Palmer Diana - Zdrajca.pdf

(944 KB) Pobierz
1168777513.001.png
DIANA PALMER
ZDRAJCA
Przełożyła: Alina Patkowska
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Był ciepły, leniwy poniedziałkowy poranek i w komisariacie policji w Jacobsville w
Teksasie nie działo się nic szczególnego. Trzech policjantów z patrolu parzyło kawę przy
stoliku z ekspresem w kącie sali. Zastępca szeryfa wpadł na chwilę, żeby podrzucić nakaz
aresztowania. Jeden z obywateli miasteczka spisywał relację z popełnienia przestępstwa przez
innego obywatela, którego policjant z patrolu właśnie przyprowadził na posterunek.
Brakowało tylko sekretarki, zwykle siedzącej przy biurku, które pełniło funkcję recepcji.
- Mam dość. Mam już zupełnie dość! Przecież nie muszę tutaj pracować! W sklepie
Cent właśnie szukają sprzedawców, zaraz napiszę podanie!
Wszystkie głowy obróciły się w stronę zamkniętych drzwi gabinetu szefa, zza których
dobiegał krzyk. Sekretarka nigdy nie krzyczała! Rozległa się przytłumiona odpowiedź i
metaliczne stuknięcie jakiegoś przedmiotu, który z impetem uderzył o podłogę. Po chwili
drzwi otworzyły się z rozmachem i przez salę jak burza przemknęła wściekła nastolatka ze
sterczącą na wszystkie strony kolczastą fryzurą, ubrana w minispódniczkę i brokatową bluzkę
z wielkim dekoltem. Usta miała pomalowane czarną szminką, a paznokcie czarnym lakierem.
Wielkie kolczyki w jej uszach brzęczały niczym alarmowe dzwonki. Umundurowani
policjanci w popłochu odsunęli się na bok, robiąc jej przejście. Dziewczyna podbiegła do
swojego biurka, zgarnęła z niego wypchaną torebkę i ruszyła do wyjścia.
Zanim jednak zdążyła nacisnąć klamkę, w ślad za nią z gabinetu wyszedł wysoki
mężczyzna o ciemnej, posępnej urodzie, również ubrany w policyjny mundur. Jego włosy i
ubranie pokryte były grubą warstwą fusów z kawy i strzępkami taśmy klejącej, mundur
zdobiły dwie żółte karteczki samoprzylepne, a do czarnego, wyglancowanego buta przy-
czepiła się chusteczka higieniczna. Gdy się odwrócił, podwładni ujrzeli jeszcze jedną żółtą
karteczkę zwisającą z kucyka czarnych włosów.
- Czy powiedziałem coś nie tak? - zapytał ze zdziwieniem.
Dziewczyna wymamrotała coś pod nosem i bez dalszych wyjaśnień zatrzasnęła za
sobą szklane drzwi.
Gromada funkcjonariuszy z najwyższym trudem starała się powstrzymać wybuch
śmiechu. Wyglądało to tak, jakby wszystkich jednocześnie pochwycił atak kaszlu. Mężczyzna
wypisujący zawiadomienie zaczął się podejrzanie krztusić.
Komendant, Cash Grier, powiódł rozzłoszczonym wzrokiem po twarzach swych pod-
władnych.
- Śmiejcie się, nie przeszkadzajcie sobie. Mogę mieć następną sekretarkę nawet jutro!
- Odkąd zostałeś szefem, mieliśmy już dwie - wypalił jego zastępca, Judd Dunn, z
błyskiem wesołości w czarnych oczach.
- Zanim tu przyszła, pracowała w sklepie spożywczym - mruknął Cash, otrzepując
mundur z kawy. - A przyjęliśmy ją tylko dlatego, że jest siostrzenicą naszego p.o. burmistrza
Bena Brady'ego i Ben zagroził mi, że jak jej nie zatrudnię, to nie dostanę pieniędzy na
kamizelki kuloodporne. Żałosny facet - westchnął. - Nigdy w życiu nie udałoby mu się zostać
burmistrzem w normalnym trybie. Jest nim tylko dlatego, że Jack Herman zrezygnował z
urzędu po zawale serca. Ale jakoś muszę wytrzymać z tym Bradym do następnych wyborów
w maju.
Judd słuchał tej tyrady bez słowa komentarza.
- Jak dla mnie, wybory władz miasta mogłyby być nawet jutro - ciągnął Cash. - Brady
męczy mnie tylko o wyniki w sprawach o narkotyki i nie chce nawet słuchać o inwestycjach
w komendzie. Podobno Eddie Cane ma być jego kontrkandydatem.
- Myślę, że Eddie wygra. To najlepszy burmistrz, jakiego mieliśmy w tym miasteczku.
- Judd pokiwał głową.
- Tym większa szkoda, że musimy na to poczekać aż do maja. - Cash odlepił karteczkę
od włosów i skrzywił się boleśnie. - Jeśli Brady będzie próbował mi wcisnąć następną
sekretarkę, to złożę wymówienie.
- W takim razie sam musisz znaleźć kandydatkę, zanim on ci kogoś zaproponuje -
powiedział trzeźwo Judd. - O ile w tym mieście pozostał jeszcze ktokolwiek zdrowy na
umyśle, kto zechciałby u ciebie pracować.
- Dam ogłoszenie do gazety, Zobaczysz, że tłumy kobiet będą się biły o przywilej
przebywania ze mną w jednym pomieszczeniu! - odciął się Cash.
Judd popatrzył na niego przeciągle.
- Może powinieneś sobie wziąć trochę wolnego, żeby wrócić do równowagi. Zbliża się
Boże Narodzenie. Może byś gdzieś wyjechał?
Cash podejrzliwie uniósł brwi.
- Przecież wyjeżdżałem w zeszłym miesiącu, razem z tobą. Byliśmy na tej premierze
w Nowym Jorku.
- Masz zaproszenie do Tippy - przypomniał mu Judd ze złośliwym uśmieszkiem.
Tippy Moore była modelką, która ostatnio próbowała swoich sił w filmie. Jako modelka
zdobyła sławę pod przydomkiem „Świetlik z Georgii”. - Jej młodszy brat cię uwielbia.
Pewnie przyjedzie na święta ze szkoły.
Na myśl o wizycie u Tippy Cash poczuł opór. W początkach znajomości uważał ją za
pustą pożeraczkę męskich serc, potem jednak przekonał się, że dał się zwieść pozorom.
Słabości Tippy przemawiały do niego bardziej niż ostentacyjne próby flirtu, a to już było
niebezpieczne.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin