TYTUS CROW #1
KRETOCHŁONY
BRIAN LUMLEY
Tłumaczenie: Stefan Baronowski
vis-a-vis
Kraków 2005
Tytuł oryginału: The Burrowers Beneath (Titus Crow Series: Vol. 1)
Copyright © by Brian Lumley, 1974
Pamięci Augusta Derletha, który dał mi swoje błogosławieństwo. Pragnę także podziękować wszystkim twórcom makabrycznych opowiadań, którzy w ciągu wielu lat przyczynili się do rozwijania mitologii Cthulhu H. P. Lovecrafta, dzięki czemu mitologia ta jest wciąż żywa.
Kto wiecznie kłamie, śmierć mu nie sądzonaW dziwnych eonach maże i śmierć skona.
1
Głębokie pieczary
(Z teczki Tytusa Crowa)
Blowne House
Leonard's-Walk Heath
London
18 maja 196-
Ref. -53/196-
G. K. Lapham&Co.
Head Office, GKL Cuttings
117 Martin Fludd St.
Nottingham, Notts.
Szanowny Panie,
Pragnę zmienić swoje instrukcje tak, aby obejmowały jedynie najistotniejsze przypadki i w tym zakresie będę jak zwykle wdzięczny za pańską współpracę. Nie należy tych słów rozumieć jako zamiaru porzucenia moich zwyczajów; przeciwnie, ale na razie życzyłbym sobie, aby skupił Pan swoje wysiłki na zdobyciu wszystkich relacji dotyczących pewnej konkretnej dziedziny. Potrzebuję kopii wszystkich wycinków prasowych z każdego spośród czterdziestu trzech dzienników, odnoszących się do takich zdarzeń jak trzęsienia ziemi, wstrząsy podziemne, osunięcia gruntu i temu podobne zjawiska (o ile to możliwe, sięgających trzech lat wstecz) i proszę postępować zgodnie z moim życzeniem aż do odwołania. Dziękuję za życzliwe zainteresowanie.
Z wyrazami szacunku,
T. Crow
19 maja
Ref. -55/196-
Edgar Harvey, Esq.
Harvey, Johnson&Harvey, Solicitors
164-7 Mylor Rd.
Radcar, Yorks.
Jak rozumiem, jest Pan agentem literackim Paula Wendy-Smitha, młodego autora romantycznych i/lub makabrycznych opowiadań i po jego tajemniczym zniknięciu w 1933 roku został Pan wykonawcą jego testamentu. Byłem wówczas bardzo młody, ale pamiętam to wszystko dzięki pewnym szczególnym okolicznościom, jakie towarzyszyły publikacji ostatniego opowiadania tego autora (które, jak się wydaje, wiążą się ze zniknięciem zarówno jego samego, jak i jego wuja, archeologa nazwiskiem sir Amery Wendy-Smith), a która została wstrzymana. Pragnę zapytać, czy opowiadanie, o którym mowa, zostało opublikowane, a jeśli tak, to gdzie mógłbym dostać jego egzemplarz.
Oczekuję pańskiej rychłej odpowiedzi.
Z poważaniem,
Harvey, Johnson&Harvey
Mylor Rd.
22 maja
Odpowiadając na pańskie pytanie (ref. 55/196- z 19 maja), pragnę stwierdzić, że istotnie byłem wykonawcą testamentu Paula Wendy-Smitha i że na kilka lat wstrzymano publikację jednego z jego opowiadań, dopóki w 1937 roku autor i jego wuj nie zostali oficjalnie uznani za „zaginionych lub zmarłych".
Opowiadanie to, zresztą dosyć błahe, zostało niedawno opublikowane w pięknie wydanym, dużym zbiorze makabrycznych opowiadań. Załączam jego odbitkę, a także, gdyby interesowała Pana cała książka, wizytówkę wydawcy.
Mam nadzieję, że otrzymane informacje całkowicie Pana satysfakcjonują.
Edgar Harvey
25 maja
Ref. -58/196-
Features Reporter
Coalville Recorder
77 Leatham St.
Coalville, Leics.
Przez całe życie interesowałem się zjawiskami sejsmicznymi i dlatego ogromnie zainteresował mnie pański artykuł w numerze Recordera z 18 maja. Wiem, że pańska relacja jest na tyle kompletna, na ile każdy przeciętny człowiek mógłby oczekiwać, ale zastanawiam się, czy byłby Pan w stanie dopomóc mi w moim własnym, nieco bardziej specjalistycznym śledztwie. Wstrząsy podziemne, które Pan tak znakomicie opisał, interesują mnie szczególnie i byłbym ogromnie wdzięczny, gdyby zechciał Pan dostarczyć mi dodatkowych, związanych z nimi szczegółów. Obliczenia, jakie przeprowadziłem - choć nieścisłe - sugerują, iż wstrząsy w Coalville miały charakter liniowy; inaczej mówiąc, wystąpiły niemal dokładnie na linii południe-północ i to w porządku chronologicznym: te wysunięte najbardziej na południe pojawiły się na początku. Tak przynajmniej mi się wydaje i byłbym wdzięczny, gdyby Pan zechciał potwierdzić moje podejrzenia (albo ewentualnie im zaprzeczyć). Załączam zaadresowaną kopertę ze znaczkiem.
Pozostaję z poważaniem,
Tytus Crow
Ref. -57/196-
Raymond Bentham, Esq.
3 Easton Crescent
Alston, Cumberland
Po zapoznaniu się z wycinkiem z numeru Northern Daily Mail z 18 maja, pragnę stwierdzić, że niezmiernie zainteresował mnie ten artykuł, zawierający niektóre fragmenty pańskiego sprawozdania, dotyczącego zachodniej części starych wyrobisk Kopalni Hardena i bardzo żałuję, że sir David Betteridge, doradca naukowy Zarządu Kopalni Północno-Wschodnich, potraktował pańskie sprawozdanie w tak lekceważący sposób.
W moim mniemaniu, choć przyznam, że niewiele wiem o Panu i pańskiej pracy, zarząd tak wielkiego i znanego przedsiębiorstwa zachował się w sposób dość nieodpowiedzialny, zatrudniając przez dwadzieścia lat inspektora i w ciągu tego czasu nie zorientował się, że jego „władze umysłowe pozostawiają nieco do życzenia"!
Teraz nie jestem już zbyt młody; w rzeczywistości, mając sześćdziesiąt trzy lata, jestem znacznie starszy niż Pan, lecz mam pełne zaufanie do własnych władz umysłowych i zapoznawszy się z pewnymi szczegółami pańskiego sprawozdania, które mogę potwierdzić (choć w dosyć osobliwy sposób), jestem także pewien, że ma Pan zupełną słuszność, jeśli chodzi o pańskie spostrzeżenia dotyczące zaprzestania prac w wyrobiskach Kopalni Hardena. Wszelako powód mojej pewności w tej materii musi niestety pozostać tajemnicą - jak większość ludzi, nie lubię drwin i jestem pewien, że Pan to zrozumie - ale mam nadzieję, że dowodem mojej szczerości będzie ten list.
Ażeby uspokoić Pana, że go nie nabieram, ani w jakiś złośliwy sposób nie próbuję podważyć wniosków pańskiego sprawozdania, pragnę zwrócić Pana uwagę na następujące fakty.
Wspomina Pan tylko o pewnych zarysach, wyrytych na ścianach owych odkrytych przez Pana, nowych i tajemniczych tuneli, wydrążonych (czy, jak Pan utrzymuje, „wypalonych") w skale na głębokości mili pod powierzchnią ziemi i odnoszę wrażenie, że nie ma Pan szczególnej ochoty dokładnie opisywać treści czy kształtu tych zarysów. Czy wolno mi zaryzykować przypuszczenie, że nie chce Pan, aby go znów wyśmiano, co mogłoby mieć miejsce, gdyby Pan rzeczywiście opisał swe odkrycie? I czy wolno mi powiedzieć, co mianowicie zobaczył Pan na ścianach tych nieznanych tuneli; owe dziwne kształty, przedstawiające podobizny jakichś żywych stworzeń - przypominających wydłużone ośmiornice czy kałamarnice, pozbawione głów i oczu - właściwie robaków z mackami o gigantycznych rozmiarach?
Czy ośmielę się wyłożyć karty na stół i wspomnieć o dźwiękach, jakie Pan słyszał tam, w głębi Ziemi; dźwiękach, których źródłem w żadnym wypadku nie mogły być pęknięcia naprężeniowe ścian szybu, nawet gdyby kopalnia, o której mowa, nie była eksploatowana od pięciu lat i była źle zabezpieczona? Użył Pan słowa śpiew, panie Bentham, ale szybko się Pan wycofał, kiedy pewien reporter zaczął sobie żartować. Jednakże ja potraktowałem pańskie słowa poważnie: powiedział Pan śpiew i jestem pewien, że dokładnie to miał Pan na myśli! Skąd to wiem? Powtórzę, że nie wolno mi ujawnić źródła moich informacji; byłbym jednak wdzięczny, gdyby zechciał Pan wyrazić swoje zdanie na temat poniższego tekstu:
Ce'haiie ep-ngh fl'hur Chanie fhtagn,
Ce'haiie fhtagn ngh Shudde-M'ell.
Hai G'hame orr'e ep fl'hur,
Shudde-M'ell ican-icanicas fl'hur orr'e G'hame.
W tej chwili nie chciałbym wyjaśniać mego zainteresowania tą sprawą ani też pochodzenia moich informacji, ale żywię nadzieję, że wkrótce otrzymam pańską odpowiedź i bardziej szczegółowe sprawozdanie z tego, co Pan napotkał pod ziemią.
Coahille Recorder
28 maja
W odpowiedzi na pański list nr 58/196- z dnia 25 maja donoszę, co następuje.
Wstrząsy podziemne, jakie nawiedziły Coalville w hrabstwie Leicestershire w dniu 17 maja po południu, miały, jak Pan słusznie wywnioskował, charakter liniowy. (I rzeczywiście wystąpiły na linii południe-północ; w rzeczywistości pobiegły, jak sądzę, dalej w głąb kraju.) Jak Pan z pewnością wie, Coalville leży w samym środku obszaru rozwijającego się przemysłu górniczego i niewątpliwie wytłumaczenia owych wstrząsów należy szukać w zapadaniu się starych wyrobisk w tym obszarze. Wstrząsy trwały od 16.30 do 20.00, lecz nie były szczególnie silne - choć, jak mi powiedziano, bardzo źle się odbiły na kilku pacjentach leżącego w pobliżu Sanatorium Thornelee.
Prawie rok temu miały także miejsce inne niewielkie osunięcia gruntu, ale ich zasięg był znacznie mniejszy. Mniej więcej w tym samym czasie, w wyniku zawalenia się bardzo wąskiego i mało wydajnego pokładu, straciło życie pięciu górników. Brat - bliźniak jednego z nich znajdował się w tym czasie w innej części kopalni i jego późn...
brzeska11