- Z uwagi na formę interwencji przełożonego w pracę podwładnych wyróżnić można:
· Styl dyrektywy/ styl bezpośrednim: kierownik planuje zadania na przyszły okres, opisuje je poprzez zbiór wskaźników, informuje podwładnych o ocenie jak się wywiązać z wykonania wskaźników, system motywacji, nagrodzenie;
· Styl parametryczny/ styl pośredni: po ’89r. kapitalistyczny rozwój, zarządza się poprzez parametr.
- Z uwagi na zakres interwencji przełożonego w pracę podwładnych wyróżnia się:
· Styl zadaniowy;
· Styl instruktarzowy.
- Ponadto wyróżnić możemy tzw. styl potencjalny i rzeczywisty kierowania ( na przyszłość, wyrobić pogląd, jaki obrać styl do pracy z podwładnymi, czyli przed podjęciem współpracy z podwładnymi, badamy teren, sięgamy po opinię o przyszłych podwładnych ).
- Do grupy metod najczęściej mających zastosowanie w pracy kierowniczej można zaliczyć metodę:
· Autokratyczną;
· Przewodzenia;
· Demokratyczną;
· Biurokratyczną ( kierownik jest biurokratą, gdy traci zaufanie do podwładnych, powołuje się na regulamin i przepisy panujące w firmie, szybciej przez nią ustanowione);
· Progresywną ( postęp, kierownik stwierdza, że podwładni się nie rozwijają, organizuje szkolenia, konferencje);
· Idiokratyczną ( z ogółu swoich podwładnych w sposób jawny faworyzuje pracownika, robi to po to, aby inni pracownicy walczyli o jego względy);
· Intuicyjną/ na nosa: metoda intuicyjna;
· Diagnostyczną: przeciwieństwo intuicyjnej, kierownik gromadzi informacje z różnych źródeł, analiza, przyczyny niesprawności i co zastosować by coś uleczyć.
- Warunki racjonalnego stosowania stylów.
· W świetle dorobku teorii sytuacyjnych R. Tannenbauma i W.H. Schmidta w 1958r. powstał model zmiennych determinujących wybór stylu kierowania.
· Kierownik : - siły tkwiące w podwładnych;
- siły tkwiące w kierowniku;
- siły tkwiące w sytuacji.
PLANOWANIE
1. Planowanie
· Proces planowania w literaturze przedmiotu definiuje się jako obmyślanie celu działania, jego sposobu realizacji, środków w określonym wymiarze czasu i przestrzeni.
· Obmyślenie sposobu działania zapewniającego realizację celu.
2. Wady i zalety PLANOWANIA:
· Każda firma musi planować:
- program produkcji i wielkości sprzedaży;
- wielkość inwestycji, uwzględniając poziom popytu rynkowego;
- płynność finansową opartą na programie wpływów i wydatków niezbędnych do utrzymania wiarygodności finansowej.
3. Zalety planowania:
· Plan jest odzwierciedleniem systemu wartości firmy, oznacza to, że jest zbiorem wielu informacji pozwalających ukierunkować działania pracowników na przyszłość, ogranicza to ryzyko i improwizację;
· Plan zawiera fakty dotyczące źródeł i stanu biznesu: analiza sytuacji marketingowej firmy pozwala lepiej zrozumieć motywy i przesłanki dokonanych wyborów;
· Plan ułatwia koordynację różnych funkcji tak w obrębie marketingowym jak i innych obszarów funkcjonalnych;
· Plan jest instrumentem monitorowania, badania luki strategicznej ( luka jest to różnica miedzy strategią planowania a strategią rzeczywistą), wprowadzanie zmian czy też przebiegu realizacji;
· Plan ogranicza możliwości wystąpienia sytuacji nieprzewidzianych- dlatego też jeśli można, powinno trzymać się scenariusza pesymistycznego i optymistycznego.
4. Słabe strony planowania:
· Brak dostatecznej i zweryfikowanej informacji, np. trudności w określeniu zamiarów konkurencji, innowacji technicznych. Zagadnienie jest szczególnie trudne z uwagi na fakt, iż żyjemy w świecie nadmiaru informacji i coraz większym problemem staje się zorganizowanie systemu informacji o otoczeniu tym bardziej, że wykazuje ono dzisiaj cechy gwałtownych i radykalnych zmian:
- Nieskuteczność prognozowania;
- Biurokratyczna nieelastyczność.
5. Ewolucja zarządzania przedsiębiorstwem:
I : Otoczenie – spokojne/ przypadkowe;
Orientacja- przedsiębiorcza
Zarządzanie- przez doświadczenie i intuicję kierowniczą.
Bardzo duża autonomia przedsiębiorstwa, które uważa się za główny instrument postępu technicznego.
Przedsiębiorca: właściciel
Lata 1820-1880
II: Otoczenie- spokojne/ ze strukturalizowane
Orientacja- produkcyjna
Zarządzanie- funkcjonalne [ Taylor ( oparte na specjalizacji) ].
Duża autonomia przedsiębiorstwa ograniczona głównie przez konkurencję cenową.
Kierownik: specjalista
Lata: 1880-1990
III: Otoczenie- przeszkadzająco/ oddziałujące
Orientacja- rynkowa
Zarządzanie- marketingowe
Malejąca autonomia przedsiębiorstwa coraz silniej ograniczana przez różniące się rynki w kraju i na świecie.
Kierownik: generalista ( szeroka wiedza w różnych dziedzinach)
Lata: 1930-1970
IV: Otoczenie- ,, burzliwe pole” (gwałtownie, szybko, sytuacje nieprzewidziane)
Orientacja- globalna
Zarządzanie- strategiczne
Ograniczona autonomia przedsiębiorstwa wyznaczona przez globalną konkurencję, państwo i społeczeństwo.
Superboss: generalista/ specjalista
Lata: 1970- ?
6. Globalizacja- istota, cechy, przyczyny
· Globalizacja to termin, który pojawił się w połowie lat 80- tych i określa głębokie przeobrażenia w gospodarce światowej. Termin ten po raz pierwszy został zdefiniowany przez amerykańskiego ekonomistę Teodora Levitta (1925-2006), w maju 1983r. w Haward Bisiness Review;
· Opinia: globalizacja nie jest niczym nowym, a swoimi korzeniami sięga wielkich odkryć geograficznych oraz okresu kiedy to wynaleziono druk;
· Globalizacja to ogół procesów prowadzących do coraz większego współdziałania oraz integracji państw, społeczeństwa, gospodarki i kultury;
· Efekt: tworzenie ujednolicenia światowego społeczeństwa ( wspólny rynek);
· Siły prowadzące do globalizacji:
- siły społeczne;
-siły polityczne;
-siły techniczne;
-siły ekonomiczne.
7. Rozwój zarządzania strategicznego.
· Integracja pozioma/ horyzontalna: połączenie się szybciej konkurencyjnych firm;
· Integracja pionowa: firmy nie konkurujące ze sobą, współpracują ze sobą, od wydobycia do dystrybucji ( monopolizacja rynku).
8. Planowanie strategiczne- krytyka planowania lat 70- tych w świetle wyników ankiety H.Minzberga, ankieta zaadresowana do wielkich, średnich i małych przedsiębiorstw amerykańskich i kanadyjskich, formułuje wniosek wskazując IV główne słabe strony planowania strategicznego w latach 70- tych:
I: Wyłączenie z procesów planowania całej kadry kierowniczej i powierzenie tej działalności wybitnym planistom. Uznano, że w procesie planowania siłą sprawczą tych procesów mają być planiści, natomiast kadra kierownicza ma być poinformowana o opracowanej strategii i wystąpić w roli jej realizatora;
II: Koncentracje planistów na tzw. danych twardych (można się do nich odwołać) i całkowite pomijanie tzw. danych miękkich ( dane do zweryfikowania, intuicja, stany emocjonalne);
III: Prognozowanie przyszłych stanów, oparte głównie na metodzie ekstrapolacji liniowej – danych historycznych ( tendencja z lat ubiegłych- ryzykowne);
IV: Błąd w całej procedurze planowanie polegające na pominięciu etapu syntezy, którą obecnie uważa się za istotny, twórczy etap formułowania koncepcji strategii ( oparta na analizie, zmodyfikowana poprzednia strategia).
9. Fazy i etapy efektywnego planowania strategicznego.
Słabe strony planowania na podstawie ankiety H. Minzberga: zaproponował nowe podejście do planowania strategicznie, tz. efektywnego planowania strategicznego.
· Faza pierwsza: opracowanie koncepcji opracowanie koncepcji strategii/ cała kadra:
I Etap: gromadzenie informacji, o potencjale wewnętrznym firmy oraz stanach ...
avinion