SREBRO KOLOIDALNE.doc

SREBRO KOLOIDALNE

ODTRUTKA LUDÓW STAROŻYTNYCH - Sposób na zdrowie i długowieczność 

Spis treści: 

Rozdział I.                   Znaczenie  mikroelementów dla zdrowia 

Rozdział II.                  Czym jest srebro koloidalne 

Rozdział III.                 Charakterystyka srebra koloidalnego 

Rozdział IV.                Historia srebra koloidalnego 

Rozdział V.                 Srebro koloidalne a antybiotyki 

Rozdział VI.                Działanie srebra koloidalnego 

Rozdział VII.               Zastosowanie i dawkowanie 

I.  Znaczenie mikroelementów dla zdrowia 

Srebro, oprócz tego, że jest metalem szlachetnym, jest również pier­wiastkiem śladowym, niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania or­ganizmu. Działanie śladowych ilości srebra ma naturę profilaktyczną, czy też ochronną i pomaga wzmocnić system immunologiczny. W miarę starzenia się or­ganizmu, spada jego zdolność asymilowania srebra. Prowadzi to do niedobo­rów srebra i upośledza układ odpornościowy. Upośledzenie systemu immu­nologicznego może prowadzić do chorób, takich jak przeziębienia, grypa, lub - co gorsze - rak. Według dr Roberta O. Beckera, autora książki The Body Electric (Ciało elektryczne), niedobór srebra odpowiada za niewłaściwe funkcjonowanie układu odpornościowego. Zauważył on zbieżność, czy też związek, między niskim poziomem srebra a chorobą.

Dane oparte na pracach dr Rudolpha Abderhaldena, Dyrektora Laboratorium na rzecz Diagnozy Endokrynologicznej i Enzymatycznej w Bazylei (Szwajcaria) i Profesora Biochemii na Uniwersytecie Halle (Niemcy), potwierdzają, że „choroba jest zakłóceniem harmonijnego modelu aktywności enzymów, aktywności zależ­nej od obecności pierwiastków śladowych. Załamanie się systemu enzymatyczne­go powoduje chorobę lub śmierć komórki. Wielu dietetyków i lekarzy jest obecnie zgodnych, że tak naprawdę istnieje tylko jedna choroba: złe odżywianie; że wszystkie pozostałe choroby z niej się wywodzą.

Ponieważ nasza gleba została wyjałowiona przez intensywną gospodarkę rolną i nawozy chemiczne, nasza żywność praktycznie nic zawiera srebra w cha­rakterze pierwiastka śladowego. Jeśli w organizmie wstąpi niedobór srebra, na­stępuje uszkodzenie systemu immunologicznego. Koloidalne srebro to jedyny bezpieczny sposób, w jaki można dodatkowo pozyskać srebro. Jest ono bioprzyswajalne, co sprawia, że wnika bezpośrednio do tkanek ciała. Minerały, a szcze­gólnie pierwiastki śladowe, są dla organizmu ważniejsze niż witaminy, ponieważ bez ich obecności witaminy nie mogą być wykorzystywane. Badania wska­zują na bezpośredni związek między niedoborami minerałów i witamin a choro­bami. Zwykle wybiera się minerały chelatowane (w formie tabletek), które jednak są wchłaniane tylko w 40-60%, podczas gdy minerały koloidalne są wchłaniane w ok. 98 %.

Dr Wallach na swej kasecie pt. „Martwi lekarze nie kłamią" („Dead Doctors don't Lie") stwierdza, że aby być zdrowymi potrzebujemy 90 składników odżyw­czych, w tym 16 witamin, 60 minerałów (minerałów śladowych), 12 podstawowych aminokwasów, 3 kwasy tłuszczowe, oraz 7 minerałów „ziem rzadkich". Mine­rały ziem rzadkich podwajały długość życia u zwierząt laboratoryjnych. Tkanki organizmu i płyny ustrojowe, które są niezbędne dla zdrowia psychicznego i fi­zycznego, zawierają różne ilości minerałów. Minerały stanowią około 5% masy ciała człowieka i działają jak katalizatory w wielu reakcjach biologicznych, w tym w reakcji mięśni, przenoszeniu informacji przez system nerwowy, trawieniu, oraz metabolizmie. Działanie minerałów jest między sobą powiązane, często również łączy się działaniem witamin, aby dopełnić reakcji. Jest siedem „makroelementów": wapń, chlor, fosfor, żelazo, potas, magnez, sód i siarka. Te minerały obecne są w organizmie w stosunkowo wysokich ilościach, mierzonych w mili­gramach (mg). Inne minerały uważa się za mikroelementy (pierwiastki śla­dowe), obecne w tkankach organizmu w ilościach śladowych czyli bardzo małych ilościach mierzonych w mikrogramach (mcg)1. Są to m.in.: chrom, kobalt, miedź, fluor, jod, mangan, molibden, nikiel, selen, srebro, krzem, stront, wanad i cynk. Te pierwiastki śladowe są kluczem do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

„Teraz wiemy - mówi dr Anderson - że synteza wszystkich znanych natu­ralnych pierwiastków mineralnych jest tajemnicą harmonijnej funkcji synergicznej, która stanowi podstawę zdrowej żywej materii". Pierwiastki śladowe „wystę­pują w tak niewielkich ilościach, że trzeba je mierzyć w częściach na milion (ppm), mimo to wydają się stanowić podstawę skomplikowanego chemicznego i elektrycznego mechanizmu tworzącego ciało człowieka. Postać, w jakiej więk­szość naturalnych nieorganicznych czynników odżywczych jest asymilowana przez zwierzęta i rośliny składa się z materiału w stanie koloidalnym". „Pierwiast­ki śladowe działają jako aktywatory, jako katalizatory wewnątrz żywej komórki, czy to roślinnej, zwierzęcej, czy ludzkiej; leżą one u podstaw wszystkich proce­sów życiowych, a ich wpływ przewyższa nieskończenie ich rozmiary" - mówi dr Melchoir Dikkers w The Story of Trace Minerals (Historia minerałów śladowych). Najlepszym przykładem rewelacyjnego działania srebra w organizmie czło­wieka jest lud Hunzów zamieszkujący w wysokich partiach Himalajów na teryto­rium obecnego Pakistanu. Średnia długość ich życia wynosi ok. 120 lat! Prawdzi­wym sekretem zdrowia Hunzów jest ich wysoko zmineralizowana woda lo­dowcowa, zwana „mlekiem lodowcowym" ze względu na swój mleczny wy­gląd. John A. Tobe, amerykański podróżnik, który badał skład bogatej w minerały wody Hunzów, twierdzi, że wykazuje ona szczególnie wysoką zawartość srebra w formie koloidalnej.

Również podczas analizy wody Hunzów przeprowadzonej przez badacza i autora dr Patricka Flanagana i rumuńskiego naukowca, dr Henri Coandę okazało się, że zawiera ona niemal wszystkie znane pierwiastki mineralne ze szczególnie wysoką zawartością srebra w postaci koloidalnej.

Koloidalne srebro może być całkowicie naturalnym środkiem leczniczym. Niektórzy naukowcy wyznają teorię, że dawniej normalny poziom zawartości sre­bra w naszym ciele był wyższy. Twierdzą oni, że teraz mamy mniej srebra w ciele, ponieważ gleba została po części pozbawiona srebra, a także innych minerałów, których stężenie było o wiele wyższe zanim zaczęto ulegać modzie na wysoce wydajne gospodarstwa rolne. Przedtem minerały te były o wiele bardziej przy­swajalne biologicznie i pobieraliśmy je z jedzenia. Teoria głosi, że w wyniku transportu żywności z terenów rolniczych do miast, spożywania produktów żyw­nościowych, a następnie wyrzucania ścieków do rzek i oceanów, pozbawiamy glebę srebra oraz innych naturalnych minerałów, podczas gdy w zamian dostarczamy tylko potasu, fosforu i azotu. Tak więc obecnie nasz system odpornościowy jest osłabiony, a jego obciążenie zwiększa się z powodu wielu czynników wynikających z naszego współczesnego stylu życia. Dr Joel Wallach mówi więcej na ten temat w swojej książce pt. „Rzadkie gleby, zakazane leki: ta­jemnice zdrowia i długowieczności" („Rare Earths, Forbidden Cures: The Secrets of Health and Longevity").

W 1940 r. średnie dzienne spożycie owoców i warzyw dostarczało 50 do 100 mikrogramów srebra jako pierwiastka śladowego. Według „Earth Summit Report" (Raportu Szczytu Ziemi) z roku 1992 poziom minerałów wydobywanych z ziemi obniżał się o 85% w ciągu ostatnich 100 lat, czyli o około 0,85% rocznie. Jeśli zaczniemy od 100 mikrogramów w roku 1940 (61 lat temu) razy nasze 0,85% rocznie, otrzymamy ubytek 51,85% czyli stratę blisko 52 mikrogramów dziennie. Łyżeczka koloidalnego srebra o stężeniu 10 ppm dostarcza 50 mikrogramów. Czyli jedna łyżeczka dziennie powinna nadrobić straty spowodowane „wyjałowie­niem" naszej ziemi z metali.

II. Czym jest srebro koloidalne

Srebro koloidalne nie jest związkiem chemicznym zawierającym srebro, ale czy­stym srebrem metalicznym złożonym z submikroskopijnych zbitek po kilkadzie­siąt lub kilkaset atomów każda, zawieszonych w czystej wodzie dzięki niewielkie­mu ładunkowi elektrycznemu jaki posiada każdy z atomów. (Health Consciousness Magazine, zeszyt 15, nr 4). Zawieszenie to spowodowane jest głównie przyspieszeniem wynikającym z przypadkowych zderzeń cząsteczek srebra z czą­steczkami wody, których masa jest większa od masy cząstkowej srebra. Zjawisko to nosi nazwę ruchów Browna.

Wszystko, co żyje istnieje w postaci koloidalnej. W strumieniu krwi znaj­duje się wiele elektrolitów, takich jak wapń, potas i sód. Mają one również postać koloidalną i posiadaj ładunek elektryczny.

Koloid to układ, w którym jedna substancja (w tym przypadku srebro) jest podzielona na maleńkie cząsteczki, zwane cząsteczkami koloidalnymi, oraz roz­proszona i zawieszona (nie rozpuszczona) w innej substancji (w tym przypadku w czystej dejonizowanej wodzie) bez wiązania się z cząsteczkami 'rozpuszczalnika'. Cząsteczki koloidalne działają jak „ziarenka energii", które unoszą się w płyn­nym roztworze pomimo siły grawitacji. To, że są naładowane elektrycznie  - a ich ładunek jest taki sam - powoduje, iż odpychają się wzajemnie, pozostając w cią­głym ruchu.

Cząsteczki koloidalnego srebra można obserwować oczywiście jedynie przez mikroskop elektronowy. Im mniejsza cząsteczka, tym lepsza będzie sku­teczność roztworu. Optymalna wielkość cząsteczki to 0,015 do 0,0005 mikrona. Dla porównania wirusy mają wielkość od 15 do 150 nm, przy czym wielkość ta u większości z nich waha się w przedziale 20 - 40 nm. Bakterie mają wielkość od 350 do 1 000 nm. Dlatego też srebro koloidalne może swo­bodnie wnikać do wnętrza patogenów i niszczyć je.

Wolfgang Pauli, niemiecki laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, do­szedł do wniosku, że „koloidy dostarczają najważniejszego ze znanych ogniw miedzy tym, co nieorganiczne a tym, co organiczne, klucza do samych źródeł życia".

Wielkość cząsteczek gra dużą rolę w procesie wchłaniania minerałów, gdyż podstawowe prawo fizyczne głosi, że im mniejsza cząsteczka, tym większa po­wierzchnia względna. To z tą powierzchnią procesy chemiczne organizmu muszą wejść w reakcje, aby móc rozłożyć i wchłonąć czynnik odżywczy. Dlatego też koloidalne minerały, których rozmiary są znacznie mniejsze od rozmiarów pigułek czy proszków, są lepiej wchłaniane.

III. Charakterystyka srebra koloidalnego 

Srebro koloidalne jest:

®      bezpieczne

®      nietoksyczne

®      działa jak antybiotyk

®      zabija ponad 650 patogenów

®      niszczy grzyby i pleśń

®      zabija pasożyty

®      uspokaja

®      wspomaga rozwój komórek

®      nie akumuluje się

®      nie podrażnia błon śluzowych

®      nie uzależnia

®      nie zawiera wolnych rodników

®      oczyszcza wodę

®      działa przeciwzapalnie

®      odkaża

®      jest bioprzyswajalne

®      nie szczypie w oczy

®      nie reaguje z lekami

®      wzmacnia odporność organizmu

®      jest bezpieczne dla kobiet w ciąży i karmiących matek

®      bezbarwne

®      bez zapachu

British Medical Journal (12 maja 1917 r.) donosi, że koloidalne srebro bły­skawicznie łagodzi stany zapalne i wspomaga gojenie. Autor artykułu, Sir Malcolm Morris oznajmia, że koloidalne srebro wolne jest od mankamentów, jakie charakteryzują inne preparaty srebra, a także, że ma wyraźne działanie uśmie­rzające ból. Ponieważ w każdym jądrze komórkowym znajduje się cały zapis ge­netyczny, potencjał leczenia na poziomie komórkowym jest ogromny.

Ze względu na silne działanie bakteriobójcze, koloidalne srebro okazało się wysoce skuteczne w zapobieganiu i leczeniu infekcji i chorób, łącznic z AIDS, gronkowcami i paciorkowcami. Jest to zalecany środek wzmacniający w przypad­ku wybranych chorób, np. przeziębienia, można je stosować miejscowo w przy...