromadzi także dokumentację francuskiej muzyki regionalnej. W 1972 r. powstał dział sztuki scenicznej. W dziale tym zgromadzono wiele książek i projektów teatralnych, kostiumów, fotografii, plakatów i programów okresowych. Dział książek unikatowych stał się osobnym działem w 1995 r. Zawiera on inkunabuły oraz ważne publikacje od XVI do XX w.
Pierwsza wersja dostępna w Internecie powstał 1996 r.
Bibliographie de la France
W początkowej fazie była ona bibliografią księgarską i ukazywała się pt. Journal general de l’Imprimiere et de la Librairie. W 1811 r. pismo zmieniło nazwę na La Bibliographie de la France.
Bibliographie de la France składa się z trzech części
Każda z tych działów ma odrębny układ i służy odrębnym celom.
Bibliographie Officielle
Bibliographie Officielle: Livres w okresie od 1943 do 1944 r. obejmowała nie tylko egzemplarz obowiązkowy, ale także nabytki Biblioteki. Ukazywała się w trzech seriach: w wydaniu codziennym, tygodniowym i miesięcznym. Od 1945 r. ustaliła się obecna forma bibliografii.
Rejestruje:
· Druki zwarte, które wpłynęły jako egzemplarz obowiązkowy
· Czasopisma, dzieła graficzne, muzyczne, rozprawy doktorskie, mapy, są wykazywane w suplementach (dodatkach) do Bibliografii Urzędowej. Suplementy oznaczone są literami od A do G. Wychodzą one nieregularnie i ilość poszczególnych zeszytów każdego roku może być inna.
Układ:
· Systematyczny podzielony na dziesięć grup (0-9):
Dzieła ogólne (generalities)
Religia (religion, theologie)
Filozofia, nauczanie (philosophine, psychologie)
Nauki matematyczne, fizyczne i przyrodnicze (sciences pures)
Nauki medyczne (sciences appliquees)
Technika, gry i sporty (arts, jeux, sport)
Nauki prawne, ekonomiczne, polityczne i społeczne (sciences sociales)
Historia i geografia (geographie, histoire)
Archeologia, sztuki piękne
Językoznawstwo i literatura (linguistique, philologie)
Suplement A – zawierający czasopisma ma taki sam układ jak Livres
Suplement B – wykazuje dzieła graficzne i fotografie alfabetycznie według nazwisk autorów
Suplement C – obejmuje twórczość muzyczną która podzielona jest na cztery grupy: muzyka instrumentalna, muzyka wokalne, teatr i film, teoria i technika
Suplement D – zawiera wykaz rozpraw doktorskich według fakultetów i uniwersytetów
Suplement E – wykazuje mapy w układzie topograficznym
Suplement F – zawiera wydawnictwa urzędowe według urzędów.
Suplement G – wykazuje katalogi sprzedaży podzielone na trzy części: katalogi dzieł sztuki, katalogi autografów i opraw oraz katalogi znaczków pocztowych. Katalogi uporządkowane są według daty ich wydania.
Od 1963 r. w części Livres zastosowano klasyfikację według układu dziesiętnego. Zmiana ta nie dotyczy suplementów
Indeksy
· Indeks autorski umieszczono w każdym zeszycie
· Co trzy miesiące ukazuje się Index Cumulatif będący kumulacją wszystkich poprzednich
· Suplement F posiada indeks autorski, a co roku ukazuję się indeks roczny Index Recapitulatif
· Całość bibliografii urzędowej wraz z suplementami (oprócz D i F) obejmują indeksy roczne Tables Annuelles
· Tables Annuelles zawierają:
1. wykazy wydawców, księgarzy i drukarzy oraz ich adresów (Liste des editeurs, libraires et imprimeurs)
2. indeks autorów i dzieł anonimowych (Table des auteurs et des ouvrages anonymes)
3. wykaz czasopism, które zaczęły ukazywać się w ciągu ubiegłego roku (Nouvelles publications periodiques)
4. indeks dzieł muzycznych (Oeuvres musicales)
5. indeks ilustratorów (Tables des illustrateurs)
Tables Annuelles wydawane są w numerowanych zeszytach i dodawanych do poszczególnych numerów Bibliografii.
Chroniqe
Drugą część Bibliographie de la France stanowi kronika (Chronique)
Rejestrują:
Informacje o zrządzeniach dotyczących spraw księgarskich wydawniczych, teksty odnośnych ustaw, zarządzeń i okólników, sprawozdań z zebrań zawodowych, wiadomości dotyczące wydawnictwa, szkolenia zawodowego, nekrologi wydawców i księgarzy i artykuły dotyczące historii książki.
Wydawany jest przez Książnice Narodową.
Annonses
Ogłoszenia i wykazy książek które znalazły się w księgarni w ostatnim tygodniu.
systematyczny według układu dziesiętnego
Występują 4 indeksy
Livres de la Semaine (Książki tygodnia) – jest wykazem nowości księgarskich z ostatniego tygodnia.
Livres du mois (Miesięczny wykaz książek) – jest kumulacją Livres de la Semaine. Poszczególne numery Livres du mois zawierają również indeks autorów i alfabetyczny wykaz tytułów.
Livres du trimestre (Kwartalny wykaz książek) – jest kumulacją poprzednich numerów ale w układzie alfabetycznym autorów. W każdym zeszycie znajduje się też alfabetyczny wykaz tytułów. Od 1972 r. zostaje połączony razem z Biblio i nazywa się Livres du trimestre - Biblio
Livres du semestre (Półroczny wykaz książek) – jest kumulacją poprzednich zeszytów i zachowującą ten sam układ.
Biblio
Biblio jest bibliografią pochodną opracowywaną na podstawie Bibliographie de la France, ale uzupełnia ją książkami które wyszły za granicą lub nie są jeszcze w sprzedaży. Powstała w 1933 r. w firmie wydawniczej Hachette i wychodziła jako miesięcznik z rocznymi kumulacjami. Od 1972 r. bibliografię przejął Związek Księgarzy i odtąd wydawana jest z narodową bibliografią urzędową pt. Les livres du trimestre – Biblio – ukazuje się jako kwartalnik oraz jako Les livres de l’annee – Biblio kontynuacja poprzednio wydawanej La Librairie francaise. Les livres de l’anee. I tu ukazuje się jako rocznik.
Układ
W kumulacjach układ krzyżowy
Aparat pomocniczy
Odsyłacze do haseł przedmiotowych
W 1979 r. Książnica Narodowa przestał drukować Chronique i Annonses. W 1989 r. przestał ukazywać się Bibliographia Officiele.
Powstała w 1990 r. Składa się ona z 5 części: Livres (Książki), Publication en serie (Wydawnictwa Ciągłe), Musique (Muzykalia), Publication officielle (Druki urzędowe), Atlas, cartes et plans (Atlasy, karty i plany)
· druki zwarte, wydawnictwa ciągłe, muzykalia, druki urzędowe, mapy i karty które wpłynęły jako egzemplarz obowiązkowy
Systematyczny według Układu Dziesiętnego
Każda część posiada inny Indeks
Livres: Auteurs (Autorów), Titres (Tytułów), Matiers
Publication en serie: Titres (Tytułów), Sujest (Osób)
Publication officiele: Titres (Tytułów), Collectivites- auteurs (autorów firm), Matiers, Noms de perssones (Nazwy osób)
Musique: Auteurs, Matires, Titres et incipits (Tytułów i incipitów)
Atlas, cartes et plans: Geographique (Geograficzny), Thematique (Tematyczny)
Częstotliwość
Livres ukazuje się co 2 tygodnie
Publication en serie ukazuje się co miesiąc w tym jeden podwójny numer
Publication Officiele ukazuje się co 3 miesiące
Musique ukazuje się co 4 miesiące
Atlas, cartes et plans ukazuje się co roku
W 2000 r. Bibliographie Nationale Francoise przestał ukazywać się w wersji drukowanej. Występuje tylko w wersji elektronicznej.
1
Iwa.4