Copyright © Ganymede Technologies

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Każda reprodukcja lub adaptacja całości bądź części niniejszej publikacji, niezależnie od zastosowanej techniki wymaga pisemnej zgody właściciela praw autorskich – firmy Ganymede Technologies.

Konfiguracja minimalna:

• procesor Pentium 166 MHz, 32MB RAM
• karta grafiki SVGA 800x600 wyświetlająca 32K kolorów,
• napęd CD-ROM,
• ok. 10 MB wolnego miejsca na dysku,
• karta dźwiękowa kompatybilna z DirectX,
• Windows 95, 98, Millenium, 2000, XP.

Optymalna konfiguracja:

• procesor Pentium II 300 MHz, 64 MB RAM
• karta grafiki SVGA 800x600 wyświetlająca 32K kolorów,
• napęd CD-ROM,
• ok. 10 MB wolnego miejsca na dysku,
• karta dźwiękowa kompatybilna z DirectX,
• Windows 95, 98, Millenium, 2000, XP.

Gra Pasjanse była testowana i pracuje poprawnie na wszystkich systemach operacyjnych z rodziny Windows.

Instalację należy rozpocząć od umieszczenie dysku CD-ROM w napędzie. Jeżeli w komputerze włączona jest funkcja „Autorun” („Autodetekcja”) po włożeniu dysku uruchomiony zostanie program instalacyjny. W przeciwnym wypadku należy otworzyć ikonę „Mój komputer” znajdującą się na Pulpicie Windows, kliknąć na ikonie CD-ROM’u, a następnie na ikonie pliku „Autorun.exe”.

Po chwili na ekranie pojawi się okno instalatora. Aby zainstalować grę postępuj zgodnie z instrukcjami wyświetlanymi na ekranie.

Aby odinstalować grę z menu Start wybierz Programs/Pasjanse Deinstalacja gry Solitaire. Program instalacyjny rozpocznie deinstalację automatycznie.

UWAGA!!!
Proszę dokładnie zapoznać się z umową licencyjną wyświetlaną podczas instalacji.
Zainstalowanie aplikacji na dysku jest jednoznaczne z pełną akceptacją postanowień tejże umowy.

Ogólnie rzecz biorąc karty wynalezione zostały pod koniec XIV wieku, czyli oznacza to, że gra w karty ma już ponad 600 lat! W początkach swego istnienia karty dostępne były tylko dla najbogatszych, jako że były ręcznie malowane – dopiero wynalazek druku w Niemczech w XV wieku spowodował rozkwit gry. Pasjanse mają około 200 lat – pierwszymi, o których wiadomo były Sir Tommy oraz Grandfather’s Patience. Jako że gry te przeznaczone były tylko dla jednej osoby, szybko zyskały dużą popularność. I tak jest do dnia dzisiejszego…

Pasjanse są grami losowymi. Ogólnie rzecz biorąc polegają na umiejętnym przekładaniu kart z miejsca na miejsce, z kupki na kupkę, aby uzyskać określony skutek i efekt, wymieniony w zasadach. Czasami należy zdjąć wszystkie karty ze stołu, czasami ułożyć wszystkie karty kolorami, rosnąco bądź malejąco, czasami cel jest jeszcze inny.

Klondike klasyczny:

Cztery miejsca, na które w Klondike kładzie się karty kolorami rosnąco to bazy. Miejsce z którego dobiera się karty, na lewo od baz to kupka. Karty pod bazą i kupką to stół. Te karty tworzą długie "harmonijki", które będą określane mianem kupek zapasowych.

Aby ułożyć pasjans Klondike należy ułożyć wszystkie karty na bazach. Robi się to - poczynając od asów - rosnąco, czyli na asie znajdzie się kolejno - dwójka, trójka, czwórka itd. Dla każdego karcianego koloru dostępna jest inna baza - nie da się położyć na asie pik dwójki kier, musi być to dwójka pik. Jak widać z rozłożonego pasjansa, nie da się tak prosto ułożyć wszystkich kart na bazach, dlatego też istnieją kupki pomocnicze. Na tych kupkach kładzie się karty w kolejności malejącej (czyli np. walet na damie, na walecie dziesiątka) i w naprzemiennych kolorach czerwonym i czarnym (czyli na dziesiątkę pik położyć można dziewiątkę kier lub dziewiątkę karo). Powstają z tego długie "harmonijki" kart, które spełniają funkcję pomocniczą w grze - jako miejsce gdzie znajdują się karty, które jeszcze nie mogą się znaleźć na bazach. Karty te leżą na kartach zakrytych - ważną rzeczą jest odkryć je wszystkie - jeśli zostaną odkryte, pasjans na pewno zostanie ułożony. Aby tego dokonać należy odpowiednio składać kupki zapasowe - można przenosić po kilka kart naraz, jeśli ułożone są w wymienionym wcześniej porządku - czerwona i czarna, malejąco. Czyli jeśli na przykład gdzieś znajduje się czerwona dziesiątka, zaś gdzie indziej ułożona jest kupka, której podstawą jest czarna dziewiątka, można tą kupkę przenieść całą i dołączyć do dziesiątki. Z kupki wykłada się kolejno po jednej karcie (uproszczony) lub po 3 (zaawansowany), z której można kłaść karty na bazy lub na kupki zapasowe. Jeśli któraś z kupek zapasowych zniknie (karty zostaną przeniesione na bazy lub na inną kupkę) wówczas odkrywa się wolne miejsce, na którym można budować nową kupkę lub przenieść już istniejącą, lecz tylko wtedy, gdy zaczyna się ona od króla! Klondike pod względem trudności nie jest skomplikowanym i bardzo ciężkim do ułożenia pasjansem - warto przyswoić sobie dokładnie jego zasady, gdyż to pomoże w układaniu innych pasjansów z tej samej rodziny.

