Czarny książę - Karyn Monk.pdf - Romanse PDF - wiolamatrix

Karyn Monk

Czarny KsiąŜę

Przekład

Mana Wojtowicz

Rozdział 1

Listopad 1793

Stała dumnie wyprostowana na miejscu dla

oskarŜonych. Jej dłonie spoczywały na wypolerowanej

powierzchni barierki odgradzającej ją od oskarŜycieli.

Mimo zimna panującego na sali drewniana poręcz była

ciepła i ogrzewała jej lodowate palce. Jacqueline

zastanawiała się, czy stojący tu poprzednio więzień

ściskał tę poręcz równie mocno w przystępie

wściekłości czy rozpaczy? Popatrzyła na pięciu

sędziów, którzy ziewali i wiercili się na swoich

krzesłach znuŜeni i znudzeni aktem oskarŜenia, doszła

do wniosku, Ŝe oba te uczucia byłyby usprawiedliwione.

- Obywatelka Jacqueline Marie Louise Doucette,

córka straconego na gilotynie zdrajcy Charles'a-

Alexandre'a, byłego księcia de Lambert, oskarŜona jest

o działanie na szkodę Republiki Francuskiej i zdradę

ojczyzny... - OskarŜyciel publiczny przeszedł teraz do

odczytywania dalszych zarzutów.

Napaść na członka Gwardii Narodowej na słuŜbie.

Udział w działalności kontrrewolucyjnej, polegającej na

ukrywaniu złota, srebra, klejnotów i Ŝywności, oraz

nielegalny wywóz rzeczonych pieniędzy i kosztowności

poza granice Francji. Korespondencja z emigrantami

politycznymi i szerzenie kontrrewolucyjnej propagandy.

Lista zarzutów ciągnęła się bez końca. Jedne były

prawdziwe, inne wyssane z palca. Nie miało to Ŝadnego

znaczenia. Proces był tylko formalnością, a wyrok z

góry przesądzony.

Jacqueline oderwała wzrok od sędziów, którzy

zamiast słuchać oskarŜyciela publicznego, spierali się

między sobą, w ilu jeszcze rozprawach będą musieli

dziś uczestniczyć. Obiegła wzrokiem zgromadzoną w

sądzie publiczność. Nieokrzesani męŜczyźni i proste

kobiety zapełniający salę sądową najwyraźniej bawili

się znakomicie na jej procesie. Podczas odczytywania

aktu oskarŜenia wykrzykiwali obelgi pod jej adresem,

nazywając ją zdrajczynią i dziwką, i domagali się, by

zapłaciła głową za zbrodnie. Śmiali się, poszturchiwali i

wrzeszczeli. Ten i ów pluł na podłogę, by okazać

pogardę dla oskarŜonej, inni jedli i pili. Niektóre

kobiety przyniosły robótki. Wszyscy bawili się jak

publiczność na dobrej farsie. Jacqueline wpatrywała się

w tych ludzi w nędznej, brudnej odzieŜy, czerwonych

wełnianych czapkach i trójkolorowych szarfach

związanych na piersi lub w pasie. Nie była zaskoczona

ich wrogością. Zastanawiała się tylko, jak mogli

wierzyć w to, Ŝe jej śmierć, czy śmierć jej ojca lub

brata, moŜe polepszyć ich nędzne Ŝycie. Dziś w nocy,

gdy ona będzie juŜ leŜeć sztywna i zimna we wspólnym

grobie, ci ludzie nie znajdą przecieŜ na stołach więcej

chleba czy wina.

- Obywatelu Barbot, powiedzcie nam, czy to jest ta

kobieta, która zaatakowała, gdy pełniliście słuŜbę na

rzecz Republiki Francuskiej? - spytał z naciskiem

oskarŜyciel publiczny, obywatel Fouquier-Tinville.

- To ona - odparł Ŝołnierz zajmujący miejsce dla

świadków.

Popatrzył na Jacqueline i uśmiechnął się szeroko.

Ukazując dziurę po dwóch zębach, które mu wybiła.

- A czy przedtem, zanim was napadła, wygłaszała

jakieś antyrewolucyjne hasła?

- Wygłaszała - potwierdził wojak i kiwnął głową.

- Czy moŜecie powtórzyć dokładnie Trybunałowi

Rewolucyjnemu, co powiedziała obywatelka Doucette?

śołnierz zawahał się i odchrząknął.

- Powiedziała, Ŝe Gwardia Narodowa to banda

złodziei i świń. I Ŝe wszyscy pójdziemy prosto do

piekła.

Widać było, Ŝe wymawiając te antyrewolucyjne

słowa, obywatel Barbot czuł się nieswojo, choć przecieŜ

tylko je powtarzał.

- To ona wyląduje w piekle, podła suka! - wrzasnął

męŜczyzna z tylnego rzędu.

- I to z głową w koszyku! - dodał inny.

Stłoczona w sali ciŜba ryknęła śmiechem.

Obywatel Fouquier-Tinville poczekał, aŜ się

Czarny książę - Karyn Monk.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: