Davidson Jean - Skarb serca.pdf - ebooki - ROMANSE - gosiadabrowska

Jean Davidson

Skarb serca

Przełożyła Anna Mejger

Rozdział 1

– Dziękuję. W ciągu tygodnia powiadomię cię, czy dostaniesz tę pracę.

Rose uśmiechnęła się życzliwie, kandydatka podziękowała i zniknęła w

drzwiach.

Nie myślała, że rozmowy będą tak wyczerpujące, a ona była nimi zajęta

przez cały dzień. Gdyby wiedziała o tym wcześniej, rozłożyłaby pracę na

kilka dni. Ilu ludzi przyjęła do tej pory? Siedmioro?

Przymknęła oczy. Po chwili spojrzała na kartkę z uwagami o ostatniej

kandydatce. Dziewczyna była tak nieśmiała, że Rose, aby cokolwiek

usłyszeć, musiała wytężać słuch. Miała dobre kwalifikacje i trochę

doświadczenia, ale nie wiadomo, czy da sobie radę z samodzielną pracą.

Dopisała to na kartce i wygodniej usadowiła się na krześle.

Spojrzała na swoje notatki. Co za życie! Było już po piątej, chyba już

nikt się nie zgłosi. Jaka szkoda, że właśnie dzisiaj Joanna nie mogła

przyjść do biura. Z jesiennego przeziębienia wywiązała się paskudna grypa

i Rose wysłała ją do domu. Już w czasie wczorajszego lunchu wyglądała

na chorą. W całym tym zamieszaniu nie wzięła od Joanny listy

kandydatów. Tak więc prowadziła rozmowy z ludźmi, nie mając

możliwości sprawdzenia danych. Nie wiedziała nawet, kto jeszcze może

przyjść.

Joanna była wspaniałą sekretarką: czarująca, zawsze opanowana, godna

zaufania. Rose nie wyobrażała sobie, że może ją utracić. Wczoraj Joanna

poszła do domu dopiero wtedy, gdy zrealizowała wszystkie zamówienia.

Rose z powodu nawału pracy, zapomniała zapytać o kartotekę zawierającą

spis kandydatów na asystenta.

* * *

Wstała i wyprostowała bolące plecy. Zdecydowała się na filiżankę

herbaty, zanim zamknęła biuro. Ale kiedy przeszła do pokoju, gdzie

zwykle pracowała Joanna i gdzie znajdowały się regały z antykami,

otworzyły się drzwi.

– Dzień dobry. Czy to jest firma „Szukaj, a znajdziesz”?

– Tak, jest pan we właściwym miejscu.

Wysoki mężczyzna o jasnomiedzianych włosach, głową prawie dotykał

framugi drzwi. Uśmiechnął się, miał w twarzy coś interesującego.

– Mam nadzieję, że się nie spóźniłem.

– Nie, jest pan punktualny.

Bez listy Rose nie wiedziała, o której miał przyjść. Punktualność była

jednym z warunków, jakie stawiano kandydatom.

– Nazywam się Rose Winter. Proszę przejść do mojego biura.

Podała mu rękę i wówczas przeszedł ją lekki dreszcz. Zapewne to

zauważył. Instynktownie odsunęła się od niego.

– Dziękuję – powiedział, nieświadomy wrażenia, jakie na niej wywarł.

– Nazywam się Connor McKechnie, ale pani pewnie już zna moje

nazwisko.

– Tak.

Rose nie mogła się pozbierać. „Ostrożnie” – pomyślała. „Prowadziłaś

już kilka rozmów. Zacznij myśleć logicznie”.

– Proszę – powiedziała.

Gdy się odwróciła, poczuła na sobie jego spojrzenie. Była zgrabna i

wysoka. „O Boże, przestań” – pomyślała. „Weź głęboki oddech i zacznij

się kontrolować.”

– Proszę usiąść, panie McKechnie. Porozmawiamy.

Rozejrzał się po jej biurze.

– Interesujące miejsce. Czy to nie przypadkiem szkice Robertsona?

Widzę, że żyjesz zgodnie z nazwą firmy – „Szukaj, a znajdziesz”.

– Tak, to jego szkice. Rzadko spotykane. Znalazłam je w małej wiosce

na północy. „Jeśli próbuje mnie przekupić swoją wiedzą, nie uda mu się

to. Zachowam dystans”.

– Nie mam żadnego pojęcia o ich wartości. To jest już umiejętność

rzeczoznawcy, czyli twoja – przyznał.

– Nietrudno się tego nauczyć! – powiedziała. – Trzeba śledzić na

bieżąco czasopisma poświęcone sztuce i odwiedzać aukcje.

– Przypuszczam, że jest to bardzo podniecające, gdy się kupi za parę

centów coś, co warte jest setki funtów?

– Tb się nie zdarza często. Zresztą, uważam, że ważniejsze od ceny jest

piękno przedmiotu.

– Czyżby? Interesujący punkt widzenia. Nie sprzedajesz więc tych

rzeczy?

Rose poczuła, jak się czerwieni. Jego spostrzeżenie spowodowało, że

poczuła się głupio.

– Nie... lubię otaczać się nimi.

– Czy powiedziałem coś, co cię uraziło?

– Nie. Jest dość późno i czuję się zmęczona.

– Rozumiem. Miałaś ciężki dzień. Zauważyłem to – odparł życzliwie.

– Właśnie zamierzałam zrobić herbatę. Napijesz się?

– Z przyjemnością – uśmiechnął się.

– Przeczytaj sobie katalog „Szukaj, a znajdziesz”, zanim ja zacznę cię

przepytywać.

– Świetnie.

W kuchni, którą dzieliła z innymi małymi firmami, Rose roześmiała się

wesoło do siebie. Wrzuciła dwie torebki herbaty do swoich najlepszych

porcelanowych filiżanek. Connor McKechnie spodobał się jej.

Tajemnicze, ciemnoszare oczy, włosy o ciekawym, miedzianym kolorze i

pięknie zarysowane usta. Był ubrany w białą, luźną koszulę i wełnianą

marynarkę, którą zdjął prawdopodobnie po to, by pokazać jej swoje

szczupłe, dobrze zbudowane ciało.

Kłopot w tym, że musi prowadzić z nim rzeczowy wywiad, nie myśląc

o tym, że jest taki przystojny. Wyglądał na chętnego do tej pracy. Rose

musi utrzymać swoją przewagę i nie dać się oczarować.

Wzięła się w garść. Zabrała dwie parujące filiżanki na dół, do swojego

biura. Gdy Connor brał od niej herbatę, dotknął jej dłoni. Czy zrobił to

umyślnie? Jej ciało znowu zareagowało dreszczem.

Rose spojrzała na niego z bezpiecznej odległości dzielącego ich biurka.

Próbowała się nie rozpraszać.

– Czy ma pan jakieś pytania, panie McKechnie?

– Connor – powiedział krótko. – Twój prospekt jest bardzo

interesujący. Jestem pewien, że potrafisz wytropić prawie wszystko.

– Dziękuję. A inne pytania?

Rozłożył ręce i odezwał się:

– Mnóstwo, ale nie czas teraz na nie.

Rose zesztywniała. To była niedwuznaczna propozycja, a jeszcze

Davidson Jean - Skarb serca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: