05.McKenna_Lindsay_Zielony_ogieĆ,.pdf

Lindsay McKenna

ZIELONY OGIEŃ

Tytuł oryginału: Solitaire

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Proszę tam nie iść. To niebezpieczne. - Czyjaś wielka dłoń zasłoniła

plan sytuacyjny kopalni szmaragdów, w który wpatrywała się Cat. Myśląc,

że to ręka właściciela, Cat wstała i powoli zwróciła się w jego stronę.

Zwykle nie musiała nawet podnosić głowy, kiedy rozmawiała z

mężczyznami, dlatego tym razem, ujrzawszy na wysokości swych oczu

szeroki tors w koszuli khaki, lekko osłupiała. Zadarła głowę i wstrzymała na

chwilę oddech. Wpatrywały się w nią ciemnoszafirowe oczy. Stanowcze

rysy twarzy podkreślały intensywność spojrzenia i, gdyby nie drżące w

kącikach ust wesołe zmarszczki, założyłaby się, że ten człowiek nie potrafi

się śmiać.

- Słucham? - spytała zimno.

- Znam tę kopalnię. Nie należy do bezpiecznych.

- A widział pan jakąś bezpieczną kopalnię? -Uśmiechnęła się

wyrozumiale.

- Pani Kincaid... - W jego głosie zabrzmiała niecierpliwa nutka. - Nie

pora na żarty. Dziś rano byłem na dole. Nic dziwnego, że właściciel

wychodzi ze skóry, żeby posłać tam kogoś... odważnego. Nie dość, że belki

są zbutwiałe, to jeszcze w ścianie nad nimi stoi woda. Nie muszę pani

tłumaczyć, w jakim stanie znajduje się cały chodnik.

- Pewne jest jedno - odparła gniewnie - że nie nazywa się pan Graham,

Czy mogłabym zatem wiedzieć, z kim mam przyjemność? I skąd pan zna

moje nazwisko?

- Oczywiście, że nie jestem właścicielem tej... pożal się Boże... kopalni

szmaragdów. Odpowiadam na pytanie drugie: każdy geolog z naszej branży

słyszał o pani. Slade Donovan, do usług.

- Nie rozumiem, panie Donovan. Czyżby przyjechał pan do Hampton,

żeby ocenić stan techniczny Emerald Lady? Wynajął pana Lionel Graham? -

Ukradkiem spojrzała na zegarek. Ma niewiele czasu i nie powinna go

trwonić na wymianę banalnych uprzejmości.

Slade zrobił minę niewiniątka.

- No... niezupełnie, pani Kincaid. O Boże, czy mógłbym zwracać się

do pani po imieniu? Taki oficjalny ton strasznie mnie męczy.

- Slade Donovan... - Cat zmarszczyła czoło. - Zaraz, zaraz, gdzie ja o

panu słyszałam?

- Inżynierowie górnictwa i geolodzy często na siebie wpadają.

Pojawiają się na tych samych międzynarodowych spędach... W gruncie

rzeczy tworzymy jedno, i to dość zamknięte, środowisko. - Na jego

policzkach pojawiły się lekkie rumieńce. - Pracowałem w kilku kopalniach

w Afryce i w Ameryce Południowej. Pewnie mamy wspólnych znajomych,

ale teraz to naprawdę mało ważne.

- Slade Donovan... - Cat jakby nie dosłyszała.

- Wiem, że skądś znam to nazwisko.

- Pomówmy raczej o tobie. Lionel Graham ma fatalną opinię wśród

geologów. Nie powinnaś mu ufać.

- Slade mówił coraz głębszym basem, z wyraźnym teksańskim

akcentem. - Od dawna zdaje sobie sprawę, w jakim stanie jest tamten

chodnik. Tylko patrzeć, jak runą przegniłe stemple. Wystarczy mocniej

dmuchnąć i tragedia gotowa. Zrozum, Cat.

- Pani Kincaid, jeśli laska. Panie Donovan, skoro właściciel kopalni nie

prosił pana o pomoc, to co pan właściwie tu robi? - Na końcu języka miała

„kim pan do diabła jest, żeby mnie pouczać", ale w ostatniej chwili się

powstrzymała.

Zastanawiała się, ile lat może mieć ten zarozumiały geolog o rysach

zarazem surowych i chłopięcych. Trzydzieści trzy? Tak... Musi być jej

rówieśnikiem. Zresztą co to za różnica!

Zarozumiały geolog obdarzył Cat zniewalającym uśmiechem, który -

ku jego zdumieniu - wywołał reakcję odwrotną od zamierzonej. Pani

Kincaid oparła ręce na biodrach i w milczeniu czekała na odpowiedź.

- Tak naprawdę to przyleciałem tu z Bogoty. Wsiadłem do pierwszego

samolotu, kiedy usłyszałem, że ściągają panią do Hampton.

- Ach, tu się pani zaszyła, pani Kincaid. - Lionel Graham, tęgi,

łysiejący mężczyzna w nienagannie skrojonym szarym garniturze wkroczył

do biura. Kiedy zwracał się do Slade'a, Cat dostrzegła w jego oczach iskierki

gniewu.

- Co pan tu robi, Donovan? Myślałem, że nadal bawi pan w Ameryce

Południowej.

- Dzisiaj rano zwiedziłem tunel B, Graham. Całą przecinkę. Nie

powiem, żeby mi się to podobało.

- Posłuchaj, Donovan. - Graham zmarszczył czoło i wciągnął brzuch. -

Nie mam pojęcia, jakie licho cię tu przyniosło, ale nikomu nie wolno

spacerować po Emerald Lady bez mojego pozwolenia.

- Nawet wiem, dlaczego. Ta kopalnia to bagno, bo nikt nie pompuje

wody. rozumiesz? W każdym razie nie tak jak trzeba. Zgniłe stemple nie

utrzymają stropu! Wystarczy głośno kichnąć i wszystko runie. Na

pierwszego głupiego, który zacznie się tam szwendać.

- Jesteś geologiem, a nie inżynierem - wycedził purpurowy na twarzy

Graham. - Pilnuj lepiej własnego podwórka.

- Jestem cholernie dobrym geologiem, Graham. - Slade kątem oka

zerknął na Cat. - Znam się trochę na kopalniach szmaragdów, dlatego

powtarzam ci: nie ma żadnego powodu, żeby posyłać na dół kogokolwiek i

narażać go, a raczej ją, na niebezpieczeństwo.

Cat aż kipiała ze złości. Nie zamierzała przysłuchiwać się tej

rozmowie ani minuty dłużej. Zrobiła gwałtowny krok do przodu.

- Panie Donovan, nie prosiłam pana o pomoc. Przyjechałam wyrobić

sobie własne zdanie, a kłopoty to moja specjalność. Żyję z naprawiania

awarii w kopalniach. Pan też?

- I nigdy się pani na tym nie sparzyła? - zapytał Slade nienaturalnie

łagodnym głosem.

Wiedział o czymś, o czym nie wiedziała Cat. Choć nie jest to na

szczęście powszechnie stosowana praktyka, na całym świecie zdarzają się

pozbawieni skrupułów właściciele kopalń, którzy - zamiast inwestować w

swoje rzekome „zagłębia klejnotów" -ogłaszają upadłość z powodu

katastrofy, żeby wyłudzić bajońskie odszkodowania. Emerald Lady nie

miała przed sobą żadnej przyszłości, z czego zdawał sobie sprawę zarówno

Graham, jak i Slade. Ten drugi pragnął za wszelką cenę uchronić Cat

Kincaid przed niebezpieczeństwem.

- Nie rozumiem, co to ma do rzeczy, panie...

- Przyjaciele mówią do mnie Slade. Wracając do sprawy: Emerald

Lady stanowi dla Grahama nie lada gratkę, złoty interes... Pod warunkiem,

że zdarzy się porządna katastrofa, za którą dostanie najwyższe

odszkodowanie.

- Tym razem przeholowałeś, Donovan - wybełkotał Graham przez

zaciśnięte gardło. - A może nająłeś się do Urzędu Bezpieczeństwa Kopalń,

co? Jesteś geologiem-kapusiem?

Slade konspiracyjnym szeptem zwrócił się do Cat:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: