kobiecy styl zarządzania cała książka.pdf

(8299 KB) Pobierz
887622904.001.png
Kobiecy styl zarządzania
Rozdział 4.
Więcej kobiet w zarządzaniu
— to się opłaca, więc co można zrobić? .......................145
Ustawodawstwo wyrównujące szanse ........................................ 145
Dobre praktyki firm .................................................................... 151
Kształtowanie świadomości kobiet ............................................. 159
Przekonanie mężczyzn, że warto zatrudniać kobiety ................ 168
Zakończenie ....................................................................171
Bibliografia ......................................................................177
Skorowidz .......................................................................189
4
Rozdział 3.
Współczesne zarządzanie
potrzebuje kobiet:
może być lepiej
Bieżące trendy w biznesie, mediach, edukacji, prawie, medycynie,
zarządzaniu oraz w obszarze pozabiznesowym, określanym jako
społeczeństwo obywatelskie, wskazują, że świat w przyszłości
będzie potrzebował kobiecego umysłu.
Helen Fisher
Zasady nowoczesnego zarządzania
W związku z postępującą globalizacją w wielu dziedzinach ekono-
micznych i społecznych oraz coraz ściślejszymi powiązaniami po-
między krajami lub grupami krajów, w dyskursach naukowych
o zarządzaniu podkreśla się, że potrzebne są nowe koncepcje,
inne podejście i nowa wiedza, w którą winni być wyposażeni
menedżerowie 1 . Podkreśla się także, że partnerstwo i umiejętność
pracy zespołowej są bardziej skuteczne niż autorytaryzm i indy-
widualizm. We współczesnym zarządzaniu potrzebne są inne war-
tości niż te, które wytworzyła ludzkość w okresie industrialnym.
1 Por. na przykład: M. Strużycki, Przedsiębiorstwo — uwarunkowania
zmian w zarządzaniu , w: Przedsiębiorstwo — przedsiębiorczość — rynek ,
red. A. Skowronek-Mielczarek, Oficyna Wydawnicza SGH,
Warszawa 2003; R.W. Griffin, Podstawy zarządzania organizacjami ,
wyd. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004; J. Penc,
Decyzje menedżerskie — o sztuce zarządzania , Wydawnictwo C.H. Beck,
Warszawa 2001.
887622904.002.png
Kobiecy styl zarządzania
„Troska o pracownika i jednoczesne przekazywanie mu coraz więk-
szej roli w zarządzaniu przedsiębiorstwem to podstawowe wy-
znaczniki sukcesu wielu firm” 2 . Zwracał na to uwagę już w po-
łowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku William Nickels,
który sformułował dwanaście zasad nowoczesnego kierowania.
Zasada pierwsza: dawaj dobry przykład, co oznacza, że osoba na
stanowisku kierownika, menedżera lub właściciela firmy powinna
być wzorem dla podwładnych, bowiem sposób postępowania
i odnoszenia się przełożonego do pracownic i pracowników, spo-
sób komunikowania się i styl jego pracy podlegają ocenie. Jest
akceptowany i powielany lub odwrotnie: nieakceptowany i tor-
pedowany. Zasada druga: przedstaw podwładnym zestaw celów
funkcjonowania firmy i ukierunkuj ich, bowiem pracownicy i pra-
cownice lubią widzieć swoje zadania w szerszym kontekście. Pra-
cownicy na ogół chcą wiedzieć, dlaczego mają wykonać takie,
a nie inne zadanie. Zasada trzecia: dostarczaj podwładnym infor-
macji — im więcej wiedzą o firmie, jej misji i strategii, osiągnię-
ciach i sukcesach, ale także problemach i porażkach, tym chętniej
włączają się w rozwiązywanie problemów, tym chętniej przysta-
ną na konieczne zmiany. Zasada czwarta: pytaj podwładnych
o radę — pracownicy obojga płci chcą być potrzebni firmie i utoż-
samiać się z nią, a mogą to realizować, gdy widzą, że coś od nich
zależy. Gdy mają poczucie, że ich opinie i zdanie na jakiś temat
są brane pod uwagę, wyzwala to w nich dążenie do samodzielnego
myślenia i inicjatywy. Zasada piąta: dawaj swoim ludziom do zro-
zumienia, że im sprzyjasz, czyli że wszelkie pomysły i uwagi pły-
nące od pracowników czy pracownic są dostrzegane i rozważane
przez kierownictwo działu bądź całej firmy, że ambicje pracow-
nic/pracowników nie są lekceważone. Zasada szósta: nie wydawaj
rozkazów, bowiem ma to złe oddziaływanie psychologiczne i nie
sprawdza się w szczególności w zespołach osób lepiej wykształ-
conych, a poza tym ma niedobre skojarzenia z rygorem wojsko-
2 I. Majewska-Opiełka, Czas kobiet , Bertelsmann Media, Warszawa
2000, s. 241.
