TECHNIKI PRZESZUKIWANIA POMIESZCZEÑ.pdf
(
134 KB
)
Pobierz
Numer.qxd
SZKOLENIE
TECHNIKI PRZESZUKIWANIA POMIESZCZEÑ
Wnioski z przebiegu konfliktów zbrojnych ostatnich lat oraz do-
œwiadczenia z wykonywania zadañ w ramach misji pokojowych
i stabilizacyjnych wskazuj¹ na wzrost znaczenia terenów zurba-
nizowanych w prowadzeniu dzia³añ bojowych. Przyk³adem jest
chocia¿by drugi konflikt nad Zatok¹ Persk¹, podczas którego
wojska Saddama Husajna skupi³y dzia³ania na obronie miast i g³ównych wêz³ów komunika-
cyjnych. Pododdzia³om rozpoznawczym prowadz¹cym dzia³ania w terenie zurbanizowanym
stawia siê szczególnie trudne zadanie. Specyfika tych dzia³añ wymusza zachowanie skrytoœci
podczas realizowania przedsiêwziêæ zwi¹zanych ze zdobywaniem informacji o przeciwniku.
Ppor. in¿.
PRZEMYS³AW
GAJOS
25 B
RYGADA
K
AWALERII
P
OWIETRZNEJ
wania osób cywilnych w strefie zainteresowania ele-
mentu rozpoznawczego. Sk³ania to do po³o¿enia wiêkszego
nacisku na szkolenie z zakresu przeszukiwania pomieszczeñ
i budynków.
Cennym Ÿród³em informacji s¹ instrukcje obowi¹zuj¹ce
w Armii USA, takie jak „Ranger handbook” czy „Field manu-
al”, które w bardzo prosty i czytelny sposób opisuj¹ techniki
przeszukiwania pomieszczeñ i budynków. Mog¹ one stano-
wiæ Ÿród³o wiedzy dla dowódców plutonów i szwadronów.
Wed³ug wymienionych podrêczników przeszukiwanie po-
mieszczeñ i budynków mo¿na podzieliæ na:
1
S
prowadzone w warunkach o du¿ym natê¿eniu dzia³añ
(High-Intensity Conditions of Urban Combat) przez podod-
dzia³y zmechanizowane;
S
precyzyjne czyszczenie (Precision Conditions of Urban
Combat), gdy si³y przeciwnika przemieszaj¹ siê z ludnoœci¹
cywiln¹;
S
chirurgiczne czyszczenie (Surgical Conditions of Urban
Combat) podczas wykonywania rajdów i precyzyjnych ude-
rzeñ na ty³ach przeciwnika (wypad) oraz prowadzenia opera-
cji ratunkowych (np. odbicie zak³adników); jest to zazwyczaj
zadanie jednostek specjalnych.
Specyfika dzia³añ rozpoznawczych sk³ania, by w szkole-
niu zwiadowców wykorzystywaæ sposób precyzyjnego i chi-
rurgicznego przeszukiwania pomieszczeñ.
Szkolenie na temat przeszukiwania budynków mo¿na po-
dzieliæ na nastêpuj¹ce etapy-zagadnienia:
Y
podejœcie do budynku,
Y
sposoby wejœcia do pomieszczeñ,
Y
dzia³anie w pomieszczeniach,
Y
poruszanie siê po korytarzu,
Y
poruszanie siê po klatce schodowej.
czenia z³o¿on¹ z celowniczych karabinów maszynowych
i strzelców wyborowych oraz jedn¹ lub dwie grupy prze-
szukuj¹ce (rys. 1). Liczba zwiadowców w grupie, przeszu-
kuj¹cej powinna byæ dostosowana do struktury elementu
rozpoznawczego oraz rodzaju posiadanego uzbrojenia.
Rys. 1. Technika podejœcia do budynku (wariant)
ród³o: opracowanie w³asne.
Grupa przeszukuj¹ca zajmuje wczeœniej rozpoznane
stanowiska ogniowe i na sygna³ dowódcy (5) do budyn-
ku zaczyna podchodziæ pierwszy ¿o³nierz (1). Trzyma on
broñ z kolb¹ przy³o¿on¹ do ramienia, gotow¹ do strza³u.
Podchodz¹c, prowadzi obserwacjê drzwi wejœciowych,
okien parterowych i innych potencjalnych stanowisk
ogniowych przeciwnika. Pozostali zwiadowcy ubezpie-
czaj¹ go, obserwuj¹c dach i piêtra. Po podejœciu do bu-
dynku przylega do œciany, kieruje wzrok i broñ w stronê
wejœcia, którym grupa ma wejœæ do œrodka. Kolejny ¿o³-
nierz (2) w ten sam sposób podchodzi do œciany, zajmu-
je stanowisko w odleg³oœci oko³o 1,5-2 m od pierwszego,
ustawiony do niego plecami. Nastêpny zwiadowca (3)
po podejœciu do budynku zajmuje stanowisko za pierw-
szym ¿o³nierzem (1), prowadz¹c obserwacjê w tym sa-
mym co on kierunku, lecz wy¿szych kondygnacji. Kolej-
Podejœcie do budynku
który bêdzie przeszukiwany, powinno odbyæ siê skrycie.
Element rozpoznawczy nale¿y podzieliæ na grupê ubezpie-
1
Na podstawie: Ranger handbook. Fort Benning, Georgia, styczeñ 2000,
s. 14-1.
PRZEGL¥D WOJSK L¥DOWYCH
39
D
odatkowym utrudnieniem jest mo¿liwoœæ wystêpo-
SZKOLENIE
ny ¿o³nierz zajmuje stanowisko miêdzy trójk¹ (3) a dwój-
k¹ (2), obserwuj¹c okna kolejnej kondygnacji. Ostatni
zwiadowca (4) zajmuje miejsce miêdzy dwójk¹ (2) i trój-
k¹ (3) i prowadzi obserwacjê na zewn¹trz.
2
Gdy ca³a sekcja znajduje siê pod œcian¹, ostatni (2)
daje znak gotowoœci (mo¿e to byæ klepniêcie lub uœcisk
d³oni¹) nastêpnemu (4), a ten przekazuje znak dalej.
Na sygna³ dowódcy podchodz¹ wzd³u¿ œciany do wejœcia,
nie przerywaj¹c obserwowania swoich sektorów. Jeœli
rozmiary budynku wymuszaj¹ u¿ycie wiêkszej liczby
grup, to po zakoñczeniu podejœcia pierwszej grupy mo¿e
podejœæ nastêpna. Podchodz¹c, nie nale¿y siê spieszyæ,
gdy¿ zwiêksza to ryzyko zdemaskowania siê (ha³as) oraz
utrudnia prowadzenie obserwacji i celnego ognia. Zajmu-
j¹c stanowisko pod œcian¹, nie mo¿na doprowadziæ
do sytuacji, by czêœæ cia³a by³a widoczna w oknie. Pod-
chodziæ nale¿y od rogu budynku, a nie prostopadle
do œciany. Zmniejsza siê w ten sposób mo¿liwoœæ wykry-
cia przygotowañ grupy do wejœcia do budynku.
rza otwieraj¹cego drzwi i jego ubezpieczenie od strony
zawiasów.
Dzia³anie w pomieszczeniu
Sposobów przeszukiwania pomieszczeñ jest wiele, jed-
nak najbardziej charakterystyczne s¹ dwa – ³atwe do opano-
wania przez ¿o³nierzy, pododdzia³ów rozpoznawczych. Zali-
czamy do nich dzia³anie w pomieszczeniu, w którym nie ma
nikogo i gdy znajduje siê w nim jedna osoba.
Dzia³anie gdy w pomieszczeniu nie ma nikogo
Grupa przeszukuj¹ca ustawia siê przy wejœciu do po-
mieszczenia w zale¿noœci od sposobu otwierania drzwi.
Na sygna³ dowódcy wyznaczony ¿o³nierz otwiera drzwi i gru-
pa wchodzi do pomieszczenia. ¯o³nierz numer 1 kieruje siê
w róg pomieszczenia, kontroluj¹c wzrokiem jego wiêksz¹
czêœæ, jednoczeœnie sprawdzaj¹c przestrzeñ za drzwiami. ¯o³-
nierz oznaczony numerem 2 kieruje siê w stronê przeciwle-
g³ego rogu i sprawdza pozosta³¹ czêœæ pomieszczenia. ¯o³-
nierz numer 3 kieruje siê na wprost, tak by zejœæ ze œwiat³a
drzwi. Jeœli istnieje koniecznoœæ wejœcia do œrodka pozosta-
³ych ¿o³nierzy (4 i 5), to staj¹ oni miêdzy trójk¹ i jedynk¹. ¯o³-
nierz numer 4 i 5 ubezpieczaj¹ korytarz (rys. 2).
Sposoby wejœcia do pomieszczeñ
Mo¿na wyró¿niæ trzy sposoby:
R
wejœcie przez otwór drzwiowy,
R
drzwiami otwieranymi do wewn¹trz,
R
drzwiami otwieranymi na zewn¹trz.
Wejœcie przez otwór drzwiowy (brak drzwi)
Jeœli wejœcie do budynku (pomieszczenia) nie ma
drzwi, grupa przemieszcza siê w kierunku otworu drzwio-
wego i wszyscy jej ¿o³nierze odwracaj¹ siê w kierunku tego
otworu. ¯o³nierz oznaczony numerem 2 (na rys. 1) ubez-
piecza tylny sektor grupy. Gdy wszyscy s¹ gotowi do wej-
œcia (przekazanie sygna³u gotowoœci), ¿o³nierze energicz-
nie jeden za drugim wchodz¹ do budynku.
Wejœcie drzwiami otwieranymi do wewn¹trz
Podchodz¹c do drzwi otwieranych do wewn¹trz, nale¿y
d¹¿yæ do tego, by grupa przeszukuj¹ca sta³a od strony za-
wiasów (o ile jest to mo¿liwe), a nie od strony klamki (zam-
ka) gdy¿ u³atwia to wejœcie do œrodka. Po dojœciu grupy
do drzwi ¿o³nierz oznaczony numerem 1 (zgodnie z rys. 1)
kieruje broñ w stronê wejœcia, kolejny (3) przechodzi
na druga stronê drzwi, a nastêpny (5) staje za nim, ubez-
pieczaj¹c go. Zadaniem ¿o³nierza oznaczonego numerem 3
jest otwarcie drzwi na sygna³ dowódcy grupy. Mo¿na to
zrobiæ z u¿yciem materia³ów wybuchowych albo odstrzeliæ
zamek lub otworzyæ drzwi, jeœli nie s¹ zamkniête na klucz.
Na sygna³ ¿o³nierz numer 3 otwiera drzwi i grupa wchodzi
do budynku w kolejnoœci: 1, 4, 2, 3 i 5.
Wejœcie drzwiami otwieranymi na zewn¹trz
Do budynku wchodzi siê wówczas tak jak w poprzed-
nim wariancie, z t¹ jednak ró¿nic¹, ¿e powinno siê d¹¿yæ
do ustawienia grupy od strony klamki (zamka), a ¿o³nie-
Rys. 2. Przeszukiwanie pomieszczenia (wariant)
ród³o: opracowanie w³asne.
Istota tej techniki polega na jak najszybszym sprawdzeniu
rogów pomieszczenia po lewej i prawej stronie od drzwi oraz
na energicznym wejœciu grupy do pomieszczenia. ¯o³nierz
numer 1 nie mo¿e wejœæ do pomieszczenia za szybko, ponie-
wa¿ przez chwilê bêdzie w nim sam. Dlatego wchodzi on
energicznie, drugi (2) nieco szybciej, a trzeci (3) wbiega.
Zwiadowca wchodz¹cy jako pierwszy nie sprawdza ca³ego
pomieszczenia, tylko ten jego wycinek, który widzi, kieruj¹c
siê w stronê rogu (w tej sytuacji prawego).
Dzia³anie gdy w pomieszczeniu znajduje siê osoba
W przedstawionym wariancie (rys. 3) grupa stoi od stro-
ny zamka. Dwóch ¿o³nierzy przechodzi na drug¹ stronê.
2
Na podstawie szkolenia przygotowuj¹cego do udzia³u w æwiczeniach
„Cambrian Patrol 2002”, prowadzonego od 29 sierpnia do 21 wrzeœnia
2002 r. przez kpt. mgr. Andrzeja Demkowicza (WSOWL¹d we Wroc³awiu).
40
MAJ 2006
SZKOLENIE
Rys. 3. Przeszukiwanie pomieszczenia po wykryciu jednego przeciw-
nika (wariant)
ród³o: opracowanie w³asne.
na pomieszczenie po jednej stronie, grupa przeszukuj¹ca
ustawia siê przy tej œcianie, na której znajduje siê wej-
œcie. Przemieszcza siê wzd³u¿ œciany do wejœcia. Jeœli
istnieje taka koniecznoœæ, dwóch ¿o³nierzy przechodzi
na drug¹ stronê drzwi. Na sygna³ grupa wchodzi do œrod-
ka. ¯o³nierze zabezpieczaj¹cy korytarz przemieszczaj¹ siê
jak najbli¿ej wejœcia do przeszukiwanego pomieszczenia.
Jeœli grupa przeszukuj¹ca chce wyjœæ z pomieszczenia,
dowódca podaje komendê: „Wychodzimy” i pokazuje
umówiony znak rêk¹. Wtedy grupa zabezpieczaj¹ca kory-
tarz ustawia siê tak, by zabezpieczyæ wyjœcie grupy prze-
szukuj¹cej z pomieszczenia, a jej dowódca podaje ko-
mendê: „WychodŸcie”.
W sytuacji gdy s¹ dwa pomieszczenia bez drzwi na-
przeciwko siebie, trzeba je przeszukaæ równoczeœnie
(rys. 5). Jeœli w budynku nie ma trzech grup przeszuku-
j¹cych, do drugiego pomieszczenia musi wejœæ grupa za-
bezpieczaj¹ca korytarz, a jej funkcjê przejmuj¹ ostatni
¿o³nierze z poszczególnych grup (5).
Na sygna³ dowódcy wyznaczony ¿o³nierz otwiera drzwi
i grupa wchodzi do pomieszczenia. Zadaniem ¿o³nierza nu-
mer 1 jest sprawdzenie rogu (w tym przypadku lewego).
Id¹c do niego, zauwa¿a cel. G³oœno podaje komendê:
„Cel!!!” i w zale¿noœci od postawionego zadania prowadzi
do niego ogieñ lub wydaje polecenia i wymusza ich wyko-
nanie. Po us³yszeniu komendy ¿o³nierz numer 2 kontynuuje
zadanie pierwszego (1), sprawdzaj¹c róg i przejmuj¹c jego
sektor. Nastêpny ¿o³nierz (3) kieruje siê w stronê przeciw-
leg³ego rogu, sprawdzaj¹c pozosta³¹ czêœæ pomieszczenia.
¯o³nierz numer 4 kieruje siê miêdzy pierwszym i trzecim.
¯o³nierz numer 5 ubezpiecza korytarz.
Przeszukiwanie korytarzy
¯o³nierze oznaczeni numerami 1 i 4 id¹ jako pierwsi,
obserwuj¹c przeciwleg³e œciany korytarza. Zapewnia im
to najwiêksze pole widzenia. Zwiadowcy poruszaj¹cy siê
w œrodku, bardziej z ty³u (2 i 3), prowadz¹ obserwacjê
na wprost, a dwóch ¿o³nierzy (ewentualnie jeden – 5)
ubezpiecza tylny sektor grupy (rys. 4). W momencie za-
trzymania siê grupy œrodkowi (2 i 3) przyjmuj¹ postawê
klêcz¹c¹. W ciasnych korytarzach mo¿na zrezygnowaæ
z jednego z nich.
Rys. 5. Przeszukiwanie dwóch pomieszczeñ jednoczeœnie przez dwie
grupy (wariant)
ród³o: opracowanie w³asne.
Jeœli pomieszczenie jest za ma³e dla piêciu ¿o³nierzy,
dowódca grupy podaje komendê: „Stój!!!” i nikt z nich ju¿
nie wchodzi do pomieszczenia. Jeœli grupa przeszukuj¹ca
potrzebuje wsparcia, dowódca grupy podaje komendê: „Je-
den (dwóch, trzech) do mnie!!!” i wyznaczeni ¿o³nierze
z grupy zabezpieczaj¹cej korytarz wchodz¹ do pomieszcze-
nia. W celu zwiêkszenia skrytoœci dzia³ania wszystkie ko-
mendy powinny byæ podawane z u¿yciem technicznych
œrodków ³¹cznoœci (np. radiostacja R-3501).
Rys. 4. Ustawienie ¿o³nierzy podczas przeszukiwania korytarza (wa-
riant)
ród³o: opracowanie w³asne.
Przeszukiwanie klatki schodowej
Ubezpieczone poruszanie siê po klatce schodowej
jest doœæ skomplikowane ze wzglêdu na koniecznoœæ
prowadzenia obserwacji na ró¿nych wysokoœciach
i w ró¿nych kierunkach jednoczeœnie. Istnieje wiele spo-
sobów przeszukiwania klatek schodowych, tak jak jest
wiele typów klatek schodowych (rys. 6).
Najlepiej jeœli przeszukania pomieszczeñ dokonuje
jedna grupa, a kolejna ca³y czas ubezpiecza korytarz. Je-
œli zespó³ grup, poruszaj¹c siê korytarzem, napotyka
PRZEGL¥D WOJSK L¥DOWYCH
41
SZKOLENIE
Rys. 6. Przeszukiwanie klatki schodowej (wariant)
ród³o: opracowanie w³asne.
¯o³nierz poruszaj¹cy siê jako pierwszy (1) powoli
przemieszcza siê do góry, obserwuj¹c przedni sektor.
Równoczeœnie obok niego porusza siê bokiem drugi (2),
ubezpieczaj¹cy praw¹ stronê schodów i górê. Tu¿ za ¿o³-
nierzem numer 1 porusza siê ¿o³nierz numer 3, który
przemieszcza siê ty³em i ubezpiecza górny sektor. Po doj-
œciu na pó³piêtro i zabezpieczeniu schodów do trójki
zwiadowców do³¹cza reszta grupy (lub grup) i kontynu-
uje przeszukiwanie budynku.
Artyku³ ten nie zawiera opisu wszystkich sytuacji, ja-
kie mo¿na pozorowaæ szkolonym zwiadowcom, jednak
mo¿e stanowiæ bazê wyjœciow¹ do opracowania innych
sposobów dzia³ania podczas przeszukiwania budynków.
Przedstawione rozwi¹zania nie s¹ ostateczne, jednak
mo¿na je stosowaæ podczas szkolenia taktycznego.
DZIA£ALNOŒÆ ODDZIA£U
ROZPOZNANIA W CZASIE TRWANIA
IV ZMIANY PKW W IRAKU
Ukoronowaniem przygotowañ Dowództwa i Sztabu 11 DKPanc
do udzia³u w IV zmianie PKW by³y æwiczenia sprawdzaj¹ce
pk. „Grey Heaven 04”, w których uwzglêdniono specyfikê
prowadzenia dzia³añ stabilizacyjnych w Iraku. W trakcie æwi-
czeñ Wydzia³ Rozpoznania sprawdzi³ mo¿liwoœci realizowa-
nia zadañ w ramach cyklu rozpoznawczego, który obejmowa³ przygotowanie i kierowanie
dzia³alnoœci¹ rozpoznawcz¹ oraz zbieranie, przetwarzanie i rozpowszechnianie informacji.
Kpt. mgr in¿.
ADAM
KOCEL
11 D
YWIZJA
K
AWALERII
P
ANCERNEJ
nast¹pi³o w styczniu i na pocz¹tku lutego 2005 r.,
a przejêcie dowodzenia i obowi¹zków zakoñczono w po³owie
tego miesi¹ca.
Oddzia³ Rozpoznania G-2 by³ struktur¹ wielonarodow¹, li-
cz¹c¹ oko³o 43 ¿o³nierzy i pracowników wojska (rys.). W jego
sk³ad wchodzi³y Wydzia³y: Planowania, Koordynacji oraz Ana-
liz i Prognoz. Ponadto funkcjonowa³y Grupy: Wsparcia Geogra-
ficznego, Rozpoznania Radiowego (SIGINT) i Rozpoznania
Osobowego (HUMIT).
Z Oddzia³em G-2 wspó³pracowa³y tak¿e: dywizyjny element
wsparcia psychologicznego (PSYOPS), rumuñska grupa ³¹cz-
nikowa koordynuj¹ca wykorzystanie BSP miêdzy G-2 a cen-
trum dowodzenia lotami w Al Kut oraz sekcja rumuñskiego wy-
wiadu (ROUING).
Sk³ad Oddzia³u Rozpoznania zmienia³ siê w zale¿noœci
od kolejnych faz rotacji narodowych komponentów. Najczê-
œciej by³ nastêpujacy:
27 Polaków (w tym 5 t³umaczy);
5 Amerykanów (w tym 3 oficerów ³¹cznikowych z TOC);
Bu³gar, Litwin i S³owak;
4 Ukraiñców;
4 Rumunów.
Zadania oddzia³u G-2
Podczas IV zmiany PKW oddzia³ prowadzi³ walkê informa-
cyjn¹ polegaj¹c¹ na:
zdobywaniu informacji (rozpoznaniu),
zak³ócaniu informacyjnym,
obronie informacyjnej.
Podstaw¹ dzia³ania by³y sta³e procedury operacyjne (SOP).
Zadania G-2 by³y ukierunkowane na:
S
okreœlanie luk informacyjnych oraz priorytetowych potrzeb
rozpoznawczych dowódcy Wielonarodowej Dywizji;
S
planowanie u¿ycia elementów rozpoznawczych oraz wspie-
raj¹cych i przydzielonych si³ i œrodków rozpoznania;
S
kierowanie dzia³aniem elementów rozpoznawczych realizuj¹-
cych zadania w ramach targetingu oraz dla potrzeb planowania
dzia³añ Dywizji;
S
pozyskiwanie informacji i danych rozpoznawczych, ich oce-
na oraz przedstawianie dowódcy wniosków;
42
MAJ 2006
P
rzegrupowanie do obszaru odpowiedzialnoœci Dywizji
Plik z chomika:
SZAMANos92
Inne pliki z tego folderu:
Karta_Rannego_do_wydrukowania.pdf
(1331 KB)
TECHNIKI PRZESZUKIWANIA POMIESZCZEÑ.pdf
(134 KB)
M1 ABRAMS TANK PROCEDURE GUIDES.pdf
(2887 KB)
BRADLEY FIGHTING VEHICLE SYSTEM MANUAL.pdf
(1612 KB)
Podręcznik dla obsługi moździerzy.pdf
(3188 KB)
Inne foldery tego chomika:
Broń - Instrukcje i zasady strzelania
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin