Deborah Cooke - [Dragonfire 01] - Kiss of Fire - Rozdziały 15- 17.pdf - 1 Kiss of fire - VampikaMarika

Deborah Cooke - Kiss of Fire - RozdziaĀ 15

ROZDZIAþ 15

Zielony smok rozdzielił Eryka i Quinna, zapewniając chwilowe

wytchnienie Everettowi. Kowal był przekonany, Ŝe mają szansę szybko

to zakończyć, gdy zobaczyli wylatującego zza drzew rubinowo

czerwonego Slayera, a za nim sylwetkę Ambrose'a.

Borys warknął Eryk, rozpoznając lecącego na przodzie jaszczura.

Wyleciał na spotkanie przywódcy Slayersów z wyciągniętymi groźnie

szponami. Zielony smok ruszył za Erykiem, ale Quinn widział, Ŝe nie

uleciał daleko.

Bo oto na niebie pojawiły się sylwetki czterech Pyrów, którzy

nadlatywali juŜ z pomocą.

Tyrrell wrócił uwagą do Everetta, który śmiał się, nie wiedząc

nadlatujących z daleka posiłków dla Pyrów.

Cztery do dwóch, Kowalu. Nie chcesz przejść na stronę

zwycięzców?

Jestem po ich stronie usłyszał w odpowiedzi. Przemieścił się

szybko, jakby chciał spleść szpony z pazurami przeciwnika, i wtedy

znienacka walnął go w głowę ogonem. Złapał tylną łapę Slayera i

powtórzy uderzenie. Jeszcze jeden cios i Everett poleciał cięŜko na

dach chatki, wyginając jej blaszany dach. Tyrrell rzucił się ku

leŜącemu, chcąc wykorzystać impet i swoją masę ciała.

Uderzenie było mocne, jednak przeciwnik tylko potrząsnął głową, i

wrócił do walki. Przez uszkodzony dach zaczął się przesączać dym.

Malachitowy Slayer skoczył ku kowalowi, chcąc go zaatakować od

tyłu. Jednak Quinn był gotowy na ten ruch. Odwrócił się i dmuchnął

smoczym ogniem w przeciwnika, który sapnął boleśnie i zaczął lecieć w

stronę swego lidera. Na pole walki opadli pozostali Pyrowi. Eryk zdąŜył

się juŜ zderzyć z Borysem i teraz warczeli na siebie, siłując się.

Pozostałe smoki przypatrywały się ich walce z uwagą.

Pięciu na czterech, Everett zadrwił Quinn. Ale my nie chcemy

byś przechodził na naszą stronę.

260

Deborah Cooke - Kiss of Fire - RozdziaĀ 15

Zielony gad zerknął ku chatce i uśmiechnął się chłodno.

CóŜ, myślę Ŝe poczekam na kolację, lubię gdy potrawy są dobrze

przypieczone.

Ściany chatki stały w płomieniach. Quinn wiedział, Ŝe Sara jest

uwięziona w środku. Rzucił się ku ziemi, rozglądając się na boki.

Rafferty był trochę z tyłu, po jego prawej. Z lewej strony osłaniał go

Donovan.

Pozostali Slayersi zorientowali się w intencjach Pyrów, bo równieŜ

rzucili się do akcji. Borys i Everett zastąpili drogę smokom, zanim ci

dostali się do chatki. Gdy zielony Slayer zablokował drzwi wejściowe do

chatki, Quinn usłyszał gdzieś z boku śmiech Ambrose'a. Borys wycofał

się gdzieś na bok.

Jak zawsze zostawia innym brudną robotę mruknął Rafferty Nic

dziwnego, Ŝe Borys Ŝyje juŜ tak długo.

Przywódca przeciwników usłyszał ten komentarz. Warknął gniewnie,

ale nadal trzymał się od nich na dystans. Quinn usłyszał jak Eryk

gdzieś obok walczy.

Och, spójrz na to odezwał się Donovan. To gruby Everett. Czy

raczej powinienem powiedzieć durny Everett? Nigdy nie mogłem się

zdecydować ostatecznie, które określenie lepiej opisuje twoje cechy.

Zielony smok warknął, kłąb dymu uniósł się z jego nozdrzy.

Wzrokiem ślizgał się po trójce Pyrów.

Mógłbym pokonać was wszystkich. To moja główna cecha.

Mógłbym nie zawsze oznacza, Ŝe tak się stanie, dziecino parsknął

lapislazurowy smok. Nie nauczyłeś się tego jeszcze?

Nie denerwuj go lepiej wtrącił się Rafferty i Quinn zorientował się,

Ŝe Pyrowie działali wspólnie.

Donovan roześmiał się.

Dlaczego nie? Co on niby zrobi? Dmuchnie ogniem? Zaśmiał się

jeszcze głośniej. Wszyscy wiemy, Ŝe ogień Everetta ma siłę płomyka

zapaliczki.

Wcale nie! zaryczał wściekle wykpiwany przeciwnik. Wypuścił z

ciebie olbrzymi strumień Smoczego Ognia. Gdy Slayer skoncentrował

się na pokazaniu wrogom swojej potęgi, obaj Pyrowie przelecieli za jego

plecy.

I plunęli w nie ogniem.

261

Deborah Cooke - Kiss of Fire - RozdziaĀ 15

Everett krzyknął przeraźliwie i jego ogień zamarł. Obrócił się twarzą

do Raffa i Donovana, a wtedy Quinn skorzystał ze swojej okazji. Wbił

szpony w szyję, odwróconego do niego plecami przeciwnika. Kowal

wykorzystał nowy napływ mocy wywołanej smoczym ogniem i sam

wypuścił na zielonego Slayera wiązkę płomieni.

Everett szybko tracił przytomność i zawisł bezwładnie w szponach

niebieskosrebrnego smoka. Rafferty i Donovan złapali prawie

nieprzytomnego za nogi.

Jesteś cięŜszy niŜ kiedykolwiek przedtem! wytknął

oszołomionemu Slayerowi Raff.

MoŜe powinieneś na trochę porzucić konsumpcję całych wsi?

Zasugerował lapislazurowy Pyr. Na przykład ogranicz się do

poŜerania jednego stada naraz?

Przynajmniej dopóki znów nie będziesz zdolny do walki dodał

opalowy gad, jakby chciał pocieszyć przegranego.

Oddech Everetta zrobił się słabszy, w końcu całkiem bezwładnie

zawisł w ich ramionach, tracą przytomność. Quinn dla pewności

jeszcze walnął go ogonem w głowę. Następnie cała trójka wysoko

uniosła bezwładne cielsko i zaczęła nim zgodnie machać.

Jeden! Krzyknęli unisono

Dwa! Trzy!!! Puścili rozhuśtane ciało i Everett poleciał daleko w

pole. Po chwili usłyszeli głuchy łomot, gdy jego cielsko walnęło o

ziemię, która zadrŜała.

Jakiś rolnik jutro rano naprawdę się zdziwi mruknął zadumany

Donovan, po czym puścił oko do Quinna.

Jednak ten skoncentrował się na bardziej bieŜącym problemie.

Według jego rachuby, upłynęło juŜ sporo czasu, od kiedy Sara weszła

do chatki. Co jej tak długo zajmuje? Czy płomienie odcięły jej drogę

wyjścia?

Sloan spojrzał na ziemię i zmarszczył czoło.

Pojawił się nowy dym. Ktoś go cały czas wydychuje coraz więcej.

Władca ziemi zmruŜył oczy, wyglądało jakby czegoś nasłuchiwał.

To ten, który śpi niedaleko stąd. A raczej jest przytomny na tyle, Ŝe

produkuje ten dym cały czas.

To musi być Xavier uznał uzdrowiciel.

262

Deborah Cooke - Kiss of Fire - RozdziaĀ 15

Ale przecieŜ wczorajszej nocy został niemal usmaŜony przez smoczy

ogień zaprotestował Niall.

W takim razie przeciwnicy nauczyli się jakiś nowych sztuczek

uzdrawiających Mroczny tonem stwierdził Sloan, po czym skinął na

ametystowego Pyra Chodź ze mną!

Obaj oblecieli w stronę lasu, pozostawiając czwórce Pyrów

rozprawienie się z trójką Slayersów. Eryk nadal walczył z

malachitowym przeciwnikiem, a Borys wyglądał jakby coś mruczał pod

nosem, jakąś stara pieśń, której dźwięk przeszywał Quinna do kości.

Dlaczego on się nie miesza do walki? Zdziwił się mrukliwy

Donovan, jak zawsze chętny do mordobicia.

Raff poszedł za spojrzeniem Borysa i zerknął na zachód.

On wyczarowuje burzę.

Miał rację. Burzowe chmury gromadziły się na horyzoncie z zawrotną

prędkością. Były ciemne i złowrogie i przemieszczały się szybko w ich

stronę. I wyglądało na to, Ŝe nie płyną tylko z zachodu, ale ze

wszystkich stron. Wyglądało to trochę tak jakby burzowe chmury

zbiegały się, by być świadkami bitwy smoków.

KaŜdy, który padnie, nie będzie juŜ mógł walczyć stwierdził

Quinn, a jego dwaj towarzysze ponuro przytaknęli. To była walka na

śmierć i Ŝycie.

W tym momencie do Tyrrella dotarło, Ŝe stracił ślad Ambrose'a.

Sara! Szepnął, wiedząc, Ŝe ona musi być w chatce. Chciał się ku

niej rzucić, ale Donovan złapał go za ogon.

W kabinie jest pełno dymu! Nawet nie myśl by tam wchodzić.

Potrzebujemy cię dodał Rafferty.

A ja potrzebuję Sary.

Władca ziemi skinął głową i wskazał na wgłębienie w dachu chatki,

które zrobiło ciało Everetta.

Czy wasza dwójka rano miała czas na zbliŜenie?

Co to ma do rzeczy? Zdziwił się Donovan.

Mam plan! Lećcie za mną, póki Borys jest zajęty Opalowozłoty

smok zanurkował w stronę chatki, jego dwaj towarzysze ruszyli za nim.

263

Deborah Cooke - Kiss of Fire - RozdziaĀ 15

* * *

Eryk był wściekły na malachitowego Slayera, Ŝe trzymał go z dala od

moŜliwości walki z Borysem. To było takie typowe dla przywódcy

przeciwników, by wynajmować swoje sługi do brudnej roboty. Jednak

jednocześnie Eryk wyczuwał, Ŝe ta dwójka Slayersów gra z nim w jakąś

niezrozumiałą grę.

Nie obchodziło go to za bardzo. Muszą szybko uwolnić Jasnowidzącą

i Wiwernę.

Uderzył mniejszego od siebie smoka, jednak tylko go lekko otarł.

Uśmiechnięty przeciwnik cały czas trzymał go na dystans. Było w nim

coś... znajomego.

Jak się nazywasz? Spytał Eryk.

Czy to taka formalność, której chcesz dopełnić zanim mnie

zabijesz? Spytał Slayer, wcale niezaniepokojony tym. Widać było, Ŝe

wątpi by Pyrowi udało się go uśmiercić. Jakie to osobliwe domagać

się prezentacji.

Eryk szybko zmierzył pobliskie niebo, ale nie było w pobliŜu Ŝadnego

przeciwnika.

Skąd więc ta pewność i buta u przeciwnika? Był młodszy, mniejszy,

poza tym krwawił. MoŜe umrzeć. Nie było w tym względzie Ŝadnych

wątpliwości.

Jednak cynowoczarny smok nie był w stanie przewidzieć zbliŜającej

się śmierci Slayera, mimo Ŝe zwykle łatwo widział najbliŜszą przyszłość.

Czego w tej układance brakowało?

Jestem trochę uraŜony, Ŝe mnie nie rozpoznajesz kpił dalej

przeciwnik. Bo ja cię poznaję, Eryku Sorenssonie urwał na moment

i pozwolił Pyrowi spojrzeć w swoje jasnoniebieskie oczy. Ojcze.

Sigmund Eryk był wstrząśnięty, odnajdując swego jedynego syna

Ŝywym. Ale szybko sobie przypomniał, czego dowiedział się w ostatnich

dniach o smokach i śmierci. Sigmund Guthrie był człowiekiem.

Nie, Guthrie zawsze był mną.

Sorennson patrzył na syna, był w szoku.

Napisałeś tą ksiąŜkę... Dzieło, które sprawiło, Ŝe zostaliśmy

naraŜeni na niebezpieczeństwo. A nasze sekrety i słabości zostały

objawione.

264

Deborah Cooke - [Dragonfire 01] - Kiss of Fire - Rozdziały 15- 17.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: