Biblioteka Narodowa Francji2.doc

(51 KB) Pobierz
Biblioteka Narodowa Francji

Biblioteka Narodowa Francji

W 1368 r. Karol V Mądry stworzył swoją bibliotekę w Luwrze. Jednak rzeczywistym fundatorem biblioteki narodowej okazał się Ludwik XI. Jego syn Karol VIII jedynie uzupełniał zbiory zgromadzone przez ojca. W 1721 r. Abbe Mignon przeniósł bibliotekę na ul. Richelieu. Od 1996 r. oddano do użytku nowy gmach Biblioteki Narodowej Francji. Budynek zbudowany jest z betonu i szkła. Otoczony jest czterema szklanymi wieżami symbolizującymi otwartą księgę. Dla publiczności dostępna jest część wieży północno-wschodniej. Czytelnie ulokowane są wokół ogrodu. Magazyny ze zbiorami znajdują się nieopodal czytelni. Nowy budynek nosi imię Francis Mitterranda. Wstęp do biblioteki jest płatny. Biblioteka zatrudnia około 2400 pracowników, a budżet roczny wynosi 150 mln. euro. 

Przepisy o egzemplarzu obowiązkowym we Francji pochodzą z XVI w. później Franciszek I w 1537 r. nadał bibliotece królewskiej prawo do otrzymywania kopii każdej książki i polecił składować je w siedzibie Książnicy. Ważnym wydarzeniem było także udostępnienie biblioteki publiczności 1696 r. Tą datę można uznać za powstanie Biblioteki Narodowej. W wieku XVIII bibliotekarz Abbe Mignon dokonał korekty organizacji bibliotek. Powołał 5 działów:

·         rękopisy

·         książki drukowane

·         genealogia

·         litografia i medalierstwo

·         sztychy

Znaczna część zbiorów była dostępna dla uczniów i profesorów, a raz w tygodniu mogli korzystać z niej wszyscy chętni. W czasie rewolucji francuskiej utworzono bibliotekę Arsenału (Bibliotheque de l’Arsenal). W XIX wieku stała się sławna ze względu na swoje zbiory. Zbierała głównie książki o charakterze encyklopedycznym. W XX w. zbierano głównie poezje. W 1934 r. Biblioteka Arsenału została włączona do Biblioteki Narodowej, a od 1977 r. jest jednym z działów biblioteki. W 1942 r. powołano w książnicy narodowej dział muzyczny, która gromadzi dzieła instrumentalne i operowe, rękopisy , archiwum muzyczne, katalogi wydawnicze i księgarskie, plakaty, ikonografię i wycinki prasowe. Od lat gromadzi także dokumentację francuskiej muzyki regionalnej. W 1972 r. powstał dział sztuki scenicznej. W dziale tym zgromadzono wiele książek i projektów teatralnych, kostiumów, fotografii, plakatów i programów okresowych. Dział książek unikatowych stał się osobnym działem w 1995 r. Zawiera on inkunabuły oraz ważne publikacje od XVI do XX w.   

Pierwsza wersja dostępna w Internecie powstał 1996 r.

 

Bibliographie de la France

W początkowej fazie była ona bibliografią księgarską i ukazywała się pt. Journal general de l’Imprimiere et de la Librairie. W 1811 r. pismo zmieniło nazwę na La Bibliographie de la France.

Bibliographie de la France składa się z trzech części

  1. Bibliographie Officielle (Bibliografia Urzędowa)
  2. Chronique (Kronika)
  3. Annonces (Ogłoszenia)

Każda z tych działów ma odrębny układ i służy odrębnym celom.

Bibliographie Officielle

Bibliographie Officielle: Livres w okresie od 1943 do 1944 r. obejmowała nie tylko egzemplarz obowiązkowy, ale także nabytki Biblioteki. Ukazywała się w trzech seriach: w wydaniu codziennym, tygodniowym i miesięcznym. Od 1945 r. ustaliła się obecna forma bibliografii.

Rejestruje:

·         Druki zwarte, które wpłynęły jako egzemplarz obowiązkowy

·         Czasopisma, dzieła graficzne, muzyczne, rozprawy doktorskie, mapy, są wykazywane w suplementach (dodatkach) do Bibliografii Urzędowej. Suplementy oznaczone są literami od A do G. Wychodzą one nieregularnie i ilość poszczególnych zeszytów każdego roku może być inna.

Układ:

·         Systematyczny podzielony na dziesięć grup (0-9):

Dzieła ogólne (generalities)

Religia (religion, theologie)

Filozofia, nauczanie (philosophine, psychologie)

Nauki matematyczne, fizyczne i przyrodnicze (sciences pures)

Nauki medyczne (sciences appliquees)

Technika, gry  i sporty (arts, jeux, sport)

Nauki prawne, ekonomiczne, polityczne i społeczne (sciences sociales)

Historia i geografia (geographie, histoire)

Archeologia, sztuki piękne

Językoznawstwo i literatura (linguistique, philologie)  

Suplement A – zawierający czasopisma ma taki sam układ jak Livres

Suplement B – wykazuje dzieła graficzne i fotografie alfabetycznie według nazwisk autorów

Suplement C – obejmuje twórczość muzyczną która podzielona jest na cztery grupy: muzyka instrumentalna, muzyka wokalne, teatr i film, teoria i technika

Suplement D – zawiera wykaz rozpraw doktorskich według fakultetów i uniwersytetów

Suplement E – wykazuje mapy w układzie topograficznym

Suplement F – zawiera wydawnictwa urzędowe według urzędów.

Suplement G – wykazuje katalogi sprzedaży podzielone na trzy części: katalogi dzieł sztuki, katalogi autografów i opraw oraz katalogi znaczków pocztowych. Katalogi uporządkowane są według daty ich wydania.

Od 1963 r. w części Livres zastosowano klasyfikację według układu dziesiętnego. Zmiana ta nie dotyczy suplementów

Indeksy

·         Indeks autorski umieszczono w każdym zeszycie

·         Co trzy miesiące ukazuje się Index Cumulatif będący kumulacją wszystkich poprzednich

·         Suplement F posiada indeks autorski, a co roku ukazuję się indeks roczny Index Recapitulatif

·         Całość bibliografii urzędowej wraz z suplementami (oprócz D i F) obejmują indeksy roczne Tables Annuelles

·         Tables Annuelles zawierają:

1.      wykazy wydawców, księgarzy i drukarzy oraz ich adresów (Liste des editeurs, libraires et imprimeurs)

2.      indeks autorów i dzieł anonimowych (Table des auteurs et des ouvrages anonymes)

3.      wykaz czasopism, które zaczęły ukazywać się w ciągu ubiegłego roku (Nouvelles publications periodiques)

4.      indeks dzieł muzycznych (Oeuvres musicales)

5.      indeks ilustratorów (Tables des illustrateurs)

Tables Annuelles wydawane są w numerowanych zeszytach i dodawanych do poszczególnych numerów Bibliografii.

Chroniqe

Drugą część Bibliographie de la France stanowi kronika (Chronique)

Rejestrują:

Informacje o zrządzeniach dotyczących spraw księgarskich wydawniczych, teksty odnośnych ustaw, zarządzeń i okólników, sprawozdań z zebrań zawodowych, wiadomości dotyczące wydawnictwa, szkolenia zawodowego, nekrologi wydawców i księgarzy i artykuły dotyczące historii książki.

Wydawany jest przez Książnice Narodową.

Annonses

Rejestruje:

Ogłoszenia i wykazy książek które znalazły się w księgarni w ostatnim tygodniu.

Układ:

systematyczny według układu dziesiętnego

Indeksy

Występują 4 indeksy

Livres de la Semaine (Książki tygodnia) – jest wykazem nowości księgarskich z ostatniego tygodnia.

Livres du mois (Miesięczny wykaz książek) – jest kumulacją Livres de la Semaine. Poszczególne numery  Livres du mois zawierają również indeks autorów i alfabetyczny wykaz tytułów.

Livres du trimestre (Kwartalny wykaz książek) – jest kumulacją poprzednich numerów ale w układzie alfabetycznym autorów. W każdym zeszycie znajduje się też alfabetyczny wykaz tytułów. Od 1972 r. zostaje połączony razem z Biblio i nazywa się Livres du trimestre - Biblio

Livres du semestre (Półroczny wykaz książek) – jest kumulacją poprzednich zeszytów i zachowującą ten sam układ.

Wydawany jest przez Książnice Narodową.

 

Biblio

Biblio jest bibliografią pochodną opracowywaną na podstawie Bibliographie de la France, ale uzupełnia ją książkami które wyszły za granicą lub nie są jeszcze w sprzedaży. Powstała w 1933 r. w firmie wydawniczej Hachette i wychodziła jako miesięcznik z rocznymi kumulacjami. Od 1972 r. bibliografię przejął Związek Księgarzy i odtąd wydawana jest z narodową bibliografią urzędową pt. Les livres du trimestre – Biblio – ukazuje się jako kwartalnik oraz jako Les livres de l’annee – Biblio kontynuacja  poprzednio wydawanej La Librairie francaise. Les livres de l’anee. I tu ukazuje się jako rocznik.

Układ

W kumulacjach układ krzyżowy

Aparat pomocniczy

Odsyłacze do haseł przedmiotowych

 

W 1979 r. Książnica Narodowa przestał drukować Chronique i Annonses. W 1989 r. przestał ukazywać się Bibliographia Officiele.

 

Bibliographie Nationale Francaise

 

Powstała w 1990 r. Składa się ona z 5 części: Livres (Książki), Publication en serie (Wydawnictwa Ciągłe), Musique (Muzykalia), Publication officielle (Druki urzędowe), Atlas, cartes et plans (Atlasy, karty i plany)

 

Rejestruje:

·         druki zwarte, wydawnictwa ciągłe, muzykalia, druki urzędowe, mapy i karty które wpłynęły jako egzemplarz obowiązkowy

 

Układ

 

Systematyczny według Układu Dziesiętnego

 

Indeksy

 

Każda część posiada inny Indeks

 

Livres: Auteurs (Autorów), Titres (Tytułów), Matiers

Publication en serie: Titres (Tytułów), Sujest (Osób)

Publication officiele: Titres (Tytułów), Collectivites- auteurs (autorów firm), Matiers, Noms de perssones (Nazwy osób)

Musique: Auteurs, Matires, Titres et incipits (Tytułów i incipitów)

Atlas, cartes et plans: Geographique (Geograficzny), Thematique (Tematyczny)

 

Częstotliwość

 

Livres ukazuje się co 2 tygodnie

Publication en serie ukazuje się co miesiąc w tym jeden podwójny numer

Publication Officiele ukazuje się co 3 miesiące

Musique ukazuje się co 4 miesiące

Atlas, cartes et plans ukazuje się co roku

 

W 2000 r. Bibliographie Nationale Francoise przestał ukazywać się w wersji drukowanej. Występuje tylko w wersji elektronicznej.

 

 

1

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin