PSYCHOLOGIA – to nauka, ktora w swoim przedmiocie zawiera opis, charakterystyke i wyjasnienie mech.psych., na ktorym oparte jest psychologiczne funkcjonowanie czlowieka.

PSYCHOLOGIA SĄDOWA – jest jednym z dzialów psychologii stosowanej, nie jest samodzielna dycyplina psych., czesc psychologii klinicznej;

PSYCHOLOGA KLINICZNE – taka, ktora zajmuje sie mechanizmami zaburzonego zachowania czlowieka;

ZABURZONE ZACHOWANIE – takie ktore nie spelnia jednej lub obu z funkcji normalnego zachowania – 1)zaspokajanie potrzeb 2)relacja z otoczeniem;

ZWIAZKI PSYCHOLOGII Z PRAWEM – 1)tworzenie prawa – w dzialaniach legislacyjnych, aktualizacja pojec zw.z psychologią – 8pobudki *motywacja *poczytalnosc *zaburzenia *kary *resocjalizacja;  2)stosowanie prawa – rola doradcza, w roznych etapach postep.sadowego, psychologia śledcza, rodzinna, w spr. kryminalnych, dzialanosc resocjlaizacyjna i prewencyjna;  3)rozstrzygniecie nie jest mozliwe bez pomocy bieglego – dysponuje on bowiem specjalna wiedza i umiejetnosciami; 4)wykonywanie prawomocnych rozstrzygnięć i orzeczen; 5)prewencja prawna;

FUNKCJONALNA ZALEZNOSC PSYCH. I PRAWA – 1)psychologia prawna – funkcja badawcza i ideotwórcza 2)psychologia sądowa – funkcja eksperymentalna i usprawniająca; 3)psychologia kliniczno – penitencjarna – funkcja resocjalizacyjna; 4)psychologia środowiskowa – funkcja profilaktyczna;

KIERUNKI ROZWOJU PSYCHOLOGII SĄDOWEJ – 1)prognozowanie i ocena zachowan przestępczych i zjawisk przestępczości; 2)poradnictwo sądowe; 3)eksperymantalna psychologia sądowa – przesłuchania poznawcze, przyblizanie prawdy obiektywnej; 4)ekspertyzy łączne – razem z psychiatrami w kwestiach poczytalności i rozeznania, tkze z genetykami, socjologami;

BIEGŁY SĄDOWY – 1)źródła – KC, rozp.min.spraw. z 9.1.99, KPK rozdz.22; 2)biegłym sądowym – może być każdy, kto ukończył studia, czyli posiada wiadomości specjalne, a organ procesowy moze go szukac na liście biegłych sądów okręgowych, w instytucji naukowe, instytucji specjalnej; conajmniej I stopien specjalizacji w psych. klinicznej, pełne przeszkolenie w psychologii sądowej; wg definicji Cieślaka – biegły sądowy to osoba powowłana do udziału w procesie, w celu wyjaśnienia zagadnień wymagających wiadomości specjalnych, przekraczających normalną, ogólnie dostepną w danym społ. wiedzę w zakresie nauki, sztuki lub innej umiejętności; nie może być biegłym: *obrońca – jesli dotyczy to kwestii o ktorych dowiedzial sie prowadząc swoje czynności, ale w innej roli; *ksiądz – jesli dotyczy to osoby, którą on spowiadał; *osoba najbliższa lub w bliskim stosunku; *małżonek – także pokrzywdzonej; *osoba, która jest świadkiem w sprawie; czynności biegłego: 1-przerowadzenie badania 2-sprawozdanie 3-opinia; wymagania co do opinii – ustnie lub pisemnie, musi zawierać: *imie i nazwisko biegłego *imiona i nazwiska osób biorących udział w ekspertyzie *czas badań *data opinii *sprawozdanie ; jesli opinia budzi wątpliwości, powołuje sie nowych biegłych;  1)2 psychiatrów + psycholog – obserwacje min.6 tyg.- wtedy opinia ma inną wagę; 2)ubezwłasnowolnienie – wystarczy 1 psychiatra i 1 psycholog; 3)biegły otrzymuje wynagrodzenie, ale może być obciążony karą za zwłokę z opinią; Opinia jest osobnym rodzajem dowodu!

*3 rodzaje wiedzy psychologicznej ze względu na moc dowodową: 1)wiedza potoczna – nie wchodzi w zakres wiedzy specjalnej; 2)wiedza naukowa – wiedza psych. wykonywana przez niespecjalistów - psychiatrzy, pedagodzy, socjolodzy; 3)naukowa wiedza psychologiczna – naukowa wiedza stosowana przez specjalistów – psychologów;

*3 rodzaje pewności wiedzy: 1)pewność psychologiczna – stopień wiarygodności oparty na subiektywnym przekonaniu i wiedzy potocznej; 2)pewność epistemologiczna – stopień zgodności twierdzeń z innymi danymi dot. badanego zjawiska; 3)pewność logiczna – stopień niezawodności w ujęciu prawdopodobieństwa rachunku – najlepszy rodzaj;

SCHEMAT CZYNNOŚCI BIEGŁEGO => FAKT-> ORGAN PROCESOWY -> POSTANOWIENIE -> BIEGŁY -> PROBLEM -> 1)postawienie hipotez; 2)ustalenie strategii; 3)zbieranie danych psychologicznych; 4)zaprogramowanie badań; 5)przeprowadzenie badań; 6)analiza i interpretacja wyników; ->WNIOSKI -> OPINIA  -> ŚRODEK DOWODOWY;

ROLA BIEGŁEGO - *biegłego obowiązuje tajemnica zawodowa; *biegły winien być osobą odpowiedzialną; *musi umieć wynegocjować by miejsce i czas badań były odpowiednie dla danej strategii badawczej; *biegłego zawsze można powołać przed sąd i ten ustnie potwierdza pisemną opinię; *od biegłego należy wymagać kompetencji w zakresie swoich wiadomości specjalnych; *biegły musi zastosować wszystkie zasoby swojej wiedzy, by uzyskać wiarygodne zeznania; *sprawca musi być analizowany z punktu widzenia danego zdarzenia!

ZACHOWANIE – wg Tomaszewskiego – działanie, czynność mająca dynamikę służącą do zaspokojenia potrzeb i komunikacji ze społeczeństwem;

ZACHOWANIE – wg Rybickiego - jest funkcją :*zmiennych sytuacyjnych (S)  *antycydentów (A)  *zmiennych wisceralnych (W)  *osobowości (O)  => R = f (S,A,W,O);

Antycydenty – to ślady w naszej osobowości po wszystkich przeżytych wcześniej sytuacjach, zapisy trwałe po dotychczasowych przeżyciach – 10% świadome, 90% nieświadome; wpływają na nasze aktualne zachowanie;

Wisceralne – wszystko, co mamy wewnątrz siebie, tzw. Wiscerum, wszystko co jest związane z naszą biologią;

Osobowość – system względnie trwałych właściwości cech, procesów człowieka, przy czym system ten ma charakter całościowy tak, że zmiana jednego elementu spowoduje zmianę całości; zawsze ja mamy, możemy ją zmieniać, ale nie zniszczyć, zawsze może być zmieniana pod wpływem naszych przeżyć;

Sytuacja – rozumiemy zawsze jako sytuację czyjąś z punktu psychologicznego, dla każdego z nas będzie inna; zbiór czynników zewnętrznych, jakie mają na nas wpływ; sytuacja trudna – to układ możliwości i wartości powodujący wzrost napięcia emocjonalnego; uraz psychiczny – to taka sytuacja trudna, w której wzrost napięcia emocjonalnego wywołuje w podmiocie dezorganizację zachowania;

KONCEPCJA PSYCHOLOGICZNA – 1)sytuacje frustracyjne – frustracja się pojawia, gdy nie można pokonać jakiejś przeszkody i reakcją na frustracje zawsze jest agresja; do form ekspresji napięcia, agresji, zaliczamy: *irytacja *negatywizm – cokolwiek by nie było, osoba zawsze mówi „nie”; *uraźliwość – jest zsocjalizowaną formą agresji; *agresja ustna – bezpośrednia agresja werbalna, kod ograniczony; *manipulacja – wysublimowana złośliwość, ironiczność; zasada generalizacji związana z agresją – przeniesienie reakcji na wszystko, co jest podobne do przeszkody, np.rzeczy martwe, a w skrajnych przypadkach na samego siebie – autodestrukcja, samouszkodzenia, samobójstwa; 2)sytuacje konfliktowe – to taki ukłąd wartości i możliwości ich realizacji, który musi wybrać jedno z dwóch jednocześnie występujących możliwości; 3 grupy konfliktu: 1)propulsja (+) – repulsja (-) -> wybór jednej pozytywnej kosztem drugiej negatywnej/lub odwrotnie; 2)repulsja – repulsja -> wybór mniejszego zła; 3)propulsja – propulsja -> bardziej żałujemy tego co straciliśmy, niż co mamy, zachłanność człowieka; 3)sytuacje deprywacyjne – sytuacja, gdy zostaje uniemożliwione lub zakłócone zaspokojenie ważnej potrzeby życiowej; 3 rodzaje: a)sensoryczna – niedostateczny lub zbyt intensywny dopływ informacji do sensorium osoby powoduje poważne zakłócenia w funkcjonowaniu; uwarunkowane bilogicznie, każdy ma inne potrzeby dot. bodźców; b)poznawcza – ograniczona możliwość zaspokajania potrzeb poznawczych; sytuacja, w której do człowieka nie dopływa optymalna ilość informacji o sobie i o świecie; każdy potrzebuje informacji, np.o bliskich, o świecie, każdy ma inne optimum, które gdy zostanie zmniejszone, zablokowanie informacji prowadzi do zaburzeń w psychice – psychozy reaktywne (depresje, agresje itp.); c)emocjonalna – najczęstsza; cos uniemożliwia zaspokajanie potrzeb emocjonalnych; emocje to stosunek człowieka do otoczenia, rzeczywistości, samego siebie, emocje pełnią funkcję energetyzującą; najważniejsze etapy rozwoju emocjonalnego człowieka: I/SYNTONIA – współdźwięczenie emocjonalne między dwoma partnerami relacji – więź matki z nowonarodzonym dzieckiem; na syntonii zbudowana jest podstawowa więź i bezpieczeństwo; od urodzenia do 3-6 mies życia; II/EMPATIA – współodczuwanie (od ok.3 r.ż., całe życie trwa, szczytowy punkt rozwoju 23/25 r.ż).; polega na umiejętności przeżywania swoimi emocjami stanu emocjonalnego drugiego człowieka; bez empatii niemożliwe jest uspołecznienie; III/UCZUCIOWOŚĆ WYŻSZA – syntonia + empatia = możliwość wykształcenia uczuciowości wyższej; zaliczamy tu np. miłość, odpowiedzialność, współczucie, patriotyzm; pozwala na przeżywanie (rezonansem emocjonalnym) uczuć społecznych; może być sytuacja, gdy człowiek jest dojrzały intelektualnie, ale brak mu dojrzałości emocji;

warunkami prawidłowego dojrzewania emocjonalnego są: *ciągłość – pierwsze m25 lat życia z punktu widzenia ciągłości; potrzeby emocjonalne więzi muszą być zaspokajane w sposób ciągły – na tym budujemy bezpieczeństwo; przy braku bezpieczeństwa – regres rozwoju; gdy ciągłość jest zerwana we wczesnym etapie rozwoju – dziecko umiera – deficyt więzi – gdy następuje w ciągu 12 pierwszych lat życia, nie da się tego nadrobić, gdy dłuższy niż 0,5 roku – powstają nieodwracalne zmiany; *autentyczność – fenomen – więcej niewiadomych, niż wiadomych w emocjach, np. dziecko wyczuwa, ze rodzice wychodzą, że matka jest smutna itp.;  *niewielka ilość osób, z którymi możemy wchodzić w bliskie kontakty – dziecko po urodzeniu tylko z matką jest w stanie wejść w syntonię, ojciec potem musi szybko się znaleźć przy dziecku – musi zasłużyć sobie na ojcostwo; dopiero w wieku dorastania dziecko zwraca uwagę na kolegów i koleżanki; 4)sytuacje zagrożenia – przewidywanie (antycypacja), ze nam coś grozi; 1/3 mózgu – emocjonalne podstawy, rozwinięte od momentu urodzenia, umożliwia nam przeżywanie zagrożeń, są najintensywniejszą formą podwyższenia emocjonalnego; tym większe poczucie zagrożenia, im człowiek bardziej odpowiedzialny; zagrożenie podnosi poziom napięcia emocjonalnego, tworzymy wiele scenariuszy zagrożenia (wizualizacje); w wyniku nawarstwienia niepokoju zagrożeniem na jednej ścieżce rzeczywistości tworzą się fobie; 5)sytuacje bolesne i drażniące – coś co subiektywnie jest bardzo dokuczliwe; kobiety lepiej znoszą ból fizyczny, bólu fizycznego ni e można oddzielić od bólu psychicznego, są nierozerwalne ze sobą; 2 rodzaje sytuacji – 1)gdy ból fizyczny jest pierwszy, a po nim psychiczny – zaburzenia somatopsychiczne, kłopotliwe w leczeniu, zmieniają psychikę; 2)ból psychiczny jest pierwszy, po nim fizyczny – zaburzenia psychosomatyczne – 80% zaburzeń, np. zawały, nadciśnienie, choroby dwunastnicy itp.;

REAKCJE NA STRES – 1)agresja – ten mechanizm maja wszyscy ludzie; stanowi wyposażenie człowieka, by mógł się odnaleźć w otaczającym świecie; zsocjalizowane formy agresji – irytacja, negatywizm, skłonność do wrażliwości, poczucie winy; 2)lękowe zahamowania czynności – obrona polegająca na uruchomieniu ujemnego, negatywnego znaku emocji; następuje zahamowanie pewnych czynności ->np. przestepstwa gospodarcze; 3)regresja – uruchomienie procesów obronnych, które są reakcjami typowymi dla wcześniejszego zakończonego już etapu rozwoju, np. płacz; 4)fiksacja – pod wpływem stresu pojawia się usztywnienie reakcji jakiegoś typu (np. wysławianie się, kojarzenie faktów), który jest powtarzany i nie jest poprawiony; 5)mechanizmy obronne osobowości – są to choroby psychiczne, mające na celu zmniejszenie napięcia emocjonalnego, przebiegaja bez udziału świadomości i nie ingerują w źródło tego napięcia – jedynie przesuwają obraz świata i samego siebie; należą tu: *techniki uniwersalne – alkoholizowanie się, katharsis; *techniki zastępczego zaspokajania potrzeb – np. fantazjowanie lub racjonalizacja; *techniki właściwe – np. ekspiacja; 6)dezorganizacja zachowania;

BARIERY SPOŁECZNE – powodują: 1)depersonalizacja – zanik indywidualności, osobowości, utrata podmiotowości w zakresie poczucia odpowiedzialności; osoba nie odbiera w grupie innych jako jednostki i sama nie czuje się przez innych tak odbierana; jednostka w tłumie traci tożsamość; d. wiąże się z rozproszeniem odpowiedzialności i z anonimowością; zwiększa się zachowanie antyspołeczne; im większa anonimowość, tym więcej zachowań antyspołecznych i większe rozproszenie odpowiedzialności, tym większa agresja; 2)alienacja – poczucie, że coś/ktoś stało się obce, wrogie. Obiektem alienacji może być człowiek, Bóg, przedmiot; Seeman wyróżnił 5 wariantów alienacji: a)bezradność, bezsilność – rodzi się z powodu utraty kontroli nad bardzo ważnymi w życiu rzeczami (praca, polityka), osoba traci kontakt z szerszym kontekstem społ.;  b)brak, utrata znaczenia – człowiek traci poczucie kontroli nad swoim życiem, czuje się bezwartościowy, niepotrzebny;  c)zanik norm – gdy osoba dochodzi do wniosku, ze normy te nie pomagają jej osiągnąć zamierzonych celów (zanik wzorców kultury, norm społecznych);  d)izolacja – prowadzi do trwałej frustracji potrzeb, przynależności; e)obcość wobec samego siebie – okoliczność życiowa złożona, zablokowanie procesu samoaktualizacji;  3)anomia – obiektywna rozbieżność między uznanymi wartościami a możliwością ich realizacji, rozbieżność między oczekiwanym a realizowanym; 5 typowych reakcji na anomię: a)konformizm – zachowanie o charakterze podporządkowania, wyrzeczenie się własnych potrzeb, zachowanie skierowane na bardzo podstawowe potrzeby; b)innowacja – to taka próba uzyskania możliwości realizacji oczekiwań, w których pojawią się zupełnie nowe, zaskakujące zachowanie, ograniczone realizowanie celów w innowacji;  c)rytualizm – to hiperkonformizm, absolutne zawężenie pewnych schematów funkcjonowania społecznego, jednostkowe oczekiwania zredukowane są do minimum; d)wycofanie –wycofanie się z życia społecznego, z realizacji własnych celów, jest to zachowanie destrukcyjne, np. alkoholicy, włóczędzy, psychotycy; 4)konflikty ról społecznych – tylko w małych grupach, 2 sposoby: 1)gdy osoba pełniąca rolę, pełni ją w zależności od pozycji jaką przyjmuje w różnych grupach (role są sprzeczne – np. rola kolegi i szefa); 2)sprzeczne są oczekiwania związane z określoną pozycją zajmowaną przez daną osobę, np. nauczycielka w domu – rola matki, nauczycielka w szkole – rola nauczycielki;

NIEDOSTOSOWANIE SPOŁECZNE – grupa zdarzeń, powodująca za pomocą różnych mechanizmów niemożność przejścia przez zabiegi socjalizacyjne, dostosowanie społ.; można rozpatrywać w 2 kategoriach: 1)kategoria normatywna – za niedostosowaną społecznie uważa się osobę, która w swoim zachowaniu nie przestrzega norm; 2)kategoria psychologiczna;

ZABURZENIA NEUROTYCZNE - zmiany, które zawsze powstają na tle urazów psychicznych (natura czynnościowa lub są patogenne). Zmiany te pierwotnie dotyczą procesów emocjonalnych i polegają na znacznej nieadekwatności między wielkością bodźca a wielkością relacji (zbyt dużo emocji); ich proces chorobowy będzie niewidoczny w obrazie klinicznym. Rejestracja czterech osiowych objawów w odróżnieniu od tzw. objawów ubocznych. To, co jest zawarte w obrazie klinicznym to skutek działania osiowych objawów:

1)patologiczny lęk - jeśli pełni funkcję mobilizującą i ochronną to nie będzie wchodził w kategorie leku patologicznego (neurotycznego), lęk neurotyczny – na ogół na poziomie bardzo wysokim; jest pozbawiony funkcji motywacyjnej i ochronnej; 3 grupy lęków: a)pierwotny – biologiczny - zagrożenie życia, prawidłowy, gdy mobilizuje; b)podstawowy – społeczny - towarzyszy np. wejściu do nowej grupy. Może być nastawiony: *do ludzi, *od ludzi, *przeciw ludziom; twory bardzo długo rewizje i może być nie do zmiany, gdy stanie się stylem funkcjonowania (rozwój neurotyczny); c)lęk moralny - związany z wartościami, nakazami czy normami, ale obejmuje tylko te, które są uzewnętrznione: *poczucie winy, *wstyd, *ambicja; na nim opiera się proces socjalizacji. Jeżeli nie ma tego leku to nie ma szans na resocjalizację, (ślepota molarna, brak uczuć wyższych); zbyt silny lęk, zbyt silne super ego kontroluje nadmiernie człowieka, nie ma miejsca na indywidualność; 2)objawy wegetatywne - skutek integracji całego organizmu, gdyż dochodzi do podwyższenia zapięcia emocjonalnego. Poprzez ten mechanizm włączony zostaje układ wegetatywny działający bez udziału naszej świadomości. 3)egocentryzacja osobowości - osobowość jest konceptualizacją dymensji, taki objaw osiowy który musimy wyprowadzić z dymensji osobowości, z jakiej się rozwija; poziom egocentryzmu zależy od osobowości przedchorobowej; 4)błędne koło nerwicowe – taki układ zamkniętych wewnętrznie elementów, których zależność możemy zapisać sprzężeniami zwrotnymi o charakterze dodatnim. Efekt: oprócz dolegliwości poprzedniej także następstwa, skutek jest przyczyną następnego obiegu informacji. Jest to zjawisko samobudzenia się i samowzmocnienia sprzężenia.

Natręctwo – zaburzenie myślenia lub działania. U człowieka pojawiają się myśli niezgodne z jego strukturą osobowości, z jego wartościami. Pojawia się w sposób przymusowy, mimo że chory wie, że to jest z nim niezgodne.

ZABURZENIA DYSOCJACYJNE: 1)amnezja dysocjacyjna; 2)fuga dysocjacyjna - powoduje skłonność do wędrowania, pojawiają się też zachowania antyspołeczne, zachowania niezgodne z osobowością człowieka, np. osoba kradnie, choc nigdy tego nie robiła; 3)stupor - polega na zupełnej niemożliwości przyswajania informacji z zewnątrz, reagowania na dochodzące informacje. Jeśli trwa długo może doprowadzić do śmierci; 4)trans i opętanie - mogą być związane z wysokim napięciem emocjonalnym a także z braniem środków odurzających; 5)dysocjacyjne zaburzenia ruchu - na skutek zmian w procesach emocjonalnych następuje zmiana funkcji w organizmie odpowiedzialnych za ruch; 6)drgawki dysocjacyjne; 7)dysocjacyjne znieczulenia i utrata czucia zmysłowego – powoduje np. samookaleczenia, wynik wysokich napięć emocjonalnych, efekt braku umiejętności dostosowania się do aktualnych ciężkich warunków, np.w więzieniu;

NEUROZY SOMATYZACYJNE: 1)hipochondria – zespół chorobowy, lęk dotyczący śmierci, mimo, ze osoba jest zdrowa; skutek ogromnego stresu; osoba nie nadaje się do normalnego funkcjonowania;   2)uporczywe bóle psychogenne – niezwykle uporczywe bóle, nie dające się zniść, szczególnie bóle głowy, czy kręgosłupa; powód bólu leży głęboko w emocjach, bóle pojawiąją się niespodziewanie i są niezwykle inensywne; 3)neurastenia – nerwica osób na stanowiskach wykształconych, im ktoś bardziej odpoczywa tym bardziej jest zmęczony; zmęczenie jest uzupełnione bólami głowy, zaburzeniami układu krążenia itp.; 2 typy: *hiperstenia – postępująca nadaktywność, rozdrażnienie, konieczność zajmowania się czymś, wszystko denerwuje; *hipostenia – odwrotnie, osoba nie może się do niczego zabrać, nastrój bardzo zbliżony do depresji (smutek, przygnębienie, poczucie beznadziejności);

ZABURZENIA ZACHOWANIA I EMOCJI (początek w dzieciństwie lub wieku młodzieńczym): 1)zaburzenia hiperkinetyczne – nadaktywność, nadpobudliwość psychoruchowa, częściej występuje u chłopców, może być powodem działań agresywnych; deficyt uwagi, nadruchliwość, nie można zaadaptować się w szkole. Jeżeli zaburzenia są duże, najtrudniejsze przypadki  podlegają indywidualnemu tokowi nauczania; u 70% przestępców występowały średnie zaburzenia hiperkinetyczne w dzieciństwie; 2)zaburzenia zachowania – występują na gruncie nieprawidłowej socjalizacji, powstają wskutek nieprawidłowego rozwoju w zakresie przyswajania sobie reguł społecznych; 3)mieszane zaburzenia zachowania i emocji - zachowania buntownicze, nic tym osobom nie pasuje, w opozycyjny sposób reagują na każdą relację, przeciwstawiają się jakby dla zasady, ciągła rewolucja, brak adaptacji, nieradzenie sobie; 4)zaburzenia emocjonalne - lęk przed separacją (jeżeli dziecko zostaje samo bez matki to czuje się zagrożone), fobie dziecięce (mogą dotyczyć wszystkich elementów wnętrza i otoczenia dziecka, które są dla niego ważne, np. oglądanie bajkę; ważne jest by jak najszybciej zauważyć i zacząć leczyć te fobie), rywalizacja z rodzeństwem (nie wolno wprowadzać w rywalizacji obciążenia emocjonalnego)

ZABURZENIA UNKCJONOWANIA SPOŁECZNEGO: 1)mutyzm wybiórczy - jeżeli coś się dzieje w emocjach, to dziecko nie chce lub nie może nic powiedzieć; aparat komunikacyjny zostaje wyłączony; przestępcy nie byli aktywni w szkole, nie uczestniczyli w zajęciach; 2)utrudniony kontakt z otoczeniem - gdy pojawia się trudne, ważne to dziecko nie potrafi wejść w relacje, dziecko wycofuje się, nie podejdzie do nikogo obcego; 3)nadmierna łatwość w nawiązywaniu kontaktów - brak lęku społecznego, nie działają żadne metody wychowawcze;

ZABURZENIA OSOBOWOŚCI - 1)Pica – połykanie noży, widelców, sznurów; 2)osobowość dysocjalna – antyspołeczne zaburzenia osobowości; 3)osobowość paranoiczna – świat jest wrogi, gotowość do walki, zacietrzewianie się; 4)osobowość schizoidalna – nie ma potrzeby kontaktu z innym człowiekiem, każdy wystarcza sobie, brak informacji i możliwości odnajdywania się w rzeczywistym świecie; 5)osobowość histrioniczna – wszystko albo nic, czepialscy, niezwykle  ekspansywne osoby, ostre emocje; 6)osobowość anankastyczna – przesada, nadzwyczajny perfekcjonizm, nadmierny pedantyzm; 7)osobowość lękliwa – silny lęk przed wchodzeniem w relacje społeczne 8)zaburzenia nawyków i popędów -  patologiczny układ i powiązań nawyków ze strukturą popędową *piromanów najczęściej spotyka się wśród strażaków – seksualna przyjemność związana z patrzeniem w ogień *patologiczne kradzieże  - nigdy dla zysku *trichotilomania zwiastun choroby psychicznej, wyrywanie sobie włosów po kręceniu ich na palcu; 9)zachowania antyspołeczne - mogą być chroniczne ale mogą też występować okresami, nie mają bezpośredniego związku ze spożyciem alkoholu, leków, czy środków odurzających; skończone 18 lat, ale oznaki pojawiają się już przed 15 rokiem życia; lekceważenie norm prawnych i używanie przemocy; niemożność utrzymania się w pracy; drażliwość i agresywność, niemożność sprostania normom społecznym, impulsywność lub nie planowanie działań, brak poczucia winy, gdy wyrządza komuś krzywdę;

ZABURZENIA PSYCHOTYCZNE WG ICD – 10

SCHIZOFRENIA ma charakter procesularny, zmienia rozwój osoby. dochodzi tu do rozpadu struktury osobowości, (ale nie rozdwojenia osobowości). Tu funkcje integracyjne przestają działać – osobno emocje, umysł i ciało działają osobno. W schizo...