Sprawdzić czy dojdzie do kondensacji wgłębnej w zadanej przegrodzie?

Podstawowe wzory:

1.      R = d/λ                             [m2K/W]

2.      RT = Rsi + Σdj/Rj + Rse

3.      U = 1/RT                            [W/m2K]

4.      ΔΘj = [(Θi – Θe)/RT] * Rj

Spadek temperatury ΔΘ w warstwie jest wprost proporcjonalny do oporu R w danej warstwie.

Na podstawie proporcji oporów cieplnych R można naszkicować rozkład/spadki temperatur w poszczególnych warstwach przegrody. Na tej samej podstawie szkicujemy spadki ciśnień stanu nasycenia psat zarówno w skali d jak i sd.

5.      psat – ciśnienie stanu nasycenia, ze wzoru lub tabeli f(Θ)

a.       p ˂ psat               - nie ma kondensacji

b.      p = psat               - para wodna się skrapla, początek kondensacji

c.       p ˃ psat               - kondensacja (fizycznie niemożliwe), wylicza się ilość kondensatu

6.      μ – opór dyfuzyjny, określa ile razy materiał gorzej dyfunduje niż powietrze

np.: μ = 100 tzn., że 100 x gorszy przepływ w stosunku do powietrza

7.     sd – grubość równoważnej warstwy powietrza

sd = μ * d                             [m]

8.     Φ – wilgotność wzgledna

Φ = p/psat                            [%]

9.     Δpj = [(pi – pe)/sdT] * sdj

Jak szkicujemy wykresy?

psat (ciśnienie stanu nasycenia) zależy od temperatury, a ta od oporu cieplnego. W związku z tym wykresy ciśnień saturacji psat szkicujemy na podstawie proporcji oporów R (analogicznie jak przy temperaturze) w obydwu skalach d i sd. Im większy opór, tym większy spadek w materiale.

p (ciśnienie rzeczywiste) zależy od sd dlatego rysując wykres p w skali grubości d (różowy wykres na schemacie po lewej) należy na podstawie proporcji sd naszkicować spadki ciśnień. Im większa wartość sd tym większy spadek w danej warstwie.

Wykres p (ciśnień rzeczywistych) w skali sd (różowy wykres na schemacie po prawej) jest zawsze linią prostą (na podstawie wzorów poniżej). Wystarczy połączyć pi z pe.

y = ax + b               a = (y2 – y1)/(x2 – x1)

p = [(pi – pe)/(sdT – 0)] * sdj + pj               tangens kierunkowy, a zmienną jest sd

Dlaczego  kondensacja jest szkodliwa?

1.      Kondensat zamarza, zwiększenie objętości, „rozsadzanie” konstrukcji

2.      W porach zamiast powietrza, które jest dobrym izolatorem znajduje się woda – dobry przewodnik ciepła - ↑λ = większe zapotrzebowanie na ciepło.

3.      Kondensat (woda) + wysoka wilgotność = warunki sprzyjające do rozwoju pleśni i grzybów domowych

Sposoby poprawy przegrody w celu uniknięcia kondensacji:

1.     

i

2.     

e

3.     

Duże opory R – do niskich temperatur

4.     

Duże sd – do wysokich temperatur

5.      Folia paroizolacyjna w odpowiednim miejscu przegrody (do wysokich temperatur)

6.      Szczelina powietrzna dobrze wentylowana PN-EN ISO 6946/2008

7.      Tynk paroprzepuszczalny, farba

8.      Zmiana materiału termoizolacyjnego (inne μ)

Wentylacją nie zawsze zapobiegniemy kondensacji, ponieważ wilgotność musiałaby być niejednokrotnie na poziomie 20-30%.