Canfield

Różnice pomiędzy Canfieldem a klasycznym Klondike polegają na kilku rzeczach. Po pierwsze bazy nie są liczone od asów, tylko od dowolnej, losowo przez komputer wybranej karty. Nadal kładzie się karty rosnąco, czyli na powiedzmy 5 będzie się kładło 6 w tym samym kolorze, potem 7 itd. Na pierwszej bazie od lewej już znajduje się jedna karta, dzięki czemu gracz wie od jakich ma zaczynać. Poza tym inne wnęki baz pustych też są odpowiednio oznaczone. Kolejna różnica polega na tym, że na stole nie ma żadnych kart zakrytych, koszulkami do góry. Są tam tylko cztery karty obok siebie (i też cztery miejsca, zamiast siedmiu) umieszczone pod czterema bazami i to na nich buduje się te zapasowe kupki, naprzemiennie kolorami i z malejącą wartością kart, czyli tak jak w Klondike. Takie same jest również przenoszenie zapasowych kupek, czyli tylko wtedy gdy są one ułożone naprzemiennie malejącą wartością. Kolejną dodatkową rzeczą jest tzw. kupka rezerwowa z której AUTOMATYCZNIE przenoszone są karty w momencie gdy na stole (wśród kupek zapasowych) zwolni się miejsce. Kupka rezerwowa znajduje się na lewo od kupek zapasowych.

Freecell

Różnica w stosunku do Klondike polega na tym, że nie ma żadnej kupki z której dokładane są karty. Wszystkie dostępne karty wyłożone są na stole w ośmiu harmonijkach, wszystkie koszulkami do góry. Obok baz, w miejscu gdzie w Klondike znajduje się kupka tutaj znajdują się cztery wolne miejsca. Są to miejsca rezerwowe, na każdym z nich można położyć jedną dowolną kartę z kupek zapasowych. Poza tym inne zasady pozostają bez zmian – układanie kart naprzemiennie, kolorami i malejąco, przenoszenie ich z miejsca na miejsce i na bazy, gdzie kładzie się je rosnąco, od asów zaczynając.

Yukon

Yukon jest pasjansem bardzo podobnym do Klondike. Po pierwsze WSZYSTKIE karty zostają rozdane na stół, po drugie można przekładać NIEPOSORTOWANE grupy kart z zapasowych kupek. Nie można ich oczywiście przekładać na dowolne karty, dolna, ostatnia karta musi być o niższej wartości niż ta na którą kupka ma zostać przełożona, w odmiennym kolorze, czyli zgodnie z podstawowymi zasadami Klondike.

Blind Alleys

Blind Alleys różni się od Klondike trochę innym początkowym rozłożeniem kart. Po pierwsze wszystkie asy są już na swoich bazach, po drugie w pomocniczych kupkach jest ta sama ilość kart zakrytych – dwie. Kupek pomocniczych jest sześć zamiast siedmiu. W każdej są 3 karty – dwie zakryte i jedna odkryta. Poza tym inne zasady są dokładnie takie same jak w Klondike.

Rodzina Pyramid:

W piramidzie miejsce z którego ciągnie się karty nazywane jest kupką podstawową, miejsce gdzie karty są odkładane kupką kart zużytych. Kupkę podstawową można rozłożyć trzykrotnie (uproszczony) lub jednokrotnie (zaawansowany).

Pyramid

Aby ułożyć ten pasjans, należy zdjąć wszystkie karty z piramidy. Robi się to parami - dwie karty ze sobą - ale tylko wtedy, gdy ich wspólna wartość jest równa 13! Wartość jest przypisana następująco - As - 1, dwójka 2 i tak dalej, do dziesiątki. Walet jest wart 11, dama - 12, Król - 13. Czyli na przykład dama zejdzie z asem, walet z dwójką, dziesiątka z trójką i tak dalej. Król - jako że jest wart 13 - schodzi sam. Gdy zabraknie kart na piramidzie, które mogłyby zejść ze sobą w parze (staje się to najczęściej bardzo szybko), pomocna jest kupka podstawowa, z której ciągnie się po jednej karcie. Tą kupkę można przejrzeć trzy razy (początkujący) lub jeden raz (zaawansowany). Kiedy skończą się karty w kupce podstawowej a piramida jeszcze w pełni nie znikła, pasjans zostaje uznany za niezłożony.

Pyramid Golf

Gra różni się tym od Pyramid, że sumowane karty nie dają 13, lecz kojarzone są te z wartością większą lub mniejszą od karty wyłożonej z kupki podstawowej. Ogólnie rzecz biorąc karty nie są przenoszone z kupki podstawowej do kart znajdujących się w piramidce, lecz to karty z piramidki przenoszone są do karty aktualnie znajdującej się na szczycie odsłoniętych kart z kupki podstawowej. Nie ma stosiku kart zużytych, gdyż w tym miejscu zasady są podobne do Golfa – czyli na odsłonięte karty wędrują te z piramidy z nominałem większym lub mniejszym. Na przykład na 5 pójdzie 6 z piramidy, na to 7 lub 5 itd. tak długo jak w piramidzie są karty z odpowiednimi nominałami.

Pyramid Building

Pyramid Building jest trochę inną grą. Polega ona na DOKŁADANIU kart, aby dopiero stworzyć piramidę. Na początku na planszy znajduje się tylko podstawowa kupka kart oraz na samym dole siedem kart w rzędzie, będących podstawą piramidy. Do tych kart dokładane są karty z kupki, jedna na dwie dolne lecz tylko, jeśli ma miejsce jeden z wymienionych układów:

• Wszystkie trzy karty mają ten sam kolor;
• Wszystkie trzy karty mają taką samą wartość;
• Karta dołożona ma taką samą wartość jak jedna z dolnych kart i taki sam kolor jak druga z dolnych kart;
• Te trzy karty mają kolejne numery (czyli 3,4,5 lub 9,10,J itd.);
• Jedną z trzech kart jest As (pasuje do każdej karty).

Rodzina Inne:

Fourteen Out

Najważniejszą zasadą jest to, że zdejmuje się ze stołu karty, które mają łączną wartość 14 (As=1 2=2 itd. aż do K=13). Na stole rozkłada się 12 kupek (4x3) po 4 karty każda. Wszystkie karty są widoczne, lecz zdejmować można tylko te z wierzchu kupek. Zdejmuje się je parami czyli np. 9 zejdzie tylko z 5 (razem 14).

Golf

Jeden z najprostszych pasjansów. Na samej górze z kupki wykłada się po jednej karcie. Do tej karty dokłada się karty ze stołu. Na stole znajduje się 7 „harmonijek” z wszystkimi kartami widocznymi. Karty brać można tylko z dołu tych kupek. Dokładać je można do karty na górze ale tylko jeśli ich wartość jest o 1 wyższa lub niższa, czyli do 5 pasować będzie 6 lub 4. Jeśli nic nie pasuje, dobiera się z kupki kolejną kartę. Ten pasjans kończy się, gdy zebrane zostaną wszystkie karty ze stołu. Z kupki na górze karty można wykładać w poziomie uproszczonym - trzy razy, w zaawansowanym - tylko raz. Jeśli zużyte zostaną wszystkie a na stole pozostaną jeszcze karty, gra jest przegrana.

Four Seasons

Ten pasjans jest trudny do ułożenia, aczkolwiek niezbyt skomplikowany. Początkowe rozłożenie jest następujące: pięć kart ustawionych w krzyż. To są pola pomocnicze na których gracz może układać MALEJĄCO karty o dowolnym kolorze, byleby ich wartość malała o 1, czyli np. na 6 mogą wejść wszystkie 5. Ważniejsze są cztery miejsca w rogach tego „krzyża”, czyli razem będą one tworzyć kwadrat 3x3. W miejscach na rogach znajdują się bazy, czyli to właśnie tam ostatecznie powinny znaleźć się wszystkie karty. Na bazach kładzie się karty rosnąco w tym samym kolorze. Początkowe karty z baz wybierane są losowo, jedna z nich już się znajduje na swoim miejscu w lewym górnym rogu, czyli na przykład jeśli znajdzie się tam 5, wszystkie inne bazy też muszą zaczynać się od 5. Obok tego rozłożenia znajduje się kupka z której są dobierane karty, po kolei. Jeśli karta nie pasuje, wtedy tradycyjnie odkłada się ją na stosik kart odrzuconych. Kiedy wszystkie karty się wyczerpią można ten stosi...