102
Współczesne zarządzanie potrzebuje kobiet: może być lepiej
wym. Zamiast wydawać rozkazy, sugeruj, wskaż kierunek postę-
powania i wymagaj końcowego efektu. Zasada siódma: wyróżniaj
umiejętności, nie rutynę, a więc sprzyjaj temu, żeby pracownicy
i pracownice wykazywali się kreatywnością, ujawniali swoje we-
wnętrzne talenty. Oceniaj rezultaty pracy, a nie sposób czy
metody dochodzenia do nich. Zasada ósma: ufaj tam, gdzie to
zaufanie jest możliwe — zaufanie zwykle sprzyja dobrej pracy
i buduje atmosferę, w której pracownicy dają z siebie więcej niż
wtedy, gdy widzą, że kierownictwo firmy lub bezpośredni prze-
łożony/przełożona charakteryzuje się podejrzliwością i wyraża ją
na każdym kroku. Nowoczesny menedżer szanuje ludzi, których
zatrudnia, i ufa im. Najlepszym sposobem wyrażenia zaufania
jest pochwalenie za dobrze wykonaną pracę. Zasada dziewiąta
i dziesiąta: chwal publicznie, krytykuj w cztery oczy — nikt z nas
nie lubi być ganiony za jakieś przewinienie lub nie dość staranne
wykonywanie swoich obowiązków w obecności kolegów i kole-
żanek, więc uwagi krytyczne odnośnie do wykonywania zadań
przez pracownika/pracownicę najlepiej przekazać na osobności,
a gdy chce się kogoś pochwalić, najlepiej czynić to tak, żeby inni
słyszeli, bo to będzie działało motywująco także na innych pod-
władnych, jako że każdy człowiek lubi być chwalony i dołoży
starań, by zasłużyć na pochwałę w przyszłości. Zasada jedenasta:
krytykuj konstruktywnie, a więc tak, żeby z tej krytyki wynikały
jakieś konkrety, żeby było powiedziane, jak można poprawić
wykonywanie danego zadania, co zmienić w swojej pracy, aby
uzyskać lepsze wyniki, jakie instrumenty lub metody wykorzy-
stać, na jakie szkolenie wysłać pracownicę/pracownika w celu uzu-
pełnienia wiedzy bądź rozwinięcia potrzebnych umiejętności. Za-
sada dwunasta: podaj do wiadomości, że chętnie widzisz nowe
pomysły, bo wówczas będziesz nimi zasypywany przez podwład-
nych, i chociaż nie wszystkie dadzą się w praktyce zastosować, to
w świadomości pracowników/pracownic utrwali się przekonanie,
że mają oni coś do powiedzenia i mogą poprzez zgłaszane pomysły
wpływać na rozwój firmy 3 .
3 Za: W. Nickels, Zrozumieć biznes , Bellona, Warszawa 1995, s. 343 – 344.
103
Zgłoś jeśli naruszono regulamin