Na wstępie trzeba wyraźnie zaznaczyć, że we wszelkich stanach naglących z wielu względów leczeniem z wyboru jest klasyczna medycyna akademicka. Niemniej jednak, zanim przyjedzie pogotowie, możemy często z pomocą podręcznej apteczki homeopatycznej przynieść dziecku doraźną ulgę, złagodzić cierpienie, a niekiedy doprowadzić nawet do ustąpienia groźnego stanu, tak że leczenie klasyczne nie będzie już potrzebne. Nigdy jednak nie stosujemy homeopatii zamiast klasycznych metod pomocy doraźnej.
Decydując się na podanie leku homeopatycznego, zwłaszcza w stanie ostrym, trzeba też pamiętać, że fakt iż homeopatia jest pozbawiona toksycznych działań ubocznych, nie oznacza, że jest ona w każdych rękach bezpieczną i w związku z tym można nią dowolnie szafować na zasadzie „pomoże, nie pomoże, przynajmniej nie zaszkodzi”. Takie podejście jest wielkim błędem i może okazać się zgubne w skutkach, zwłaszcza w przypadku stanów ostrych, kiedy to błędnie podany lek może doprowadzić do bardzo niebezpiecznego pogorszenia.
Ogólne zasady dawkowania leków homeopatycznych:
1. potencja powinna być tym niższa, im:
· mniejsze jest doświadczenie osoby, która podaje lek
· mniejsze jest podobieństwo objawów
· bardziej „lokalnie” dobrano lek, czyli tylko na podstawie objawów miejscowych
· bardziej „lokalny” charakter ma stan
· słabsza jest witalność chorego
· większe jest ryzyko pogorszenia
2. potencje C200 i wyższe powinni podawać jedynie doświadczeni lekarze; w innych przypadkach zaleca się nieprzekraczanie potencji C15
3. to, jak często należy podawać lek zależy od wybranej potencji, sposobu podawania leku i nasilenia objawów. Najłatwiej będzie zapamiętać ogólne wskazanie, że dawkę powtarzamy przy każdym nawrocie (pogorszeniu), np. w przypadku biegunki – po każdym wypróżnieniu
Homeopatyczna apteczka domowa – Urazy i ukąszenia
Przy małych urazach lepiej nie podawać żadnych leków, chyba że objawy są zbyt uciążliwe. W przypadku poważnych urazów (zwłaszcza głowy) należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
W przypadku ostrego urazu, niezależnie od jego charakteru i umiejscowienia, lekiem podstawowym jest prawie zawsze Arnica. Im szybciej zostanie podana, tym lepszych można się spodziewać efektów. Jest skuteczna nawet w przypadku ciężkich urazów i wypadków, wpływając zarówno na objawy miejscowe (poprzez hamowanie obrzękania, krwawienia, łagodzenie bólu, przyspieszenie gojenie itp.), jak i dolegliwości ogólne (poprzez złagodzenie objawów pourazowego szoku). Często jest lekiem wystarczającym, czasami jej działanie kontynuują inne środki, które dobiera się w zależności od objawów, charakteru i lokalizacji patologii.
Stłuczenia:
· miękkich części ciała – Arnica 3-30, co 1 godz.
· stłuczenia kości – Ruta 3-30, co 2 godz.
· stłuczenia dobrze unerwionych części ciała (zwłaszcza palców rąk i stóp, macierzy paznokci) – Hyperricum 3, co 3 godz.
Rany:
· potłuczeniowe – Arnica 3, co 1 godz.
· cięte – Arnica 3, co 1 godz.
· szarpane – Calendula 3, co 2 godz.
· kłute – Ledum 6, co 1 godz.
Ukąszenia, użądlenia:
· owadów – Ledum 6, co 10 min; Grindelia 3, co 10 min.
· objawy zapaści w przypadku użądlenia pszczoły lub osy – Apis 30-200, co 5 min.
· ukąszenia pająka – Lachesis 6, co 10 min.
· objawy zapaści w przypadku ukąszenia pająka – Hydrocyanicum Acidum 1, co 10 min.; Moschus 3, co 10 min.
· w przypadku obrzęku, wybroczyn i bólu ukąszonej części ciała, gdy pojawiła się już reakcja na ukąszenie pająka – Arnica 3, co 2 godz.
Maldinka