Kaiser_Janice_Tajemniczy_narzeczony_T193.pdf

Kaiser Janice

Tajemniczy Narzeczony

Arianna Hamilton krążyła nerwowo po pokoju, obracając

na palcu pierścionek zaręczynowy. Był to najpiękniejszy

klejnot, jaki kiedykolwiek widziała — trzykaratowy brylant

osadzony w platynie. Kiedy dostała go od Marka w Dniu

Zakochanych, była nieprzytomna ze szczęścia.

Zdjęła pierścionek, zacisnęła go w dłoni i podeszła do

okna. Spojrzała na szarzejące w mroku, ciche, zasypane liśćmi

Murray Hill i pomyślała o eleganckim domu, który Mark dla

nich kupił. Gdy przypomniała sobie, jak go urządzali w

marzeniach, miała ochotę się rozpłakać. Trudno uwierzyć, że

ich pragnienia nigdy się nie spełnią. Zrozumiała, że choć

bardzo kocha Marka Lindsaya, nie może go poślubić.

Odezwał się telefon. Pewnie jej siostra bliźniaczka dzwoni

z Aspen. Arianna chwyciła słuchawkę.

- Halo? Zara?

— Nie, kochanie, to ja— usłyszała głos Marka. —

Chciałem

ci tylko powiedzieć, że się spóźnię. Posiedzenie zarządu

trochę się przeciągnęło, a teraz utknąłem w korku. Ale będę

niedługo. Za jakieś piętnaście, dwadzieścia minut.

— Dobrze, Mark. Jeszcze nie zaczęłam szykować kolacji.

Mogę się do tego zabrać w każdej chwili.

— Nie śpiesz się. Przywiozę butelkę szampana.

Pamiętasz, że do ślubu pozostał tylko miesiąc? Chyba

możemy to uczcić.

— Och, Mark — szepnęła ze łzami w oczach.

— Wiem, że jestem sentymentalnym głupcem, ale cię

kocham.

Arianna zagryzła usta niemal do krwi.

— Do zobaczenia — wyjąkała. Odwiesiła słuchawkę i

otarła łzy. Jak mu to powie, na Boga?

Przeszła do sypialni, otworzyła szafę i popatrzyła na

suknię ślubną. Tygodniami chodziła po sklepach, szukając

wymarzonej kreacji. Gdy już straciła nadzieję, ujrzała ją na

wystawie niewielkiego butiku.

Wpadła do sklepu, chwyciła to dzieło kunsztu

krawieckiego i ruszyła do przymierzalni, zrzucając

pośpiesznie okrycie. Gdy delikatny atłas spłynął na jej biodra,

nabrała pewności, że właśnie tego szukała. Na myśl, że nigdy

nie włoży tej idealnej wprost sukni, serce o mało nie pękło jej

z żalu.

Dręczyła ją niepewność. Może głupio robi? Teoretycznie

Mark Lindsay to idealny kandydat na męża. Jest przystojny,

ma doskonałe maniery, pochodzi ze znamienitej rodziny i

pewnego dnia zostanie właścicielem banku Lindsay Sć

Soames. Co ważniejsze, od początku wiedziała, że Mark

naprawdę jej pragnie — to czuły, troskliwy kochanek. Nigdy

nie wątpiła w szczerość jego uczuć, ale...

Właśnie to „ale” nie dawało jej spokoju. Nie potrafiła

sprecyzować, co ją gnębi. Mark to chodzący ideał, ale jego

miłość raczej ją przytłaczała, niż cieszyła.

Telefon znowu się odezwał.

— Sprawa życia i śmierci, co? — powiedziała jej siostra.

— Przełożyłam spotkanie, żeby do ciebie zadzwonić.

Mam nadzieję, że to naprawdę coś ważnego, Ań.

— Zara — odparła drżącym głosem — odwołuję ślub.

— Co takiego?!

- Odwołuję...

— Słyszałam, co powiedziałaś, Arianno. Pytam dlaczego?

Co się stało?

— Właściwie nic. Po prostu opadły mnie wątpliwości.

— Ale jeszcze niedawno uważałaś, że Mark to ósmy cud

świata.

— Może na tym polega problem. Wiem, że to zabrzmi

krętyńsko, ale czasami mam wrażenie, że jest zbyt wspaniały.

Jedyne, czego pragnie, to mnie uszczęśliwić.

— Boże, to straszne — zażartowała Zara.

— Pewnie myślisz, że oszalałam. Często budzę się w

środku nocy i sama się nad tym zastanawiam. Chyba

podświadomie czegoś się boję.

— Rozmawiałaś o tym z Markiem?

— Próbowałam, ale jest tak we mnie zakochany, że

opacznie odbiera moje słowa. Będzie tu dziś wieczorem.

Zamierzaliśmy spędzić weekend w domku letniskowym, który

należy do jego rodziny. W tej sytuacji nigdzie nie pojadę. —

Arianna umilkła, i dopiero po dłuższej chwili rzekła drżącym

głosem: — Chcę mu zwrócić pierścionek zaręczynowy.

— Jesteś pewna? — spytała Zara. — Całkowicie pewna?

— Jestem. Noszę się z tym zamiarem już od jakiegoś

czasu. W kółko o tym myślę.

— Czy wydarzyło się coś szczególnego? Pokłóciliście się?

— Nie. Mark nigdy nie podniósł na mnie głosu ani nie

stracił panowania nad sobą. Czasami nawet żałuję, że tak się

nie stało.

W słuchawce znowu zapadła cisza. Tym razem trwała

dłużej. Ariannie serce waliło jak młotem.

— Zawsze lubiłaś ostrych facetów — powiedziała w

końcu Zara. — Drani o złotym sercu. Rozumiem, że Mark

może być dla ciebie za miękki.

— Czyli nie jestem wariatką?

— Oczywiście, że jesteś, ale dla mnie to nie nowina.

Arianna odetchnęła z ulgą. Chociaż były bliźniaczkami,

miały zupełnie inne usposobienia i zainteresowania. Zara

skończyła prawo i zamieszkała w Aspen. Natomiast Arianna

pracowała jako redaktorka w dużym wydawnictwie i nie

wyobrażała sobie życia poza Nowym Jorkiem.

Obie czuły się szczęśliwe. Martwiło je tylko to, że nie

mogą częściej się widywać. Brakowało im zwłaszcza tych

spotkań, od kiedy dwa lata temu zmarła ich babka ze strony

ojca, Ellen Hamilton. Po katastrofie lotniczej, w której zginęli

ich rodzice, osierocając dziesięcioletnie dziewczynki, zabrała

wnuczki do siebie, do Denver.

— Zdajesz sobie sprawę, że odwołując ślub w ostatniej

chwili, narazisz na kłopoty wiele osób? — spytała Zara.

- Owszem — odparła Arianna. - Nie masz pojęcia, jak mi

przykro. Wiem, że ty, Darcy i Laura kupiłyście już suknie dla

druhen, a Laura nawet bilet do Nowego Jorku.

— Ja też — rzekła Zara. — I tak mogę przyjechać, chyba

że nie chcesz.

— Och, pewnie, że chcę. Nie wiem, co mogłoby mi lepiej

zrobić. Skoro obie z Laurą macie bilety, to może spotkamy się

we cztery. Z bólem serca stwierdzam, że suknie trzeba spisać

na straty, ale podróży me musicie odwoływać.

— Masz rację. Poza tym, nie widujemy się tak często, jak

to sobie obiecałyśmy po skończeniu ogólniaka.

— Świetnie. Któregoś wieczoru możemy odwiedzić salon

Madame Wu. Chyba ci o nim nie opowiadałam, ale to

szczególne miejsce. Ciasteczka szczęścia, które tam podają,

mają czarodziejską moc! Ich przepowiednie się spełniają!

— Arianno, ty naprawdę zwariowałaś.

— To ciekawe miejsce, Zaro. Na pewno ci się spodoba.

— Zamilkła, a kiedy znowu się odezwała, w jej głosie

wyczuwało się wahanie. — Ale nie musimy tam chodzić, jeśli

me będziesz miała ochoty. Przede wszystkim chciałabym

wynagrodzić wam straty, jakie przeze mnie poniosłyście.

— Śpij spokojnie — rzekła Zara. — Jakoś to przeżyjemy.

Gorzej będzie z Markiem.

— Wiem. — Głos.Arianny drżał. — Jestem przerażona.

— Dasz sobie radę. Nigdy nie bałaś się trudnych decyzji. I

bez względu na to, co zrobisz, masz moje pełne poparcie.

Chyba wiesz, że zawsze możesz na mnie liczyć.

— Dzięki. To bardzo dużo dla mnie znaczy — odrzekła

Arianna. — Jesteś jedyną osobą, której mogę się zwierzyć.

Mamy tylko siebie.

— To prawda — westchnęła Zara. — Dobrze o tym wiem.

— Dzięki za wszystko.

— Kocham cię, siostrzyczko. Głowa do góry. Wszystko

dobrze się ułoży. Jak zawsze.

— Do zobaczenia za parę tygodni.

ROZDZIAŁ1

Mark Lindsay wjechał wypożyczonym samochodem na

serpentynę, która prowadziła do Independence Pass, i wkrótce

był już na samym wierzchołku. Zjechawszy na pobocze,

spojrzał na łagodnie pochylone, pokryte śniegiem łąki

rozciągające się od góry Elbert na północy aż do szczytu La

Piatu na południu. Był dopiero początek paŸdziernika i śnieg

sprawiał na nim niesamowite wrażenie, tym bardziej że dwa

dni temu wrócił z Karaibów.

Przez ostatni miesiąc Mark żył w rozterce. Wreszcie

trzydziestego września, w dniu, w którym mial się odbyć jego

ślub z Arianną, postanowił polecieć na Martynikę, by się

przekonać, czy narzeczona. rzeczywiście pragnie od niego

odejść. Przez myśl mu nie przeszło, że trzy dni później

znajdzie się w Górach Skalistych. Mark uchylił szybę, by

zaczerpnąć świeżego powietrza i objąć wzrokiem pełne

majestatu góry. Choć słońce grzało mocno, na wysokości

trzech tysięcy sześciuset metrów panował chłód. Odetchnął

głęboko, myśląc ze zdziwieniem o nauczce, jaką dostał od

życia.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: